درباره وب سايت
به وبلاگ کتب پزشکی انتشارات حیدری بجنورد با مدیریت خانم آنوش نجمی خوش آمدید
لينك دوستان
نویسندگان
پزشک و درمان []
آمار وب سایت

آمار بازدید

:: بازدید امروز : 1
:: باردید دیروز : 31
:: بازدید هفته : 234
:: بازدید ماه : 285
:: بازدید سال : 1206
:: بازدید کلی : 10439
روزه بازدهی درمان سرطان‌ را افزایش می‌دهد
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

عضو هیات علمی ژنتیک مولکولی پژوهشکده سرطان معتمد:

روزه بازدهی درمان سرطان‌ را افزایش می‌دهد

 

تهران- ایرنا- عضو هیات علمی ژنتیک مولکولی پژوهشکده سرطان معتمد جهاد دانشگاهی‌، روزه یا محدودیت غذایی را از روش‌های تنظیم «اتوفاژی» دانست که باعث افزایش بازدهی درمان‌های ضدسرطانی شده و سلول‌های طبیعی را حفظ خواهد کرد.

دکتر محمد امین جاویدی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه علم و آموزش ایرنا با اشاره به اهمیت تغذیه در ماه مبارک رمضان، گفت: یکی از مسائلی که شاید باعث نگرانی شود، ضعف جسمانی بر اثر روزه‌داری و خصوصا تشنگی ناشی از آن است در حالی که روزه می تواند تاثیرات مفیدی بر سلامتی و پاکسازی بدن داشته باشد.

فرایند اتوفاژی و ارتباط آن با روزه داری یک فرایند پیچیده در بیولوژی است که مربوط به تخلیص و پالایش سلولی مواد غذایی و دیگر مواد مصرفی است. در این فرایند، سلول خودکشی می‌کند تا محتویاتش را برای سلول‌های دیگر قابل استفاده کند.

مدیر گروه طب فراگیر سرطان پژوهشکده معتمد، افزود: در یک کارآزمایی بالینی روی ۲۰۹ فرد که نتایج آن در مجله nature medicine در سال ۲۰۲۳ به چاپ رسیده است، مشخص شد نوع خاصی از روزه گرفتن می تواند با افزایش حساسیت به انسولین، باعث کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ شود.

عضو هیات علمی ژنتیک مولکولی پژوهشکده سرطان معتمد ادامه داد: کاهش مقاومت به انسولین می تواند باعث افزایش حساسیت به آن شده و انتقال گلوکز از جریان خون به درون سلول ها با بازده بالاتری انجام می شود.

وی همچنین با بیان اینکه، التهاب مزمن از جمله عوامل دیگری است که در بروز بسیاری از بیماری ها نقش ایفا می کند، اظهار داشت: تحقیقات نشان داده است روزه گرفتن می تواند میزان التهاب را کاهش داده و باعث افزایش سلامتی شود.

به گفته جاویدی، مطالعات بیانگر آن هستند که نوع خاصی از روزه گرفتن می تواند سطح پروتئین C-reactive را کاهش دهد، این پروتئین یک نشانگر التهاب است.

وی که دکترای ژنتیک دارد، تاکید کرد: همانطور که می دانیم بیماری های قلبی مهمترین علت مرگ در سراسر جهان هستند اما با تنظیم فشار خون، سطح تری گلیسیرید و کلسترول و روزه گرفتن می تواند سلامت قلب را افزایش داد.

 

روزه از تخریب نورون‌های عصبی مغز جلوگیری می‌کند

جاویدی افزود: همچنین مشخص شده است که روزه گرفتن می تواند عملکرد مغز را بهبود بخشد. روزه گرفتن با توجه به اینکه باعث کاهش التهاب مزمن می شود، از بیماری های مرتبط با تخریب نورون های عصبی (از جمله آلزایمر و پارکینسون) جلوگیری می کند؛ هرچند مطالعات در زمینه اخیر محدود به مطالعات حیوانی است.
وی در ادامه بیان کرد: تحقیقات حاکی از آن است که روزه گرفتن برای تمام روز می تواند تا ۹ درصد وزن بدن را کاهش دهد و به از بین رفتن چربی های زائد نیز کمک می کند.

جاویدی با بیان اینکه، روزه گرفتن می تواند باعث افزایش تولید طبیعی هورمون رشد انسانی (HGH) شود، افزود: HGH یک هرمون پروتئینی است که متابولیسم، کاهش وزن، و رشد عضلات نقش اساسی ایفا می کند.

 

روزه گرفتن می‌تواند به افزایش طول عمر کمک کند

این متخصص در ادامه با بیان اینکه، مطالعه ای در سال ۲۰۲۱ نشان داده روزه گرفتن می تواند تنوع باکتری های مفید در میکروبیوتای روده را افزایش دهد، افزود: از جمله این باکتری ها می توان به سوش های Christensenella اشاره کرد که با طول عمر مرتبط هستند.
جاویدی افزود: به علاوه تحقیقات نشان داده است روزه گرفتن می تواند باعث افزایش sirtuin ها شود، این پروتئین ها در تنظیم متابولیسم نقش داشته و به علاوه با طول عمر مرتبط هستند.

 

روزه موجب افزایش بازدهی شیمی‌درمانی در برخی بیماران می‌شود

عضو هیات علمی ژنتیک مولکولی پژوهشکده سرطان معتمد، با بیان اینکه، روزه گرفتن ممکن است در پیشگیری از سرطان و افزایش بازدهی شیمی درمانی کمک کننده باشد، اظهار داشت: در مقاله مروری که در مجله American Cancer Society به چاپ رسید، بیان شده است که روزه گرفتن می تواند برای درمان و پیشگیری از سرطان در برخی حالات مفید بوده و باعث افزایش بازدهی شیمی درمانی در برخی افراد شود.

جاویدی افزود: تنظیم قندخون یکی از نکات اساسی در حفظ سلامت بدن است. برای این کار بهتر است از موادی که اصطلاحا قند خوب دارند استفاده کنیم، این ترکیبات شامل عسل، خرما، توت خشک و کشمش است. خصوصا افرادی که به نحوی احساس ضعف بدنی دارند می توانند قبل از شروع ماه رمضان نیز از این مواد را به عنوان جایگزین مناسب برای قندهای مضر یا مصنوعی استفاده کنند.

وی تاکید کرد: البته باید به این نکته دقت کنیم که قندهای طبیعی و مصنوعی چند تفاوت عمده دارند؛ اولا در منبع تولید آنها (قندهای طبیعی می تواند منبع گیاهی یا حیوانی داشته باشد، قندهای مصنوعی معمولا در آزمایشگاه و درفرآیندهای شیمیایی تولید می شود)، قندهای مصنوعی معمولا انرژی پایین تری نسبت به قندهای طبیعی دارند، هنگامی که ما قندهای طبیعی را از منابعی مثل میوه دریافت می کنیم، علاوه بر قند ترکیبات دیگر نظیر فیبر و پروتئین را نیز دریافت می کنیم. این ترکیبات علاوه بر مزایایی که خودشان برای بدن دارند، در جذب قند نیز می توانند تاثیرگذار باشند و باعث شوند قندخون به آرامی افزایش یابد و به نحوی از دیابت نیز جلوگیری می کنند.

 


جاویدی، ادامه داد: ویتامین ها از جمله سایر ترکیباتی هستند که علاوه بر موارد گفته شده نقش اساسی در عملکرد سلول ها داشته و به دنبال آن کارکرد مناسب اندام و بافت ها را به همراه خواهند داشت. بیش از نیمی از تولید ویتامین ها در روده به انجام می رسد؛ حالاتی مانند یبوست این فرآیند را دچار مشکل می کند.

وی افزود: یکی از راه حل های آن استفاده از سبزیجات و میوه های دارای فیبر است که پیشنهاد می شود حتما قبل از شروع ماه رمضان نیز به طور جدی نسبت به مصرف آنها اقدام کنیم.

عضو هیات علمی ژنتیک مولکولی پژوهشکده سرطان معتمد، گفت: یک باور غلط که شاید برخی افراد به آن می پردازند این است که قبل از ماه رمضان پرخوری می کنند تا اصطلاحا اندوخته غذایی خود را پُرکنند و دچار مشکل نشوند. پرخوری با تقویت و اصلاح گوارشی دو مقوله کاملا متفاوت است، اتفاقا پرخوری با توجه به اینکه باعث افزایش دمای بدن می شود نه تنها باعث عطش شده، بلکه تاثیر سوء بر آمادگی بدن خواهد گذاشت.

جاویدی تاکید کرد: برای جلوگیری از عطش نیز نباید از آب بسیار سرد که به معده نیز شوک می دهد، استفاده کرد؛ به جای آن می توان از میوه های لعاب‌دار مثل تخم شربتی یا خاک شیر استفاده کرد.

 

در سحر به جای مواد چرب، ترکیبات دیرهضم پروتئینی مصرف کنید

عضو هیات علمی ژنتیک پژوهشکده سرطان معتمد در ادامه اظهار داشت، برای سحری پیشنهاد می شود به جای مواد چرب، ترکیبات پروتئینی مناسب مصرف شود چراکه این ترکیبات معمولا مدت زمان بیشتری برای هضم نیاز دارند و به همین خاطر دیرتر از معده خارج شده و احساس گرسنگی کمتری به ما دست خواهد داد.

دکترجاویدی همچنین برای افطار پیشنهاد کرد در ابتدا یک وعده سبک مصرف شود، بهتر است روزه را با خرما و آب گرم و عسل باز کرد. مصرف فست فود ها و غذاهای پر ادویه را نیز در این ماه باید بسیار کم شود، خصوصا نوجوانان که معمولا طبع صفراوی در آنها بیشتر است، مصرف این ترکیبات این طبع را تشدید می کند. برای کاهش این طبع می توان از عرق شاطره، کاسنی و سکنجبین استفاده کنیم.

 

روزه‌داری برای برخی بیماران سرطانی مفید است
عضو هیات علمی ژنتیک پژوهشکده سرطان معتمد در ادامه با تاکید بر اینکه، در برخی بیماری ها نظیر سرطان، چند نکته در روزه داری باید مورد توجه قرار گیرد افزود: برخی از انواع سرطان ها متابولیسم متفاوتی دارند و روزه داری می تواند برای آنها مفید باشد.

جاویدی با بیان اینکه، سلول های سرطانی اصطلاحا متابولیسم خود را دوباره سیم کشی می کنند، افزود: با این کار رشد، بقا و تکثیر این سلول ها افزایش می یابد. همانطور که می دانیم مصرف گلوکز در سلول های سرطانی بسیار بالاتر از سلول های نرمال است.

 

وی یادآور شد: به طور خلاصه واربرگ (Warburg) که به دلیل کشف این پدیده موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیولوژی شد، میزان دریافت گلوکز توسط سلول های سرطانی به شدت افزایش می یابد، آنها این گلوکز را تبدیل به مواد لاکتات می کنند. با این کار میزان انرژی کمتری (تولید ATP کمتری) نسبت به متابولیسم نرمال تولید شده و اسیدی شدن محیط اطراف تومور را نیز بدنبال خواهد داشت.

 

محدودیت غذایی یکی از روش‌های افزایش بازدهی درمان سرطان‌ها است

جاویدی افزود: این اسیدی شدن ممکن است به تجزیه ماتریکس خارج سلولی اطراف تومور ها کمک کرده و به نحوی متاستاز را برای آنها تسهیل کند. اما در روزه داری به مدت طولانی سلول ها از منابع قندی معمول دور می مانند و می توان با مصرف قندهای طبیعی گفته شده منابع بهتری از این ترکیبات را در اختیار سلول ها قرار داد.

وی در ادامه افزود: مورد دیگری که در ارتباط با روزه داری و سرطان می توان به آن پرداخت، پدیده اتوفاژی است. Yoshinori Ohsumi نیز به دلیل کشف این پدیده موفق به دریافت جایزه نوبل فیزیولوژی شد. ماکرواتوفاژی که تحت عنوان اتوفاژی نیز شناخته می شود، یک مسیر تخریبی وابسته به لیزوزوم است و از جمله مسیرهایی است که در تکامل حفاظت شده بوده و باعث همئوستازی سلول می شود.

این متخصص ادامه داد: این پدیده یک بازیافت درون سلولی برای درشت مولکول ها رخ می دهد و باعث پاکسازی اندامک های آسیب دیده و پروتئین هایی می شود که اصطلاحا فولدینگ مناسب ندارند.فرآیند اتوفاژی، ابزار پاکسازی سلول ها است که به منظور تجزیه ضایعاتی مانند پروتئین های معیوب، قطعات غشای سلول، ویروس ها و باکتری ها به کار گرفته می شود.

به گفته وی، عملکرد نامناسب این پدیده، باعث بروز بیماری هایی نظیر سرطان می شود. با توجه به مرحله سرطان و نوع تومور، اتوفاژی می تواند باعث پیشرفت سرطان شده یا آن را مهار کند.

جاویدی با بیان اینکه، هم اکنون تحقیقات فراوانی صورت می گیرد تا با تنظیم آن به درمان سرطان کمک کنند، محدودیت غذایی را یکی از روش های اساسی در تنظیم اتوفاژی دانست که باعث افزایش بازدهی درمان های ضدسرطانی شده و از طرفی سلول های طبیعی را حفظ می کند.

جاویدی در ادامه توصیه کرد با درنظرگرفتن موارد گفته شده در صورتی که به بیماری خاصی مبتلا هستند، برای روزه‌داری حتما با پزشک معتمد خود مشورت کنند.



:: برچسب‌ها: روزه , سرطان , درمان , ,
:: بازدید از این مطلب : 50
|
امتیاز مطلب : 7
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
تاریخ انتشار : جمعه 4 خرداد 1403 | نظرات ()
علت ایجاد فتق چیست ، راههای پیشگیری و درمان های خانگی فتق
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علت ایجاد فتق چیست ، راههای پیشگیری و درمان های خانگی فتق

 

فتق یا هرنیا یک عارضه بسیار شایع است. هر سال تعداد زیادی از افراد آن را تجربه می‌ کنند و بیش از یک میلیون عمل جراحی ترمیم فتق انجام می ‌شود. درک آنچه واقعا در بدن اتفاق می ‌افتد و گزینه ‌های درمانی می ‌تواند به شما در تصمیم ‌گیری برای مراقبت از فتق کمک کند.

فتق زمانی اتفاق می ‌افتد که اندام ‌های داخلی یا بافت ها از لایه عضلانی یا بافت‌ هایی که قرار است در آن نگه داشته شوند، خارج می شوند. این عارضه در نتیجه ایجاد یک نقطه ضعیف در عضله یا بافت حاوی آن رخ می دهد که می تواند توسط تعدادی از عوامل ایجاد شود.

افراد دچار فتق معمولا متوجه تورم یا برآمدگی در محل می شوند. این عارضه می تواند در مناطق مختلف بدن، از جمله ناحیه شکم، کشاله ران، قفسه سینه، و محل برش های جراحی قبلی ایجاد شود.

فتق چیست و کجاست

فتق یا هرنیا یک بیماری بسیار شایع است که می تواند افراد در هر سنی را مبتلا کند. متاسفانه، بسیاری از مردم از نحوه تشخیص این عارضه بی اطلاع هستند. فتق زمانی اتفاق می ‌افتد که بافت داخلی دستگاه گوارش شروع به بیرون زدگی می‌کند تا زمانی که به نقاط ضعیف ‌تر روی عضلات شکم فشار وارد کند. این وضعیت می تواند منجر به برآمدگی فیزیکی شود که به راحتی در قسمت خارجی پوست قابل مشاهده است.

شایع ترین ناحیه ای که فتق در آن رخ می دهد شکم است، اما برخی از آن ها می توانند در ران ها و ناحیه شرمگاهی ظاهر شوند. در حالی که برآمدگی ناگهانی ممکن است هشدار دهنده باشد، مهم است که به یاد داشته باشید که این عارضه بلافاصله برای سلامتی شما خطرناک نیست. اگرچه در برخی شرایط قطعا مهم است که با یک متخصص پزشکی مشورت کنید.

علائم فتق

درد و تورم شایع ترین علائم این بیماری هستند. البته فتق همیشه علائمی ایجاد نمی کند یا ممکن است فقط زمانی علائم داشته باشید که عضلات شکم خود را منقبض کنید. با این حال می تواند منجر به درد، سوزش یا احساس کشش شود، به خصوص در هنگام فشار فیزیکی.

حتی در بیمارانی که هیچ علامتی ندارند این عارضه باید برای ترمیم بررسی شوند. اگر قسمتی از روده توسط فتق فشرده شود، ممکن است در هضم غذا مشکل داشته باشید. همچنین محتویات داخل کیسه فتق ممکن است روی خودشان پیچ بخورند، که می‌تواند یک اورژانس جراحی باشد.

علت فتق

این عارضه در اثر فشاری ایجاد می شود که به یک ناحیه شکم فشار وارد می شود. فشار ممکن است ناشی از:

  • سرفه یا عطسه مداوم
  • اضافه وزن
  • بلند کردن، حمل یا هل دادن بارهای سنگین
  • یبوست
  • بارداری

انواع فتق

از هر ۴ مرد، ۱ نفر و از هر ۵۰ زن، ۱ نفر در مقطعی از زندگی خود حداقل یکبار این عارضه را تجربه می کنند. هرنیا زمانی اتفاق می افتد که بخشی از اندام داخلی یا بافت ناحیه ضعیف یا منفذی در عضله برآمده می شود. بیشتر آنها در ناحیه شکم ایجاد می شوند و به عنوان فتق شکمی شناخته می شوند. سایر انواع عبارتند از:

  • فتق اینگوینال در کشاله ران رخ می دهد و عمدتا مردان را درگیر می کند.
  • فتق ناف در اطراف ناف رخ می دهد و بسیار شایع است.
  • فتق برشی در نتیجه یک برش قبلی ایجاد می شود و ممکن است در ۲۵٪ از بیمارانی که جراحی کرده اند، رخ دهد.
  • فتق هیاتال در داخل دیافراگم ایجاد می شود. آنها برای تشخیص نیاز به آزمایش تصویربرداری دارند و معمولا با حالت تهوع، سوزش سر دل یا مشکلات بلع همراه هستند.

فتق شکم در مردان

واضح ترین نشانه این عارضه یک توده بیرون زده از شکم، ران یا ناحیه شرمگاهی است. برای برخی، برآمدگی زمانی که فرد در حالت ایستاده است، آشکارتر است. همچنین ممکن است زمانی که فرد به پشت دراز می کشد از بین برود. در اکثر موارد، خود برآمدگی با احساس سوزش یا درد شدید در ناحیه آسیب دیده همراه است. همچنین هنگام خم شدن یا سرفه درد زیادی در فرد ایجاد می کند.

برای مردان، علائم دیگری وجود دارد که باید از آنها آگاه بود. به عنوان مثال اینگوینال هرنیا می تواند باعث ایجاد احساس کشیدگی در کشاله ران شود که به نظر می رسد وزن ناراحت کننده ای را به ناحیه شرمگاهی اضافه می کند. تعدادی از مردان نیز تورم اطراف بیضه ها را گزارش می دهند، به خصوص زمانی که فتق رشد کرده یا به سمت کیسه بیضه حرکت کرده است.

درمان فتق

درمان این عارضه معمولا جراحی برای ترمیم سوراخ موجود در دیواره عضلانی است. بیماران مبتلا ممکن است کاندیدای عمل ترمیم باز، لاپاراسکوپی یا روباتیک باشند.

در جراحی باز، عمل از طریق برشی که در آن فتق قرار دارد انجام می شود. تکنیک ‌های کم تهاجمی مانند جراحی لاپاراسکوپی و رباتیک، از ابزار و دوربین ‌های مخصوص برای تکمیل ترمیم استفاده می ‌کنند. تعمیرات رباتیک شامل ابزارهای کنترل شده توسط جراح با استفاده از تصویربرداری سه بعدی و فناوری های پیشرفته است. بیشتر اوقات از مش برای چسباندن فتق استفاده می شود.

اگر فتق عود کند ممکن است برای بازسازی دیواره شکم به عمل های اضافی و پیچیده نیاز داشته باشد. هدف از جراحی بهبود عملکرد دیواره شکم و بازگرداندن بیماران به شرایط عادی زندگی است. برخی از بیماران، مانند افرادی که سیگار می کشند یا اضافه وزن دارند، خطر عود بیشتری دارند.

عمل فتق

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است درمان های حمایتی را امتحان کند یا صبر کند تا ببیند آیا وضعیت شما بدتر می شود یا خیر. گاهی اوقات، آنها ممکن است یک عمل کوچک را برای تعمیر دیواره عضلانی تحت بیهوشی موضعی یا عمومی توصیه کنند. در این جراحی یک برش در شکم شما در اطراف فتق ایجاد می ‌شود و از بخیه‌ ها یا مش جراحی برای بستن بخش ضعیف عضله یا تقویت آن استفاده می ‌شود. هرنیای مغبنی ممکن است با استفاده از جراحی لاپاراسکوپی ترمیم شود.

عوارض بعد از عمل فتق

برخی از افراد مبتلا ممکن است حتی پس از جراحی ترمیمی درد مزمن را در ناحیه آسیب دیده تجربه کنند. تورم در محل جراحی و نواحی تناسلی، نفخ شکم، کبودی و تجمع مایع در ناحیه کشاله ران، اتفاقات بسیار طبیعی پس از این جراحی است. به بیماران توصیه می شود در سه روز اول هر ساعت به مدت ۱۵ دقیقه از کیسه یخ استفاده کنند تا تورم کاهش یابد.

باید اطمینان حاصل کنید که پانسمان روی زخم های جراحی در سه روز اول خشک بماند. پس از سه روز، می توانید دوش بگیرید و پانسمان را عوض کنید.راههای پیشگیری از فتق

راههای پیشگیری از فتق

برخی از دستگاه ها (مانند کمربندهای حمایتی) و روش های درمانی (مثلا فیزیوتراپی و دارو برای سرفه و یبوست) برای کاهش علائم و کاهش ناراحتی در دسترس هستند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه آیا آنها برای شما مناسب هستند صحبت کنید. شما می توانید شانس ابتلا به این عارضه را کاهش دهید اگر:

  • غذاهای حاوی فیبر زیاد بخورید تا از یبوست جلوگیری کنید
  • حفظ وزن سالم
  • هنگام بلند کردن اجسام سنگین با خم شدن از روی زانوها استفاده کنید نه کمر
  • اگر سرفه یا عطسه مداوم دارید، تحت درمان قرار بگیرید
  • سیگار را ترک کنید زیرا این امر می تواند باعث سرفه های مداوم شود که می تواند به دیواره شکم شما فشار وارد کند.

فتق در زنان

انواع مختلفی از هرنیا وجود دارد و هر نوع می تواند علائم منحصر به فردی ایجاد کند. علل بسته به نوع آن متفاوت است. هیچ راهی برای تضمین عدم ابتلا به این عارضه وجود ندارد. خوشبختانه، یک سبک زندگی سالم می تواند احتمال ابتلا به آن را کاهش دهد. فتق در زنان بیشتر در ناحیه کشاله ران ایجاد می شود و زمانی رخ می دهد که بخشی از روده از دیواره شکم نزدیک شریان فمورال بیرون بزند.

فتق معده

این عارضه در قسمت فوقانی معده رخ می دهد، جایی که از سوراخی در دیافراگم (عضله ای که قفسه سینه را از شکم جدا می کند) بیرون می زند. این وضعیت به روش های مختلف با صلاحدید پزشک قابل درمان است.

فتق بیضه چیست

فتق کیسه بیضه یا فتق در ناحیه کیسه بیضه یا کشاله ران به عنوان فتق اینگوینال شناخته می شود. علامت اولیه این عارضه برآمدگی در کشاله ران یا کیسه بیضه است. این بیماری زمانی رخ می دهد که بافت از نقاط نازک یا ضعیف شده در عضله کشاله ران عبور می کند که منجر به برآمدگی می شود. این وضعیت ممکن است دردناک باشد یا باعث سوزش شود.

بسیاری از فتق ها نتیجه بلند کردن اجسام سنگین هستند و در مردان ده برابر زنان شایع تر است. علائم فتق اینگوینال ممکن است شامل درد، ناراحتی در ناحیه کشاله ران، برآمدگی دو طرف استخوان شرمگاهی یا تورم در نزدیکی بیضه ها باشد.

باد فتق

باد فتق ممکن است در هر قسمتی از بدن ایجاد شود و معمولا زمانی رخ می دهد که یک اندام داخلی (معمولا روده یا مثانه) یا بخشی از روده از طریق عضله اطراف به بیرون فشار می آورد. فتق ها از خفیف تا بسیار دردناک هستند. اگر آنها به خودی خود از بین نرفتند، ممکن است برای جلوگیری از بدتر شدن آنها نیاز به جراحی داشته باشید.

باد فتق مردان

باد فتق در مردان در واقع به فتق کیسه بیضه اشاره دارد که می تواند باعث درد، تورم و ناراحتی در اطراف بیضه شود. انسداد روده و احتقان بافت روده از عوارض احتمالی فتق اینگوینال است و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. به همین دلیل، مهم است که هر گونه علائمی را توسط پزشک بررسی کنید و معاینه فیزیکی معمول داشته باشید.

علائم فتق در مردان

این بیماری یک وضعیت دردناک است و زمانی رخ می دهد که یک اندام داخلی یا سایر قسمت های بدن از طریق نقطه ضعف دیواره عضلانی یا بافتی که به طور معمول آن را در جای خود نگه می دارد، فشار می آورد.

اکثر بیماران فتق را در ناحیه شکم بین قفسه سینه و باسن تجربه می کنند. در برخی موارد می تواند در ناحیه بالای ران و کشاله ران نیز ایجاد شود.

اکثر فتق ها در مراحل اولیه تهدید کننده زندگی نیستند اما هرگز خود به خود ناپدید نمی شوند. پزشکان جراحی را برای جلوگیری از هرگونه عارضه کشنده توصیه می کنند.

آیا فتق خطرناک است

فتق بدون علامت بیماری خطرناکی نیست، اما نوع علامت دار می تواند باعث ایجاد شرایط تهدید کننده زندگی شود. چنین مسائلی شامل انتروکولیت نکروزان (التهاب شدید روده) و سپسیس است.

درمان های خانگی فتق در طب سنتی

استفاده از کمپرس سرد: استفاده از کمپرس سرد در ناحیه آسیب دیده ممکن است به کاهش تورم و ناراحتی کمک کند.

داروهای ضد درد بدون نسخه مصرف کنید: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است به کاهش درد و التهاب کمک کنند.

رژیم غذایی پر فیبر داشته باشید: رژیم غذایی با فیبر بالا ممکن است به کاهش یبوست کمک کند، که می تواند بر عضلات و بافت های شکم فشار وارد کند و علائم شما را تشدید کند.

از غذاهای تند پرهیز کنید: پزشکان توصیه می کنند برای جلوگیری از رفلاکس اسید از غذاهای تند و غذاهای حاوی گوجه فرنگی خودداری کنید. متخصصان بهداشت نیز توصیه می کنند سیگار را ترک کنید.

از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید: بلند کردن اجسام سنگین می ‌تواند بر عضلات و بافت ‌های شکم فشار وارد کند و علائم را تشدید کند.

داروی فتق

علیرغم اینکه داروهای OTC یک گزینه موثر برای این بیماری در نظر گرفته می شوند اما تنها یک راه حل موقتی هستند که به بیمار در کاهش علائم کمک می کنند. داروهای تجویزی برای افرادی که بیش از یک بار این عارضه را تجربه کرده اند، مفید است.

درمان قطعی و فوری فتق

این بیماری فقط با جراحی قابل درمان است و جراحی لاپاراسکوپی بهترین راه برای رهایی از این مشکل بدون ایجاد برش در بدن است. شما می توانید از طریق برخی تغییرات در سبک زندگی و رژیم غذایی از این عارضه پیشگیری کنید. اگر فتق شما هیچ دردی ایجاد نمی کند، پزشکان به شما توصیه می کنند قبل از جراحی مراقب باشید. در حدود ۱۰ درصد از بزرگسالان این عارضه ممکن است عود کند و بیمار مجبور به انجام جراحی دیگری شود.



:: برچسب‌ها: ایجاد فتق , درمان , خانگی , فتق ,
:: بازدید از این مطلب : 27
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : جمعه 14 ارديبهشت 1403 | نظرات ()
علت خارش مقعد ; معاینه و درمان خانگی و دارویی (با پماد)
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علت خارش مقعد  ; معاینه و درمان خانگی و دارویی (با پماد)

خارش مقعد (anal itching) عارضه‌ای است كه برای زنان، مردان و حتی کودکان هم اتفاق می‌افتد و می‌تواند بصورت مداوم یا لحظه‌ای باشد. این عارضه در مردان شایع‌تر از زنان است و ممکن است در طول شب یا بعد از اجابت مزاج شدیدتر باشد. دلایل گوناگونی برای ایجاد خارش مقعد در بزرگسالان و کودکان وجود دارد و به همين علت در صورت تداوم این عارضه، نیاز به معاینه مقعد و رکتوم دارید. زیرا تشخيص دقيق برای تجويز درمان مناسب اهميت بسيار بالايی دارد. برای آشنایی بیشتر با علت خارش مقعد و روش‌های درمان آن در ادامه با ما همراه باشید:

 

معاینه و تشخیص سریع علت خارش

شرایطی که می‌توانند خارش را تشدید کنند:

  • محیط گرم و مرطوب
  • اصطکاک ناشی از لباس‌های جذب
  • فشار ناشی از نشستن به مدت زیاد
  • شرایط استرس و اضطراب

علت خارش مقعد در بزرگسالان و کودکان

علل خارش مقعد اولیه و ثانویه متفاوت است که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:

انواع خارش مقعد علائم و علت
خارش اولیه یا آنی فرد فقط گاهی به آن دچار می‌شود و بدون علت زمینه‌ای یا ابتلا به بیماری خاصی ایجاد می‌شود
خارش ثانویه معمولا مداوم است و بیماری‌های زمینه‌ای مثل عفونت، عارضه‌های پوستی و بیماری‌های مقعدی و عامل ایجاد آن هستند

رطوبت: ترشحات تحريک كننده از كانال مقعد و همچنین تعریق زیاد منجر به خارش مقعد می‌شود و ادامه آن در بلند مدت عصب‌های پوست را بصورت مزمن تحريک و فعال می‌كند.

اختلالات عصبی: تحريک سيستم عصبی ناشی از مصرف دارو. برخی مواقع هم علت خارش محركات ذهنی است و ريشه علائم از مغز است نه اندام‌های ديگر.

خوراکی‌ها و عوامل غذايی: رژیم غذایی حاوی غذاها یا نوشیدنی‌هایی که مقعد را تحریک می‌کنند. از جمله ادویه‌ها و غذاهای تند، قهوه (هم کافئین دار و هم بدون کافئین)، چای، نوشابه، شیر، نوشیدنی‌های الکلی، شکلات، مرکبات، قرص ویتامین C و گوجه فرنگی. معمولاً 24 تا 36 ساعت طول می‌کشد تا خارش مقعد شروع شود. مصرف قهوه قدرت انقباض عضلات مقعد در حالت عادی را كاهش و باعث نشت ترشحات مقعد و مدفوع می‌شود.

بهداشت: تمیز کردن بیش از حد مقعد یا عدم نظافت درست در این ناحیه از عوامل خارش مقعد به شمار می‌رود. همچنین استفاده از شوینده‌ و دستمال مرطوب معطر می‌تواند با ایجاد حساسیت در این ناحیه، خارش و سوزش ایجادکند.

بیماری‌های پوستی

  • اگزما، پسوریازیس و درماتیت ایدیوپاتیک
  • اسکارهای کلوئیدی، متشکل از بافت اسکار سخت و صاف
  • گال، یک بثورات بسیار خارش دار که یک کنه میکروسکوپی ایجاد می‌کند

اختلالات گوارشی و بیماری‌های مقعدی

اسهال مزمن: تحریک ناحیه مقعد به دلیل اسهال و ترشحات مداوم می‌تواند منجر به ایجاد التهاب و خارش مقعد شود.

یبوست: سفتی و خشکی مدفوع می‌تواند منجر به بروز حساسیت و خارش در ناحیه مقعد شود.

بواسیر یا هموروئید: التهاب و پارگی در عروق ناحیه مقعد با نام بیماری هموروئید شناخته می شود که یکی از علائم آن خارش مقعدی است. این عارضه علائم دیگری مثل خونریزی، درد، بیرون زدگی و غیره هم ایجاد می‌کند.

آبسه مقعدی: جمع شدن چرک و عفونت در انتهای مقعد و نزدیک راست روده را آبسه مقعدی می‌گویند. این عارضه علاوه بر ایجاد برآمدگی ملتهب و دردناک، باعث ایجاد خارش مقعدی هم می‌شود. درمان آبسه مقعدی فقط با جراحی و لیزر و تخلیه عفونت امکانپذیر است.

شقاق یا فیشر مقعدی: به ایجاد زخم و شکاف در ناحیه مقعدی گفته می‌شود که معمولا بر اثر فشار زیاد مثل یبوست ایجاد می‌شود. شقاق مقعدی با علائم دردناکی مثل سوزش، خارش، درد زیاد و خونریزی همراه است.

 

فیستول: به ایجاد یک مجرای عفونی بین روده بزرگ و پوست اطراف مقعد فیستول گفته می‌شود. عفونت فیستول مقعدی پیش رونده است و اگر این عارضه به موقع درمان نشود، پیچیده شده و درمان آن بسیار سخت خواهد شد. خروج عفونت و خون از مقعد، خارش و سوزش و گاهی درد مقعد از علائم فیستول شناخته می‌شوند.

بیماری‌ها و عفونت‌های جنسی مثل زگیل تناسلی: زگیل تناسلی و زگیل مقعدی از شایع ترین بیماری‌های مقاربتی شناخته می‌شوند. این بیماری‌ها علائمی مثل ایجاد زائده روی نواحی تناسلی، خارش و سوزش ایجاد می‌کنند.

بیماری‌های سیستمیک: برخی بیماری‌هایی که بر کل بدن تاثر گذاشته‌اند مثل ديابت، لوسمی و لنفوم، نارسايی كليه، بيماری‌های كبدی (يرقان انسدادی)، كم خونی و فقر آهن يا پركاری تيروئيد.

علل خارش مقعد کودکان

این عارضه در کودکان بیشتر به دلیل حساسیت و رژیم غذایی، شوینده‌های نامناسب و عفونت‌های انگلی اتفاق می‌افتد. بنابراین بسیاری از عوامل خارش مقعد در کودکان با بزرگسالان مشترک است.

مراحل معاینه و تشخیص خارش توسط پزشک

هر کسی که خارش مداوم دارد باید به پزشک مراجعه کند. سابقه پزشكی بيمار، زمان و مدت خارش و همچنين علائم همراه آن بايد بررسي شوند. مواردی از قبيل تعدد و حالت اجابت، ترشح احتمالی مدفوع، حس رطوبت يا حس اجابت ناتمام، نحوه بهداشت و پاكسازی پس از اجابت همگی بايد بررسی شوند. برای شناسایی علت، پزشک ممکن است سوالات زیر را بپرسد:

  • چه مدت خارش وجود داشته است؟
  • چه چیزی آن را بدتر یا بهتر می‌کند؟
  • sوالاتی درمورد سبک زندگی، از جمله رژیم غذایی، اقدامات بهداشتی و سفرهای اخیر
  • شدت خارش و تاثیر آن بر زندگی فرد؟

اطلاعات دیگری که ممکن است به پزشک در شناسایی علت کمک کند عبارتند از:

  • سابقه پزشکی گذشته به ویژه هرگونه سابقه جراحی آنورکتال، هموروئید یا دیابت
  • وجود بی اختیاری ادرار یا مدفوع
  • سایر علائم و نشانه ها، مانند خونریزی یا گرفتگی معده

معاينه فیزیکی و بررسی پوست ناحيه مقعد لازم است، چون نرمال بودن پوست يا هرگونه زخم، قرمزی و يا تغيير ضخامت پوست ناشی از خارش‌های مداوم و مكرر بايد بررسی شوند. پزشک با انجام معاینه مقعدی علائم زیر را جستجو می‌کند:

  • سواب برای بررسی عفونت
  • بیوپسی، در صورت وجود تغییرات مربوط به پوست یا سایر تغییرات
  • کشت مدفوع اگر اسهال یک علامت باشد
  • آزمایش خون برای رد شرایط سیستمیک، مانند بیماری کبد

سابقه سفرهای انجام شده، داروها و پمادهای مصرف شده، سابقه دقيق مواد و عادات غذايی كه احتمالا در خارش نقش دارند نيز بايد بررسی شوند. در اغلب اوقات مصرف زياد قهوه، چای، نوشابه، مايعات انرژی‌زا موثر هستند. در نهايت، عوامل عفونتی مانند انگل در كودكان (به ندرت در بزرگسالان) بايد مد نظر گرفته شوند.

راه‌های درمان خارش مقعد (باسن)

درمان معمولا چالش برانگيز است چون در اكثر موارد علت خارش قابل شناسايی نيست. به علاوه با توجه به علل گوناگون خارش مقعد، روش‌های درمانی هم متفاوت هستند.

اگر عامل خارش مقعدی یکی از عارضه‌های هموروئید، شقاق یا فیستول باشد باید حتما به پزشک مراجعه کنید تا با توجه به شدت پیشرفت بیماری، بهترین راه درمان را برای شما تجویز کند. در بسیاری از مواقع، جراحی و لیزر بیماری‌هایی مثل هموروئید، شقاق، فیستول و غیره تنها راه‌هایی هستند که این عارضه‌ها را بطور قطعی درمان می‌کنند.

درمان فوری بیماری‌های مقعد

درمان دارویی و خانگی خارش مقعدی

  • استفاده از دارو برای حجيم و تنظيم كردن مدفوع لازم است تا از نشت احتمالی جلوگيری کند و تخليه كامل صورت گيرد. در اين راستا مدفوع بايد نرم و حجيم بوده و به راحتي دفع شود.
  • اكثر افراد از مكمل‌هايی مانند Citrucel, Metamucil, Fibercon, Benefiber, Konsyl استفاده می‌كنند. اين مواد بصورت كپسول يا پودر موجودند و مصرف آن يک يا دو بار در روز است. فيبر رطوبت مدفوع را جذب و آن را حجيم ميكند تا تخليه كامل صورت گيرد.
  • اگر مدفوع همچنان شل باقی بماند بايد از داروهای ضد اسهال استفاده كرد. در شرايط حادتر ميتوان داروی Lomotil برای سفت كردن مدفوع بكار برد. در اين خصوص با پزشک مشورت كنيد.
  • برخي اوقات تغيير رژيم غذايي برای درمان خارش ضروري است. يك سري مواد احتمالا بر خارش اثر دارند مانند چای، نوشابه، شكلات، گوجه فرنگي، آبجو . اين مواد عملكرد عضلات اسفنکنر را كم و منجر به نشت مدفوع ميشوند و استفاده ي زياد از حد آنها علائم را تشديد مي‌كنند.
  • بهترين راه، حذف يک به يک اين مواد از رژيم غذاي طي چند هفته ای است. اگر علائم بهتر شدند ميتوانيد اين مواد را با حجم بسيار كم مجددا به رژيم غذايتان برگردانيد و ببينيد چه تاثيری روی بروز مجدد علائم دارند.
  • تغيير و اصلاح عادات بهداشتی طي اجابت هم بسيار مهم هستند. بايد خاطر نشان كرد نيازی نيست مقعد بيش از حد پاک سازی و ماليده شود و شستن با آب كافي است. بايد از مواد تحريک كننده مانند صابون ، مواد عطري ، نرم كننده لباس و دستمال بچه كه حاوي مواد معطر كننده هستند پرهيز كرد. براي شستن صابون باقيمانده روی بدن از شلنگ سيار دوش استفاده كنيد.
  • Balneol يك پاك كننده ي ملايم و آرامش بخش است كه بصورت روغني هم در بازار موجود است و ميتوانيد در منزل يا بيرون به راحتي از آن استفاده كنيد. يک ماده پاک كننده ديگر محلول رقيق شده آب و سركه سفيد است.
  • يك قاشق غذاخوري سركه سفيد در يك ليوان آب بريزيد و در توالت نگه داريد و هر بار خود را با پنبه پاك كنيد. محلول Burrow (يك قرص Domeboro در نيم ليتر آب) هم پاك كننده  ملايمي است كه ميتوانيد در بطري پلاستيكی نگه داريد و به جاي آب و صابون از آن استفاده كنيد.

 

يک اصل مهم ولی غالبا بسيار سخت اين است كه خارش طوری مديريت شود كه منجر به زخم مقعد نشود. اصلاح عادت و خودداری از خارش معمولا بسيار سخت است و برخی افراد حتی در موقع خواب هم بدون اينكه بدانند اينكار را تا زمان بيدار شدن انجام می‌دهند. برای اين دسته افراد توصيه می‌شود ناخن‌هايشان را هميشه كوتاه نگه دارند و يا در شب دستكش‌های نرم پارچه‌ای و سبک بدست كنند.

پماد برای خارش مقعد

  • برای كنترل علائم می‌توان از پمادهای استروئيدی استفاده كرد. پماد موضعی هيدروكورتيزون 1% در دو يا سه نوبت در روز به مدت كوتاه می‌تواند خارش را تسكين دهد. پماد بتامتازون كه تاثير طولانی‌تری دارد هم موثر است. استفاده طولانی از استروئيدهای قوی باعث نازک شدن پوست و در نتيجه بدتر شدن خارش می‌شود و نبايد بيش از چهار تا هشت هفته از آن‌ها استفاده شود. در صورتيكه پوست نازک شده باشد ميتوان از پمادهاي آنتي بيوتيكي كمك گرفت. بايد خاطر نشان كرد كرم بيشتر از پماد باعث نازكي پوست ميشود.
  • براي محافظت از پوست اطراف مقعد ميتوان از كرم اكسيد روي استفاده كرد. پمادهاي بي حس كننده اي از قبيل منتول ، فينول ، كمفور و يا تركيبي از آنها هم موثر هستند. تركيب كالموزپتين با اكسيد روي و منتول هم تسكين دهنده ي بسيار مفيدی است.
  • اگر فكر ميكنيد محل عفوني شده ميتوانيد از پمادهاي آنتي بيوتيكي (جنتامايسين، كليندامايسين يا باسيتراسين) يا ضد قارچي (كلوتريمازول، نيستاتين) همراه با ديگر روش های درمانی استفاده كنيد. اين پمادها را قبل از خواب و مجددا پس از حمام صبح بكار ببريد.
  • بيماراني كه بخاطر خارش ، پوستشان تغيير ملايم تا شديد يافته ميتوانند با بكارگيري تركيب رنگ Berwick با الكل درمان شوند. اين ماده خارش را رفع ميكند ولي درصورت وجود زخم ميسوزاند. براي اين كار پزشك ماده را با سشوار خشك ميكند و با بنزوئين روي محل قرار ميدهد و دوباره آن را خشك ميكند.

برای برخي بيماران مشكل براي مدتي بهتر ميشود ولي بعدا دوباره عود ميكند و مديريت وضعيت و رفع كامل مشكل برايشان بسيار سخت است. براي اين دسته افراد پماد Capsaicin توصيه مي‌شود. كاپسايسين ماده ايست كه از فلفل قرمز گرفته ميشود و گفته ميشود حساسيت برخي عصب ها را كاهش ميدهد. اين دارو روي يك سري بيماران امتحان شده و بيش از 70 درصد از آنها تا يازده ماه بدون علائم بودند. اين دارو در غلظت بسيار كم 0.006% تهيه می‌شود.



:: برچسب‌ها: خارش مقعد , معاینه , درمان , خانگی , دارویی ,
:: بازدید از این مطلب : 27
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : جمعه 14 ارديبهشت 1403 | نظرات ()
بیماری فتق چیست؟ علائم و روش درمان فتق
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری فتق چیست؟ علائم و روش درمان فتق

بیماری فتق زمانی رخ می‌دهد که یک عضو یا بافت چربی از طریق یک نقطه ضعیف در عضله اطراف یا بافت همبند به نام فاسیا فشرده شود. رایج‌ترین انواع فتق اینگوینال (کشاله ران داخلی)، برشی (ناشی از برش)، فمورال (کشاله ران خارجی)، نافی (نافی) و هیاتال (بالای معده) است و علائم آن می‌تواند شامل درد،ناراحتی، توده یا تورم قابل توجه در بدن و در برخی موارد حالت تهوع یا یبوست باشد.

فتق نوعی بیماری است که در آن یک عضو یا بافت چربی از طریق یک نقطه ضعیف یا سوراخ در عضله اطراف یا بافت همبند بیرون زده باشد. این اتفاق می‌تواند منجر به برآمدگی یا تورم قابل مشاهده در ناحیه آسیب دیده شود. فتق معمولا در نواحی شکم یا کشاله ران رخ می‌دهد، اما می تواند در سایر قسمت‌های بدن نیز ایجاد شده و باعث ناراحتی، درد یا علائم دیگر شوند.

بیشتر فتق‌ها تهدیدکننده‌ی زندگی نیستند، اما به‌تنهایی از بین نمی‌روند و گاهی اوقات برای جلوگیری از عوارض خطرناکشان نیازمند جراحی هستند. فتق درمان‌نشده خودبه‌خود بهبود نمی‌یابد. بااین‌حال، با مراقبت‌های پزشکی اولیه یا تغییر در شیوه‌ی زندگی، می‌توان اثرات فتق را به حداقل رساندن و از عوارض تهدیدکننده‌ی حیات مانند اختناق جلوگیری کرد. برای عمل فتق باید به جراح عمومی مراجعه کنید. در سایت دکترتو می‌توانید با بهترین جراحان عمومی آشنا شوید، با آن‌ها به‌صورت آنلاین یا تلفنی مشورت کنید و در صورت نیاز برای دریافت نوبت ویزیت حضوری اقدام کنید.

بیماری فتق چیست؟

بیماری فتق زمانی رخ می‌دهد یک عضو بدن از طریق سوراخی در عضله یا بافتی که آن را در جایگاهش نگه‌داشته، خارج شود. به‌عنوان‌مثال، روده‌ها ممکن است از یک ناحیه‌ی ضعیف شده در دیواره‌ی شکم بیرون بزند. فتق برحسب مکان آن انواع مختلفی دارد اما بیشتر در ناحیه‌ی شکم شایع هستند، اما می‌توانند در قسمت بالایی ران، ناف و مناطق کشاله‌ی ران نیز ظاهر شوند.

بیماری فتق چقدر شایع است؟

فتق مغبنی حدود ۲۵ درصد از تمام مردان، فتق هیاتال حدود ۲۰٪ از افراد جوان و ۵۰ ٪ افراد بالای ۵۰ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فتق مادرزادی نیز در حدود ۱۵٪ از نوزادان را بیشتر از نوع فتق نافی، درگیر می‌کند.

بیماری فتق زمانی رخ می‌دهد یک عضو بدن از طریق سوراخی در عضله یا بافتی که آن را در جایگاهش نگه‌داشته، خارج شود.

علائم فتق چیست؟

شایع‌ترین علائم بیماری فتق اینگوئینال، برآمدگی یا توده در منطقه است. در مورد فتق اینگوئینال، ممکن است یک توده در دو طرف استخوان شرمگاهی خود (جایی که کشاله‌ی ران و ران به هم می‌رسند) احساس کنید. بیشتر در حالت ایستاده، خم شدن و یا سرفه در هنگام لمس، فتق را احساس می‌کنید. سایر موارد عبارتند از:

  • درد یا ناراحتی در منطقه‌ی آسیب‌دیده (معمولا قسمت پایین شکم)، به‌ویژه در هنگام خم شدن، سرفه یا بلند کردن اجسام
  • احساس ضعف، فشار و یا سنگینی در شکم
  • احساس سوزش، داغ شدن، یا درد در محل برآمدگی
  • ریفلاکس اسید: زمانی که اسید معده به عقب، به داخل مری حرکت می‌کند و باعث احساس سوزش سر دل می‌شود.
  • درد قفسه‌ی سینه
  • اختلال بلع

اگر کودکتان فتق دارد، ممکن است فقط زمانی که گریه می‌کند برآمدگی را احساس کنید. برآمدگی معمولا تنها علامت فتق نافی است. در برخی موارد، فتق هیچ نشانه‌ای ندارند. حتی شما ممکن است هیچ اطلاعی از وجود آن نداشته باشید و طی معاینه‌ی فیزیکی یا پزشکی معمول برای یک مشکل غیر مرتبط با فتق، از آن آگاه شوید.

۱. علائم باد فتق در مردان چیست؟ چگونه بفهمیم باد فتق داریم؟

علائم شایع فتق در مردان شامل برآمدگی یا تورم قابل مشاهده در کشاله ران یا کیسه بیضه، درد یا ناراحتی در ناحیه آسیب دیده، احساس سنگینی و افزایش ناراحتی هنگام بلند شدن، سرفه‌کردن یا زور زدن است. مهم است که برای تشخیص و درمان مناسب به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

متن انگلیسی:
One telltale sign of a hernia is a visible lump or bulge that appears during certain activities or in certain physical positions and goes back in at other times.
ترجمه فارسی:
یکی از نشانه‌های فتق یک توده یا برآمدگی قابل مشاهده است که در حین فعالیت‌های فیزیکی ظاهر می‌شود و در زمان‌های دیگر (حالت استراحت) به داخل برمی‌گردد.

۲. فتق در کودکان

بیماری فتق در کودکان معمولا در ناحیه کشاله ران یا ناف ایجاد می‌شود. علائم آن نیز ممکن است شامل برآمدگی قابل مشاهده، ناراحتی یا درد در حین فعالیت روی شکم یا ران باشد. فتق مغبنی در پسران شایع‌تر است، در حالی که فتق ناف می‌تواند هم پسران و هم دختران را درگیر کند.

آیا شما هم علائم بیماری فتق را دارید؟

علل و نشانه‌ های فتق چیست؟ (چرا فتق ایجاد می‌ شود؟)

فتق به علت ترکیبی از ضعف عضلات و فشار ایجاد می‌شود. بسته به علت آن، فتق ممکن است به‌سرعت یا طی یک دوره‌ی طولانی ایجادشده و پیشرفت کند. علت بیماری فتق و علل رایج ضعف عضلات عبارتند از:

  • ناتوانی دربسته شدن کامل دیواره‌ی شکم در رحم که یک نقص مادرزادی است.
  • سن
  • سرفه‌ی مزمن
  • ضعف عضلانی ناشی از آسیب یا جراحی

عواملی که بدن را تحت‌فشار قرار می‌دهند و ممکن است باعث فتق شوند، (به‌خصوص اگر عضلات ضعیف باشند) عبارتند از:

  • بارداری: بر شکم فشار وارد می‌کند.
  • یبوست: باعث ایجاد فشار در هنگام حرکت روده‌ها می‌شود.
  • بلند کردن اجسام با وزن سنگین
  • وجود مایع در شکم یا آسیت
  • افزایش وزن ناگهانی
  • جراحی قبلی (در منطقه‌ای که اکنون دچار فتق شده)
  • سرفه یا عطسه‌ی مداوم

عوامل خطر ایجاد فتق

عوامل افزایش خطر ابتلا به فتق عبارتند از:

  • سابقه‌ی شخصی یا خانوادگی فتق
  • اضافه‌وزن یا چاقی
  • سرفه‌ی مزمن
  • یبوست مزمن
  • سیگار کشیدن که می‌تواند موجب سرفه‌ی مزمن شود.
  • شرایطی مانند فیبروز کیستیک نیز می‌تواند به‌طور غیرمستقیم خطر ابتلا به فتق را افزایش دهد. فیبروز کیستیک عملکرد ریه‌ها را کاهش می‌دهد و باعث سرفه‌ی مزمن می‌شود.
عمل‌ترمیم فتق می‌تواند به‌صورت جراحی باز یا لاپاروسکوپی انجام شود.

تشخیص فتق به چه صورت است؟

فتق برشی معمولا از طریق معاینه‌ی فیزیکی تشخیص داده می‌شود. هنگام ایستادن، سرفه کردن یا زور زدن، پزشک در شکم یا کشاله‌ی ران برآمدگی را لمس خواهد کرد. فتق هیاتال با عکس رادیوگرافی و آندوسکوپی تشخیص داده می‌شود. سایر روش‌های شامل موارد زیر هستند:

  • رادیوگرافی با بلع باریم، تصویربرداری اشعه‌ی ایکس از دستگاه گوارش است. تصاویر پس از نوشیدن محلول مایع حاوی باریم که کاملا در تصاویر اشعه‌ی ایکس نشان داده می‌شود، ثبت می‌شوند.
  • آندوسکوپی شامل یک دوربین کوچک متصل به یک لوله است که از طریق گلو به سمت مری و معده فرستاده می‌شود. فتق نافی در کودکان با سونوگرافی تشخیص داده می‌شود.
  • سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا، از ساختارهای داخل بدن تصاویری را ایجاد می‌کند.

روش درمان بیماری فتق چگونه است؟

علاج بیماری فتق بستگی به‌اندازه‌ی فتق و شدت علائم دارد. گزینه‌های درمان فتق شامل: نظارت برای عوارض احتمالی، تغییر سبک زندگی، دارو یا جراحی است:

  • تغییر سبک زندگی
  • تغییرات غذایی اغلب می‌تواند علائم فتق هیاتال را درمان کند، اما فتق را از بین نمی‌برد.
  • اجتناب از وعده‌های غذایی حجیم یا سنگین
  • نخوابیدن و دراز نکشیدن و خم نشدن پس از یک وعده غذایی
  • حفظ وزن در محدوده‌ی مناسب

برخی تمرینات ممکن است به تقویت عضلات اطراف فتق و کاهش برخی از علائم کمک کنند. بااین‌حال، انجام نادرست تمرین می‌تواند فشار در آن منطقه را افزایش دهد و درواقع باعث افزایش برآمدگی فتق شوند. بهتر است در مورد نحوه‌ی انجام تمرینات از پزشک یا فیزیوتراپیست کمک بخواهید.

۱. درمان بیماری فتق با دارو

اگر فتق هیاتال دارید، داروهایی که اسید معده را کاهش می‌دهند، (شامل آنتی‌اسیدها، مسدودکننده‌های گیرنده H۲ و مهارکننده‌های پروتون پمپ) علائمتان را بهبود می‌بخشند.

۲. عمل جراحی فتق

اگر فتق در حال رشد کردن و بزرگتر شدن است یا باعث درد می‌شود، عمل‌ترمیم فتق (دوختن سوراخ موجود در دیواره‌ی شکمی با استفاده از مش) انجام می‌شود. عمل‌ترمیم فتق می‌تواند به‌صورت جراحی باز یا لاپاروسکوپی انجام شود.

جراحی لاپاروسکوپی با استفاده از یک دوربین کوچک و تجهیزات جراحی کوچک، تنها با استفاده از چند برش کوچک، انجام می‌شود و به بافت اطراف آسیب کمتری می‌رساند.

جراحی لاپاروسکوپی دوره‌ی نقاهت بسیار کوتاهی دارد، اما خطر عود فتق بیشتر است. علاوه بر این، همه‌ی فتق‌ها مناسب جراحی لاپاروسکوپی نیستند مثل فتقی که در آن بخشی از روده به داخل کیسه‌ی بیضه منتقل‌شده است.

عمل فتق چند ساعت طول میکشد؟

زمان واقعی انجام عمل جراحی فتق بستگی به نوع، اندازه و هر گونه عوارض احتمالی دارد. اما در حالت کلی بیشتر جراحی‌های فتق بین ۴۵ دقیقه تا ۲ ساعت طول می‌کشند.

مراقبت بعد از عمل فتق، بعد از عمل فتق چند روز باید استراحت کرد؟

جراحی باز دوره‌ی نقاهت طولانی‌تری دارد و ممکن است نتوانید به‌طورمعمول به مدت ۶ هفته حرکت کنید.

نزدیکی بعد از عمل فتق

جراحان توصیه می‌کنند از فعالیت جنسی بعد از عمل (از چند روز تا چند هفته) خودداری کنید. اگر تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی برای فتق اینگوینال معمولی قرار می‌گیرید، معمولاً می‌توانید رابطه جنسی داشته باشید.

نحوه خوابیدن بعد از عمل فتق

بهتر است در هفته‌های اول پس از جراحی به پشت بخوابید و از تغییر وضعیت در طول شب خودداری کنید. همچنین اگر کمردرد نداشته باشید، به پهلو خوابیدن هم مشکلی ندارد.

جراحی باز دوره‌ی نقاهت طولانی‌تری دارد و ممکن است نتوانید به‌طورمعمول به مدت ۶ هفته حرکت کنید.

۳. درمان خانگی بیماری فتق

برای درمان خانگی، بهتر است استراحت کنید و از فعالیت‌هایی که به ناحیه آسیب‌دیده فشار وارد می‌کنند دوری کنید:

  • از مسکن‌های بدون نسخه برای مدیریت درد و ناراحتی استفاده کنید.
  • برای تسکین موقت درد، کمربند بپوشید.
  • از کمپرس سرد یا گرم برای تسکین درد یا تورم استفاده کنید.
  • وزن مناسبی داشته باشید و غذاهای پر فیبر را در رژیم غذایی خود بگنجانید تا از یبوست و زور زدن جلوگیری کنید.

۴. درمان فتق در طب سنتی

متخصصان طب سنتی برای درمان باد فتق، مصرف موارد زیر را (بدون زیاده‌روی) توصیه می‌کنند:

  • سرکه سیب
  • بابونه
  • آب گرم
  • جوش‌شیرین
  • آب آلوئه‌ورا
  • تخم شوید
  • شیرین بیان

۵. برای بیماری فتق به چه دکتری مراجعه کنیم؟

برای بیماری فتق مراجعه به جراح عمومی توصیه می‌شود. جراحان عمومی در تشخیص و درمان بیماری‌هایی داخلی تخصص دارند و گزینه‌های درمانی مناسبی را ارائه می‌کنند. اگر نیاز به مشاوره قبل از جراحی دارید، با مراجعه به بخش مشاوره آنلاین سایت دکترتو می‌توانید با بهترین پزشکان سراسر کشور ارتباط برقرار کنید.

انواع فتق در مردان و زنان کدامند؟

طیف گسترده‌ای از این بیماری وجود دارد که در جدول زیر تعدادی از آن‌ها را قرار دادیم:

انواع بیماری فتقنشانه‌های آن‌ها
فتق اینگوینال در مردان شایع است، این نوع بیماری زمانی رخ می‌دهد که محتویات شکم از طریق کانال مغبنی در ناحیه کشاله ران بیرون بزند.
فمورال در زنان شایع‌تر است و زمانی رخ می‌دهد که بافت‌ها از طریق کانال فمورال در قسمت فوقانی ران بیرون بزنند.
فتق نافی در مردان و زنان با عبور بافت‌ها از دیواره شکم نزدیک نافمشخص می‌شود.
برشی در محل برش جراحی قبلی ایجاد می‌شود، جایی که بافت‌ها از طریق بافت اسکار ضعیف بیرون‌زده‌اند.
هیاتال قسمت بالایی معده از طریق دیافراگم به قفسه سینه برآمده می‌شود و باعث رفلاکس اسید و سوزش سر دل می‌شود.
اپی‌گاستر برآمدگی کوچکی در قسمت بالایی شکم ظاهر می‌شود که ناشی از ضعیف‌شدن عضلات بین ناف و جناغ است.

انواع فتق در مردان و زنان کدامند؟

۱. فتق اینگوینال یا فتق کشاله ران

فتق کشاله‌ی ران شایع‌ترین نوع فتق است که حدود ۷۰% فتق‌ها را تشکیل می‌دهد و گاهی اوقات با درد کشاله ران همراه است. این فتق زمانی رخ می‌دهد که روده از طریق یک نقطه‌ی ضعیف یا پارگی در دیواره‌ی تحتانی شکم به داخل کانال اینگوئینال (کانال مغبنی یا کشاله‌ی رانی) خارج شود.

لازم است بدانید که کانال اینگوئینال در کشاله‌ی ران قرار دارد. در مردان، کانال اینگوئینال جایی است که از طریق آن، طناب اسپرماتیک از شکم به کیسه‌ی بیضه عبور می‌کند. طناب اسپرماتیک بیضه‌ها را بالا نگه می‌دارد. در زنان، کانال اینگوئینال حاوی رباطی است که رحم را در جایگاهش نگه می‌دارد.

این نوع فتق در مردان شایع‌تر از زنان است. به این دلیل که بیضه‌ی یک مرد از طریق کانال اینگوئینال اندکی پس از تولد نزول پیدا می‌کند و کانال اندکی پس‌ازاین پروسه بسته خواهد شد. گاهی کانال به‌درستی بسته نمی‌شود و یک ناحیه‌ی ضعیف مستعد ابتلا به فتق، ایجاد می‌کند.

۲. فتق هیاتال

فتق هیاتال هنگامی رخ می‌دهد که بخشی از شکم از طریق دیافراگم به داخل قفسه‌ی سینه نفوذ کند. دیافراگم یک‌لایه‌ی عضلانی است که اندام‌های شکمی را از اندام‌های قفسه‌ی سینه، جدا می‌کند و با انقباض خود و کشیدن هوا به داخل ریه‌ها، به تنفس کمک می‌کند.
این نوع فتق در افرادی که بیش از ۵۰ سال سن دارند شایع‌تر است و بروز آن در کودکان به علت یک نقص مادرزادی در زمان تولد است. فتق هیاتال تقریبا همیشه باعث رفلاکس معده (نشت رو به عقب محتوای معده به مری) و ایجاد سوزش سر دل می‌شود.

۳. بیماری فتق ناف چیست؟

فتق نافی می‌تواند در کودکان و نوزادان زیر ۶ ماه رخ دهد. این اتفاق زمانی می‌افتد که روده‌ها از طریق دیواره‌ی شکم در نزدیکی ناف بیرون می‌زنند و برآمده می‌شوند. ممکن است در داخل ناف کودکتان یا اطراف آن، یک برآمدگی را مشاهده کنید، به‌خصوص هنگامی‌که فرزندتان گریه می‌کند.
فتق نافی تنها نوع فتق است که به دلیل قوی‌تر شدن عضلات دیواره‌ی شکم، اغلب تا یک‌سالگی به‌خودی‌خود بهبود می‌یابد. اگر تا یک‌سالگی برطرف نشود ممکن است برای اصلاح آن جراحی لازم باشد.

این عارضه زمانی می‌افتد که روده‌ها از طریق دیواره‌ی شکم در نزدیکی ناف بیرون می‌زنند و برآمده می‌شوند.

۴. فتق برشی

فتق برشی پس از جراحی شکمی ممکن است رخ دهد. روده از طریق محل برش یا بافت ضعیف شده‌ی اطراف آن بیرون می‌زند.

۵. بیماری فتق بیضه چیست؟

بیماری فتق بیضه که به عنوان فتق مغبنی با بیضه حبس‌شده نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که بیضه به دلیل فتق در کانال اینگوینال گیر می‌کند. اگر به موقع از طریق جراحی درمان نشود، می‌تواند علت درد بیضه ها، درد شدید، تورم و آسیب احتمالی به کیسه بیضه باشد.

عوارض بیماری فتق چیست؟

در صورت عدم درمان، فتق بزرگ‌تر و دردناک‌تر می‌شود. بخشی از روده می‌تواند در دیواره‌ی شکم به دام بیافتد و باعث انسداد روده، درد شدید، تهوع یا یبوست شود. فتق درمان‌نشده می‌تواند فشار زیادی بر روی بافت‌های اطراف ایجاد کند و باعث تورم و درد ناحیه‌ی اطراف شود.
اگر بخشی از روده که به دام افتاده است، خون کافی دریافت نکند اختناق و خفگی رخ می‌دهد و منجر به مرگ یا عفونت بافت روده می‌شود. فتقی که دچار خفگی شده باشد، تهدیدکننده‌ی حیات است و نیاز به مراقبت پزشکی فوری دارد.

عوارض فتق در بارداری

در بارداری، فتق می‌تواند خطراتی مانند احساس ناراحتی، درد دور ناف در بارداری و سختی زیاد در فعالیت‌های روزانه را ایجاد کند. جراحی ممکن است تا پس از زایمان به تعویق بیفتد تا خطرات برای مادر و نوزاد به حداقل برسد.

در صورت عدم درمان، فتق بزرگ‌تر و دردناک‌تر می‌شود.

روش پیشگیری از بیماری فتق چیست؟

نمی‌توان همیشه از ضعف عضلانی که باعث ایجاد فتق می‌شود جلوگیری کرد اما می‌توان میزان فشار روی بدن را کاهش داد. این کار ممکن است در جلوگیری از ایجاد یا بدتر شدن فتق، کمک کند.
نکات پیشگیرانه عبارتند از:

  • ترک سیگار
  • مراجعه به پزشک در زمان بیماری، برای جلوگیری از ایجاد سرفه‌ی مداوم
  • حفظ وزن بدنی سالم
  • اجتناب از زور زدن در هنگام دفع مدفوع یا ادرار کردن
  • اجتناب از بلند کردن اجسامی که برایتان بیش‌ازحد سنگین هستند.


:: برچسب‌ها: بیماری فتق , درمان , فتق ,
:: بازدید از این مطلب : 24
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : جمعه 14 ارديبهشت 1403 | نظرات ()
مقاله کامل علائم بیماری گوارش و درمان مشکلات گوارشی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

مقاله کامل علائم بیماری گوارش و درمان مشکلات گوارشی

اگر می‌خواهید بدنتان سالم باشد، مهم‌ترین چیز این است که دستگاه گوارش سالمی داشته باشید. همه می‌دانیم مشکلات گوارشی چه دردسرهایی برای ما به وجود خواهد آورد. در واقع اگر گوارشتان ناراحت باشد هرگز طعم سالم بودن را نخواهید چشید. سیستم گوارشی ضعیف باعث می‌شود فرد دائم نگران خورد و خوراک خود باشد. در این مقاله درباره علائم و درمان مشکلات گوارشی صحبت خواهیم کرد.

انواع بیماری‌های گوارشی

بیماری‌های زیادی وجود دارند که در فرآیند خود روی سیستم گوارشی تاثیر می‌گذارند. بیماری‌هایی نیز هستند که در صورت بروزشان باید دکتر آن را بررسی کند، مانند کولیت روده.

۱- سندروم روده تحریک پذیر

 سندروم روده تحریک پذیر  بیشتر در خانم‌ها ایجاد می‌شود. علائم این بیماری عبارت‌اند از درد شکم، گرفتگی یا پف کردگی با کار کردن شکم، دفع مقدار زیادی گاز، یبوست، اسهال و مخاط در مدفوع.

۲- عفونت‌های دستگاه گوارش

نام دیگر آن آنفولانزای روده و بسیار ناراحت کننده است. خوشبختانه بدون ایجاد مشکل‌های جدی رفع می‌شود. اگر به مدت ۲۴ ساعت نمی‌توانید مواد مایع را در شکم خود نگه دارید، در مدفوع یا استفراغ خون می‌بینید، نشانه‌های کم آبی دارید یا تب کرده‌اید، باید به پزشک مراجعه کنید.

۳- یبوست

یبوست وحشتناک است. اگر مشکلتان رفع نشد، حتما باید معاینه شوید. یبوست مزمن چندین روز ادامه دارد بدون اینکه روده حرکتی طبیعی داشته باشد. در چنین مواقعی حس می‌کنید روده سفت شده و هرچه فشار می‌آورید بی‌فایده است.

۴- بیماری رفلاکس دستگاه گوارش

این اختلال گوارشی است که در صورت رسیدگی نکردن به آن می‌تواند منجر به مشکل‌های جدی برای سلامتی شود. علائم خیلی آرام خود را نشان می‌دهند و شامل نشانه‌هایی مانند سوزش سر دل، درد در قفسیه سینه، دشواری در بلعیدن، برگشت دادن غذا، مایع سوزاننده یا احساس توده در گلو است. این مشکل‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که اسید از معده وارد مری شود. این بیماری بسیار جدی است و باعث بروز سرطان مری می‌شود.

۵- سنگ کیسه صفرا

سنگ‌های کیسه صفرا، بسیار کوچک و اذیت کننده‌اند. این سنگ‌ها از کلسترول و صفرا ساخته می‌شوند. سنگ کیسه صفرا در زنان بیشتر شایع است. این سنگ‌ها می‌توانند باعث عفونت، تحریک و التهاب شوند که همگی درد آورند. در این بیماری درد ناگهان شروع می‌شود. بیشتر آن را در سمت راست بالای شکم و یا بین تیغه‌های شانه‌ها حس می‌کنید.

۶- بیماری زخم پپتیک

این هم از دیگر مشکلات گوارشی است که نباید آن را شوخی گرفت. خود را به صورت یک معده درد ساده نشان می‌دهد. این بیماری بیشتر به خاطر یک نوع باکتری به نام H. pylori بروز می‌کند. این بیماری لایه محافظتی درون معده را دچار مشکل  و زخم‌های دردناک ایجاد می‌کند.

۷- دیورتیکولیت

این مشکل بسیار جدی با التهاب یا عفونت کیسه‌های کوچک انباشته در امتداد پوشش سیستم گوارش، اغلب در قسمت پایین روده بزرگ ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند خفیف یا بدون علائم باشد؛ اما ممکن است منجر به درد، تب، یبوست یا اسهال شود.

۸- پانکراتیت

علائم پانکراتیت عبار‌ت‌اند از درد شکمی، دردی که تا کمر می‌رود و درد شکمی که بعد از خوردن یک وعده بدتر می‌شود. حالت تهوع، استفراغ، کاهش وزن بی‌دلیل و حساس شدن شکم از دیگر نشانه‌های این بیماری‌اند. گاهی درمان این بیماری به مدتی بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد.

چه چیزهایی باعث ایجاد مشکل گوارشی می‌شوند؟

عوامل زیادی از جمله محدود کردن نادرست برنامه غذایی یا استرس می‌تواند به ایجاد مشکلات گوارشی منجر شود. در ادامه این عوامل را بررسی خواهیم کرد.

۱- رژیم لاغری نادرست

رژیم‌های لاغری نادرست برای اینکه به لاغری کمک کنند وعده‌های غذایی را به شدت محدود می‌کنند. افرادی که از این رژیم‌ها پیروی می‌کنند در واقع به مدت طولانی گرسنگی می‌کشند. این كار موجب افت قندخون و عوارض عصبی ناگوار خواهد شد. مانند سرگیجه، سردرد، ضعیف شدن حافظه، كاهش تحرك، بی‌حوصلگی، سستی و رخوت، عصبانیت، پرخاشگری و افسردگی.

بعد از مدت طولانی غذا نخوردن، فرد از رژیم گرفتن خسته می‌شود و مقدار زیادی غذا می‌خورد. خالی نگاه داشتن و ناگهان انباشتن معده از غذا موجب ناراحتی‌های دستگاه گوارش از قبیل پری و سنگینی معده، دل درد، دل‌پیچه و اسهال، ترش كردن و بازگشت غذا به مری می‌شود. اگر می‌خواهید وزنتان را کم کنید باید از رژیم غذایی مناسبی پیروی کنید که همه مواد مغذی بدن شما را تامین کند. سه وعده غذای اصلی و سه وعده میان‌وعده برای‌تان در نظر گرفته باشد.

بمب بیماری‌هات رو با رژیم ما خنثی کن
تو با داشتن رژیم و عادات غذایی درست، می‌تونی از خطر بیماری‌های بی‌شماری در امان بمونی یا حتی اون‌ها رو درمان کنی!
پس بهتره همین الان به فکر پیشگیری از بیماری‌ها و درمانشون باشی.
 

۲- پرمشغله بودن و گرفتاری بیش از حد

بسیاری از افراد، به‌خصوص در شهرهای بزرگ و پر‌جمعیت، به علت مشغله شدید روزانه فرصت كافی جهت صرف غذا برای خود نمی‌گذارند. برای همین وعده‌های غذایی را حذف و غذای خود را محدود به یك وعده در روز می‌کنند. در نتیجه بازهم معده‌شان برای مدت طولانی خالی می‌ماند و سپس پر می‌شود. این شکل غذا خوردن موجب بروز استرس در فرد شده و باعث می‌شود كه شخص غذای خود را با عجله و بدون جویدن كامل مواد غذایی ببلعد. همه این‌ها نه تنها باعث چاقی و اضافه وزن می‌شود، بلکه موجب هضم و جذب نشدن كافی غذا و دفع مقدار زیادی از مواد مغذی مصرفی از روده شده كه نتیجه آن سوء‌تغذیه و مشکلات گوارشی است.

۳- كم آب نوشیدن در طول شبانه‌روز

آب تاثیر بسیار مهمی در واكنش‌های بیولوژیكی داخلی بدن و سلامت انسان دارد. همچنین نقش مهمی در رفع یبوست ایفا می‌كند. افرادی كه در نوشیدن آب کوتاهی می‌کنند، خیلی بیشتر از سایر افراد در معرض عارضه یبوست قرار می‌گیرند. امروزه یبوست از اختلال‌های شایع است. یبوست می‌تواند عواقبی وخیم و گاه جبران نکردنی داشته باشد.

توقف مواد غذایی در دستگاه گوارش‌ افرادی طولانی است كه مبتلا به یبوست‌اند. به این دلیل مواد سرطان‌زا برای مدت بیشتری در جداره روده قرار می‌گیرند كه در نتیجه احتمال بروز سرطان‌های دستگاه گوارش، به خصوص سرطان روده بزرگ (كولون)، در این افراد جدی‌تر می‌شود.

۴- نوشیدن آب همراه غذا یا بلافاصله قبل یا بعد از غذا

عمل بلع یك واکنش كاملاً‌ طبیعی است. برای انجام این عمل هیچگونه نیازی به آب نیست. اگر كسی نتواند غذا را به طور طبیعی قورت بدهد و برای این كار نیاز به آب داشته باشد، احتمال زیاد مشکلی در مری دارد. وجود عارضه‌ای در مری یا انقباض عضله‌های آن به علت استرس و اختلال‌های عصبی پیش می‌آید. مصرف آب و نوشیدنی‌ها همراه غذا ۳ اشكال اساسی دارد:

  • آب با پر كردن معده اشتها را کم می‌کند. در نتیجه شخص نمی‌تواند به میزان لازم غذا میل کند. نیازهای تغذیه‌ای او تأمین نمی‌شود . این امر منجر به سوء تغذیه، اختلالات ناشی از آن، نفخ و سنگینی دستگاه گوارش خواهد شد.
  • مصرف آب زیاد همراه غذا شیره گوارشی را رقیق می‌کند. در نتیجه شیره‌های گوارشی توانایی خود را در هضم و جذب غذای مصرفی از دست می‌دهند و شخص مبتلا به سوء‌تغذیه می‌شود.
  • غذای هضم نشده به قسمت‌های پایینی دستگاه گوارش رفته و در آنجا تخمیر می‌شود. به همین فرد احساس نفخ می‌کند. این امر منجر به دل‌پیچه، دل درد، نفخ و اختلال‌های گوارشی می‌شود.

پس بهتر است از نیم ‌ساعت قبل از غذا تا حدود یك ساعت بعد از آن، آب ننوشید.

۵- غذاهای سرخ کرده و چرب

سرخ کردن غذا از نظر تغذیه‌ای و گوارشی برای انسان زیان‌آور است. هنگام سرخ كردن غذا، روغن بسیار داغ می‌شود و حرارت آن تقریبا به دو برابر حرارت پخت می‌رسد. در این درجه حرارت بسیار زیاد اكثر مواد مغذی موجود در غذا از بین می‌رود. بنابراین غذاهای سرخ كرده فاقد ارزش غذایی‌اند. غذاهای سرخ كرده مدت زیادی در معده باقی می‌مانند. معمولا پس از صرف غذاهای سرخ كرده، دستگاه گوارش سنگین می‌شود كه نفخ و اختلال‌های گوارشی پیامد آن است. قسمتی از غذای سرخ کردنی هضم نشدنی باقی می‌مانند كه این امر منجر به عوارض و اختلالات گوارشی می‌شود و به سلامت دستگاه گوارش لطمه می‌زند.

۶- گرمازدگی

گرمازدگی باعث بروز بیماری اسهال و استفراغ می‌شود. منشا این بیماری‌ها ویروسی است که در غذاهای فاسد شده یافت می‌شود. زمانی که هوا گرم است مواد غذایی به سرعت فاسد می‌شوند. مسمومیت غذایی به خاطر مصرف شیر، ماهی، گوشت چرخ کرده یا غذاهایی بیشتر خواهد شد که مدتی خارج از یخچال بیرون مانده‌اند. عفونت‌های دستگاه گوارش با منشا ویروسی نیز با اسهال و استفراغ همراه است. درصورتی بیماری وخیم شده و بیمار باید در بیمارستان بستری شود که سر موقع به مراکز درمانی مراجعه نکند.

علائم مشکلات گوارشی چیست؟

مشکلات گوارشی به هیچ وجه شوخی‌بردار نیستند، مخصوصا اگر باعث شوند مرتب دستشویی بروید و یا دچار نفخ های وحشتناک شوید. مشکلات گوارشی می تواند از بالای مری تا پایین روده اتفاق بیفتد. شایع‌ترین علائم مشکلات گوارشی عبارت‌اند از:

  • اسهال؛
  • یبوست؛
  • حالت تهوع؛
  • استفراغ؛
  • گرفتگی روده.

دیگر نشانه‌های اولیه علائم مشکلات گوارشی که ممکن است زیاد واضح نباشند اما مشکل ساز می‌شوند، عبارت‌اند از:

    • بیش از حد آروغ زدن؛
    • سرگیجه؛
    • پاک کردن بیش از حدِ گلو؛
    • گلو درد بی ربط به عفونت؛
    • سوزش سر دل؛
    • مشکل در قورت دادن نوشیدنی یا غذاهای جامد؛
    • احساس درد در مری؛
    • پف کردگی یا نفخ شکم؛
    • غذای هضم نشده در مدفوع یا مدفوع چرب؛
    • تغییر در عادات روده؛
    • مدفوع کم رنگ؛
    • ادرار با رنگ تیره؛
    • از دست دادن اشتها؛
    • کاهش وزن بی‌دلیل؛
    • درد مفصل یا گرفتگی؛

درمان مشکلات گوارشی

اگر جزء ۷۰ میلیون نفری باشید که با مشکل گوارشی دست و پنجه نرم می‌کند، حتما می‌دانید داشتن این مشکل چه دردسرهایی دارد. روند بهینه سازی دستگاه گوارش نیازمند مقداری آزمون خطا و همچنین راهنمایی پزشک است. اما با برخی تغییرها در رژیم غذایی خود و انجام بعضی کارها می‌توانید عملکرد دستگاه گوارش خود را بهبود ببخشید.

۱- روز را با نوشیدن آب گرم و لیمو آغاز کنید

نوشیدن روزانه این معجون آرامش بخش به تحریک عملکرد کبد کمک می‌کند و شروعی مجدد برای سیستم گوارشی‌تان است.

۲- چند مینی روزه اضافه کنید

طوری تنظیم کنید که شام را تا ساعت ۷ شب میل کرده باشید. با این کار بین دو وعده به خود ۱۲ تا ۱۴ ساعت زمان داده‌اید که می‌توان آن را به عنوان یک دوره کوتاه روزه داری به حساب آورد. اینگونه فاصله انداختن بین دو وعده می‌تواند به سیستم گوارشی‌تان که دچار فعالیت بیش از حد شده است فرصتی برای استراحت بدهد، کبد را تمیز کند، سیستم ایمنی را تقویت کند و التهاب را پایین بیاورد.

۳- زمانی را برای مراقبت از خود کنار بگذارید

در میان کارهایی که در طول روز دارید مدت زمانی را برای رسیدگی به خود قرار دهید. حمام کنید، یک رمان رومانتیک بخوانید، چند حرکت آرامش بخش یوگا انجام دهید و یا خود را مهمان یک ماساژ کنید.

۴- چای بنوشید

نوشابه‌ها و دیگر نوشیدنی‌های مضر را کنار بگذارید و کمی چای یا دمنوش میل کنید. نوشیدن دمنوشی که حاوی زنجبیل یا قاصدک است می‌تواند به سیستم گوارش کمک کند و همچنین موجب آرامش و کاهش استرس نیز شود.

۵- دریافت فیبر خود را افزایش دهید

خوردن غذاهایی که سرشار از فیبرند کمک می‌کنند گوارشتان طبیعی بماند. حرکت طبیعی روده از اجزاء مهم تثبیت سلامت کلی است چون سمومی که در روده بزرگ انباشته شده‌اند را از بین می‌برد.

۶- از قند، الکل، گوشت قرمز، غذاهای فرآوری شده و نان پرهیز کنید

این غذاها دلایل شایع التهاب به شمار می‌آیند. مجبور نیستید که برای همیشه از آن‌ها پرهیز کنید؛ اما به مدت یک هفته این کار را امتحان کنید. از اینکه چقدر شکمتان صاف می‌ماند تعجب خواهید کرد.

۷- ورزش کنید

ورزش باعث تحریک گوارش و نظم و ترتیب گرفتن ذهن می‌شود. با کارهایی ساده می‌توانید به خود کمک کنید. حتی انجام چند حرکت ساده یوگا یا مقداری پیاده روی نیز می‌تواند به آرام کردن سیستم گوارشتان کمک کند. البته،  ورزش بعد از غذا، به گوارشتان آسیب می‌زند.

۸- در خانه غذا بپزید

کالری‌های پنهان زیادی در غذاهای آماده یا غذای رستوران‌ها وجود دارد. غذا درست کردن در خانه باعث می‌شود روی آنچه داخل غذا می‌ریزید، کالری و مقدار وعده کنترل داشته باشید. همچنین آشپزی می‌تواند فعالیتی آرامش بخش باشد که با عزیزانتان از آن لذت ببرید.

۹- مدیتیشن کنید

مدیتیشن راهی ملایم و تاثیر گذار است که می‌توانید با آن ذهن و بدنتان را تمیز کنید. مدیتیشن کمک می‌کند هوس غذایی را مهار کنید و با کمک آن روی احساس‌های‌تان کنترل داشته باشید. روزانه ۱۰ تا ۲۰ دقیقه برای مدیتیشن زمان بگذارید.

غذاهای مفید برای دستگاه گوارش

۱- انجیر بخورید

انجیر حاوی ویتامین‌های A، B، C و مواد معدنی مختلف مانند پتاسیم، کلسیم، فیبر، آهن، فسفر و سدیم است.

هر ۳عدد انجیر متوسط، یک واحد میوه محسوب می‌شود و ۶۰کالری انرژی دارد. همچنين ميوه انجیر منبع خوب پتاسیم است. پتاسیم برای کنترل فشار خون به کار می‌رود. مهم‌ترین خاصیت درمانی انجیر برای آن دسته از افرادی است که همواره از مشکل یبوست رنج می‌برند. این قبیل افراد می‌توانند علاوه بر مصرف روزانه این میوه به حالت خام یا خشک، تعدادی انجیر خشک را از شب تا صبح در یک لیوان آب خیسانده و صبح پیش از صبحانه میل کنند. انجیر در هر دو حالت خام و خشک، ملین خوبی به‌شمار می‌آید.

بر اساس تحقیق‌های انجام شده، برگ‌های درخت انجیر به دلیل داشتن خصوصیات مدر بودن، تسکین دهندگی و دافع کرم روده استفاده می‌شده است. دم کرده برگ درخت انجیر مسکن بوده و برای معالجه سرفه تجویز می‌شود. همچنين برگ انجیر برای دیابتی‌ها مفید است و مقدار انسولین تزریقی مورد نیاز را برای شخص دیابتی کم می‌کند.

۲- پروبیوتیک مصرف کنید

پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های مفیدی‌اند که در غذاهای استفاده می‌شوند. با ورود به بدن و حضور فعال خود در سیستم گوارش موجب بهبود سیستم گوارشی انسان و بروز اثر‌های مطلوب سلامتی می‌شوند. این ارگانیسم‌ها به واسطه تولید مواد پیشگیری کننده از جمله باکتریوسین و اسید لاکتیک، همچنین با پیشگیری از اتصال و رشد سویه‌های بیماری زا در مخاط روده از بروز بسیاری از عفونت‌ها پیشگیری می‌کنند.

این ترکیب‌ها با نگهداری از سلامت روده‌ها به عملکرد سدی روده و جذب مواد مغذی و ریز مغذی‎‌ها کمک کرده و در برابر سموم و اجرام بیماری‌زا نقش حفاظتی ایفا می‌کنند. پری بیوتیک‌ها در واقع ترکیب‌های هضم نشدنی‌اند که رشد و فعالیت باکتری‌های پروبیوتیک موجود در دستگاه گوارش را بهبود بخشیده و اثرهای مفید آن‌ها را بر سیستم ایمنی بدن تقویت می‌کنند.

۳- غلات کامل مصرف کنید

استفاده از غلات کامل راهی عالی برای تقویت سلامت روده به واسطه حمایت از میکروبیوم است. می‌توانید غلات سالم را (مانند بلغور جو دو سر) به عنوان صبحانه بخورید و مقداری میوه نیز در کنارش میل کنید.

۴- به غذا زردچوبه بزنید

کورکومین از اصلی‌ترین مواد فعال موجود در زردچوبه است. برخی تحقیق‌ها ثابت کرده‌اند که زردچوبه خواص ضد التهابی دارد. بنابراین سعی کنید از این ادویه فوق العاده پرخاصیت در انواع غذاها استفاده کنید تا روده‌تان خوشحال شود.

۵- سیر بخورید

سیر از سوپرغذاهای مورد علاقه ما برای کمک به سلامت دستگاه گوارش سیر است. سیر را می‌توانید به سادگی به انواع غذاها اضافه کنید و از خواص فراوانش بهره مند شوید.

۶- زنجبیل مصرف کنید

قرن‌ها از زنجبیل برای کمک به گوارش استفاده می‌کردند. همچنین برخی تحقیق‌ها نشان داده‌اند که برای بهبود حالت تهوع و استفراغ نیز می‌تواند به کار برود.

 

۷- زیاد سبزی بخورید

سبزی‌هایی مانند بروکلی، گل کلم و کلم بروکسل سرشار از فیبر، مواد معدنی و ویتامین‌هایند که به بدنمان آنچه نیاز دارد را می‌رسانند و از سلامت ما حمایت می‌کنند. فیبر کمک می‌کند در روده همه چیز روان و نرم پیش برود

۸- ماست را امتحان کنید

تحقیق‌ها نشان داده بسیاری از مردم توانایی گوارش لاکتوز را ندارند. لاکتوز نوعی قند موجود در شیر است. ماست نیز سرشار از لاکتوز است اما برای افرادی که با هضم آن مشکل دارند باعث دردسر نمی‌شود. پس خوردن ماست منبعی مناسب برای کلسیم گرفتن و در عین حال مشکل گوارشی پیدا نکردن است

سرگیجه و مشکلات گوارشی

درد در اطراف ناحیه معده شما می‌تواند موضعی باشد یا در تمام نقاط احساس شود و سایر مناطق بدن را تحت تأثیر قرار دهد. بسیاری از اوقات سرگیجه پس از درد شکم به عنوان یک علامت ثانویه ایجاد می‌شود و نشانه ابتلا به زخم معده است. در واقع زخم معده و سرگیجه علت و معلول هم‌اند و معمولا با هم در بدن بروز پیدا می کنند.

اگر بعد از غذا خوردن احساس شکم درد و سرگیجه می‌کنید ممکن است به این دلیل باشد که فشار خون شما تثبیت نشده است. به طور معمول هنگام غذا خوردن جریان خون در معده و روده کوچک افزایش می‌یابد. قلب شما همچنین برای حفظ جریان خون و فشار در بقیه بدن سریع‌تر می‌تپد. در افت فشار خون بعد از غذا، پمپاژ خون شما در همه جا به جز سیستم گوارش افت می‌کند.

برای دردی باید فورا به پزشک مراجعه کنید که هفت تا ده روز طول بکشد یا آنقدر مشکل‌ساز باشد که در فعالیت‌های روزمره شما تداخل ایجاد کند. اگر دچار زخم معده و سرگیجه‌اید و علائم زیر را نیز دارید بهتر است هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید:

  • تغییرات بینایی؛
  • درد قفسه سینه؛
  • تب شدید؛
  • سفتی گردن؛
  • سردرد شدید؛
  • از دست دادن هوشیاری؛
  • درد در شانه یا گردن؛
  • درد شدید لگن؛
  • تنگی نفس؛
  • استفراغ کنترل نشده یا اسهال؛
  • درد واژن و خونریزی؛
  • ضعف؛
  • مشاهده خون در ادرار یا مدفوع.

اگر بیش از ۲۴ ساعت هر یک از علائم زیر را تجربه کردید از پزشک خود وقت بگیرید:

  • رفلکس اسید معده؛
  • مشاهده خون در ادرار؛
  • سردرد؛
  • سوزش سر دل؛
  • بثورات خارش دار و تاول؛
  • ادرار دردناک؛
  • خستگی بدون ‌توجیه.

همانطور که خواندید مشکلات گوارشی می‌تواند دردسر ساز باشد. اگر علائم مشکلات گوارشی را در خود مشاهده کردید و به زودی نیز رفع نشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک کمکتان می‌کند بهترین راه درمان مشکلات گوارشی‌تان را پیدا کنید.



:: برچسب‌ها: علائم , بیماری گوارش , درمان , مشکلات , گوارشی , روده , معده , سنگ کیسه صفرا ,
:: بازدید از این مطلب : 37
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 30 فروردين 1403 | نظرات ()
سوالات متداول درباره خشکی دهان و گلو
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

 سوالات متداول درباره خشکی دهان و گلو


خشکی دهان و کبد چه ارتباطی باهم دارند؟

خشکی دهان و کبد ارتباط مستقیمی با هم ندارند. با این حال، برخی بیماری‌های کبدی مانند سیروز کبد می‌توانند عللی برای خشکی گلو باشند.
چند میوه برای خشکی گلو نام ببرید؟

مصرف میوه‌های تازه و آبدار مانند هندوانه، خربزه و خیار می‌تواند برای کاهش خشکی گلو مفید باشد.
چه چیزی برای خشکی دهان خوب است؟

برای خشکی گلو، مصرف مایعات به میزان کافی از جمله آب، آب‌میوه‌ها، نوشیدنی‌های طبیعی و چای یا دمنوش مفید است. همچنین، مصرف عسل و جویدن آدامس نیز می‌تواند مفید باشد.
آیا ناراحتی معده باعث خشکی دهان میشود؟

ناراحتی معده می‌تواند یکی از عوامل موجب خشک شدن دهان باشد، زیرا می‌تواند باعث کاهش تولید بزاق شود. اما باید توجه داشت که خشکی گلو و دهان ناشی از ناراحتی معده می‌تواند به عوامل دیگر نیز مربوط باشد و برای تشخیص دقیق بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
برای خشکی گلو چه قرصی بخوریم؟

برای خشکی گلو، بهتر است قبل از مصرف هر گونه دارو یا مکمل، با متخصص مربوطه یا داروساز خود مشورت کنید تا بهترین قرص یا درمان مناسب را برای شرایط شما تعیین کنند.
علت خشکی گلو و سرفه های خشک چیست؟

علت خشکی گلو و سرفه‌های خشک می‌تواند به دلایل مختلفی نظیر التهاب‌های تنفسی، عفونت‌های ریه، آسم، عوامل آلرژیک، استفاده از داروهای خشک‌کننده و همچنین نقص تولید بزاق برگردد.
چرا صبح ها دهانم خشک است؟

خشکی دهان در صبح‌ها ممکن است به دلایل متعددی اتفاق بیفتد، از جمله کاهش تولید بزاق در طول شب، تنفس از دهان در حالت خواب، تاثیر برخی داروها و مشکلات تنفسی
علت خشکی سقف دهان و گلو چیست؟

علت خشکی سقف دهان و گلو نیز می‌تواند به عوامل مختلفی نظیر عفونت‌های مختلف، عوامل التهابی، خشکی هوا، مصرف برخی داروها و مشکلات سیستم ایمنی برگردد. برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
بهترین دارو برای خشکی گلو و دهان چیست؟

۲بهترین دارو برای خشکی گلو و دهان بستگی به علت آن دارد. برای درمان خشکی گلو، ممکن است پزشک شما مکمل‌های مرطوب‌کننده دهان تجویز کند که حاوی موادی مانند گلیسرین و زیتون می‌باشند.
علت خشکی دهان و تنگی نفس در خواب چیست؟

۳علت خشک شدن دهان و تنگی نفس در خواب ممکن است به دلایلی نظیر استفاده از دستگاه تنفسی مصنوعی، خشکی هوا، التهاب مجاری تنفسی بالا، عوامل آلرژیک و اختلالات خواب برگردد. برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
وقتی گلو خشک می شود چی بخوریم؟

وقتی گلو خشک می‌شود، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید: مصرف مایعات به میزان کافی، مصرف مواد مرطوب‌کننده مانند هندوانه، خربزه، آب‌لیمو و شربت‌های خانگی، استفاده از بخورها و اسپری‌های مرطوب‌کننده و استفاده از مرطوب‌کننده هوا در محیط زندگی.
علت خشکی دهان و تشنگی و ادرار زیاد؟

علت خشکی گلو، تشنگی و ادرار زیاد می‌تواند به دلایلی نظیر دیابت، مصرف برخی داروها، عوامل محیطی مانند گرما، استرس و اضطراب، عوامل آلرژیک، عوامل هورمونی و عوامل مربوط به کلیه و سیستم ادراری برگردد.
آیا قرص افزایش بزاق دهان وجود دارد؟

بله، قرص‌های افزایش بزاق دهان در بازار موجود هستند. اما برای استفاده از قرص‌های افزایش بزاق، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین قرص برای شرایط شما تعیین شود.
علت خشکی گلو بعد از غذا خوردن چیست؟

علت خشک شدن دهان بعد از غذا خوردن ممکن است به دلایلی نظیر تنفس از دهان در حین غذا خوردن، عوامل آلرژیک، استفاده از داروهای خشک کننده دهان، کمبود تولید بزاق و عوامل مربوط به دستگاه گوارش برگردد.
علت خشکی دهان و حالت تهوع چیست؟

علت خشکی گلو و حالت تهوع ممکن است به دلایلی نظیر استفاده از داروهای خشک کننده دهان، عوامل آلرژیک، دیابت، کم‌خونی، عوامل استرسی و اضطراب، عوامل مربوط به دستگاه گوارش و عوامل مربوط به سیستم عصبی مرکزی برگردد.
برای رفع خشک شدن دهان در اثر دارو چه کار کنم؟

برای رفع خشکی دهان ناشی از داروها، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید: استفاده از بخورها و اسپری‌های مرطوب‌کننده دهان، مصرف مایعات به میزان کافی، استفاده از آب گرم با عسل، استفاده از آدامس های بی‌شکر یا قلیایی برای تحریک تولید بزاق
خشک شدن دهان در خواب نشانه چیست؟

خشکی گلو در خواب ممکن است به دلایلی نظیر تنفس از دهان در حالت خواب، کاهش تولید بزاق در طول شب، استفاده از دستگاه تنفسی مصنوعی، عوامل محیطی مانند گرما و استرس و اضطراب برگردد.
هنگام قورت دادن گلوم درد میکنه، علت چیست؟

۱درد در هنگام قورت دادن گلو ممکن است به دلایلی نظیر التهاب گلو، عفونت گلو، خارش گلو، عوامل آلرژیک، زخم‌ها یا التهابات در منطقه گلو و عوامل مرتبط با مری و ریه برگردد.
خشکی دهان و تنگی نفس چه ارتباطی باهم دارند؟

خشکی دهان و تنگی نفس ممکن است به دلایل مشترکی نظیر عوامل آلرژیک، استرس و اضطراب، عوامل محیطی مانند هوای خشک و آلوده، عوامل عفونی مانند سرماخوردگی و التهاب گلو، بیماری‌های ریوی، بیماری‌های قلبی و عوامل مرتبط با دستگاه گوارش برگردد. در برخی موارد، خشک شدن دهان می‌تواند منجر به تنگی نفس شود.
آیا قرص کاهش بزاق دهان وجود دارد؟

بله، قرص‌های کاهش بزاق دهان در بازار موجود هستند. اما برای استفاده از قرص‌های کاهش بزاق، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین قرص برای شرایط شما تعیین شود.برخی از عوامل ثانویه می‌تواند سبب بروز خشکی دهان شود. همچنین ممکن است خشکی دهان و  درمان خشکی گلو با یکسری از بیماری‌ها در ارتباط باشد، برای مثال خشکی دهان و کبد و همچنین خشکی دهان و دیابت با یکدیگر ارتباط دارند. در ادامه برخی از عوامل ثانویه و برخی از بیماری‌های مرتبط با خشکی دهان را آورده‌ایم.



:: برچسب‌ها: گلو , دهان , خشکی , درمان ,
:: بازدید از این مطلب : 59
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 23 شهريور 1402 | نظرات ()
راههای درمان خشکی دهان و گلو
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

راههای درمان خشکی دهان و گلو

درمان خشک شدن دهان چیست؟ برای مقابله با خشکی گلو، می‌توان اقداماتی انجام داد. مراقبت از بهداشت دهان و دندان‌ها، استفاده از آب به میزان کافی، استفاده از آبمیوه‌های تازه، جویدن آدامس و مصرف غذاهای غنی از آب و همچنین اجتناب از مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند مفید باشد. همچنین، در صورت لزوم می‌توان از محصولات ضد خشکی گلو موجود در بازار استفاده کرد و در صورت بودن علل زمینه‌ای مانند دیابت یا اختلالات غدد تیروئید، به پزشک مراجعه نمود.

سایر بیماری‌ها همچون تیروئید و بیماری‌های کبد نیز می‌تواند سبب ایجاد خشکی دهان شود؛ بنابراین تیروئید و خشک شدن گلو نیز همچون دیابت و یا خشکی گلو و کبد به یکدیگر مربوط هستند. در ادامه با چند درمان خشکی گلو و دهان که به دلیل بیماری ایجاد نشده است، می‌پردازیم.

    کاهش مصرف آنتی هیستامین و داروی ضد احتقان

افرادی که به مشکلات تنفسی و سینوزیت مبتلا هستند و اغلب برای بهبود احتقان بینی خود از داروهای ضد احتقان استفاده می‌کنند و یا ممکن است به دلیل ابتلا به آلرژی از آنتی هیستامین‌ها استفاده کنند؛ دچار خشکی گلو می‌شوند و بنابراین باید حتما به پزشک مراجعه نموده و برای کاهش داروها و یا درمان خشک شدن دهان و مشکلات تنفسی اقدام نمایند.

 برای آشنایی با غذاهای کم کالری پیشنهاد میشود به مقاله مربوطه مراجعه نمایید.

    استفاده از دهان شویه‌های بدون الکل

آیا به دنبال رفع خشک شدن دهان بعد از مسواک هستید؟! دهانشویه‌ها به‌صورت کلی برای درمان عفونت‌های دهانی و سلامت دندان‌ها مفید هستند. با این وجود در صورت استفاده از دهانشویه‌های دارای الکل، افراد دچار خشکی دهان شده و همچنین لب‌های آن‌ها ترک می‌خورد و ممکن است دچار زخم‌های دهانی شوند. به همین دلیل بهتر است از دهانشویه‌های بدون الکل استفاده شود.

برای رفع خشکی گلو بعد از مسواک، دهان را با دهانشویه حاوی فلوراید بشویید و یک لیوان آب برای رفع تشنگی بالای سر خود بگذارید و در بین خواب آب بنوشید.

    کمک گرفتن از آدامس و آبنبات

آدامس و آبنبات‌های بدون قند و همچنین بستنی یخی، برای ترشح بزاق به غدد بزاقی کمک می‌کند؛ زیرا با عمل جویدن و همچنین مکیدن، ترشح بزاق از غدد بزاقی افزایش پیدا می‌کند که به دلیل سیگنال‌هایی است که از طریق گیرندههای عصبی در دهان به غده پاراتیروئید می‌رسد. همچنین با جویدن صمغ با زایلیتول، می‌توانید مانع از رشد باکتری‌های مخرب در دهان بشوید؛ البته استفاده بیش از حد از آن سبب ایجاد اسهال و دل‌درد می‌شود.

    عدم مصرف کافئین الکل و تنباکو

مصرف کافئین و استفاده از الکل و تنباکو موجود در دخانیات سبب ایجاد خشک شدن دهان می‌شود. بنابراین برای رفع خشکی باید مصرف این مواد را کاهش دهید‌. می‌توانید از نوشیدنی‌های بدون کافئین یا آب گازدار استفاده کنید تا رطوبت دهان شما کم نشود. همچنین با نوشیدن آب کافی در روز و جویدن آدامس بدون قند به ترشح بزاق و پیشگیری از خشکی دهان کمک کنید.

برای افرادی که وزن شان ۱۰۰ کیلو به بالا هست، میتوانند از رژیم لاغری 20 کیلویی استفاده کنند برای مطالعه بیشتر به مقاله مربوطه مراجعه نمایید.
راه های درمان خشکی دهان و گلو در خواب

درمان خشکی گلو در شب به علت این وضعیت بستگی دارد. در زیر تعدادی روش درمانی عمومی برای کمک به کاهش خشکی دهان و گلو در خواب آورده شده است:

    مراقبت از بهداشت دهان و دندان‌ها: قبل از رفتن به خواب و بعد از بیدار شدن، دندان‌ها را با مسواک و معجون دندان مرتب شستشو کنید. این کار به کاهش تراکم باکتری‌ها و عفونت‌ها در دهان کمک می‌کند و خشک شدن دهان را کاهش می‌دهد.
    نوشیدن آب کافی: مطمئن شوید که قبل از خواب مقدار کافی آب بنوشید. این کار به حفظ رطوبت دهان و گلو کمک می‌کند. همچنین، در کنار تخت خواب یک لیوان آب قرار داده و در صورت لزوم می‌توانید طی شب از آن استفاده کنید.
    استفاده از بخور: استفاده از بخورهای آبی یا بخورهای مرطوب کننده می‌تواند در کاهش خشکی گلو در خواب موثر باشد. می‌توانید از بخورهای بخار کننده آب استفاده کنید یا در صورت توصیه پزشک، از بخورهای مصنوعی استفاده کنید.
    اجتناب از عوامل تحریک‌کننده: اجتناب از مصرف مواد مانند الکل، دخانیات و محصولات نیکوتینی می‌تواند در کاهش خشک شدن گلو کمک کند. این مواد می‌توانند باعث تحریک و خشکی شدیدتر دهان و گلو شوند.
    حفظ رطوبت محیط: در حین خواب، از مرطوب‌کننده هوا استفاده کنید. این کار باعث حفظ رطوبت در محیط خواب شما می‌شود و خشکی گلو را کاهش می‌دهد.
    مشاوره پزشک: در صورتی که خشک شدن گلو در خواب مزمن است و باعث مشکلات جدی مانند بیدار شدن مکرر در شب می‌شود، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند علت آن را تشخیص دهد و درمان مناسب را تجویز کند.

لازم به ذکر است که راهکارهای فوق تنها جهت ارائه اطلاعات کلی است و در صورت نیاز به درمان خاص و مشکلات مزمن، بهتر است با پزشک متخصص خود مشورت کنید.
درمان خشکی دهان در سرماخوردگی

برای رفع خشکی گلو در کرونا یا درمان خشکی گلو در سرماخوردگی کودکان یا بزرگسالان یا می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

    مصرف مایعات به میزان کافی مانند آب، آب‌میوه‌ها، نوشیدنی‌های گرم مانند چای گرم یا شوربا، که به حفظ رطوبت دهان کمک می‌کند.
    استفاده از بخورها و آب‌میوه‌های طبیعی مانند آب لیمو، که خشک شدن دهان را تسکین می‌دهد.
    مصرف غذاهای آب‌دار و ترش مانند سوپ‌ها، میوه‌های تازه و سبزیجات، که می‌توانند رطوبت دهان را افزایش دهند.
    اجتناب از مصرف الکل و دخانیات، زیرا این مواد می‌توانند خشکی دهان را تشدید کنند.
    استفاده از بخورها و اسپری‌های مرطوب‌کننده، که به ترطیب دهان کمک می‌کنند.

درمان خشکی گلو در امیکرون

درمان خشکی گلو در بیماران مبتلا به ویروس امیکرون بستگی به شدت و علت خشکی دارد. در صورتی که خشکی دهان و گلوی شما مرتبط با عفونت ویروسی باشد، ممکن است به شرایط خود با استفاده از استراحت کافی، مصرف مایعات به میزان کافی، نوشیدنی‌های آبدار و گرم، بخورها و بخورهای طبیعی مرطوب‌کننده، و استفاده از آب گرم با نمک درمان شوید.
درمان خشکی بزاق دهان و درمان سخت قورت دادن آب دهان چیست؟

راه های افزایش بزاق دهان عبارتند از:

    مصرف مایعات از جمله آب، آب‌میوه‌ها و نوشیدنی‌های طبیعی به میزان کافی برای حفظ رطوبت دهان و تسهیل در تولید بزاق
    استفاده از بخورهای مرطوب‌کننده مانند آب لیمو و آب‌نبات
    مراقبت از بهداشت دهان و دندان، شامل شستشوی دندان‌ها و استفاده از نخ دندان به‌طور منظم
    اجتناب از مواد تحریک‌کننده مانند دخانیات و الکل که می‌توانند خشکی دهان را تشدید کنند.
    جویدن آدامس های بی‌شکر یا قلیایی برای تحریک تولید بزاق
    استفاده از دمنوش برای خشکی گلو مانند زیره سبز، نعناع، زنجبیل و رازیانه که می‌توانند ترشح بزاق را افزایش دهند.

در صورت استمرار مشکل و عدم تسکین، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا علت خشکی بزاق را تشخیص داده و درمان مناسب را تعیین کند.

خشکی دهان و چاقی
درمان خانگی خشکی گلو و دهان

درمان خانگی خشکی گلو و سرفه نیز می‌تواند از طریق مراقبت‌های خودمراقبتی و در خانه انجام شود. در این راستا، موارد زیر می‌تواند مفید باشد:

نوشیدن منظم آب به میزان کافی برای حفظ رطوبت دهان بسیار مهم است. معمولاً توصیه می‌شود روزانه حداقل 8-10 لیوان آب بنوشید. اگر داروهایی مصرف می‌کنید که می‌توانند خشک شدن دهان را افزایش دهند، بهتر است میزان مصرف آب را افزایش دهید.

استفاده از بخورها و اسپری‌های مرطوب‌کننده می‌تواند خشکی دهان را کاهش دهد. می‌توانید از اسپری‌ها یا ژل‌هایی که برای مرطوب کردن دهان طراحی شده‌اند، استفاده کنید.

مراقبت از بهداشت دهان و دندان منظم شامل شستشوی دندان‌ها و استفاده از نخ دندان می‌شود. این کار به حفظ رطوبت دهان و جلوگیری از عفونت‌های دهان و لثه کمک می‌کند.

اجتناب از مواد تحریک‌کننده: مصرف موادی مانند الکل و دخانیات می‌تواند خشک شدن دهان را تشدید کند. بنابراین، بهتر است از استفاده از این مواد خودداری کنید.
درمان گیاهی خشکی گلو و سرفه

برای درمان گیاهی خشکی گلو و سرفه، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

    استفاده از عسل: مصرف عسل طبیعی با خواص ضدباکتریایی و التیام‌بخش می‌تواند خشکی گلو را کاهش دهد.
    استفاده از گلیسرین: گلیسرین با خواص مرطوب‌کننده می‌تواند رطوبت دهان و گلو را افزایش دهد.
    استفاده از چای: نوشیدن چای گرم می‌تواند به تسکین خشکی گلو و کاهش سرفه کمک کند. از ترکیباتی مانند زنجبیل، عرقیات مرطوب کننده و پونه در تهیه چای استفاده کنید.

به همراه رعایت استراحت و مصرف مایعات به میزان کافی، این روش‌های گیاهی ممکن است در کاهش خشکی گلو و سرفه موثر باشند.
خشکی دهان و چاقی

یکی از دلایل چاقی و ریزه خواری، ممکن است خشک شدن دهان باشد، زیرا، به دلیل خشکی دهان، افراد دوست دارند غذا بخورند تا این احساس بد را از بین ببرند و یا ممکن است به دلیل سختی در غذا خوردن، به پرخوری عصبی دچار شوند‌.

به همین دلیل باید ابتدا برای رفع و درمان خشکی اقدام نموده و سپس برای کاهش وزن سریع و تناسب اندام یک رژیم غذایی اصولی را پیگیری کرد.



:: برچسب‌ها: دهان , گلو , درمان ,
:: بازدید از این مطلب : 40
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 23 شهريور 1402 | نظرات ()
مهارت ها و ویژگی های پزشک خوب
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

مهارت ها و ویژگی های پزشک خوب

در جامعه‌ی ما به دلیل اشباع نشدن رشته پزشکی و داشتن موقعیت اجتماعی خوب و درآمد مالی مناسب این شغل در آینده، بیشتر دانش‌آموزان و جوانان به دنبال این رشته‌ معروف هستند. اما غافل از اینکه این رشته‌ به ظاهر زیبا سختی‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد و این مشکلات زمانی دو برابر می‌شود که فرد ویژگی‌های لازم این شغل را نداشته باشد.

همان‌طور که می‌دانید تمام شغل‌ها و حرفه‌ها به یک سری مهارت‌ها و ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری نیاز دارند، این مهارت‌ها و ویژگی‌ها دلیل عمده‌ی موفقیت یا عدم موفقیت افراد محسوب می‌شود. رشته‌ پزشکی نیز به دلیل حساسیت بالا به برخی ویژگی‌ها نیاز بالایی دارد.

ما در این مطلب می‌خواهیم در مورد این رشته، راه‌های ورود به آن، ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری، استعداد و مهارت‌های لازم برای یک پزشک صحبت کنیم.

چگونه وارد رشته‌ پزشکی شویم؟

برای پزشک شدن راهی به‌جز تحصیل در رشته‌ پزشکی در دانشگاه وجود ندارد. شما می‌توانید با شرکت در کنکور علوم تجربی وارد این رشته شوید که البته این امر نیز کاره راحتی نیست. در سال‌های اخیر تعداد افرادی که به دنبال پزشکی هستند بسیار بالا رفته و همین امر یک رقابت سنگین بین داوطلبین رشته‌ تجربی به وجود آورده است.

شما برای ورود به این رشته باید در دوران کنکور بسیار سخت و فشرده به مطالعه‌ی دروس این رشته بپردازید تا بتوانید از رقبای خود پیشی گرفته و شانس قبولی در این رشته را به دست آورید. البته می‌توانید در دانشگاه آزاد نیز این رشته را بخوانید، البته باید از شهریه‌ی بالای این رشته غافل نشوید.

برخلاف بقیه‌ی رشته‌ها دانشجویان پزشکی باید هفت سال دوران تحصیل این رشته را بگذرانند که همراه با دروس تئوری و عملی و حضور در بیمارستان است. بعد از این مدت نیز می‌توانند با قبولی در امتحانات تخصصی، وارد تخصص‌های خاص مانند پوست و زیبایی، قلب، داخلی، مغز و اعصاب و… شوند و دوران تحصیل لازم برای تخصص خود را بگیرند.

ویژگی‌های لازم برای رشته‌ پزشکی

تصور کنید فردی می‌خواهد از کوه بالا برود، برای او ابزار و وسایل خاصی نیاز است تا بتواند تا بالای کوه برسد. علاوه بر این ابزار او نیاز به برخی مهارت‌ها و ویژگی‌های جسمانی دارد تا در طول مسیر با خطرات راه مقابله کند و با مهارت‌های لازم  مسیر درست را پیدا کرده و به هدف خود برسد.

برای یک پزشک نیز تمام این شرایط وجود دارد. در درمان هر بیمار از ابتدای مسیر تا رسیدن به هدف، او به برخی ابزار و مهارت‌ها  نیاز دارد تا بتواند موفق شود. وجود این شرایط برای موفقیت او ضروری و مهم است.

یک پیش‌بینی غلط یا یک تصمیم نادرست می‌تواند منجر به از دست رفتن جان بیمار شود به همین علت شغل پزشکی بسیار حساس است و افرادی که می‌خواهند وارد این رشته و شغل شوند بهتر است بعد از بررسی علایق خود، مهارت و ویژگی‌های لازم برای این رشته را نیز مورد مطالعه و بررسی قرار دهند.

  • یک پزشک از همان ابتدای دوران تحصیل به هوش بالایی نیاز دارد. مطالب درسی و نکات علمی، اجزای بدن انسان و موجودات زنده، انواع داروها و واکنش‌های آنان، انواع بیماری‌ها و علائم آن‌ها، انواع درمان‌ها و ابزارهای کمکی و… همه و همه نیاز به ذهن و هوش فعالی دارند تا یک فرد بتواند همه‌ی این موارد را به خاطر بسپارد و در زمان لازم از آن‌ها استفاده کند.
  •  کلاس‌های درسی فشرده همراه با کارهای عملی و بازدید از بیماران، نیاز به فردی باانگیزه، فعال و پرانرژی دارد تا بتواند هماهنگی خوبی بین زندگی  شخصی، شغل و درسش برقرار سازد.
  • کار در بیمارستان، ملاقات بیماران و انواع بیماری‌ها و کار در اتاق عمل نیاز به شخصی جسور و نترس دارد تا بتواند با وجود این شرایط روحیه‌ی خود را حفظ کند و به کار درمان بیماران ادامه دهد.
  • فردی که پزشک می‌شود باید حس انسان‌دوستی و کمک به هم نوع داشته باشد و در مقابل بیماران احساس مسئولیت کند.
  • یک دانشجوی پزشکی از دوران تحصیل نیاز به روحیه‌ی کار جمعی و گروهی دارد تا بتواند تعامل مثبتی با همکاران خود برقرار سازد و در کنار دیگران به کار درمان بیماران بپردازد.
  • یک پزشک باید استدلال دیداری داشته باشد و بتواند با دیدن ظاهر بیماری‌ها و علائم آن‌ها به تشخیص و درمان بیماری بپردازد.
  • داشتن ذهن سه‌بعدی برای یک پزشک بسیار مهم است، ذهنی که بتواند با تصور ماورای اجسام در اتاق عمل با خطرات و مشکلات به‌خوبی روبرو شده و آن‌ها را حل کند.
  • یک پزشک باید روابط اجتماعی خوبی داشته باشد. او باید از این مهارت خود در گفتگو با بیمار و گرفتن شرح‌حال و پی بردن به علائم بیماری بهره ببرد. هرچقدر یک پزشک از این قدرت بیشتر بهره‌مند باشد و رابطه‌ی خوبی با بیماران خود داشته باشد هم در روند تشخصی و درمان و هم در روحیه‌ی بیماران تأثیر مثبتی می‌گذارد.
  • یک پزشک باید قدرت تصمیم‌گیری و استدلال و نتیجه‌گیری سریع داشته باشد و بتواند در مواقع ضروری از این قدرت خود برای درمان بیمار و ارائه‌ی روش‌های درمانی جدید و مناسب بهره ببرد.
  • یک پزشک باید انگیزه‌ی بالایی برای مطالعه و کسب علم داشته باشد. پزشکی رشته‌ای است که مدام در حال تغییر و تحول است و هر روز روش‌ها و داروهای جدیدی کشف می‌شود و به همین علت باید یک پزشک بتواند علم خود را به‌روز کند و با مطالعه و تحقیق از آخرین روندهای درمانی مطلع باشد.
  • روحیه‌ی شاد و پرانرژی برای یک پزشک یک اصل اساسی است. روحیه‌ای که بتواند او را با وجود کار در کنار بیماران و گذراندن ساعت‌های طولانی و شیفت‌های شبانه، همچنان شاد و پرانرژی و فعال نگه دارد.
  • شغل پزشکی ساعات کاری مشخصی ندارد. یک پزشک ممکن است در طول هفته چندین نوبت شیفت شبانه داشته باشد یا در صورت کار در بخش‌های اورژانس هر لحظه با شرایط سخت مواجه شود. در این حالت فرد باید توانایی تحمل فشار کاری بالا را داشته باشد و این فشار روی سلامت روحی و جسمی او تأثیر نامطلوبی نداشته باشد.
  • فردی که وارد رشته‌ پزشکی می‌شود باید تسلط خوبی روی زبان انگلیسی داشته باشد. تمام بیماری‌ها و داروها با نام‌های لاتین در دنیا شناخته شده هستند به همین علت فراگیری و کسب مهارت در این شاخه برای یک پزشک بسیار مهم است.

ویژگی‌های رشته‌ پزشکی

ویژگی‌های خوبی که رشته‌ی پزشکی دارد توانسته افراد زیادی را به سمت خود جذب کند از جمله:

  • درآمد مالی مناسب
  • وجود فرصت‌های شغلی مناسب و امن
  • آموزش دروس به صورت تئوری و عملی و آماده‌سازی مناسب دانشجویان برای شغل آینده در دانشگاه
  • امکان کار در سرتاسر دنیا
  • داشتن شأن و منزلت اجتماعی بالا در جامعه

تیپ‌های شخصیتی مناسب برای شغل پزشکی

درهر شغلی افراد موفق از هر نوع تیپ شخصیتی وجود دارند و نمی‌توان به صورت قاطع و دقیق گفت کدام شخصیت در این شغل موفق خواهد بود. اما با بررسی افراد موفق در هر شغل و رشته تا حدودی می‌توان گفت برای این شغل چه نوع تیپ شخصیتی لازم است.

سخن آخر

تمام موارد بالا در صورتی برای یک پزشک می‌تواند خوب و مفید باشد که شغلش را با عشق و علاقه انتخاب کرده باشد و برخی مهارت‌های اولیه را داشته باشد. افراد سودجویی نیز وجود دارند که صرفاً برای درآمد مالی مناسب وارد این رشته می‌شوند و جان بیماران را به خطر می‌اندازند.

شغل پزشکی فداکاری و عشق می‌خواهد تا نجات جان انسان‌ها و مسئولیت درمان بیماران یک پزشک را نه‌تنها خسته نکند بلکه انرژی مضاعفی برای خدمت به مردم به او عطا کند.



:: برچسب‌ها: پزشک , پزشکی , رشته پزشکی , درمان , دانشجوی پزشکی ,
:: بازدید از این مطلب : 126
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 2 مرداد 1401 | نظرات ()
علائم و درمان سندرم و بیماری کوشینگ
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

 علائم و درمان سندرم و بیماری کوشینگ

سندرم کوشینگ به مجموعه ای از علائم بالینی گفته می شود که به دنبال مواجه درازمدت با مقادیر زیاد گلوکوکورتیکوئید ها ( کورتون یا کورتیزول ) ایجاد می شود.

علت سندرم کوشینگ و تفاوت آن با بیماری کوشینگ در چیست ؟

علت افزایش کورتیزول ( گلوکوکورتیکوئید ) یا فیزیولوژیک است یا پاتولوژیک.

علل افزایش فیزیولوژیک کورتیزول :

  • استرس.
  • حاملگی – مخصوصا در طی سه ماهه سوم بارداری.
  • ورزش سنگین و منظم

علل افزایش پاتولوژیک کورتیزول :

  • سندرم کوشینگ و بیماری کوشینگ.
  • بیماری های روانی نظیر افسردگی یا اختلالات پانیک ، الکلیسم ، بی اشتهایی عصبی ( آنورکسیا نروزا )، محرومیت از الکل یا نارکوتیک ها.

سندرم کوشینگ اگزوژن ( برون زاد ) :

به علت تجویر خارجی ACTH یا گلوکوکورتیکوئید ها ایجاد می شود. پس درواقع دارویی است.

سندرم کوشینگ اندوژن ( درون زاد ) :

در این نوع سندرم کوشینگ به علت افزایش تولید گلوکوکورتیکوئیدها در داخل بدن ایجاد می شود که خود بر دو نوع است :

سندرم کوشینگ وابسته به ACTH :

علت ۸۵ درصد سندرم کوشینگ ، افزایش ACTH می باشد. اگر منشا تولید ACTH از غده هیپوفیز باشد ( مثلا آدنوم کورتیکوتروپ هیپوفیز ) به آن بیماری کوشینگ گفته می شود. و اگر منشا تولید ACTH خارج از غده هیپوفیز باشد به آن ترشح اکتوپیک ACTH می گویند.

تفاوت سندرم کوشینگ و بیماری کوشینگ در این است که در بیماری کوشینگ منشا تولید ACTH از هیپوفیز است اما در سندرم کوشینگ این طور نیست. 

مهم ترین علت ترشح اکتوپیک ACTH ، کارسینوم سلول کوچک ریه یا Small Cell lung Carcinoma است و در افراد مسن و سیگاری شایع است. این ها به کارسینوئید قفسه سینه ( ریه یا تیموس ) مبتلا هستند.

سندرم کوشینگ غیر وابسته به ACTH :

در این موارد پاتولوژی در خود غده آدرنال است. آدنوم های آدرنال ، کارسینوم های آدرنال و بیماری میکرو و ماکروندولر آدرنال از جمله عواملی هستند که بدون نیاز به ACTH شروع به تولید گلوکوکورتیکوئیدها می کنند.

علائم و نشانه های سندرم کوشینگ

افزایش گلوکوکورتیکوئیدها می تواند علائم زیادی ایجاد کند و متابولیسم کربوهیدرات ها و پروتئین ها و چربی ها را با اختلال مواجه کند. از جمله علائم سندرم ( والبته بیماری ) کوشینگ می توان به موارد زیر اشاره کرد :

  • چاقی مرکزی و لاغری دست ها و پاها.
  • قرمز شدن صورت ( Facial Plethora ).
  • توده چربی در سوپراکلاویکولار ( بالای ترقوه ).
  • Moon Face ( صورت گرد و دایره ای همچون ماه ).
  • توده چربی در پشت گردن و ایجاد کوهان بوفالو ( Buffalo Hump ).
  • ضعف عضلات پروگزیمال در کمربند شانه ای و لگنی. به همین علت بیماران ممکن است به سختی از جای خود بلند شوند و نمی توانند دستان خود را طولان بالای سر نگه دارند، مثلا با شانه کردن مو به سرعت خسته می شوند.
  • اختلالات خواب و بی خوابی ، برانگیختگی در شب و غروب ، تغییرات خلقی.
  • افزایش اشتها.
  • افزایش فشار خون یا هیپرتانسیون.
  • هیرسوتیسم ، ویریلیزاسیون و بی نظمی های قاعدگی ( بی نظمی عادت ماهانه یا متروراژی ).
  • کاهش میل جنسی در هر دو جنس و اختلال نعوظ در آقایان.
  • ایجاد آکنه در بزرگسالی.
  • پوکی استخوان.
  • ایجاد استریا ( خطوط ) بنفش یا ارغوانی با قطر بیشتر از ۱ سانتی متر.
  • آب مروارید یا کاتاراکت.
  • بهبودی دیرهنگام زخم ها و کبودی به دنبال آسیب مختصر.
  • تغییر وضعیت روانی نظیر ضعف تمرکز، کاهش حافظه و یوفوریا.
  • نازک شدن پوست بخصوص سر انگشتان.

یافته های آزمایشگاهی در کوشینگ

یافته های آزمایشگاهی ( نتایج آزمایش خون ) در سندرم کوشینگ عبارتند از :

  1. افزایش آلکالن فسفاتاز ( ALP ).
  2. گرانولوسیتوز و ترومبوسیتوز ( افزایش گلبول های سفید و پلاکت ها).
  3. افزایش کلسترول و تری گلیسیرید خون. ( هیپرکلسترولمی و هیپرتری گلیسیریدمی ).
  4. افزایش قند خون ، عدم تحمل گلوکز و یا حتی ایجاد دیابت شیرین.
  5. کاهش پتاسیم خون و آلکالوز متابولیک ( اگر منشا ترشح ACTH اکتوپیک باشد ).

تشخیص سندرم کوشینگ و بیماری کوشینگ چگونه است ؟

در مرحله اول باید مطمئن شویم که گلوکوکورتیکوئید ها ( کورتیزول ) در بدن افزایش یافته یا به عبارتی فرد دچار هایپرکورتیزولیسم است. تست هایی که در این مرحله انجام می شوند عبارتند از :

۱- جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته و اندازه گیری کورتیزول آزاد در ادرار ( UFC ) :

این تست برای تشخیص سندرم کوشینگ بسیار حساس است. در ۹۰ درصد مبتلایان به سندرم کوشینگ میزان کورتیزول آزاد ادرار بیشتر از ۵۰ میکروگرم است.

۲- آزمون مهار شبانه دگزامتازون با دوز پایین :

به عنوان یک تست غربالگری برای بیماران مشکوک به هیپرکورتیزولیسم به کار می رود. در این تست ۱ میلی گرم دگزامتازون خوراکی در ساعت ۱۱ شب تجویز می شود. اگر کورتیزول پلاسما در ساعت ۸ صبح فردا، بالاتر از ۱٫۸ میکروگرم / دسی لیتر باشد، نشانه هیپرکورتیزولیسم است.

۳- سنجش کورتیزول شبانه :

ترشح کورتیزول دارای یک ریتم شبانه روزی است، به طوری که بیشترین میزان کورتیزول در صبح زود ( بین ساعت ۶ تا ۸ ) و کمترین مقدار آن حوالی نیمه شب می باشد. در مبتلایان به سندرم کوشینگ این ریتم شبانه روزی کمرنگ می شود. اگر کورتیزول شبانه پلاسما بیش از ۵۰ درصد میزان کورتیزول صبح باشد، سندرم کوشینگ مطرح می گردد.

۴- سنجش کورتیزول شبانه بزاق :

می توان از سنجش کورتیزول بزاق آخر شب استفاده کرد که تستی با حساسیت و اختصاصیت بالا است.

تشخیص های افتراقی سندرم کوشینگ

بعد از اینکه در مرحله قبل ، مطمئن شدیم که فرد دچار هیپرکورتیزولیسم است، حال باید مشخص شود که علت افزایش کورتیزول چیست . در این مرحله باید سطح ACTH را اندازه گیری کنیم. اگر سطح ACTH پلاسما طبیعی یا بالا رفته باشد تشخیص بیماری کوشینگ ( تومور هیپوفیز – بالاتر تفاوت سندرم کوشینگ و بیماری کوشینگ را گفتیم ) یا سندرم ترشح اکتوپیک ACTH مطرح است.

اگر سطح ACTH پایین باشد و درواقع ACTH سرکوب شده باشد، یعنی پاتولوژی در داخل آدرنال است و احتمالا یک آدنوم آدرنال یا هیپرپلازی آدرنال یا کارسینوم آدرنال درکار است که در این مواقع باید تصویری برداری از آدرنال را انجام دهیم. CT اسکن در اولین مرحله از تصویر برداری آدرنال ، ارجح است.

تعیین افتراق بین بیماری کوشینگ با سندرم ترشح اکتوپیک ACTH:

برای این منظور از تست های زیر استفاده می شود :

۱- تست سرکوب دگزامتازون ( تست لیدل ) :

در این تست هر ۶ ساعت ، ۰٫۵ میلی گرم دگزامتازون خوراکی تا ۲ روز تجویر می شود و ۲ روز بعد، ۲ میلی گرم در هر ۶ ساعت ( دوز بالا ) مصرف می شود. اگر در روز دوم تجویر دوز بالای دگزامتازون، کورتیزول آزاد ادراری ( UFC ) به کمتر از ۱۰ درصد مقدار پایه برسد، آدنوم هیپوفیز و در واقع بیماری کوشینگ مطرح است در غیر این صورت ، سندرم ترشح اکتوپیک ACTH مطرح می شود.

۲- تست مهار شبانه دگزامتازون با دوز بالا :

در این تست میزان کورتیزول پایه در ساعت ۸ صبح مورد سنجش قرار می گیرد، سپس ۸ میلی گرم دگزامتازون در ساعت ۱۱ شب تجویز می شود، اگر در ساعت ۸ صبح فردا، میزان کورتیزول پلاسما به کمتر از ۵۰ درصد مقدار پایه کاهش یافت، بیماری کوشینگ مطرح است.

۳- تست CRH گوسفندی یا oCRH :

اگر تزریق CRH به فرد باعث افزایش سطح کورتیزول شود ، بیماری کوشینگ مطرح می شود.

۴- نمونه گیری دوطرفه از سینوس پتروزال تحتانی ( IPSS ):

در این روش یک نمونه خون وریدی جهت سنجش ACTH از هر دو سینوس پتروزال و یک نمونه خون وریدی همزمان قبل و بعد از تجویر وریدی oCRH گرفته می شود. اختلاف قابل توجه سطح ACTH بین نمونه سینوس پتروزال و خون محیطی چه قبل و چه بعد از تجویز oCRH به نفع بیماری کوشینگ هیپوفیزی است.

۵- تصویر برداری از هیپوفیز

تصویربرداری از هیپوفیز به کمک MRI با تجویز گادولینیوم انجام می شود. در این روش در صورت وجود آدنوم هیپوفیز، بیماری کوشینگ مطرح می شود البته نباید برای تشخیص بیماری کوشینگ صرفا بر MRI تکیه کرد.

درمان سندرم کوشینگ

درمان انتخابی برای تمام انواع سندرم کوشینگ جراحی و در برخی موارد رادیوتراپی ( اشعه درمانی ) است.

درمان کوشینگ هیپوفیزی یا بیماری کوشینگ

بیماران مبتلا به بیماری کوشینگ باید تحت جراحی هیپوفیز قرار گرفته و آدنوم خارج شود. درصورتی که بعد از جراحی هیپوفیز، همچنان کورتیزول بالا باشد باید آدرنالکتومی دو طرفه ( برداشتن آدرنال با جراحی ) انجام شود و متعاقب آن مصرف گلوکوکورتیکوئید و مینرالوکورتیکوئید جایگزین تا آخر عمر می باشد.

درمان سندرم ترشح اکتوپیک ACTH

در بیماران مبتلا به این سندرم باید به وسیله اسکن مناسب محل تومور مشخص شده و تومور از طریق جراحی خارج شود.

درمان آدنوم آدرنال ترشح کننده کورتیزول

درمان آدنوم آدرنال ، آدرنالکتومی یک طرفه است.

درمان کارسینوم آدرنال مترشحه کورتیزول

باید به کمک جراحی درمان شود اما پیش آگهی یا پروگنوز آن ضعیف بوده و تنها ۲۰ درصد بیماران بیشتر از ۱ سال از زمان تشخیص زنده می مانند.

سوالات متداول پیرامون سندرم و بیماری کوشینگ :

۱- بیماری کوشینگ در زنان چگونه است؟ علائم ، تشخیص و درمان بیماری کوشینگ در زنان و مردان یکسان است و تفاوت چندانی نمی کند. اما شیوع این بیماری در زنان اندکی بیشتر است. البته بجز در سنین پیش از بلوغ که در پسران شایع تر است.

۲- سندرم کوشینگ یعنی چه و تفاوت آن با بیماری کوشینگ چیست ؟  سندرم کوشینگ بطور کلی به افزایش کورتیزول گفته می شود اما اگر منشا افزایش کورتیزول، افزایش ACTH هیپوفیزی باشد به آن بیماری کوشینگ می گویند.

۳- آیا بیماری کوشینگ کشنده است ؟ خیر، درصورت تشخیص و درمان به موقع کشنده نبوده و بیمار می تواند زندگی عادی خود را داشته باشد.

۴- تریاد کوشینگ چیست و شامل چه علائمی است ؟ تریاد کوشینگ به مجموع سه علامت برادی کاردی ( کاهش ضربان قلب ) ، هیپرتانسیون سیستولیک ( افزایش فشار خون در سیستول و پهن شدن ضربان نبض) ، تنفس نامنظم و کاهش یافته گفته می شود. 

۵- درمان بیماری کوشینگ با طب سنتی یا گیاهی امکان پذیر است؟ خیر، درمان اصلی این بیماری جراحی بوده و طب سنتی و گیاهان دارویی تاثیری در درمان ندارند و حتی می توانند باعث بدتر شدن علائم و ایجاد عوارض جانبی شوند.



:: برچسب‌ها: علائم , درمان , سندرم , بیماری , کوشینگ ,
:: بازدید از این مطلب : 80
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 4 تير 1401 | نظرات ()
علائم و درمان طوفان تیروئیدی یا شوک تیروئیدی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علائم و درمان طوفان تیروئیدی یا شوک تیروئیدی

طوفان تیروئیدی (Thyroid Storm) که با عنوان‌های بحران تیروتوکسیکوز، حمله تیروئیدی یا شوک تیروئیدی نیز شناخته می‌شود یک بیماری نادر، خطرناک و کشنده است که با علائمی مشابه بیماری پرکاری تیروئید یا تیروتوکسیکوز مشخص می‌شود. در ادامه به بررسی علائم طوفان تیروئيدی، علت ایجاد آن، نحوه درمان طوفان تیروئيدی، ارتباط آن با تیروئیدکتومی، عمل‌های جراحی، دندان‌پزشکی و بارداری و نیز عوارض و خطراتی که این اختلال در پی دارد می‌پردازیم و به سؤالات شما پیرامون این بیماری خطرناک پاسخ می‌دهیم.

طوفان تیروئيدی یا شوک تیروئیدی چیست؟

طوفان تیروئیدی یک اختلال نادر و تهدید‌کننده‌ی حیات است که با علائم شدید تیروتوکسیکوز (مشابه پرکاری تیروئید شدید) مشخص می‌شود.

در بررسی‌های ملی از ایالات متحده و ژاپن، بروز طوفان تیروئید به ترتیب ۰٫۵۷ تا ۰٫۷۶ در هر ۱۰۰ هزار نفر در سال و ۴٫۸ تا ۵٫۶ ​​در هر ۱۰۰ هزار بیمار بستری در سال گزارش شده است. مطالعات نشان داده‌اند که حدود ۱۶ درصد از بیماران بستری در بیمارستان که به پرکاری تیروئید مبتلا هستند، ممکن است در اثر یک رویداد حاد نظیر جراحی تیروئید (تیروئیدکتومی)، اعمال دندان‌پزشکی، تروما، عفونت، ید رادیواکتیو یا بارداری و زایمان دچار طوفان تیروئیدی شوند.

علت طوفان تیروئیدی چیست؟

علت طوفان تیروئید هنوز به خوبی مشخص نشده است اما فرضیه‌های متعددی پیرامون علل ایجاد آن مطرح شده است که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • افزایش سریع هورمون‌های تیروئید یعنی T3 و T4 در خون
  • واکنش شدید بدن به کاتکول‌آمین‌ها
  • افزایش پاسخ سلول‌های بدن به هورمون‌های تیروئید

عوامل محرک

از جمله عواملی که باعث ایجاد این وضعیت می‌شوند و فرد را مستعد آن می‌کنند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • سکته مغزی (CVA)
  • عفونت ها نظیر عفونت ریه، دستگاه ادراری تناسلی و‌…
  • آسیب‌های ناشی از حوادث و سوانح یا تروما.
  • کتواسیدوز دیابتی (DKA)
  • به دنبال عمل جراحی (به ویژه جراحی تیروئید نظیر تیروئیدکتومی) در فردی که پرکاری تیروئید درمان نشده داشته باشد
  • درمان پرکاری تیروئید با ید رادیواکتیو در یک بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدی) درمان نشده و یا ناقص درمان شده

فاکتور‌های خطر ابتلا به طوفان تیروئیدی

طوفان تیروئید عمدتاً در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید که مدت‌هاست تحت درمان قرار نگرفته‌اند ایجاد می‌شود (نظیر بیماری گریوز، گواتر سمی مولتی‌ندولر، آدنوم سمی). هرچند که معمولاً یک عامل محرک نظیر جراحی تیروئید (مانند تیروئیدکتومی) یا سایر عمل‌های جراحی، دندان‌پزشکی، تروما، عفونت‌ها، بارداری، زایمان و نیز عدم استفاده یا استفاده نامنظم از داروهای ضد تیروئید در ایجاد طوفان تیروئید نقش دارند.

تحقیقات نشان‌ داده‌اند که آماده سازی مناسب بیمارانی که به پرکاری تیروئید مبتلا هستند قبل از عمل‌های جراحی می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر شیوع طوفان تیروئید ناشی از جراحی شود. بنابراین توصیه می‌شود که کسانی که به پرکاری تیروئید مبتلا هستند، حتماً پیش از هر نوع عمل جراحی و حتی در دوران بارداری و زایمان، پزشک خود را از این موضوع مطلع کنند تا پزشک با در نظر گرفتن شرایط بیمار، از بروز طوفان تیروئید جلوگیری کند.

افرادی که به کم‌کاری تیروئید مبتلا هستند، در صورت عدم درمان ممکن است دچار کمای میکس ادم شوند.

علائم طوفان تیروئیدی

علائم قلبی عروقی ناشی از طوفان تیروئید در بسیاری از بیماران، خود را بصورت افزایش ضربان قلب (تاکی‌کاردی) که ممکن است به بیش از ۱۴۰ ضربه در دقیقه نیز برسد و نیز نارسایی احتقانی قلب نشان می‌دهد.

همچنین در بعضی از افراد ممکن است افت فشار خون (هایپوتنشن)، آریتمی قلبی (بصورت فیبریلاسیون دهلیزی یا تاکی‌کاردی سینوسی) و مرگ ناشی از اختلالات قلبی رخ دهد. بنابراین طوفان تیروئید می‌تواند بسیار خطرناک باشد و باعث مرگ شود.

افزایش دمای بدن به بیش از ۴۰ تا ۴۲ درجه سانتی‌گراد بسیار شایع است. بی قراری، اضطراب، هذیان‌گویی، روان‌پریشی، کاهش سطح هوشیاری و کما نیز ممکن است در بعضی از بیماران رخ دهد. اختلالات هوشیاری عمدتاً در افراد بالای ۶۰ سال دیده می‌شود.

از جمله سایر علائم طوفان تیروئید می‌توان به تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، نارسایی کبدی و زردی اشاره کرد.

در معاینه فیزیکی بیماران ممکن است بزرگی تیروئید (گواتر)، تیروئید چشمی یا افتالموپاتی (در صورت ابتلا به بیماری گریوز)، تأخیر پلک (Lid Lag)، لرزش دست و پوست گرم و مرطوب مشاهده شود.

تیروئيد بزرگ در پرکاری تیروئید ناشی از گریوز که در معاینه طوفان تیروئيد دیده می‌شود

یافته‌های آزمایشگاهی

در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئیدی که تحت درمان قرار نگرفته‌اند و بیماری‌ آن‌ها کنترل نیست، میزان هورمون TSH در خون پایین و میزان T4 و یا T3 بسیار بالا است.

از جمله سایر یافته‌های غیر اختصاصی آزمایشگاهی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • افزایش خفیف قندخون یا هیپرگلیسمی که به دنبال آزاد شدن کاتکول‌آمین‌ها و مهار انسولین ایجاد می‌شود
  • افزایش خفیف کلسیم خون یا هیپرکلسمی که ممکن است به دنبال افزایش جذب استخوانی و آزاد شدن کلسیم در خون رخ دهد
  • افزایش آنزیم‌های کبدی نظیر ALT و AST و نیز بیلی‌روبین
  • افزایش یا کاهش گلبول‌های سفید خون (لکوسیتوز یا لوکوپنی)

طوفان تیروئید خطرناک و کشنده است

میزان مرگ و میر ناشی از طوفان تیروئیدی حتی در صورت درمان در حدود ۳۰ درصد است. مرگ و میر عمدتاً به علت نارسایی قلبی، آریتمی و افزایش دمای بدن (هیپرترمی) رخ می‌دهد. بنابراین با توجه به میزان مرگ و میر بالای آن، پیشگیری از ایجاد طوفان تیروئیدی از درمان آن بسیار مهم‌تر است.

درمان طوفان تیروئیدی

کنترل و درمان بیماری که در وضعیت طوفان تیروئیدی قرار دارد نیاز به مراقبت دقیق و درمان‌های حمایتی خاصی دارد. توصیه می‌شود که بیماران بلافاصله به بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) منتقل شوند؛ زیرا که مرگ و میر ناشی از این بیماری بسیار بالاست.

گزینه‌های درمانی زیادی برای درمان طوفان تیروئیدی پیشنهاد شده است که طیف وسیعی از داروهایی که برای پرکاری تیروئید مورد استفاده قرار می‌گیرند را شامل می‌شوند. همچنین استفاده از داروهای دیگری نظیر گلوکوکورتیکوئیدها و محلول ید در کنار دارو‌های ضد تیروئیدی پیشنهاد شده است.

دارو‌های ضد تیروئیدی

پروپیل تیواوراسیل (PTU)

برای درمان طوفان تیروئیدی باید از داروی پروپیل تیواوراسیل (Propylthiouracil) با دوز بالا (۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم دوز اولیه (بارگیری) و ۲۰۰ میلی‌گرم هر ۴ ساعت به عنوان دوز نگهدارنده) به صورت خوراکی یا از راه لوله نازوگاستریک (لوله NG) یا از طریق رکتوم (مقعد) استفاده کرد.

از آنجایی که پروپیل تیواوراسیل باعث مهار تبدیل محیطی T4 به T3 می شود، داروی انتخابی در درمان طوفان تیروئیدی است.

متی‌مازول

در صورتی که پروپیل تیواوراسیل در دسترس نباشد، می توان از متی‌مازول (Methimazole) با دوز ۲۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۴ تا ۶ ساعت استفاده کرد.

سایر داروها

محلول حاوی ید

یک ساعت پس از تجویز اولین دوز پروپیل تیواوراسیل، ید پایدار به بیمار تجویز می شود تا سنتز هورمون تیروئید را از طریق پدیده ولف چایکوف (Wolff-Chaikoff) متوقف کند. این تأخیر در تولید هورمون تیروئیدی به داروی ضد تیروئید اجازه می‌دهد تا از به هم پیوستن ید اضافی و تشکیل هورمون جدید جلوگیری به عمل آورد.

در صورت در دسترس بودن محلول اشباع شده یدید پتاسیم (۵ قطره هر ۶ ساعت) یا ایپودات (Ipodate) یا ایوپانوئیک اسید (Iopanoic Acid) را می توان به صورت خوراکی تجویز کرد.

یک روش دیگر، استفاده از یدید سدیم به میزان ۰٫۲۵ میلی گرم هر ۶ ساعت است، ولی این دارو معمولا در دسترس نیست.

مسدود‌کننده‌های گیرنده بتا

پروپرانولول (Propranolol) یک مسدود‌کننده‌ی گیرنده‌ی بتا (بتابلاکر) است که برای کاهش ضربان قلب، احساس تپش قلب و سایر علائم آدرنرژیک استفاده می‌شود. داروی پروپرانولول با دوز ۶۰ تا ۸۰ میلی گرم خوراکی هر ۴ ساعت یا ۲ میلی گرم وریدی هر ۴ ساعت استفاده می‌شود.

اگرچه می توان از سایر داروهای بتابلاکر نیز استفاده کرد، ولی کارآزمایی‌ها نشان داده‌اند که دوزهای بالای پروپرانولول، تبدیل محیطی T4 به T3 را نیز کاهش می‌دهند و از سایر بتا‌بلاکرها مؤثرتر است.

همچنین می‌توان برای کاهش ضربان قلب از داروی اسمولول (Esmolol) کوتاه اثر تزریقی استفاده کرد و بیمار را برای یافتن نشانه‌های نارسایی قلبی تحت نظر قرار داد.

سایر اقدامات درمانی لازم عبارت اند از:

  • تجویز گلوکوکورتیکوئیدها: ۳۰۰ میلی‌گرم هیدروکورتیزون به صورت وریدی و سپس ۱۰۰ میلی گرم هر ۸ ساعت
  • تجویز آنتی بیوتیک ها : تنها در صورت وجود عفونت توصیه می‌شوند
  • خنک کردن بیمار با پتوهای خنک کننده
  • تجویز اکسیژن
  • تجویز مایعات وریدی

سؤالات متداول

آیا طوفان تیروئید خطرناک است؟

بله، طوفان تیروئید بسیار خطرناک است و با مرگ و میر بسیار بالایی می‌تواند همراه باشد.

طوفان تیروئیدی بعد از تیروئیدکتومی رخ می‌دهد؟

اگر فردی که به پرکاری تیروئيد مبتلاست بدون کنترل بیماری تحت هر نوع عمل جراحی از جمله تیروئیدکتومی قرار گیرد ممکن است دچار طوفان تیروئیدی شود. بنابراین این بیماران ابتدا تحت درمان‌های دارویی به منظور کنترل پرکاری تیروئید قرار می‌گیرند و سپس عمل جراحی بر روی ایشان انجام می‌شود.

طوفان تیروئیدی در بارداری رخ می‌دهد؟

طوفان تیروئیدی در بیمارانی که دچار پرکاری تیروئید هستند و تحت درمان قرار نگرفته‌اند ممکن است رخ دهد. بارداری و زایمان یکی از عوامل محرکی است که می‌تواند ایجاد طوفان تیروئید را در این بیماران شدت بخشد.



:: برچسب‌ها: علائم , درمان , طوفان تیروئیدی , شوک تیروئیدی , تیرویید ,
:: بازدید از این مطلب : 72
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 4 تير 1401 | نظرات ()
خواص قارچ گانودرما در درمان بیماری ها
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

خواص و فواید قارچ گانودرما، ۱۲ خاصیت درمانی از دیابت تا پسوریازیس

 

قارچ گانودرما که با نام قارچ جان افزا یا ریشی نیز شناخته می شود نوعی قارچ سخت بوده که در طب سنتی چینی برای سلامتی و افزایش طول عمر استفاده می شود. متخصصن طب سنتی معتقدند که قارچ گانودرما می تواند برای قند خون و دیابت، پسوریازیس، رفع خستگی و ضعف بدن، کنترل کلسترول خون، کنترل فشارخون، افزایش استقامت و تقویت سیستم ایمنی بدن و درمان سرطان مفید باشد. در ادامه به بررسی خواص قارچ گانودرما و برخی از عوارض قارچ گانودرما می پردازیم.

افزایش استفاده از طب سنتی و گیاهان دارویی باعث شده که مردم تمایل بیشتری به استفاده از درمان های گیاهی بجای داروهای شیمیایی داشته باشند. توجه داشته باشید که قارچ گانودرما فقط برای مصارف دارویی مورد استفاده قرار می گیرد و برای پخت و پز مناسب نیست.

قارچ گانودرما چه خواصی دارد؟

۱٫ بهبود اختلالات ادراری در مردان

بسیاری از مردان با افزایش سن به دلیل بزرگ شدن پروستات دچار مشکلات ادراری می شوند. مطالعه ای که در سال ۲۰۰۸ برروی ۸۸ مرد مبتلا به مشکلات ادراری اورولوژی انجام شد نشان داد که قارچ گانودرما بطور قابل ملاحظه ای باعث کاهش علائم ادراری می شود.

۲٫ جوش صورت یا آکنه

قارچ گانودرما با تقویت سیستم ایمنی می تواند برای جلوگیری از ایجاد آکنه و جوش صورت مفید باشد.

۳٫ سلامت قلب و عروق و کاهش چربی و کلسترول خون

مطالعه ای که طی ۱۲ هفته برروی ۲۶ نفر انجام شد، نشان داد که قارچ گانودرما لوسیدوم می تواند باعث افزایش کلسترول خوب (HDL) و کاهش تری گلیسیرید در بدن شود. هرچند که سایر مطالعات این موضوع را تایید نکرده اند و نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه است.

۴٫ قارچ گانودرما و پسوریازیس

وجود مقادیر فراوانی مواد ضدالتهاب و آنتی اکسیدان در این قارچ باعث شده که در کاهش علائم پوستی بیماری پسوریازیس مفید باشد.

۵٫ قارچ گانودرما و دیابت

مطالعات متعددی نشان داده اند که قارچ گانودرما می تواند باعث کاهش قند خون شود و در افراد مبتلا به دیابت یا مرض قند، بسیار موثر است. البته این قارچ نباید جایگزین درمان اصلی دیابت شود.

۶٫ سایر خواص قارچ گانودرما

  1. آلرژی ها و حساسیت ها.
  2. خستگی و ضعف ناشی از مشکلات غدد فوق کلیوی.
  3. آرتریت ها.
  4. سرماخوردگی.
  5. ریزش مو.
  6. بیماری لایم.
  7. کولیت روده اولسراتیو.
  8. ویتیلیگو.
  9. کاهش وزن.
  10. ایدز و نقص سیستم ایمنی.
  11. بهبود سیستم ایمنی دربرابر سرطان ها.
  12. فیبروم رحمی.

عوارض قارچ گانودرما

بعضی از مردم پس از استفاده از قارچ گانودرما دچار عوارضی نظیر خشکی بینی، خشکی گلو، تهوع و مشکلات گوارشی شدند.

از آنجایی که قارچ گانودرما می تواند با برخی از داروها نظیر داروهای شیمی درمانی تداخل داشته باشد، باید قبل از مصرف آن با پزشک خود مشورت کنید.



:: برچسب‌ها: خواص , قارچ گانودرما , درمان , بیماری ها ,
:: بازدید از این مطلب : 75
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : یک شنبه 29 خرداد 1401 | نظرات ()
جدیدترین و بهترین شیوه درمان میگرن
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سردرد مشکلی است که همه ما حداقل یک بار آن را تجربه کرده‌ایم. اما اگر به صورت مداوم دچار سردرد شدید و مزمن می‌شوید، ممکن است نشانه بیماری میگرن باشد.

روش های جدید برای درمان میگرن

یک اتفاق هیجان‌انگیز برای بیماران مبتلا به میگرن در حال به وقوع پیوستن است. روش‌های درمانی جدید و امیدوارکننده‌ای در حال معرفی هستند که یک پیشرفت امیدوارکننده برای تسکین و پیشگیری بهتر از علائم میگرن به وجود خواهند آورد.

افراد مبتلا به میگرن معمولا در زمان حملات میگرنی فعال خود، دارو مصرف می‌کنند و برخی دیگر از این افراد نیز برای جلوگیری از حملات بعدی دارو مصرف می‌کنند. در هر دو گروه از این افراد، گام‌های اساسی برداشته شده است. علاوه بر این، می‌توان با ترکیب این گزینه‌های درمانی جدید، یک برنامه درمانی بهتر و کارآمدتر ایجاد کنیم.

درمان جدید سردرد میگرنی حاد

روش های درمان میگرن حاد شامل موارد زیر است:

  1. داروهای خوراکی
  2. داروهای داخل بینی (اسپری بینی)

جدیدترین روش درمان میگرن

داروهای خوراکی برای میگرن

تریپتان‌ها معمولا برای تسکین فوری میگرن استفاده می‌شوند، اما پیشرفت‌ها در تحقیقات میگرن منجر به کشف داروهای خوراکی دیگری مانند گپانت‌ها شده است. گپانت‌ها داروهایی هستند که پپتید مرتبط با ژن کلسی‌تونین (CGRP)، پروتئینی که باعث التهاب در مغز می‌شود را هدف قرار می‌دهند.

دسته جدید دیگر از داروها، دیتان‌هایی مانند لاسمیدیتان (REYVOW®) هستند. در حالی که جپان‌ها خارج از مغز کار می‌کنند، لاسمیدیت به مغز می‌رسد و اساسا میگرن را در طول یک حمله حاد “خاموش” می‌کند.

از آنجایی این دارو وارد مغز بیمار می‌شود، می‌تواند باعث سرگیجه شود، بنابراین پزشکان باید دوز مناسب را برای هر فرد تجویز کنند.

در نهایت، در حالی که بسیاری از افراد مبتلا به میگرن از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بدون نسخه مانند ایبوپروفن استفاده می‌کنند، این داروها ممکن است مدتی طول بکشد تا اثر کنند و همیشه برای همه موثر نیستند.

داروهای داخل بینی (اسپری بینی)

دی هیدروارگوتامین که همچنین به عنوان DHE نیز شناخته می‌شود، گزینه‌ای است که مواقعی که تریپتان‌ها موثر نیستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این دارو در فرمولاسیون‌های مختلف از جمله تزریقی، تزریقی و اسپری بینی موجود است. پزشکان DHE را برای تسکین میگرن حاد تجویز می‌کنند. در حالی که DHE جدید نیست، روش های مدیریت آن در حال تکامل هستند.

اخیرا FDA، اسپری بینی دی هیدروارگوتامین مزیلات (TRUDHESA™) را تایید کرده است. این دارو از یک سیستم انتقال بینی اختصاصی استفاده می‌کند که به دارو اجازه می‌دهد تا به عمق حفره بینی رفته و جذب بهتری را ارائه دهد. این یک گزینه بالقوه جدید برای برخی از افراد مبتلا به میگرن ارائه می‌دهد.

درمان های پیشگیرانه بیماری میگرن

از جمله روش های درمانی پیشگیرانه برای بیماری میگرن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • درمان تزریقی برای میگرن
  • دستگاه‌های نورومدولاسیون

درمان تزریقی میگرن

درمان‌های ضد CGRP شامل تزریق‌هایی است که به طور خاص برای اتصال یا مسدود کردن CGRP برای جلوگیری از حملات میگرنی طراحی شده‌اند.

در حال حاضر سه مورد با عناوین، یک تزریق خود تجویز و یک انفوزیون داخل وریدی به نام eptinezumab (VYEPTI™) موجود است. اپتینزوماب یک تزریق آنتی بادی مونوکلونال است که CGRP را هدف قرار می‌دهد.

دستگاه های نورومدولاسیون

همانطور که دکتر آیلانی می‌گوید ، علاوه بر داروهای خوراکی، تزریق‌ها و اسپری‌های بینی، می‌توان از دستگاه‌های تعدیل‌کننده عصبی برای تغییر نحوه ارسال اطلاعات به مغز توسط اعصاب یا تنظیم نحوه روشن و خاموش کردن مغز “اهرم درد” استفاده کرد.

تخمین زده می‌شود که ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به میگرن به درمان پیشگیرانه برای کاهش دفعات حملات میگرنی نیاز دارند. بیماران می‌توانند از برخی از انواع نورومدولاسیون برای درمان پیشگیرانه و حاد استفاده کنند، از جمله محرک‌های پوستی فوق‌اوربیتال، محرک‌های ترانس مغناطیسی، محرک‌های عصب واگ و غیره.

ما پیشرفت‌هایی در زمینه نورومدولاسیون داشته‌ایم و Relivion جدیدترین دستگاهی است که در حال حاضر در انتظار تایید است. این دستگاه روی سر، روی ناحیه‌ای که اعصاب پس‌سری (اعصاب پوست سر) در سیستم سه قلو (اعصابی که عملکرد حرکتی و احساس در صورت را کنترل می‌کنند) به هم می‌رسند، قرار می‌گیرد. تصور می‌شود که تحریک این ناحیه از حملات میگرنی در آینده جلوگیری می‌کند.

سوالات متداول در مورد علائم میگرن

درباره شناسایی علائم میگرن و زمانی که باید با پزشک صحبت کنید اطلاعات کافی کسب کنید.

اگر سردردهایی از شدت خفیف تا شدید را تجربه می‌کنید، ممکن است این سردردها به دلیل بیماری میگرن باشد. اگر درباره علائم خود مطمئن نیستید، ما در این قسمت به سوالات رایج در زمینه میگرن پاسخ خواهیم گفت تا علائم میگرن را بهتر بشناسید.

تفاوت میگرن و سردرد چیست؟

در حالی که برخی افراد از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، بین میگرن و سردرد تفاوت وجود دارد.

میگرن یک بیماری مغزی است. این یک تشخیص بالینی است و محققان درک خوبی از تغییراتی که در سیستم عصبی در طول حمله میگرن رخ می‌دهد دارند. این «فقط یک سردرد» نیست. حملات میگرن می‌تواند ناتوان‌کننده باشند و اغلب شامل مجموعه‌ای از علائم به جز سردرد هستند.

اگرچه محققان درک خوبی از تغییراتی که در سیستم عصبی در طول حمله میگرن رخ می‌دهد دارند، اما این تغییرات در اسکن یا آزمایش خون دیده نمی‌شود. بنابراین پزشکان میگرن را بر اساس مجموعه‌ای از علائم خاص تشخیص می‌دهند نه بر اساس نتایج آزمایش.

سردرد یک اصطلاح عمومی برای توصیف میگرن است. اما همه سردردها میگرن نیستند.

تفاوت میگرن با سردرد

چگونه بفهمم که دچار حمله میگرنی شده‌ام؟

از سوالاتی که توسط بیماران پرسیده می‌شود این است که حمله میگرنی چگونه است؟ در پاسخ باید گفت که علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

حمله میگرنی معمولا شامل سردرد است که شدت متوسط تا شدید دارد و حتی ممکن است غیرقابل تحمل باشد. درد اغلب در یک ناحیه از سر (یک طرف یا هر دو، جلو یا پشت، اطراف چشم یا پشت گونه‌ها) است و می‌تواند احساس نبض یا ضربان داشته باشد.

سایر علائم شایع میگرن عبارتند از:

  • حالت تهوع و استفراغ
  • حساسیت به نور، صدا و بو

حملات میگرن می‌توانند در کار، مدرسه یا سایر فعالیت‌های شما اختلال ایجاد کنند و یا باعث از دست دادن رویدادهای مهم زندگی‌تان شوند. این حملات می‌تواند بر عملکرد شما تاثیر بگذارند. یک حمله می‌تواند از چهار ساعت تا چند روز طول بکشد.

مراحل میگرن

چهار مرحله حمله میگرنی شامل پیش‌دروم، اورا، سردرد و پس‌دروم است. از افراد مبتلا به میگرن، ۷۵ درصد علائم پیشروی را تجربه می‌کنند که می‌تواند به عنوان علائم هشدار دهنده اولیه حمله باشد.

تشخیص زودهنگام علائم حمله میگرن می‌تواند به فرد اجازه دهد تا قبل از شروع مرحله سردرد، داروهای حاد مصرف کند و به پیشگیری یا کاهش علائم بیشتر کمک کند.

آیا علائمی مانند سرگیجه، حالت تهوع و حساسیت حسی با میگرن مرتبط هستند؟

علائم میگرن معمولا فراتر از سردرد است. تهوع و استفراغ، گردن درد، بی‌خوابی، اضطراب یا حس افسردگی از علائم شایع میگرن هستند. سرگیجه نیز نشانه‌ای از میگرن دهلیزی باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به میگرن حساسیت شدیدی به نور، صدا و بو دارند. اما بین ۴۰ تا ۷۰ درصد افراد مبتلا به میگرن آلوداینیا دارند که درد ناشی از چیزهایی است که معمولا دردناک نیستند.

به دلیل پردازش نادرست درد در سیستم عصبی، این عارضه جانبی میگرن که اغلب نادیده گرفته می‌شود به این معنی است که چیزی مانند لمس ملایم پوست، برس زدن مو، یا حتی تغییر دما می‌تواند برای فرد مبتلا به آلوداینیا دردناک باشد.

علائم میگرن و سردرد میگرنی

هاله یا اورا چیست؟

حملات میگرن می‌تواند با و بدون هاله رخ دهد. تنها حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از بیماران با حملات میگرنی خود هاله را تجربه می‌کنند. با گذشت زمان، برخی از افراد ممکن است شروع به تجربه هاله بدون فاز سردرد میگرن کنند.

هاله بیشتر بینایی است و به صورت مجموعه‌ای از اختلالات حسی که اندکی قبل از مرحله سردرد، حمله میگرنی رخ می‌دهد، ظاهر می‌شود. این اختلالات می‌توانند مانند نقاط کور، جرقه، نقاط روشن و زیگزاگ در میدان بینایی به نظر برسند.

هاله همچنین می‌تواند حسی باشد. از جمله علائمی مانند بی‌حسی یا خواب رفتن دست و پا می‌تواند مربوط به حرکت باشد. اگرچه این موارد بسیار نادر هستند اما می‌تواند باعث ضعف در قسمت‌هایی از بدن یا ناتوانی در واضح صحبت کردن شود. هاله معمولا ۵ تا ۶۰ دقیقه طول می کشد.

چه زمانی باید نگران میگرن باشم؟

براساس تعداد روزهای سردرد در ماه، میگرن را می‌توان اپیزودیک یا مزمن تشخیص داد. افراد مبتلا به میگرن اپیزودیک ۱۴ روز یا کمتر در ماه سردرد دارند.

افراد مبتلا به میگرن مزمن ۱۵ روز یا بیشتر در ماه (به مدت سه ماه یا بیشتر) سردرد دارند که حداقل ۸ روز آن شامل علائم میگرن است. برای برخی افراد، میگرن اپیزودیک مزمن می‌شود، که اگر به درستی تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است اتفاق بیفتد.

اگر اورا یا میگرن شما به طور قابل توجهی در تعداد دفعات افزایش یافته است، مهم است که برای صحبت بیشتر با پزشک خود ملاقات کنید.

گاهی اوقات افراد برای حمله میگرن نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. اگر بدترین سردرد زندگی خود را دارید، به خصوص اگر به طور ناگهانی رخ دهد و در عرض چند دقیقه به حداکثر شدت آن برسد، مهم است که فورا به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید تا مطمئن شوید که این یک سکته مغزی یا شرایط خطرناک دیگری نیست.

برای میگرن پیش چه دکتری باید رفت؟

با ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه خود صحبت کنید. ممکن است منطقی باشد که به یک متخصص مغز و اعصاب در تهران یا متخصص سردرد نیز مراجعه کنید.

پزشک شما می‌تواند حامی شما باشد، پس هر سوالی که شما را نگران کرده است از او بپرسید. بدانید که گزینه‌های درمانی زیادی برای امتحان کردن وجود دارد. پیشگیری و درمان میگرن حاد شامل طیف وسیعی از گزینه‌ها، از مکمل‌ها و داروهای تجویزی گرفته تا تغییرات سبک زندگی و استراتژی‌های تسکین غیرپزشکی است.

واکنش همه افراد به داروها یکسان نیست، حتی به آنهایی که در همان کلاس یا خانواده داروها هستند. به همین دلیل است که گزینه‌های درمانی زیادی در دسترس است.

کدام علائم میگرن را باید در سردرد دنبال کنم؟

هنگامی که با پزشک خود صحبت می‌کنید، یک دفترچه ثبت سردرد می‌تواند اطلاعات مهمی در مورد علائم میگرن شما ارائه دهد. همچنین می تواند به شما کمک کند علائم اولیه را بشناسید و فورا برای تسکین یا جلوگیری از بروز علائم شدیدتر دارو مصرف کنید.

اگر علائم خود را در دفترچه ثبت می‌کنید، حتما مکان، شدت، کیفیت و سایر علائم مرتبط مانند اورا، تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا را درج کنید. ثبت متناوب اطلاعات برای انتخاب گزینه‌های درمانی بسیار مهم است. بنابراین تعداد روزهای سردردی را که هر ماه تجربه می‌کنید، از خفیف تا شدید، یادداشت کنید.

محرک های سردرد میگرنی می‌توانند کاملا فردی باشند و مشخص کردن آنها دشوار است. اگر می‌توانید، قبل از شروع علائم میگرن به اتفاقاتی که در بدن یا محیط اطرافتان می‌افتد توجه داشته باشید.

محرک های بالقوه میگرن می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • غذاهای خاص
  • نور
  • بوها
  • کم آبی بدن
  • گرما
  • آفتاب
  • استرس
  • و تعدادی از عوامل دیگر

همچنین، سبک زندگی خود را در نظر داشته باشید، از جمله عادات خواب، تغذیه، ورزش و سطح استرس.

در میان زنان، حدود دو سوم میگرن مرتبط با قاعدگی دارند. ردیابی چرخه شما می‌تواند نشان دهد که آیا رابطه‌ای بین حملات میگرنی و کاهش استروژن در ابتدای پریود یا در زمان تخمک‌گذاری وجود دارد یا خیر.

آیا سبک زندگی در پیشگیری از میگرن مهم است؟

حفظ یک سبک زندگی سالم بخش مهمی از مدیریت میگرن است. عادات مفید سبک زندگی شامل یک رژیم غذایی سالم با حداقل سه وعده غذایی کامل در روز (و همچنین تلاش برای از دست ندادن وعده‌های غذایی) است.

سایر مواردی که می‌تواند در پیشگیری و کاهش علائم میگرن مفید باشند، عبارتند از:

  • هیدراته ماندن با حداقل هشت لیوان آب در روز
  • به حداقل رساندن مصرف کافئین
  • داشتن ۶ تا ۸ ساعت خواب با کیفیت در هر شب
  • ورزش منظم

استرس را با تمرکز حواس، مدیتیشن، یوگا یا مراجعه به درمانگر مدیریت کنید. در حالی که علائم میگرن همیشه در کنترل شما نیست، شما این قدرت را دارید که علائم را تشخیص دهید.

کمک بخواهید و با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه شخصی برای پیشگیری و درمان همکاری کنید. میگرن می‌تواند ناتوان کننده باشد، اما می‌توان از تداخل این علائم در زندگی روزمره جلوگیری کرد.

برای سردرد میگرن به چه دکتری مراجعه کنیم؟

متخصصین مغز و اعصاب، پزشکانی هستند که به طور تخصصی در مورد درمان انواع سردردهای میگرنی فعالیت نموده و پس معاینه دقیق بیمار و بررسی علائم، بهترین و جدیدترین روش‌های درمانی را ارائه می‌دهند.



:: برچسب‌ها: جدیدترین , روش , درمان , میگرن ,
:: بازدید از این مطلب : 86
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 18 خرداد 1401 | نظرات ()
بیماری آرنج تنیس بازان و ورزش برای درمان تنیس البو
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

تنیس البو ناهنجاری دردناک و مزمنی است که در ناحیه آرنج مشاهده می‌شود. این بیماری در شرایطی که فرد مجبور به انجام فعالیت بدنی تکراری است، دیده شده است. به‌ دلیل اینکه اغلب تنیس بازان مبتلا به التهاب آرنج می‌وند، لذا نام این ناهنجاری را تنیس البو گذاشته‌اند. این اختلال در بسیاری از موارد با استراحت درمان می‌شود.

بیماری تنیس البو چیست؟

تنیس البو که به اپی کندیلیت جانبی (LE) هم معروف است، شرایط دردناک، ناتوان‌کننده و مزمنی است که موجب درد در ناحیه آرنج می‌گردد. با وجود این که، این بیماری اغلب به بازی تنیس ارتباط دارد، اما یک شرایط نسبتا شایعی است که در افرادی نظیر نجارها، نوازندگان‌ موسیقی و برنامه‌نویسان کامپیوتر که به دلیل نوع فعالیت شغلی خود مجبور به انجام فعالیت بدنی تکراری هستند، مشاهده می‌­شود.

تنیس البو موجب درد و التهاب در تاندون­‌هایی می‌شود که ساعد را به آرنج متصل می‌کنند. مرکز درد در این عارضه برجستگی استخوانی در داخل آرنج است، اما درد ممکن است به ساعد دست نیز پخش شود. این بیماری اغلب با استراحت قابل درمان است.

تفاوت تنیس البو و گلف البو

بیماری آرنج تنیس بازان یک ناهنجاری است، که معمولا به ­دلیل استفاده بیش از حد از عضلات ساعد رخ می­‌دهد. عضلات ساعد در حقیقت به قدرت گرفتن اشیاء در دست، چرخاندن دست و خم کردن مچ دست کمک می‌­کنند. انجام تکراری حرکاتی نظیر خم کردن مچ دست، در دست گرفتن و یا تاب دادن دست موجب کشیدگی و یا پارگی خفیف در تاندون­‌ها می‌­شود.

با وجود این که بیماری‌های تنیس البو و گلف البو هر دو ناشی از التهاب تاندون آرنج هستند، اما گلف البو به نسبت تنیس البو شناخته شده نمی‌­باشد. تفاوت در این است که آسیب تاندون­‌های خارج از آرنج موجب بروز بیماری تنیس البو می‌­شود اما گلف البو ناشی از آسیب تاندون‌های داخل آرنج است. لازم به ذکر است که بیماری گلف البو به نسبت تنیس البو کمتر رایج می‌­باشد.

علت تنیس البو چیست؟

بیماری تنیس البو ناشی از انجام فعالیت‌­های فیزیکی تکراری است و تنها به افرادی که تنیس و ورزش­‌های راکتی بازی می­‌کنند محدود نمی‌­شود. افرادی همچون نجارها و لوله‌­کش‌­ها ممکن است به التهاب عضلات بازکننده (اکستنسور) مبتلا شوند.

این شرایط ممکن است خیلی سریع بعد از انجام حرکت خاص رخ داده و حاد شود. تکنیک نادرست و ضعیف و یا قرار گرفتن در موقعیت نامناسب می­ تواند موجب اعمال فشار موقت بر روی عضلات بازکننده و درنهایت پارگی خفیف در تاندون ها و درد فوری شود.

در موارد مزمن این شرایط، در یک دوره طولانی (روزها و هفته‌­ها)، بعد از تمرین­‌های ورزشی سنگین و شدید رخ می‌­دهد اما برخی مواقع نیز ممکن است بدون انجام تمرینات ورزشی سنگین مشاهده شود. به­ عنوان مثال، ممکن است فردی که به تازگی تنیس را به ­صورت رقابتی بازی می­‌کند و یا به تازگی تمرینات منظم را شروع کرده و هنوز وارد تمرینات شدید نشده دچار چنین عارضه­‌ی دردناکی شود.

علائم تنیس البو

اگر درد و یا احساس سوزش در ناحیه آرنج دارید و یا نمی‌­توانید چیزی را در دست بگیرید ممکن است به بیماری تنیس البو مبتلا شده باشید. این علائم بیماری تنیس البو ممکن است در ابتدا خفیف باشند، اما درصورت ادامه فعالیت­‌ها و عدم تغییر در نحوه انجام آن­ها ممکن است به ­مرور زمان افزایش یابند. در صورت شک داشتن به بیماری، همیشه توصیه می­‌شود جهت ارزیابی شرایط به یک متخصص مراجعه نمایید.

علاوه بر ورزش­‌های مناسب تنیس البو، اقدامات دیگری هم وجود دارد که به تسکین علائم این ناهنجاری کمک می‌کند. درحقیقت، توصیه می­‌شود قبل از انجام حرکات ورزشی جهت کاهش تورم به فکر اقدامات خاص باشید.

سایر درمان‌ها برای تسکین درد تنیس البو شامل موارد زیر است:

  • مسکن‌ها
  • تزریق کورتون
  • لیزر پرتوان

ورزش برای درمان تنیس البو

حتی اگر هرگز تنیس و یا گلف بازی نکرده باشید اما ممکن است به آسیب­‌های شانه دچار شوید. تنیس البو و گلف البو ناهنجاری­‌هایی هستند که ناشی از استفاده بیش از حد از دست و مچ دست در طی انجام فعالیت­‌های تکراری می‌باشند. تفاوت بین این دو شرایط به ناحیه التهاب آرنج بستگی دارد.

تنیس البو و گلف البو هر دو نوعی اپی کندیلیت هستند. اپی کندیلیت به التهاب تاندون‌هایی که به آرنج متصل می شوند گفته می‌­شود. با انجام تمرینات ساده ورزشی می­‌توان درد تنیس البو و گلف البو را تا حد زیادی کاهش داد. این تمرینات باید با مشورت پزشک یا متخصص انجام شود.

تمرینات تنیس البو شامل موارد زیر است:

  • ورزش فشردن مشت
  • حرکت مچ دست
  • اکستنشن مچ دست
  • خم­ کردن ساعد
  • اکستنشن انگشت

ورزش فشردن مشت

فشردن مشت دست یکی از رایج­‌ترین ورزش‌­های تنیس البو است. این ورزش را با توپ تنیس می­‌توان انجام‌داد، اما درصورت نداشتن توپ تنیس می‌­توان یک جفت جوراب را درهم پیچیده و به شکل توپ در آورد وبه جای توپ استفاده کرد.

توپ را در مشت خود گرفته و به مدت ۵ تا ۶ ثانیه فشار دهید. سپس استراحت کرده و تا شماره ۱۰ شمرده و دوباره تکرار کنید. این حرکت را ۱۰ بار تکرار کرده و سپس در صورت نیاز با دست دیگر انجام دهید.

ورزش فشردن مشت برای درمان تنیس البوورزش فشردن مشت برای درمان تنیس البو

حرکت مچ دست

برای انجام این ورزش، روی صندلی نشسته و دستان خود را روی میز قرار دهید، به‌طوری‌که مچ دستان شما از لبه میز آویزان باشد. در حالی که دستان شما به ­صورت عمودی است مچ دست را ۲۰ بار بالا و پایین حرکت داده و سپس با دست دیگر تکرار کنید.

حرکت اصلاحی مچ دست برای تنیس البوحرکت اصلاحی مچ دست برای تنیس البو

اکستنشن مچ دست

برای انجام این ورزش برای درمان تنیس البو باید در موقعیت حرکت قبلی باشید. یعنی روی صندلی نشسته و دستان خود را روی میز قرار دهید و مچ دست را لبه میز آویزان کنید. درحالی‌که کف دست رو به بالا است یک وزنه سبک (نیم تا ۱ کیلو) مانند دمبل یا بطری کوچک آب معدنی را در دست خود نگهدارید.

حالا درحالی­‌که دستتان روی میز است، وزنه را با کمک مچ دست آرام بلند کنید. این تمرین را ۲۰ بار تکرار و سپس با دست دیگر انجام دهید.

بعد از اتمام حرکت، این‌­بار تمرین را درحالی‌که کف دست رو به پایین است انجام دهید. این تمرین مخصوص عضلات فلکسور و اکستنسور مچ دست است. این عضلات نسبتا کوچک به آرنج متصل هستند و برای خم کردن بالا و پایین مچ دست بکار می‌روند. استفاده بیش از حد از این عضلات موجب درد و التهاب عضلات می‌­گردد.

اکستنشن مچ دستاکستنشن مچ دست

خم­ کردن ساعد

در این ورزش برای درمان تنیس البو همانند حرکت قبلی، باید یک وزنه سبک را در دست نگه داشته و مچ دست را بچرخانید به­‌طوری‌که کف دست در جهت بالا و پایین حرکت کند. این ورزش شامل خم کردن ساعد است. این حرکت را ۲۰ بار انجام داده و سپس با دست دیگر تکرار کنید.

در حین انجام این ورزش، آرنج و بازو نباید حرکت کند. قسمت اعظم این حرکت توسط عضله سوپیناتور که ساعد را به آرنج متصل می­‌کنند انجام می­‌شود. حرکت این عضله خاص می تواند منجربه علائم تنیس البو شود.

حرکت خم کردن ساعد تنیس البوحرکت خم کردن ساعد تنیس البو

اکستنشن انگشت

به محض کاهش چشمگیر درد، می­‌توان برخی تمرینات تقویت تنیس البو را انجام داد. تمرینات مقاومتی که در این قسمت معرفی می­‌کنیم موجب تقویت نواحی آسیب دیده می‌­شود، اما درصورت افزایش درد در طول و یا بعد از ورزش، بهتر است از ادامه حرکات خودداری کرد.

انگشتان دست خود را به سمت بالا نگهدارید. سپس یک کش لاستیکی را به دور انگشتان خود حلقه کنید. انگشتان خود را به شکل فنجان باز کنید و کش لاستیکی را بکشید. این حرکت را ۲۰ بار تکرار کنید..



:: برچسب‌ها: بیماری , آرنج , تنیس بازان , ورزش , درمان , تنیس البو , ,
:: بازدید از این مطلب : 75
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 17 خرداد 1401 | نظرات ()
حرکات اصلاحی برای درمان سندروم چرخش لگن
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

حرکات اصلاحی برای چرخش لگن به بهبود علائم و کاهش درد شما کمک می‌کند

مفصل ران یا هیپ را بشناسید

مفصل ران یا مفصل هیپ (به انگلیسی: Hip joint) یک مفصل سینوویال از نوع گوی و کاسه‌ای است که از قرارگرفتن سر استخوان ران در داخل حفره استابولار (حفره حقه‌ای) استخوان هیپ (بی‌نام) ایجاد می‌گردد. این مفصل بزرگترین مفصل بدن پس از مفصل زانو است و از ویژگی‌های مهم آن، داشتن ثبات و تحرک توأم است.

مفصل ران در انتقال وزن بدن از کمربند لگنی به اندام‌های تحتانی نقش دارد. مفصل ران در مقایسه با مفصل شانه، دارای حرکات کمتر، ولی ثبات و پایداری بیشتری است. ثبات و استحکام مفصل ران جهت تحمل وزن بدن در فعالیت‌های روزمره لازم است.

با این حال، مفصل ران که همانند مفصل شانه یک مفصل سینوویال از نوع گوی و کاسه‌ای است نیز دارای سه درجه آزادی حرکتی است که به معنای داشتن حرکات در هر سه صفحه سهمی (ساژیتال)، پیشانی (فرونتال) و عرضی (ترانسورس) است.

مفصل ران از دو قسمت استابولوم (حقه) و سر استخوان ران تشکیل می‌گردد و در میان مفاصل بدن به عنوان یک مفصل پایدار محسوب می‌شود.

علت و عوامل موثر در ثبات و استحکام مفصل ران

به طورکلی، عواملی که در ایجاد ثبات و استحکام مفصل ران نقش دارند شامل موارد زیر است:

  1. عمیق بودن حفره استابولار (حقه‌ای)
  2. وجود رباط‌های قوی در اطراف مفصل ران
  3. وسعت و استحکام کپسول مفصلی
  4. زوایه طبیعی گردن استخوان ران با تنه فمور که در یک فرد بزرگسال حدود ۱۲۰ الی ۱۳۰ درجه است. این زاویه که باعث مایل قرارگرفتن گردن استخوان ران می‌گردد، یک عامل مهم تطابق با جهت رو به پایین استابولم است.

نکات مهم در تمرینات ورزشی سندروم چرخش لگن

آیا نگران هستید که ورزش کردن موجب صدمه بیشتر یا درد در زانوهای شما شود؟ تا زمانی که پزشک به شما بگوید که ورزش ضرری ندارد، بهترین کاری که می‌توانید انجام بدهید، تقویت عضلاتی است که زانوهایتان را پشتیبانی می‌کنند و انعطاف‌پذیر نگاه داشتن آنها است.

برای انجام تمریناب ورزشی سندروم چرخش لگن نکات زیر را مدنظر داشته باشید:

  1. ابتدا ورزش را به آرامی شروع کنید و در طول زمان، به تدریج عضلات خود را تقویت کنید.
  2. ورزش کردن هرگز نباید موجب ایجاد درد یا افزایش درد شود.
  3. کوفتگی عضلات پس از انجام تمرین‌های سخت طبیعی است، ولی در صورت زانو درد شدید، تیر کشیدن یا درد ناگهانی در عضلات یا مفاصل، باید انجام تمرینات را متوقف کنید و با پزشک‌تان مشورت کنید.


:: برچسب‌ها: حرکات , اصلاحی , درمان , سندروم , چرخش , لگن ,
:: بازدید از این مطلب : 85
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 16 خرداد 1401 | نظرات ()
شیوه رفتار با کودکان مبتلا به صرع و تشنج
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری صرع در کودکان می‌تواند زندگی فردی و اجتماعی آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین ضروری است که خانواده کودکان مبتلا به صرع نحوه رفتار صحیح با این کودکان را بدانند.

رفتار والدین با کودکان مبتلا به صرع

وقتی تشخیص صرع برای یک کودک داده می‌شود، والدین اغلب احساس‌های مختلفی را تجربه می‌کنند. احساس شوکه شدن، خشم، افسردگی، بی‌کفایتی، شرم و حتی گناه.

آنان ممکن است از خود سوال کنند چگونه این اتفاق افتاد؟! مسئله مهمی که باید به خاطر بسپاریم این است که این واکنش‌ها طبیعی و گذرا هستند.

خواندن مطلب و کسب اطلاعات در مورد صرع و نیز برقراری ارتباط و صحبت با سایر افرادی که فرزندان مبتلا به صرع دارند، می‌تواند در ایجاد آرامش و اطمینان خاطر در والدین نقش موثری داشته باشد که این امر با برقراری ارتباط با انجمن صرع و اعضای آن مقدور است.

تمام والدین می‎خواهند یک محیط سرشار از عشق و حمایتگرانه در خانه ایجاد کنند. جایی که فرزندشان بتوانند رشد کنند و متکی به خود باشند. باید توجه داشت آنچه که کودکان مبتلا به صرع در مورد بیماری خود در محیط خانه می آموزد، تعیین کننده شخصیت او در آینده است.

کودکی که یاد می‌گیرد از صرع بترسد، ممکن است در آینده از نظر شخصیتی فردی وابسته و رشد نیافته باشد و کودکی که تشویق می‌شود، تشنج خود را یک ناراحتی موقتی و گذرا می‌داند.

این کودک در فعالیت‌های سایر کودکان هم سن خود و در زندگی خانوادگی و اجتماعی شرکت داده می‌شود و شانس بیشتری دارد تا فردی مستقل و متکی به خود باشد.

کودکان مبتلا به صرع

در مورد صرع با کودک خود صادق باشید. به کودک در مورد بیماریش توضیح ساده و در عین حال منطبق با واقعیت بدهید تا بداند ابتلای به صرع مسئله‌ای نیست که به خاطر آن شرمنده و خجل باشد.

والدین کودکان مبتلا به صرع اغلب ذکر می‌کنند ایجاد محدودیت و قوانین برای کودکانشان مشکل است. توجه داشته باشید، ایجاد محدودیت‌های زیاد منجر به کاهش اعتماد به نفس و ترسو شدن کودک می‌شود.

از طرف دیگر عدم اعمال قانون و آزادی منجر به مشکلات رفتاری کودک می‌شود.

کودک خود را تشویق کنید تا:

  • یاد بگیرد، کشف کند و شرایط و موقعیت‌های جدید را تجربه کند.
  • توقعات واقع‎گرایانه داشته باشد.
  • احساس‌های خود را آزادانه بیان کند.
  • صرع را به عنوان یک قسمت طبیعی از زندگی‌اش بپذیرد.
  • راه‌هایی بیابد که صرع را برای دیگران توضیح دهد.
  • در کنار صرع برای کسب موفقیت‌های شخصی خود بکوشد.

احساس کودکان صرع چگونه است؟

کودک ممکن است نسبت به حمله های تشنج و طرز تلقی سایر کودکان نگران باشد یا ممکن است احساس گناه داشته باشد و یا بترسد که به خاطر آنچه در حین حمله اتفاق می‌افتد، تنبیه شود.

در چنین مواقعی با توضیح اینکه، آنچه اتفاق افتاده قسمتی از صرع است، به وی آرامش داده و او را تشویق کنید تا خود را با آنچه که دوست دارد، مشغول کند.

در مواردی که دارو حمله‌ها را کنترل نمی‌کند، بعضی کودکان تصور می‌کنند مقصر هستند. از این نظر به آنان اطمینان دهید و مانع انتقال نگرانی خود به کودک شوید. چرا که اگر به تدریج احساس اضطراب شما به کودک منتقل شود، اعتماد به نفس خود را از دست خواهد داد.

ارتباط سایر افراد خانواده با کودکان دارای صرع

همانند هر بیماری مزمن، صرع می‌تواند روال عادی خانواده را برهم بزند. حمله های تشنج غیرقابل پیش‌بینی هستند و می‌توانند برنامه همه خانواده را مختل کنند.

از این رو خواهران و برادران کودک مبتلا به صرع ممکن است احساس کنند والدینشان کودک مبتلا را بیشتر دوست دارند، آنها را فراموش کرده‌اند و حس حسادت نسبت به کودک مبتلا به صرع داشته باشند.

نحوه رفتار با کودکان مبتلا به صرع در مدرسه

کودک ممکن است دوران سختی را به دلیل استهزای دوستانش تجربه کند. در مدرسه نیز طرز تلقی معلمان و رفتار سایر شاگردان، می تواند تمایل کودک را از رفتن به مدرسه تحت تاثیر قرار دهد.

موارد زیر می‌تواند به بهبود شرایط خانه و مدرسه کمک کند:

  • در مورد صرع با سایر افراد خانواده صحبت کنید و سایر فرزندان خود را به سوال کردن در مورد این بیماری تشویق کنید.
  • صرع وضعیتی است که در رابطه با آن باورهای غلط و خرافات وجود دارد. مخصوصا این که موارد فوق ممکن است توسط هم شاگردی‌های فرزندان سالم شما به آنها منتقل شود. مهم این است که بلافاصله با روش مناسب، این باور غلط را از ذهن آنها دور کنید.
  • سایر افراد خانواده را در دادن مسئولیت‌های خانوادگی به کودک مبتلا به صرع (مانند سایرین) تشویق کنید.
  • خواهر و برادر کودک را به عنوان نگهبان او قرار ندهید.
  • وقتی کودک صرعی شما عصبانی می شود، هیچ گاه تسلیم نشوید.
  • همان مقرراتی را اعمال کنید که با سایر کودکانتان انجام می‌دهید.
  • با توجه به اینکه بیمار یک فرد عادی تلقی می شود، به فرزند خود بیش از حد محبت نکنید و سعی کنید در تربیت او قاطع باشید.
  • بگذارید کودک شما در فعالیت‌هایی که دوست دارد از جمله فعالیت‌های ورزشی شرکت کند.

برخی متخصصان معتقدند که خطر صدمه‌های جسمی کمتر از صدمه‌های روانی است که با گفتن “تو به خاطر صرع نباید بازی کنی” به وی وارد می‌شود.

با معلم کودک در ابتدای هر سال تحصیلی ملاقات کرده و نه تنها در مورد بیماری و داروهای مصرفی کودک، بلکه همچنین در مورد رشد و نمو اجتماعی وی نیز صحبت کنید.

هرگز صرع فرزند خود را از اولیای مدرسه پنهان نکنید. زیرا عواقب عدم اطلاع مسئولان مدرسه متوجه فرزند شما خواهد بود.



:: برچسب‌ها: رفتار , کودکان , مبتلا , صرع , تشنج , بیماری , درمان ,
:: بازدید از این مطلب : 89
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
تمرینات کششی برای درمان اسپاسم عضلات کمر و گردن
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

تمرینات کششی از جمله مفیدترین حرکات ورزشی هستند که می‌توانند باعث انعطاف‌پذیری و تناسب اندام شوند. از تمرینات کششی می‌توان برای تسکین کمر درد استفاده کرد. از آنجاییکه تمرینات کششی برای کمر درد اگر به درستی انجام نشوند ممکن است باعث تشدید کمرد درد شوند.

فواید تمرینات کششی

هدف اصلی از انجام تمرینات کششی این است که دامنه حرکات بدن را به آرامی افزایش پیدا کند و در نهایت بیمار بتواند در طول روز فعالیت‌های خود را انجام دهد.

هنگام انجام دادن این تمرینات کششی باید از انجام مواردی که باعث ایجاد درد می‌شود اجتناب کرد. درد نشان ‌دهنده وجود مشکل است، بنابراین باید هنگام انجام دادن تمرینات کششی از بروز درد اجتناب کرد زیرا احساس کردن درد در بدن بدین معنا است که بیمار در حال آسیب رساندن به بدن خود است.

داشتن یک برنامه روتین کششی می‌تواند درد عضلات را کاهش دهد استفاده از تمرینات کششی می‌تواند به بهبود خشکی کمر و گردن و درمان اسپاسم عضله کمر و پا کمک کند و می‌توانید به راحتی ورزش کنید.

اگر سابقه اسپاسم عضلانی دارید انجام دادن تمرینات کششی روتین می‌تواند بین احساس درد و عدم احساس آن تفاوت ایجاد کند. برای از بین بردن اسپاسم عضلانی می‌توانید با مراجعه به نورلوژیست و دریافت برنامه حرکات کششی اصلاحی عضلات را تقویت کرده و درد را کاهش دهید.

نحوه آمادگی برای تمرینات کششی برای کمر درد

حرکات کششی برای کمر به افزایش دامنه حرکات کمک می‌کنند و درصورتی که با مشورت پزشک متخصص انجام نشود، بافت‌های آسیب دیده کمر که باعث تشدید مشکلات آن می‌شود. برخی از افراد با انجام دادن تمرینات ورزشی مخصوص پایین کمر به شیوه‌ای نا‌درست می‌توانند به بدن خود آسیب برسانند.

در صورتی که هنگام انجام دادن تمرینات کششی مخصوص کمر بیمار دچار گرفتگی یا درد یا اسپاسم کمر شود بیمار باید دست از تمرین کردن بردارد. قبل از انجام حرکات کششی مخصوص کمر درد اقدامات زیر انجام شود:

  • گرم کردن عضلات کمر
  • دراز کشیدن درون آب گرم
  • استفاده از گرمای موضعی برای کاهش اسپاسم عضلانی

اسپاسم عضلات گردن

گرم کردن عضلات کمر

قبل از شروع تمرینات کششی عضلات کمر خود را گرم کنید تا جریان خون بیشتری به این ناحیه ارسال شود. تمرینات مخصوص کمر خون بیشتری را به این ناحیه می‌رسانند و شما را برای انجام دادن تمرینات بیشتر آماده می‌کنند و احتمال بروز درد کمر و اسپاسم عضلانی را کاهش می‌دهند.

دراز کشیدن درون آب گرم

وان حمام را با آب گرم پر کنید و درون آن دراز بکشید تا آب گرم بتواند از فشار و گرفتگی کمر و ستون فقرات بکاهد. می‌توانید برای شل شدن عضلات نمک اپسوم را به وان اضافه کنید.

سعی کنید از نشستن درون وان خودداری کنید زیرا نشستن می‌تواند به دیسک قسمت پایین کمر فشار واردکند. بنابراین بهتر است دراز بکشید تا از میزان فشار وارد بر دیسک کاسته شود.

استفاده از گرمای موضعی برای کاهش اسپاسم عضلانی

یک عدد حوله مناسب را درون آب بسیار داغ قرار دهید. حوله داغ را روی قسمت پایین کمر و در قسمتی که درد احساس می‌شود قرار دهید. می‌توان برای گرم شدن حوله آن را درون ماکروویو قرار دهید و اجازه دهید تا گرم شود، ولی احتیاط کنید که بسیار داغ نباشد که منجر به سوختگی پوست شود.

سپس حوله را روی قسمت پایین کمر خود قرار دهید و اجازه دهید حدود ده دقیقه روی کمر شما بماند.

حرکات کششی برای کمر درد

تمرینات کششی برای درد کمر شامل موارد زیر است:

  • چرخش ران
  • تراکنش ملایم قسمت پایین کمر
  • کشیدن قسمت پایین کمر
  • چرخیدن

چرخش ران

یکی از روش‌های مناسب برای شروع، تمرینات ورزشی چرخش ران است. برای انجام این تمرین باید به پشت دراز کشید یکی از ران‌های خود را به سمت شانه بالا بیاورید.

به عنوان مثال ابتدا پای راست خود را به سمت شانه راست بالا بیاورید. سپس پای چپ خود را به سمت شانه چپ بکشید. این کار را به نوبت انجام دهید تا کمر به آسانی چرخش داشته باشد. ابتدا پای راست خود را بلند کنید سپس به نقطه شروع برگردانید و در مرحله‌ی بعد به سراغ پای چپ خود بروید.

تراکنش ملایم قسمت پایین کمر

برای انجام این تمرین باید به پشت دراز بکشید. دست‌های خود را روی ران‌ها قرار دهید و آرنج خود را صاف کنید تا جایی که بتوانید تراکنش را در قسمت پایین کمر خود احساس کنید.

در مرحله بعد هر دو زانو خود را خم کنید و کف پاهایتان را روی کف اتاق قرار دهید. کف دست‌های خود را روی ناحیه لگن (محل اتصال ران به لگن) قرار دهید. سعی کنید با صاف کردن آرنج باسن خود را از زمین جدا کنید تا بتوانید تراکنش قسمت پایین کمر خود را احساس نمایید.

کشیدن قسمت پایین کمر

این تمرین کمی سنگین‌تر از سایر تمرینات قبلی است. برای انجام این تمرین باید صاف بایستید و پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید و دستان خود را روی ران قرار دهید. به آرامی و با دقت زانو‌های خود را خم کنید و سعی کنید ضمن نگاه کردن به سقف اتاق از وزن بالاتنه خود برای خم شدن به سمت عقب استفاده کنید.

چرخیدن

این تمرین یک تمرین کلی برای کمر محسوب می‌شود. برای انجام این تمرین به کمک بازو‌های خود دایره‌های بزرگی را ایجاد کنید و دست خود را در جهت عقربه‌های ساعت و خلاف عقربه‌های ساعت بچرخانید.

پس از گرم کردن قسمت پایین کمر به کمک تمرینات مخصوص پایین کمر شما آمادگی لازم برای کاهش اسپاسم عضلانی و گرفتگی آن را دارید، بنابراین می‌توانید از تمرینات ورزشی زیر برای کشش کمر استفاده کنید.



:: برچسب‌ها: تمرینات , کششی , درمان , اسپاسم , عضلات , کمر , گردن ,
:: بازدید از این مطلب : 76
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
حرکات مفید یوگا برای درمان میگرن و سردرد
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

میگرن یکی از اختلال‌های شایع و ناتوان‌کننده است که حملات آن در شدت‌ها و با علائم مختلفی مانند میگرن اورا، حالت تهوع و حساسیت حسی بروز می‌یابد. بیماری میگرن روند عادی زندگی را مختل می‌کند و روابط بیمار را با خانواده و دوستان و به طور کلی جامعه تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

در واقع میگرن رتبه هفتم را در میان بیماری‌های ناتوان کننده در سراسر جهان دارد و علت اصلی ناتوانی در میان تمام اختلال‌های عصبی است.

درمان میگرن با یوگا

درمان میگرن با یوگا یکی از بهترین روش‌های درمان و کاهش درد میگرن است که نه تنها باعث پیشگیری از آن می‌شود بلکه هیچگونه عوارض جانبی نیز ندارد. همچنین با پیشرفت تکنولوژی میتوان از روش های درمانی نوین بهره برد.

یوگا ورزشی است که بسیار در کاهش استرس، اضطراب و همچنین فشار خون موثر است و درمان میگرن با یوگا به صورت مداوم باعث بهبود سیستم عصبی مرکزی و ایجاد آرامش در فرد می‌شود.

با انجام دادن یوگا در هنگام سردرد و کشیدن نفس‌های عمیق در حین تمرین، گردش خون در سر افزایش پیدا می‌کند و باعث تسکین علائم می شود. انجام صحیح حرکات یوگا برای درمان میگرن بسیار اثرگذار است. آموزش انجام این حرکات باید توسط مربی متخصص انجام شود. همچنین در صورت وجود مشکلات دیسک کمر، گردن و … باید تحت نظر پزشک انجام شوند.

راههای درمان میگرن چیست؟

اگر سال‌ها است که از سردردهای شدید رنج می‌برید یا پزشک به تازگی تشخیص داده است که میگرن دارید، بهتر است بدانید که به جز درمان دارویی روش‌های دیگری نیز برای تسکین درد وجود دارد.

جراحی عضله و شریان، تحریک عصب اکسیپیتال، تزریق بوتاکس، داروهای مهارکننده بتا و ضدافسردگی تنها چند مورد از روش‌های پیشگیری حملات میگرن است. البته لازم است بدانید که هر یک از این روش‌ها عوارض جانبی خاص خود را دارد.

انتخاب بعضی از این روش‌ها افزایش خطر حملات قلبی، افت فشار خون، بی‌خوابی و حالت تهوع را به دنبال دارد.

یوگا چگونه به درمان میگرن کمک می‌کند؟

یوگا به جز تناسب اندام، فواید متعدد دیگری نیز دارد، یوگا آرامش جسم و روح را به ارمغان می‌آورد و به درمان عارضه‌هایی مانند اضطراب، افسردگی و درد کمک می‌کند. سازوکار یوگا برای ایجاد این تغییرات مثبت مشخص نیست، با این حال به نظر می‌رسد که سیستم عصبی پاراسمپاتیک (PNS) نقش موثری داشته باشد.

سیستم عصبی پاراسمپاتیک هنگام انجام دادن یوگا ضربان قلب را آهسته می‌کند و فشار خون را کاهش می‌دهد. در نتیجه بدن پس از یک رخداد تنش‌زا، مانند میگرن سریع‌تر بهبود می‌یابد.

میگرن شدیدتر از سردردهای معمولی است و عموما با درد ضربان‌دار یک سمت سر همراه است. میگرن معمولا همراه با حالت تهوع، سرگیجه و حساسیت به نور و صدا است و حملات میگرن ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشد.

درمان میگرن با یوگا

علاوه بر این که یوگا رویکردی کل‌نگر برای مقابله با حملات میگرن است، به عنوان یک روش بازداری پیش‌گستر درد را نیز کاهش می‌دهد. پژوهشی که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، نشان داد افرادی که در کنار درمان‌های معمول، یوگا نیز انجام می‌دهند، از مزیت کاهش شدت و دفعات حملات میگرن برخوردار می‌گردند.

به علاوه یوگا توان عصب واگ، یعنی فعالیت سیستم عصبی پاراسمپاتیک را نیز بهبود می‌دهد.

یوگا تعادل اتونومیک قلبی را نیز بهبود می‌دهد. اختلال در سیستم عصبی اتونومیک و تنظیم سیستم گردش خون با بروز حملات میگرن ارتباط دارد. اگر تعادل برقرار شود، احتمال ابتلا به میگرن کاهش می‌یابد.

حرکات مفید یوگا برای درمان میگرن

بعضی از حرکات یوگا برای درمان میگرن تاثیر معجزه‌آسایی بر کاهش تنش و استرس، یعنی دو عامل اصلی میگرن دارد.

حرکات یوگا برای میگرن گردش خون را بهبود می‌دهد و جریان خون را در مغز افزایش می‌دهد و در نتیجه درد شدید و ضربان‌دار میگرن کمتر می‌شود. در ادامه با ۷ حرکت یوگا برای درمان میگرن آشنا می‌شوید که انجام دادن آنها علائم میگرن را تسکین می‌دهد و وضعیت جسمی، روحی و عاطفی را متعادل می‌کند.

تمرینات و حرکات یوگا برای میگرن شامل موارد زیر است:

  1. حرکت بدن کشیده
  2. حرکت دلفین
  3. حرکت انگشت شصت پا
  4. حرکت جسم بی جان
  5. حرکت پل
  6. حرکت کودک
  7. حرکت سر پایین

بهترین حرکات یوگا برای درمان میگرن

حرکت کودک

حرکت کودک سیستم عصبی را آرام می‌کند و درد را کاهش می‌دهد.

  •  روی زمین زانو بزنید. پنجه پاها را به هم بچسبانید و زانوها را تا جایی که می‌توانید از هم باز کنید.
  •  باسن را پایین بیاورید تا با پاشنه تماس پیدا کند.
  •  صاف بنشینید و بگذارید بدن به این وضعیت عادت کند.
  •  نفس را بیرون بدهید و رو به جلو خم شوید تا سر و قفسه سینه بین یا بالای ران‌ها قرار بگیرد. در این حالت پیشانی روی زمین قرار می‌گیرد.
  •  بازوها باید کشیده و کف دستها رو به پایین باشد.
  •  یک دقیقه یا بیشتر در این حالت بمانید تا فشار و تنش روی شانه‌ها و گردن از بین برود.
  •  برای برگشتن به وضعیت اولیه با دست‌ها به زمین فشار بیاورید، بدن را بالا بکشید و روی پاشنه‌ها بنشینید.

حرکت کودکحرکت کودک

حرکت پل

حرکت پل با باز کردن قفسه سینه، قلب و شانه‌ها، اضطراب را کاهش می‌دهد. این حرکت در یوگا به صورت زیر انجام می‌شود:

  •  به پشت روی زمین دراز بکشید. زانوها را خم کنید و کف پاها را روی زمین بگذارید.
  •  بازوها را دراز کنید. کف دست‌ها باید صاف روی زمین باشد.
  •  لگن و پس از آن بالاتنه را رو به بالا بلند کنید. شانه‌ها و سر باید روی زمین بماند.
  •  دقت کنید که ران‌ها به موازات پایین پا قرار بگیرد. وزن باید به طور یکنواخت توزیع شود.
  •  حدودا یک دقیقه در این وضعیت بمانید.
  •  برای برگشتن به وضعیت اولیه، بالاتنه و لگن را به آرامی پایین بیاورید. بگذارید زانوها به آرامی پایین بیاید و صاف روی زمین قرار بگیرد. سپس به آرامی بلند شوید و بنشینید.

حرکت پلحرکت پل

حرکت سر پایین

حرکت سر پایین گردش خون را در مغز بهبود می‌دهد. این حرکت در یوگا به صورت زیر انجام می‌شود:

  •  چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید. مچ دست باید زیر شانه‌ها و زانوها زیر مفصل‌های ران باشد.
  •  بازوها را بکشید تا آرنج‌ها صاف شود و بالای پشت بدن را شل کنید.
  •   انگشت‌ها را از هم باز کنید و رو به پایین فشار دهید. وزن باید به طور یکنواخت بین دست‌ها توزیع شود.
  •   زانوها را به آرامی از روی زمین بلند کنید.
  •   پاها را صاف کنید، مراقب باشید که زانوها را قفل نکنید.
  •   لگن را بلند کنید و ستون فقرات را بکشید.
  •  حدودا دو دقیقه در این حالت بمانید.
  •   برای برگشت به حالت اولیه، زانوها را خم کنید و روی چهار دست و پا برگردید.

حرکت جسم بی جان

حرکت جسم بی جان بدن را در یک وضعیت عمقی استراحت قرار می‌دهد، به گونه‌ای روی زمین دراز بکشید که پشت بدن کاملا صاف روی زمین قرار بگیرد.

  •  پاها را اندکی از هم باز کنید و بازوها را کنار بدن روی زمین بگذارید. کف دست‌ها باید رو به بالا باشد.
  •  ۳۰ تا ۵ دقیقه در این وضعیت بمانید.
  • برخی بیماران ترجیح می‌دهند که هنگام انجام این حرکت به موسیقی آرام‌بخش نیز گوش کنند تا حس بهتری داشته باشند.
  • البته بعضی بیماران هنگام حمله میگرن به سر و صدا حساسیت دارند، بنابراین خودتان بررسی کنید که آیا موسیقی آرام‌تان می‌کند یا بالعکس آزارتان می‌دهد.
  •  برای خروج از این وضعیت، پشت بدن و انگشتان دست و پا را به آرامی حرکت دهید.
  •  به یک پهلو بغلتید و کمی در این وضعیت بمانید.
  •  سپس به آرامی بلند شوید و بنشینید.
  •  هرچند می‌توانید این تمرین را برای تسکین درد میگرن انجام دهید، اما بهتر است این حرکت ساده و آرام‌بخش یوگا را به برنامه روزمره خود اضافه کنید.

حرکت جسم بی جانحرکت جسم بی جان

حرکت انگشت شصت پا

حرکت انگشت شست پا حتی عضلات به شدت خشک و منقبض همسترینگ را نیز می‌کشد و تقویت می‌کند. اگر هنگامی که زانوها صاف است، به راحتی نمی‌توانید از انگشت شست پا بگیرید، می‌توانید به جای خم کردن زانوها، نوار یوگا را دور هر قوس بیاندازید و از آن بگیرید. اگر دچار آسیب دیدگی گردن یا کمر هستید، این حرکت را انجام ندهید.

مزایا:

  • آرام کردن مغز و رفع استرس، اضطراب و افسردگی خفیف
  •  تحریک کبد و کلیه‌ها
  •  کشش عضلات همسترینگ و ساق پا
  •  تقویت عضلات ران
  •  بهبود گوارش
  • تسکین علائم یائسگی
  •  درمان سردرد و بی‌خوابی

حرکت دلفین

حرکت دلفین عضلات مرکزی، بازوها و پاها را تقویت و شانه‌ها را باز می‌کند. آرنج‌ها را روی تشک لوله شده و ضدلغزش یوگا بگذارید و داخل مچ دست‌ها را محکم به زمین فشار دهید تا شانه‌ها باز شود.

حرکت دلفینحرکت دلفین

مزایا:

  •  آرام کردن ذهن و درمان استرس و افسردگی خفیف
  •  کشش عضلات شانه‌ها، همسترینگ و ساق پا
  •  تقویت عضلات بازو و پا
  •  تسکین علائم یائسگی
  •  رفع ناراحتی قاعدگی در حالتی که سر هنگام تمرین تکیه‌گاه داشته باشد.
  •  پیشگیری از پوکی استخوان
  •  بهبود گوارش
  •  تسکین سردرد، بی‌خوابی، درد پشت بدن و خستگی
  •  درمان فشار خون بالا، آسم، صافی کف پا و سیاتیک

حرکت بدن کشیده

حرکت بدن کشیده وضعیتی بین حرکت کودک و حرکت سر پایین است که به کشیدگی ستون فقرات و آرامش ذهن کمک می‌کند. می‌توانید این حرکت را مدت بیشتری انجام دهید و با گذاشتن پتوی لوله شده یا بالش بین ران‌ها و ساق پاها از زانوها و کمر محافظت کنید.

این حرکت به صورت زیر انجام می‌شود:

  • خم شدن رو به جلو با پاهای باز
  • دست‌ها و پاها را از هم باز کنید تا انعطاف‌پذیری بدن به سرعت افزایش یابد.

مزایا

  •  کشش ستون فقرات و شانه‌ها

البته افرادی که به تازگی شروع به یاد گرفتن یوگا کرده‌اند، نمی‌توانند مرحله آخر این حرکت خمشی رو به جلو، یعنی نزدیک کردن بالای سر به زمین را، به راحتی انجام دهند. برای این که حرکت آسان‌تر شود، می‌توان سر را به جای زمین، روی یک پتوی ضخیم لوله شده، بلوک پیچیده شده در پتو یا بالش گذاشت.

اگر از ناراحتی‌های کمر رنج می‌برید، به طور کامل رو به جلو خم نشوید. همچنین گذاشتن دست‌ها روی زمین برای مبتدیان آسان نیست و باید تکیه‌گاه مناسبی برای محافظت از کمر وجود داشته باشد.

سعی کنید دست‌ها را با گذاشتن روی دو سر بلوک یوگا بالا ببرید. اگر کمر هنوز گرد است، می‌توانید ساعدها را روی صندلی‌ای بگذارید که دور آن پتو پیچیده‌اید تا سفتی آن آزاردهنده نباشد. حتما هنگام حرکت خمشی رو به جلو به کشش جلوی بالاتنه توجه کنید.

عمق دادن به حرکات یوگا

افرادی که یوگای پیشرفته انجام می‌دهند، درک بهتری از چگونگی تمرین دادن بازوها با استفاده از بلوک یوگا در این وضعیت دارند. برای استفاده از بلوک یوگا به صورت زیر عمل کنید:

  • بلوک را به گونه‌ای روی زمین بگذارید که محور بلند آن به موازات لبه بلند تشک یوگای پهن شده مقابل‌تان باشد. رو به جلو خم شوید، بلوک را بین ساعدها، دقیقا زیر آرنج‌ها بگیرید و از روی زمین بلند کنید.
  • سپس حرکت را با گذاشتن کف دست‌ها و بالای سر روی زمین کامل کنید.
  • حال بلوک را محکم بین ساعدها فشار دهید و سمت داخلی دستها را به زمین فشار دهید.

مزایا

  •  تقویت و کشش سمت داخلی و پشت پاها و ستون فقرات
  •  تقویت اندام‌های شکمی
  •  آرام کردن مغز
  •  تسکین درد خفیف کمر و پشت بدن


:: برچسب‌ها: حرکات , مفید , یوگا , درمان , میگرن , سردرد ,
:: بازدید از این مطلب : 64
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 خرداد 1401 | نظرات ()
کمر درد و روش های درمان کمر درد شدید
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

کمر درد یک عارضه شایع در میان مردم به شمار می‌رود. علت کمر درد معمولا نشستن به مدت طولانی به شیوه نادرست است که در صورت تداوم آن می‌تواند منجر به کمر درد شدید در فرد شود.

کمرد درد و پیشگیری از آن

کمر درد یکی از شایع‌ترین عللی است که افراد به خاطر آن به پزشک مراجعه می‌کنند و یا از کار خود مرخصی می‌گیرند. کمر درد همچنین بیشترین علت ناتوانی افراد در سراسر جهان است. اغلب افراد حداقل یکبار در زندگی خود دچار کمر درد شده‌اند.

خوشبختانه شما می‌توانید با بهبود شرایط فیزیکی خود و همچنین یادگیری چگونگی انجام حرکات بدن به شکل صحیح، از بروز کمر درد و عود کردن آن جلوگیری کنید.

در صورتی که به‌ کارگیری روش‌های پیشگیری موثر نباشد و دچار کمر درد شوید، با به‌کار‌گیری برخی روش‌های درمان خانگی که بسیار ساده هستند می‌توانید درد کمر خود را ظرف چند هفته درمان کنید.

تنها در موارد نادری برای درمان کمر درد شدید به جراحی نیاز می‌شود. در اغلب موارد، درد کمر به تدریج و با انجام درمان‌های خانگی و مراقبت از خود، ظرف دو هفته بهبود پیدا می‌کند.

برای درمان کمر درد شدید چه کنیم؟

در صورتی که با گذشت دو هفته درد کمر شما هیچ بهبودی نداشته، لازم است به پزشک متخصص مراجعه کنید. در موارد نادری، کمر درد شدید نشان‌دهنده یک مشکل بسیار جدی و خطرناک است. در صورتی که برای درد کمر به بهترین دکتر مغز و اعصاب تهران مراجعه کنید، او در ابتدا کمر شما را معاینه کرده و توانایی شما در نشستن، ایستادن، راه رفتن و بالا آوردن پاها را ارزیابی می‌کند.

ممکن است پزشک از شما بخواهد که درد خود را از یک تا ۱۰ درجه بدهید و از شما در مورد چگونگی کنار آمدن با درد سوال‌هایی بپرسد. این ارزیابی‌ها به پزشک کمک می‌کند که تشخیص دهد منشا درد چیست، شما چه مقدار می‌توانید حرکت کنید و این که دچار اسپاسم عضلانی شده‌اید یا نه. علاوه بر این ممکن است پزشک احتمال وجود برخی علل جدی‌تر درد کمر را نیز بررسی کند.

علت کمردرد شدید چیست؟

درد کمر ممکن است به طور ناگهانی ایجاد شود و کمتر از شش هفته طول بکشد. علت کمردرد می‌تواند ناشی از بلند کردن جسمی سنگین یا زمین خوردن باشد.

در صورتی که کمر درد بیش از سه ماه طول بکشد به آن کمر درد مزمن گفته می‌شود. درد کمر اغلب بدون هیچ دلیل مشخصی که پزشک بتواند آن را در حین معاینه یا عکسبرداری تشخیص دهد، آغاز می‌شود.

عواملی که معمولا باعث درد کمر می‌شوند عبارتند از:

  • کشیدگی عضله یا رباط
  • برآمدگی یا بیرون‌زدگی دیسک کمر
  • آرتروز
  • نقص‌های اسکلتی
  • پوکی استخوان

کشیدگی عضله یا رباط

انجام یک حرکت ناگهانی و یا بلند کردن اجسام سنگین به طور مکرر موجب کشیدگی رباط‌ها و عضلات کمر می‌شود. اگر توان و سلامت فیزیکی فرد ضعیف باشد، کشیدگی و فشار مکرر عضلات و رباط‌ها موجب اسپاسم‌های دردناک عضلانی می‌شود.

برآمدگی یا بیرون‌زدگی دیسک کمر

دیسک‌های بین مهره‌ای وظیفه دارند که فشارهای وارد شده به ستون فقرات و مهره‌ها را جذب کنند. دیسک دارای یک پوسته ضخیم خارجی است و درون این پوسته، ماده نرم ژله مانندی قرار دارد.

ممکن است بر اثر فشار زیاد، دیسک حالت برآمده پیدا کند و یا حتی پاره شده و ماده ژله مانند درون آن بیرون بریزد و درنتیجه بر روی عصب‌های مجاور آن فشار وارد می‌شود.

البته ممکن است دیسک کمر برآمده یا بیرون زده باشد اما به این خاطر که روی هیچ عصبی فشار وارد نکرده است، شخص هیچ علائمی ندارد. در این موارد، بیرون‌زدگی دیسک کمر به طور اتفاقی و زمانی که شخص به دلایل دیگر عکسبرداری از ستون فقرات انجام می‌دهد، تشخیص داده می‌شود.

آرتروز

ممکن است قسمت پایینی ستون فقرات دچار آرتروز مفصلی شود. در برخی از موارد، آرتروز ستون فقرات موجب تنگی کانال نخاعی می‌شود و در نتیجه به طناب نخاعی فشار وارد می‌شود.

نقص‌های اسکلتی

در صورتی که ستون فقرات بیمار دارای قوس‌های غیر طبیعی باشد، می‌تواند منجر به کمر درد شود. اسکولیوز به وضعیتی گفته می‌شود که ستون فقرات فرد به سمت چپ یا راست منحرف شده است. اسکولیوز در صورتی که شدید باشد موجب درد کمر می‌شود.

پوکی استخوان

در صورتی که شخص به پوکی استخوان دچار باشد و استخوان‌های او بسیار ضعیف و شکننده شده باشند، مهره‌های ستون فقرات او دچار شکستگی‌های فشاری می‌شوند.

عوامل خطر ایجاد کمر درد

هر شخصی ممکن است دچار کمر درد شود، حتی کودکان و نوجوانان. همچنان باید تحقیقات زیادی در زمینه دلایل کمر درد انجام شوند. اما عوامل زیر می‌توانند موجب شوند که احتمال بروز کمر درد بیشتر شود:

  • سن
  • کم‌تحرکی و ورزش نکردن
  • وزن اضافه
  • بیماری
  • بلند کردن اجسام به شیوه غلط
  • سیگار کشیدن
  • سیگار کشیدن

سن

با بالا رفتن سن از حدود سی و چهل‌سالگی، احتمال بروز کمر درد نیز بیشتر می‌شود.

کم‌تحرکی و ورزش نکردن

ضعیف بودن عضلات کمر می‌تواند موجب افزایش احتمال بروز کمردرد شود.

وزن اضافه

حمل کردن وزن اضافه موجب وارد شدن فشار بیش از حد به کمر می‌شود.

بیماری

برخی از انواع آرتروز و سرطان می‌توانند در ابتلا به کمر درد مردان و زنان تاثیر داشته باشند.

بلند کردن اجسام به شیوه‌ی غلط

در صورتی که در هنگام بلند کردن چیزی به جای زانو از کمر خود استفاده کنید، این کار موجب فشار زیاد به کمر می‌شود.

سیگار کشیدن

سیگار کشیدن موجب کاهش خونرسانی و تغذیه‌ی دیسک‌ها در کمر می‌شود.

بیماری‌های روحی و روانی

افرادی که به اضطراب و افسردگی مبتلا هستند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کمردرد هستند.

علائم کمر درد شدید چیست؟

علائم و نشانه های درد کمر عبارتند از:

  • درد عضلانی
  • درد تیر کشنده و تیز (مانند حس فرو رفتن چاقو در کمر)
  • دردی که تا پایین پاها منتشر می‌شود.
  • کاهش انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی کمر

چه زمان برای درمان کمر درد باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت بروز شرایط زیر برای درمان درد کمر باید به پزشک مراجعه کنید:

  • بروز مشکلاتی در کنترل ادرار و مدفوع
  • بروز تب
  • بروز کمر درد به دنبال زمین خوردن یا ضربه شدید به کمر
  • شدید بودن کمر درد و عدم بهبودی آن با استراحت
  • انتشار درد در هر دو پا، خصوصا اگر درد تا زیر زانو منتشر می‌شود.
  • بروز ضعف عضلانی، بی‌حسی یا گزگز در یک یا هر دو پا
  • کاهش وزن بدون دلیل مشخص

روش های تشخیص کمر درد

اگر پزشک به هر دلیلی حدس بزند که بیمار بر اثر مشکل مهمی دچار کمر درد شده است، برای بررسی وضعیت ستون فقرات و کمر، انجام یک یا چند تست زیر را تجویز می‌کند:

  • عکسبرداری اشعه ایکس
  • اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن
  • آزمایش خون
  • اسکن استخوانی
  • نوار عصب و عضله

روش های تشخیص کمر درد

عکسبرداری اشعه ایکس

در این تصاویر راستای قرارگیری استخوان‌ها دیده می‌شود. می‌توان ابتلا به آرتروز و خارهای استخوانی، شکستگی یا دررفتگی را در این تصاویر دید. این تصاویر به تنهایی نمی‌توانند مشکلات طناب نخاعی، عضلات، عصب‌ها و دیسک‌ها را نشان دهند.

اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن

با کمک تصاویر به دست آمده از اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن می‌توان به بیرون‌زدگی دیسک کمر، مشکلات استخوانی، مشکلات عضلانی، تاندون‌ها، عصب‌ها، رباطها و یا رگ‌های خونی پی برد.

آزمایش خون

با کمک آزمایش خون بررسی می‌شود که بیمار به عفونت یا سایر بیماری‌ها که می‌توانند به درد کمر مبتلا شوند، دچار شده است یا خیر.

اسکن استخوانی

در موارد نادری، ممکن است از اسکن استخوانی برای بررسی تومورهای استخوانی یا شکستگی فشاری ناشی از پوکی استخوان، استفاده شود.

نوار عصب و عضله

نوار عصب و عضله پالس‌های الکتریکی تولید شده توسط عصب‌ها و پاسخگویی عضلات به این پالس‌ها را اندازه‌گیری می‌کند. با کمک این تست می‌توان گیرافتادگی عصب ناشی از بیرون‌زدگی دیسک کمر یا تنگی کانال نخاعی را تشخیص داد.

درمان کمر درد در زنان و مردان

در اغلب موارد، درد کمر با گذشت چند هفته استراحت کردن بهبود پیدا می‌کند. داروهای مسکن غیر تجویزی و کمپرس گرم و سرد ممکن است تنها چیزی باشد که بیمار به آن نیاز دارد.

استراحت مطلق در تخت توصیه نمی‌شود. شما باید تا جایی که می‌توانید به انجام فعالیت ادامه دهید. سعی کنید فعالیت‌های سبکی مانند راه رفتن یا کارهای ساده روزمره را انجام دهید. از انجام دادن کارهایی که موجب تشدید درد می‌شوند خودداری کنید.

اگر درمان‌های خانگی با گذشت چند هفته، موثر نبودند، ممکن است پزشکتان داروی قوی‌تر یا درمان دیگری را برای شما تجویز کند. بسته به نوع کمر درد پزشک ممکن است درمان‌های زیر را تجویز کند:

  • دارو درمانی
  • فیزیوتراپی و ورزش
  • جراحی

دارو درمانی

پزشک می‌تواند داروهای زیر را برای درمان کمر درد تجویز کند:

  • داروهای مسکن غیر تجویزی
  • داروهای شل کننده عضلات
  • مسکن‌های موضعی
  • قر‌ص‌های مسکن‌ها
  • داروهای ضدافسردگی
  • تزریق

درمان دارویی کمر درد

داروهای مسکن غیر تجویزی

داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوبروفن و ناپروکسن ممکن است بتوانند درد حاد کمر را تسکین دهند. این داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید چرا که مصرف بیش از حد آن عوارض جانبی بسیار جدی دارد.

داروهای شل کننده عضلات

در صورتی که درد خفیف تا متوسط کمر با کمک داروهای غیرتجویزی بهبود پیدا نکرد، ممکن است پزشک داروهای شل کننده عضلات را نیز تجویز کند. این داروها موجب خواب‌آلودگی و سرگیجه می‌شوند.

مسکن‌های موضعی

که شامل پماد، کرم و لوسیون‌های ضد درد می‌شود.

قرص‌های مسکن‌ها

داروهایی مانند کدئین یا هیدروکودون ممکن است برای مدت زمان کوتاه تجویز شوند.

داروهای ضدافسردگی

دوز پایین از داروهای ضدافسردگی خصوصا داروهای سه فازی مانند آمی تریپتیلین می‌تواند در درمان برخی از انواع کمر درد موثر باشد. تاثیر این داروها بر کمر درد مستقل از اثر آن‌ها بر افسردگی است.

تزریق

در صورتی که سایر داروها در تسکین درد موثر نباشند و در صورتی که درد تا پایین پاها منتشر شود، ممکن است پزشک داروی کورتیزون یا داروی بی‌حس کننده دیگری را در فضای اطراف طناب نخاعی (فضای اپیدورال) تزریق کند. کورتیزون موجب کاهش التهاب در اطراف عصب‌ها می‌شود اما تاثرات تسکین‌دهنده دارو معمولا کمتر از چند ماه ادامه دارد.

درمان کمر درد با فیزیوتراپی و ورزش

فیزیوتراپی اصلی‌ترین و موثرترین درمان کمردرد شدید است. فیزیوتراپیست از روش‌های مختلفی مانند گرما درمانی، اولتراسوند، تحریک الکتریکی و تکنیک‌های آزادسازی عضله برای درمان کمردرد شدید استفاده می‌کند.

درمان کمر درد با فیزیوتراپی

با بهبود تدریجی درد، فیزیوتراپیست به بیمار ورزش‌هایی را آموزش می‌دهد که موجب افزایش انعطاف‌پذیری و قدرت عضلات کمر و شکم او می‌شود و نحوه قرارگیری صحیح بدن در حالات مختلف را نیز به بیمار آموزش می‌دهد. استفاده منظم از این روش‌های درمانی از بازگشت مجدد درد جلوگیری می‌کند.

جراحی کمر درد

عده بسیار کمی از بیماران به جراحی کمر نیاز دارند. اگر درد بیمار در پاهای او منتشر می‌شود و عضلات او به طور پیش‌رونده‌ای دچار ضعف و بی‌حسی شده‌اند که این حالت ناشی از تحت فشار بودن عصب‌هاست، لازم است جراحی انجام شود.

عمل جراحی کمر درد

در سایر موارد معمولا روش جراحی در مراحل اولیه برای بیماران تجویز نمی‌شود مگر این که درد بیمار با به‌کارگیری روش‌های درمانی دیگر بهبود پیدا نکند.



:: برچسب‌ها: کمر درد , درمان , کمر , درد , شدید , ,
:: بازدید از این مطلب : 76
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1401 | نظرات ()
سرگیجه ، دلایل گیجی و منگی سر
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

اختلال سرگیجه یکی از شایعترین شکایات پزشکی است. آیا سرگیجه خطرناک است؟

احساس سرگیجه چیست؟

سرگیچه زمانی اتفاق می‌افتد که فرد در درک موقعیت دچار مشکل شود ویا یا دچار افکار غیرشفاف و نامنظم شود. سرگیجه یک احساس سبکی، ضعف یا بی حسی در سر ایجاد می‌ کند. سرگیجه و عدم تعادل می‌تواند دلایل بسیار مختلفی داشته باشد.

از جمله دلایل سرگیجه می‌تواند موارد زیر باشد:

  • مشکلات مغز و اعصاب
  • مشکلات قلبی-عروقی
  • مشکلات بینایی
  • مشکلات متابولیک و گوارشی
  • مشکلات مربوط به دستگاه دهلیزی یا دستگاه تعادلی گوش

نشانه های سرگیجه مداوم و ناگهانی ممکن است موارد زیر باشد:

  • فراموشی
  • عدم شناسایی موقعیت
  • عدم تمرکز
  • حالت تهوع
  • عدم تعادل

علت سرگیجه ناگهانی چیست؟

درصورتی که فرد دچار سرگیجه ناگهانی شود، سرگیجه به سرعت در فرد افزایش می‌یاید. در این وضعیت باید علت سرگیجه فورا تشخیص داده شود تا از وخیم‌تر شدن آن جلوگیری شود. سرگیجه ناگهانی ممکن است ناشی از عوامل مختلفی از جمله مشکلات گوش داخلی، فشار خون پایین و شرایط سلامت روان باشد.

سرگیجه ناگهانی در فرد، خصوصا اگر همراه با تب بالا (بالاتر از ۱۰۱ درجه فارنهایت) باشد، ممکن است باعث ایجاد برخی از اختلالات نظیر سفتی گردن، راش و آسیب به سر شود. حتی اگر سرگیجه به خودی خود برطرف شد، بهتر است برای حل این اختلالات به پزشک مراجعه کنید. در صورت عدم توجه به موقع به سرگیجه ناگهانی ممکن است فرد دچار سکته مغزی شود.

اهمیت درمان فوری گیجی سر

بر اساس علت، ممکن است فرد دچار سرگیجه موقت، ناگهانی یا پیش‌رونده شود. از آنجاییکه سرگیجه ممکن است ناشی از یک بیماری جدی باشد، عدم درمان مناسب باعث عوارض جدی و آسیب‌های دائمی خواهد شد.

به محض تشخیص علت سرگیجه در فرد، برنامه درمانی مناسب برای شخص طراحی شده و در اختیار او قرار داده می‌شود. پزشک مغز و اعصاب خود را برای کاهش ریسک بالقوه عوارضی مثل کما دنبال کنید.

برخی از علائم سرگیجه که خطرناک محسوب می‌شوند عبارتند از:

  • تغییر در سطح هوشیاری یا آگاهی
  • برافروختگی یا خشکی پوست
  • تهوع شدید و استفراغ
  • تنفس میوه‌ای

در صورت مشاهده هر یک از این علائم در فرد دارای سرگیجه باید سریعا او را به مراکز درمانی برد.

شایعترین دلایل سرگیجه ناگهانی و عدم تعادل

مسائل مختلفی می‌تواند باعث ایجاد سرگیجه ناگهانی شود و برخی از آن‌ها جدی‌تر است. اما به طور کلی در بسیاری از موارد علت سرگیجه دقیقا قابل تشخیص نیست.

به طور کلی شایع ترین دلایل سرگیچه و عدم تعادل عبارتند از:

  • داروی بیهوشی
  • عدم تعادل شیمیایی یا الکترولیتی
  • بیماری مزمن کلیوی (که شامل انواع مشکلات کلیوی می‌شود مثل سنگ کلیه، نارسایی کلیه و آنومالی‌های کلیوی)
  • بیماری مزمن کبدی (که شامل هر نوع از مشکلات کبدی می‌شود مثل هپاتیت‌ها، سیروز، نارسایی کبدی)
  • بیماری انسدادی ریوی مزمن ( COPD، که شامل آمفیزم و برونشیولیت مزمن می‌شود)
  • بیماری احتقانی قلبی (رو به زوال رفتن توانایی قلب در پمپ خون)
  • دمانس
  • عوارض جانبی داروها (بعد از قطع دارو، مدت زمانی برای بهبودی نیاز است)
  • اختلالات تشنج
  • دهیدراتاسیون شدید
  • ترومای شدید
  • بیخوابی یا اختلالات خواب
  • کمبودهای ویتامین مثل نیاسین، تیامین، ویتامین ب۱۲ یا ویتامین ث

علت و علائم خطرناک منگی سر

در بعضی موارد، ممکن است سرگیجه علامتی از یک شرایط جدی و مهم باشد. در این حالت ممکن است جان فرد تهدید شود و در نتیجه درمان فوری سرگیجه یک امر ضروری است.

سرگیجه های خطرناک در صورت عدم درمان فوری ممکن است منجر به مشکلات زیر شود:

  • آسیب یا تومور مغز یا طناب نخاعی
  • دلریوم- فراموشی
  • انسفالیت (التهاب و تورم مغز به دلیل یک عفونت ویروسی یا سایر دلایل)
  • سکته قلبی
  • هیپوگلیسیمی (قند پایین خون)
  • بیماری مننژیت مغزی (عفونت غشاهایی که مغز و طناب نخاعی را پوشانده‌اند)
  • هیپوترمی
  • سپسییس (عفونت شدید خون)
  • سکته مغزی

علائم گیجی و منگی سر چیست؟

ممکن است که گیجی و منگی سر با علائم دیگری نیز همراه باشد که بسته به بیماری و اختلال و شرایط زمینه‌ای متفاوت است. علائمی که غالبا مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهند ممکن است که قسمت‌های دیگری از بدن را درگیر کند.

گیجی ممکن است که با علائم مرتبط با عفونت همراه باشد شامل:

  • گره‌های لنفاوی بزرگ
  • تب
  • سردرد
  • منگی و کاهش سطح هوشیاری
  • تهوع همراه یا بدون استفراغ
  • سفتی گردن
  • راش
  • تشنج

علاوه بر موارد فوق، گیجی سر ممکن است که با علائم مربوط به بیماریهای مزمن و اختلالات متابولیک همراهی داشته باشد، شامل:

  • درد شکمی
  • ریتم غیرطبیعی قلبی مثل ریتم سریع قلبی ( تاکیکاردی) یا ریتم اهسته قلبی (برادی‌پنه)
  • تورم قوزک پا
  • دشواری در تنفس یا تنفس تند
  • پوست خشک یا تغییر در رنگ پوست
  • خستگی
  • احساس تشنگی مفرط
  • تکرر ادرار یا کاهش ادرار یا عدم ادرار کردن
  • تنفس با بوی میوه
  • ضعف عضلانی
  • تهوع همراه یا بدون استفراغ

سایر علائم منگی سر که ممکن است در فرد ایجاد شود عبارت است از:

  • اختلالات خلقی، اختلالات شخصیتی یا اختلالات رفتاری
  • اختلالات خواب و تغییر الگوی خواب
  • دشواری در بلع
  • اختلال در حافظه، فکر کردن، صحبت کردن، درک کردن، نوشتن یا خواندن
  • سرگیجه
  • عدم تعادل و عدم هماهنگی
  • از دست دادن هوشیاری حتی برای مدت کوتاه
  • تاری دید یا تغییر در دید
  • بی حسی، ضعف یا فلجی

علائم سرگیجه ناگهانی و تفاوت‌های آن

سرگیجه ناگهانی ممکن است خطرناک باشد و در صورت وجود علائم زیر لازم است فرد سریعا به نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کند:

  • پوست سرد یا مرطوب
  • سرگیجه یا احساس غش کردن
  • نبض تند
  • تب
  • سردرد شدید
  • تنفس سریع یا آهسته
  • لرز غیر قابل کنترل
  • گیجی با شروع ناگهانی در فردی که مبتلا به دیابت است
  • گیجی به دنبال اسیب به سر
  • فرد در هر زمانی دچار عدم هوشیاری شود.

علائم گیجی و منگی سر

روش های تشخیص سرگیجه و منگی سر

در ابتدا پزشک معاینات بالینی انجام خواهد داد و در مورد گیجی از فرد سوالاتی را خواهند پرسید. موارد که پزشک در فرد دارای سرگیجه مورد بررسی قرار می‌دهد عبارنتد از:

  • پزشک در مورد زمان و محل دقیق از بیمار می پرسد.
  • در مورد بیماریهای اخیر و حال حاضر نیز در میان سایر سوالات پرسیده خواهد شد.

پس از بررسی بالینی بیمار، پزشک ممکن است برای بررسی دقیق‌تر سرگیجه آزمایشات و تست‌هایی را تجویز کند.

تشخیص سرگیجه و گیجی سر

تستها و آزمایشاتی که ممکن است درخواست شود شامل موارد زیر هستند:

  • تستهای خونی
  • سی تی اسکن از سر
  • نوار مغز EEG
  • تست وضعیت ذهنی
  • تستهای عصبی-روانشناسی
  • تستهای ادراری

روش های درمان سرگیجه و گیجی سر

درمان سرگیجه وابسته به علت ایجادکننده گیجی است. برای مثال اگر دلیل ایجاد سرگیجه عفونت باشد، درمان عفونت تقریبا سرگیجه را به طور کامل برطرف می کند.

می‌توان درمان‌های خانگی نیز برای سرگیجه پیشنهاد داد. درمان سرگیجه در طب سنتی به این صورت است که اگر سرگیجه ناگهانی ناشی از کاهش قند خون (برای مثال در درمان دیابت) باشد، بهتر است که فرد نوشیدنی سیرین بنوشد یا یک میان وعده غذای شیرین بخورد. اگر گیجی بیش از ده دقیقه طول کشید به یک درمانگر تماس بگیرید.

یک روش درمان سرگیجه پرسیدن اسم، سن و تاریخ از بیمار است. اگر به طورت نامطمئن یا نادرست پاسخ دهند، فرد دچار سرگیجه شدید است. اگر فرد به صورت طبیعی دچار سرگیجه نمی‌شود، ممکن است سرگیجه خطرناک باشد و لازم است سریعا به پزشک مراجعه کرد.

لازم به ذکز است که فرد دچار سرگیجه شدید را نباید تنها رها کرد. برای امنیت، فرد به نگهداری نیازمند است.

درمان سرگیجه و منگی سر

چگونه به فرد مبتلا به گیجی یا منگی سر کمک کنیم؟

اقداماتی که جهت کمک به فرد دارای سرگیجه شدید می‌توان انجام داد عبارتند از:

  • همیشه خود را معرفی کنید بدون توجه به اینکه گاهی اوقات شما را به خوبی می‌شناسد
  • غالبا موقعیت و محل فرد را به او یادآوری کنید
  • یک تقویم و ساعت را نزدیک به فرد قرار دهید
  • در مورد وقایع اخیر و برنامه‌های روزانه با او صحبت کنید
  • سعی کنید که محیط اطراف را ساکت آرام و پر از آرامش نگه دارید.
  • هنگام صحبت کردن تلویزیون و رادیو را خاموش کنید
  • آهسته صحبت کنید و از جملات کوتاه استفاده کنید
  • قبل از شروع هر کاری بیمار را در جریان قرار دهید و با او صحبت کنید (مثلا تغییر محل خواب و تخت، لباس پوشیدن یا حمام دادن آنها) و هر مرحله را برای آنها توضیح دهید.
  • زمانی که بیمار در اتاق تنهاست موزیکی ملایم و آرام پخش کنید
  • از یک چراغ قوه استفاده کنید تا بیمار بتواند محل خود را ببیند
  • چیزهایی که بطور معمول مورد استفاده هستند را با تصویر مشخص کنید برای مثال تصویر توالت را بر روی درب توالت بچسبانید و تصویر شعله را بر روی اجاق.
  • بیمار را از آسیب‌ها محافظت کنید.
  • به بیمار در شستن دست‌ها، رفتن به حمام و دستشویی و سایر فعالیتهای روزانه که ممکن است بطور فردی برایشان سخت باشد، کمک کنید.
  • چک کنید که بیمار چه می‌خورد (ممکن است غذا خوردن را فراموش کنند یا حتی توانایی خوردن را نداشته باشند)
  • مطمئن شوید که بیمار داروی درست را به درستی استفاده میکند.
  • داروها را بین هر دوز و نوبت، دور از دسترس بیمار قرار دهید.


:: برچسب‌ها: گیجی , منگی , سر درد , سرگیجه , درمان ,
:: بازدید از این مطلب : 68
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1401 | نظرات ()
شیوه کنترل و درمان تشنج در کودکان
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

تشنج در کودکان یک اختلال مغزی است که یکی از دلایل شایع آن صرع است. تشنج کودکان را می‌توان با روشهای گوناگون کنترل و درمان کرد.

تشنج در کودکان چگونه است؟

تشنج تخلیه الکتریکی غیرطبیعی سلول‌های عصبی مغز یا بخشی از مغز است. این تخلیه غیرعادی می‌تواند هوشیاری فرد را تحت تاثیر قرار دهد یا احساسات غیرطبیعی، حرکات و تکان‌های ناخواسته‌ای را ایجاد کند. تکان‌های ایجادشده، انقباضات شدید، ناخواسته و ریتمیک عضلات هستند که قسمت زیادی از بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

تشنج در کودکان اغلب مشابه تشنج در بزرگسالان است. با این حال برخی از انواع تشنج مانند تشنج ناشی از تب و اسپاسم نوزادان تنها در کودکان وجود دارد.

مشکلات خاص در کودکان مانند حمله‌های تنفسی و شبانه ممکن است شبیه تشنج باشد اما این اختلالات باعث فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز نمی‌شود و در نتیجه تشنج کودکان نیست.

کودکان مبتلا به صرع و تشنج مزمن در اغلب موارد داروهایی را برای کاهش یا از بین بردن تشنج مصرف می‌کنند. خوشبختانه بسیاری از کودکان مبتلا به تشنج فقط نیاز به درمان موقت دارند.

درمان صرع در کودکان همچنین می‌تواند ترکیبی از دارو و تغییرات رژیم غذایی باشد. در برخی موارد جراحی ممکن است برای درمان بیماری‌های زمینه‌ای استفاده شود.

تشنج در کودکان چه عوارضی دارد؟

تاثیرات درازمدت تشنج کودکان بسیار کم است به‌خصوص اگر در مغز کودک هیچ اختلال زمینه‌ای وجود نداشته باشد. بسیاری از کودکان مبتلا به صرع دارای رشد و پیشرفت طبیعی و شانس خوبی برای داشتن زندگی عادی هستند اما برخی از کودکان مبتلا به تشنج در رشد و پیشرفت مشکل ‌دارند. این خطر بستگی به نوع بیماری صرع یا علت تشنج دارد.

عوارض تشنج در کودکان

اگر نگران هستید که کودک یا نوزاد شما در معرض تشنج است با پزشک متخصص مغز و اعصاب صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند آزمایش‌هایی را انجام دهند که اطمینان حاصل کنند که آیا کودک یا نوزاد شما تشنج دارد یا خیر. پزشک درمان‌های مناسب برای درمان فرزندتان را به شما ارائه خواهد داد.

انواع تشنج در کودکان

به طور کلی انواع تشنج کودکان بسیار متنوع است. اما تقریبا می‌توان کلیه تشنج ها را در دو دسته طبقه‌بندی کرد:

  1. تشنج گسترده
  2. تشنج جزئی

تشنج گسترده

تشنج گسترده زمانی اتفاق می‌افتد که فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در تمام قسمت‌های قشر مغزی ایجاد می‌شود. قشر مغزی لایه بالای مغز است و مربوط به جنبش، تفکر، استدلال و حافظه است و شامل این موارد می‌شود:

  • تشنج تونیک کلونیک
  • تشنج خفیف

تشنج‌های تونیک کلونیک

این تشنج شامل انقباض بدن، حرکات دست‌ و پا و معمولا از دست دادن هوشیاری است.

تشنج خفیف

این تشنج شامل زمان کوتاهی از خیره شدن، چشمک زدن و حرکات خفیف در دست و بازوها است.

تشنج‌های جزئی

تشنج های جزئی همچنین تشنج های کانونی یا موضعی به یک نیمکره مغز محدود می‌شوند. هنگامی که این نوع تشنج رخ می‌دهد کودک ممکن است هوشیار باقی بماند اما نمی‌داند تشنج قرار است اتفاق بیفتد. تشنج های جزئی می‌توانند رفتار، آگاهی و پاسخگویی را تحت تاثیر قرار دهند و همچنین باعث ایجاد حرکات غیرارادی می‌شوند.

علت تشنج کودکان

علل تشنج در کودکان و نوزادان شامل موارد زیر است:

  • اختلالات متابولیک موقت، مانند پایین آمدن سطح قند خون
  • اختلال جدی مانند ناهنجاری مغزی، آسیب مغز در دوران بارداری، کمبود اکسیژن در طول زایمان یا عفونت حاد
  • اختلالات ارثی ناشی از جهش در ژن مانند اختلال ارثی متابولیسم
  • استفاده از داروهای خاص در دوران بارداری مادر

تشنج ناشی از اختلالات ارثی متابولیسم معمولا در دوران کودکی شروع می‌شود. تشنج ممکن است به تعدادی از بیماری‌های عصبی مختلف در مغز کودک مرتبط باشد.

شایع‌ترین علت تشنج، صرع است. با این حال، علل دیگری مانند تب بالا، تومور مغزی و واکنش ناخواسته به بعضی از داروها وجود دارد که می‌تواند باعث تب و تشنج در کودکان شود.

تشخیص تشنج در کودکان و نوزادان

تشخیص تشنج در نوزادان تازه متولد شده دشوار است. نوزادان ممکن است با دست به لب‌های خود ضربه بزنند و یا ناخواسته آن‌ها را بجوند، چشم آن‌ها در جهت‌های مختلف حرکت می‌کند و گاهی درحرکت لنگ می‌زنند.

در نوزادان بزرگ‌تر یا کودکان یک قسمت یا تمام بدن شروع به لرزش، تکان خوردن یا انقباض می‌کند. اندام‌ها ممکن است بدون اراده حرکت کنند. کودکان ممکن است خیره و گیج شوند، احساسات غیر معمولی، مانند بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن، در قسمت‌های مختلف بدن یا احساس ترس بدون هیچ دلیلی داشته باشند.

تشخیص تشنج در کودکان

تعیین نوع تشنج در کودکان کمک می‌کند تا آزمایش‌های مورد نیاز مشخص شود و درمان‌های موثر به کار برده شود. این موارد عبارتند از:

  • بررسی سابقه پزشکی و تشنج بیمار
  • معاینه فیزیکی
  • نوار مغزی
  • سی تی اسکن و ام آر آی
  • آزمایش خون

بررسی سابقه پزشکی و تشنج بیمار

به والدین توصیه می‌شود دفتری برای ثبت آنچه در طی تشنج‌های کودک مشاهده می‌شود تهیه کنند و با پزشک به اشتراک بگذارند.

معاینه فیزیکی

معاینه کامل فیزیکی در فرایند ارزیابی کودک مبتلا به تب و تشنج مهم است.

نوار مغزی

نوار مغزی آزمایشی است که فعالیت الکتریکی مغز را اندازه‌گیری می‌کند. این کار برای جستجوی فعالیت‌های غیرطبیعی الکتریکی مغز که با تشنج و صرع مرتبط است انجام می‌شود و اجازه می‌دهد تا پزشک به درک روشنی از مکان و دلیل ایجاد تشنج دست یابد. حتی اگر کودک در طول نوار مغزی تشنجی نداشته باشد می‌توان اطلاعات مهمی را کسب کرد.

سی تی اسکن و ام آر آی

بعضی از کودکان نیاز به آزمایش بیشتری دارند. این آزمایش‌ها ممکن است شامل سی تی اسکن یا ام آر آی باشد که تصاویری از مغز ارائه می‌دهند. این آزمایش‌ها دردناک نیستند اما هنگام انجام ام آر آی کودک باید برای بیش یک ساعت بدون حرکت دراز بکشد که کار دشواری است. به همین دلیل به اکثر کودکان کمتر از پنج سال هنگام ام آر آی آرام‌بخش داده می‌شود زیرا هر گونه حرکت می‌تواند تصاویر را خراب کند.

آزمایش خون

آزمایش خون نیز ممکن است توصیه شود. آزمایش خون اطلاعات مربوط به کروموزوم‌های کودک و میزان مواد شیمیایی و مواد طبیعی موجود در خون را فراهم می‌کند. برای تشنج ناشی از تب در کودکان یا افرادی که ممکن است اختلال متابولیکی داشته باشند آزمایش پونکسیون کمری نیز انجام می‌شود. در تست پونکسیون کمری به‌منظور برداشت مقدار کمی مایع مغزی نخاعی از اطراف نخاع سوزنی را به کمر وارد می‌کنند.

درمان تشنج در کودکان چگونه است؟

هنگامی که تب و تشنج در کودکان تشخیص داده می‌شود درمان باید در اسرع وقت شروع شود. تحقیقات نشان داده است که اگر تشنج کودکان و نتایج آن در بدن تثبیت شود مصرف دارو و سایر درمان‌ها ممکن است موفقیت کمتری برای درمان داشته باشند. روش‌های درمانی مختلفی وجود دارد که بسته به کودک و نوع تشنج استفاده می‌شود.

درمان تشنج در کودکان نوزادان عبارتند از:

  • دارو درمانی
  • رژیم غذایی
  • تحریک عصب واگ
  • جراحی

داروی تشنج کودکان

رایج‌ترین روش درمان تشنج در کودکان تجویز داروهای ضد انعقادی است. اکثرا تشنج در کودکان را می‌توان با دارویی به نام مونوتراپی کنترل کرد. تصمیم‌گیری در مورد تجویز دارو و مقدار آن بستگی به عوامل مختلفی ازجمله نوع تشنج کودک، شیوه زندگی و سن، فراوانی تشنج، عوارض جانبی دارو و مصرف داروهای دیگر دارد.

ممکن است چندین ماه برای تعیین بهترین دارو و دوز آن زمان لازم باشد. اگر یک درمان ناموفق باشد درمان دیگر ممکن است جواب بهتری بدهد پس نباید ناامید شد.

رژیم غذایی کودکان مبتلا به تشنج

درمان با رژیم غذایی و سایر روش‌ها معمولا بسته به سن بیمار و نوع تشنج انجام می‌شود. رژیم کتوژنیک که دارای کربوهیدرات پایین و چربی زیاد است، روش درمانی برای رفع تشنج در کودکانی است که دارو درمانی در آنان تاثیری ندارد.

رژیم غذایی باعث ایجاد حالتی به نام کتوز می‌شود. کتوز بدین معنی است که بدن به جای کربوهیدرات از چربی برای زنده ماندن استفاده می‌کند. رژیم کتوژنیک به‌طور موثر باعث کاهش تشنج برای برخی افراد به‌ویژه کودکان مبتلا به اشکال خاص تشنج می‌شود.

تحریک عصب واگ

تحریک الکتریکی مغز یک روش درمانی تشنج برای افراد مبتلا به اشکال مقاوم به دارو است که نمی‌خواهند جراحی کنند. محرک عصب واگ از طریق جراحی زیر پوست قفسه سینه قرار می‌گیرد و به عصب واگ در پایین گردن متصل می‌شود

این دستگاه باعث ارسال جریان کم الکتریکی به مغز از طریق عصب واگن می‌شود. افرادی که از این محرک استفاده می‌کنند معمولا نمی‌توانند داروهای تشنج را متوقف کنند، اما اغلب آن‌ها تشنج کمتری دارند و ممکن است قادر به کاهش دوز دارو باشند.

درمان تشنج با عمل جراحی

به‌طور کلی عمل جراحی زمانی توصیه می‌شود که با وجود این که کودک حداقل دو مورد مناسب دارو را انتخاب و مصرف کرده است، تشنج‌های کانونی هنوز ادامه دارد یا اگر آسیب مغزی مشخص وجود داشته باشد که عامل تشنج در کودکان است.

هنگامی که کسی به‌عنوان متقاضی مناسب برای عمل جراحی تشنج شناخته می‌شود، متخصصان توصیه می‌کنند که جراحی در اسرع وقت انجام شود.

ارزیابی جراحی بر اساس نوع تشنج، منطقه درگیر در مغز و وسعت ناحیه‌ای از مغز که در آن تشنج‌ها ایجاد می‌شوند صورت می‌گیرد. قبل از جراحی، کودک یا نوزاد مبتلا به تشنج تحت نظارت دقیق قرار می‌گیرد تا منشا ایجاد تشنج در مغز دقیقا مشخص گردد.

الکترودهای ایمپلنت برای ثبت سطح فعالیت مغز استفاده می‌شود. این الکترودها اطلاعات دقیق‌تری نسبت به نوار مغز فراهم می‌کنند. جراحان معمولا از عمل مناطق مغز که برای گفتار، حرکت، احساس، حافظه و تفکر و یا دیگر توانایی‌های مهم ضروری است اجتناب می‌کنند. از ام آر آی می‌توان برای پیدا کردن این مناطق مغز در فرد استفاده کرد.



:: برچسب‌ها: کنترل , درمان , تشنج , کودکان ,
:: بازدید از این مطلب : 70
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 4 خرداد 1401 | نظرات ()
ضعف پا در شب و درمان سندرم پای بیقرار
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

آیا تا به حال درباره سندرم پای بیقرار چیزی شنیده‌اید؟ اگر در هنگام خواب احساس ناخوشایندی در پاهایتان احساس می‌کنید که باعث بیدار شدن از خواب می‌شود، به احتمال زیاد مبتلا به سندرم پای بی قرار هستید.

سندرم پای بیقرار یا ضعف پا هنگام خواب چیست؟

سندرم پای بیقرار مشکلی است که موجب می‌شود شما مداوم در پاهای خود احساس ناراحتی داشته باشید و به‌طور غیرقابل کنترلی احساس کنید که می‌خواهید پای خود را حرکت دهید. این حالت معمولا در عصرها و شب‌ها و هنگام استراحت یا زمانی که می‌خواهید بخوابید بروز می‌کند.

حرکت دادن پاها به‌طور موقتی، احساس ناخوشایندی که در پایتان دارید را برطرف می‌کند. سندروم پای بیقرار ممکن است در هر سنی بروز کند و با بالا رفتن سن شدت پیدا می‌کند. این مشکل موجب اختلال در خواب شبانه می‌شود. بنابراین بیماران مبتلا به سندرم پای نا آرام در طول روز احساس خواب‌آلودگی و بی‌حالی دارند و سفر کردن نیز برایشان مشکل است.

انجام برخی اقدامات ساده برای مراقبت از خود و ایجاد تغییراتی کوچک در سبک زندگی می‌تواند به بهبودی این مشکل کمک کند. درمان‌های دارویی نیز به افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار کمک زیادی می‌کنند.

سندروم پای بی قرار چیست؟

آیا سندروم پای بیقرار خطرناک است؟

هرچند سندرم پای بیقرار یا ضعف پا هنگام خواب مشکل خطرناکی نیست و هیچ عوارض جانبی جدی ندارد اما علائم ناشی از آن برای بیمار ایجاد آزردگی می‌کنند و در موارد شدیدتر بیمار را ناتوان می‌کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال پای بی قرار دچار اختلالات خواب می‌شوند. سندرم پای بیقرار در صورتی که بسیار شدید شود می‌تواند تاثیرات بسیار مهمی در کیفیت زندگی فرد داشته باشد و حتی منجر به افسردگی شود.

بی‌خوابی در شب موجب خواب‌آلودگی و خستگی در روز می‌شود اما حتی ممکن است سندرم پای بیقرار اجازه چرت زدن در طول روز را نیز به شما ندهد.

برخی از افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار هرگز به خاطر مشکل خود به پزشک مراجعه نمی‌کنند چرا که فکر می‌کنند پزشکان چنین مشکلی را جدی نمی‌گیرند و درمانی برای آن ارائه نمی‌دهند.

برخی از افراد به اشتباه این علائم را به استرس، اضطراب، بی‌خوابی یا گرفتگی عضلانی نسبت می‌دهند. اما طی سال‌های اخیر، سندرم پای بی‌قرار به عنوان یک بیماری مجزا که مربوط به سیستم عصبی بدن است در نظر گرفته می‌شود و بیماران مبتلا به بیقراری پا برای تشخیص دقیق‌تر و تجویز درمان‌های مناسب به متخصص ارجاع داده می‌شوند.

علت ایجاد سندروم پای بیقرار چیست؟

سندرم پای بیقرار یا ضعف پا معمولا علت مشخصی ندارد. محققین حدس می‌زنند که این حالت ناشی از عدم تعادل در مواد شیمیایی ترشح شده در مغز است که پیام‌هایی برای کنترل حرکات ماهیچه‌ای ارسال می‌کنند.

علت سندرم پای بیقرار شامل موارد زیر است:

  • وراثت
  • بارداری

سندرم پای بیقرار در اثر وراثت

گاهی اوقات، سندرم پای بیقرار یک مشکل ارثی بین اعضای خانواده است، خصوصا در مواردی که این مشکل در سنین پایین ۵۰ سال بروز می‌کند. محققان توانسته‌اند نواحی مشخصی بر روی کروموزوم‌ها را شناسایی کنند که احتمالا زن‌های ابتلا به بی قراری پا در این نواحی حضور دارند.

سندرم خواب بی قرار و بارداری

بارداری یا تغییرات هورمونی در بدن می‌تواند موجب شود که علائم سندرم پای بیقرار به طور موقتی شدت پیدا کنند. برخی از زنان بدون آنکه سابقه علائم پای بیقرار را داشته باشند، در دوران بارداری برای اولین بار علائم آن را تجربه می‌کنند. این حالت خصوصا در سه‌ماهه آخر بارداری بیشتر شایع است. این علائم معمولا بعد از زایمان به‌خودی‌خود خوب می‌شوند.

عوامل سندرم پای بی قرار

سندرم پای بیقرار ممکن است در هر سنی و حتی در دوران کودکی بروز کند، اما این مشکل بیشتر در بین افراد مسن شایع است و با بالا رفتن سن، احتمال بروز آن نیز بیشتر می‌شود. این بیماری همچنین در بین زنان بیشتر از مردان شایع است.

سندرم پای بی قرار معمولا به بیماری زمینه‌ای جدی یا خطرناکی مربوط نمی‌شود. اما در برخی موارد این مشکل همراه با سایر مشکلات یا بیماری‌ها بروز می‌کند.

از جمله عوامل سندرم پای بیقرار می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • نوروپاتی محیطی
  • کمبود آهن
  • نارسایی کلیه‌ها

نوروپاتی محیطی

در نوروپاتی محیطی عصب‌های موجود در دست و پا بر اثر بیماری‌های مزمن مانند دیابت آسیب می‌بینند.

کمبود آهن و سندرم پای بیقرار

ممکن است حتی شخص به آنمی (کم‌خونی مبتلا نباشد) اما کمبود آهن در خون او موجب تشدید علائم سندرم پای بیقرار می‌شوند.

علائم سندرم پای بیقرار

همان‌طور که از نام این سندرم پیداست، بارزترین علائم این بیماری این است که در پاهای خود احساس بیقراری دارد و مرتبا تمایل دارد که پاهای خود را حرکت دهد.

علائم و نشانه های شایع بیقراری پاها عبارت‌اند از:

  • احساس بیقراری در پاها در هنگام استراحت کردن فرد آغاز می‌شود.
  • این احساس معمولا بعد از این که فرد دراز می‌کشد یا برای مدت طولانی می‌نشیند (برای مثال در ماشین، سینما یا در هواپیما)، آغاز می‌شود.
  • احساس ناخوشایند پاها با حرکت دادن پا بهبود پیدا می‌کند.
  • کشش دادن پاها، جنباندن پا، راه رفتن یا نرم دویدن همگی موجب می‌شوند که شخص احساس بهتری پیدا کند.
  • بدتر شدن علائم در عصر و شب. علائم سندرم پای بیقرار عموما در شب بروز می‌کنند.
  • پرش پا در شب، سندرم پای بیقرار معمولا با یک مشکل شایع‌تر دیگر نیز همراه است که پرش پا نام دارد. در این مشکل، پای بیمار در حالی که خواب است، پرش ناگهانی و کوچکی مانند لگد زدن دارد.

بیماران معمولا بیقراری پا در شب را با احساسی غیرعادی، ناخوشایند و آزاردهنده در پاهای خود توصیف می‌کنند. این حس معمولا در هر دو پا به طور یکسان است. در موارد کمی ممکن است بیمار همین حس را در بازوها داشته باشد.

این احساس در پوست نیست بلکه در عمق پاها (یا دست‌ها) حس می‌شود. بیماران معمولا آن را با کلمات زیر توصیف می‌کنند:

  • حس خزیدن چیزی در پاها
  • حس کشیده شدن بافت‌ها
  • دل زدن یا تپیدن داخل پاها
  • درد مبهم
  • خارش و گزگز

گاهی اوقات به نظر می‌رسد که نمی‌توان احساس ایجاد شده در پاها را توصیف کرد. اما بیماران معمولا این حس را با عنوان گرفتگی عضله یا بی‌حسی پاها، توصیف نمی‌کنند بلکه توضیح می‌دهند که حس غریبی در پاهای خود دارند و تمایل دارند که پای خود را تکان بدهند.

در برخی از موارد، این علائم به‌خودی‌خود برای یک دوره از بین می‌روند اما بعد از مدتی دوباره بازمی‌گردند.

نحوه تشخیص سندرم پای بی قرار

پزشک در ابتدا به شرح‌حال بیمار گوش داده و در مورد علائم بیمار سوالاتی از او می‌پرسد. پزشک سپس معاینات فیزیکی و عصبی را انجام می‌دهد. برای پی بردن به علت ابتلا به سندرم پای بیقرار، آزمایشات خون خصوصا تست آهن خون تجویز می‌شود.

درمان سندرم پای بیقرار

در برخی از موارد درمان کردن علت زمینه‌ای بروز سندرم پای بیقرار یا ضعف پا (مانند کمبود آهن) تاثیرات بسیار چشمگیری در کاهش علائم دارد. برای درمان کمبود آهن ممکن است مکمل‌های آهن تجویز شوند.

اما مصرف مکمل آهن تنها باید طبق دستور پزشک و پس از دادن آزمایش خون و مشخص شدن میزان آهن خون باشد. اگر بیمار به سندرم پای بیقرار مبتلا باشد اما هیچ بیماری یا مشکل زمینه‌ای دیگری نداشته باشد، روش‌های درمانی پیشنهاد شده بیشتر بر روی تغییر سبک زندگی فرد متمرکز هستند. در صورتی که این تغییرات چندان موثر نباشند، داروهای دیگری تجویز می‌شوند.

داروهای تجویزی بسیاری (که اکثرا برای درمان بیماری‌های دیگر کاربرد دارند) می‌توانند علایم سندرم پای بی قرار را کاهش دهند.

برخی از این داروها عبارت‌اند از:

  • داروهای که میزان دوپامین را در مغز افزایش می‌دهند
  • داروهای موثر بر کانال کلسیم
  • داروهای مخدر
  • داروهای شل کننده عضلات و داروهای خواب‌آور

درمان و علت ضعف پا در شب

داروهای که میزان دوپامین را در مغز افزایش می‌دهند

ابن داروها با کاهش ماده‌ی انتقال‌دهنده عصبی در مغز با نام دوپامین، میزان سیگنال‌های عصبی حرکتی در پاها را کاهش می‌دهند. تاثیر داروهای روپینیرول، روتیگوتین و پریم‌پیکسل برای بهبود علائم سندرم پای بیقرار مورد تایید قرار گرفته است.

عوارض جانبی کوتاه‌مدت این داروها معمولا خفیف است و شامل حالت تهوع، سبکی سر و خستگی می‌شود. البته این داروها در موارد کمی می‌توانند موجب بروز اختلال کنترل پالس عصبی مانند اعتیاد به قمار یا خواب در طول روز شود.

داروهای موثر بر کانال کلسیم

برخی از داروهای خاص مانند گاباپنتین و پرگابالین برای برخی از بیماران مبتلا به سندرم پای بی قرار مفید هستند.

داروهای مخدر

داروهای حاوی مواد مخدر می‌توانند علائم شدید تا متوسط سندرم پای بیقرار را تسکین دهند اما مصرف دوز بالای این داروها می‌تواند ایجاد وابستگی کند. برخی از این داروها عبارت‌اند از کدئین، اوکسیکودون، استامینوفن کدئین و استامینوفن هیدروکودون.

داروهای شل کننده عضلات و داروهای خواب‌آور

این دسته از داروها که با نام بنزودیازپاین شناخته می‌شوند، به بیمار کمک می‌کنند که شب‌ها راحت‌تر بخوابد، اما تاثیری در بهبود علائم سندرم پای بیقرار ندارند و از سوی دیگر می‌توانند موجب خواب‌آلودگی در طول روز شوند.

داروهای آرام بخشی که معمولا بدین منظور تجویز می‌شوند عبارت‌اند از کلونازپام، اسزوپیکلون، تمازپام، زالپلون و زولپیدم.

درمان خانگی سندرم پای بیقرار

ایجاد تغییرات ساده‌ای در سبک زندگی می‌تواند علائم سندرم پای بیقرار را کاهش دهد. این تغییرات عبارتند از:

  1. ماساژ پا در وان آب
  2. استفاده از کمپرس سرد یا گرم
  3. مدیتیشن و یوگا
  4. ورزش کنید
  5. بهداشت خواب داشته باشید
  6. از خوردن کافئین اجتناب کنید

ماساژ پا در وان آب

در وان آب بروید و پاهای خود را ماساژ دهید. غوطه‌ور شدن در آب گرم و ماساژ دادن پاها موجب شل شدن عضلات پا می‌شود.

استفاده از کمپرس سرد یا گرم

از کمپرس سرد یا گرم استفاده کنید. از کمپرس سرد یا گرم استفاده کنید یا به طور متناوب از هر دو کمپرس استفاده کنید. این کار موجب کاهش دادن احساس ناخوشایند در پاها می‌شود.

مدیتیشن و یوگا

از تکنیک‌های ریلکسیشن مانند مدیتیشن و یوگا استفاده کنید. داشتن استرس موجب تشدید علائم سندرم پای بیقرار می‌شود. تکنیک‌های ریلکس شدن را بیاموزید و آن‌ها را خصوصا قبل از رفتن به رختخواب اجرا کنید.

ورزش کنید

انجام دادن ورزش در حد متوسط و به صورت منظم می‌تواند علائم سندرم پای بی‌قرار را بهبود دهد. اما به خاطر داشته باشید که وارد آوردن فشار بیش‌ازحد به بدن یا ورزش کردن دیر هنگام در طول روز می‌تواند علائم شما را تشدید کند.

بهداشت خواب داشته باشید

سعی کنید بهداشت خواب داشته باشید. خستگی مفرط بدن موجب تشدید علائم سندرم پای بیقرار می‌شود. بسیار مهم است که بیمار، سلامت خواب کافی داشته باشد.

برای این منظور نکات زیر را رعایت کنید:

  • در حالت ایده‌آل سعی کنید در مکانی با هوای خنک. ساکت و آرام بخوابید.
  • هر روز در ساعت‌های مشخصی به رخت‌خواب بروید و از خوب بیدار شود و مدت زمان خواب شما باید کافی باشد.
  • برخی از افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار معتقدند که دیرتر خوابیدن و صبح دیرتر بیدار شدن به آن‌ها کمک می‌کند که بهتر بتوانند خواب کافی داشته باشند

از خوردن کافئین اجتناب کنید

کاهش اوقات کم کردن میزان مصرف کافئین موجب بهبود علائم بیماران می‌شود.سعی کنید از خوردن محصولات و نوشیدنی‌های حاوی کافئین مانند شکلات، نوشیدنی‌های انرژی‌زا، چایی و قهوه خودداری کنید.



:: برچسب‌ها: ضعف پا , شب , درمان , سندرم , پای بیقرار ,
:: بازدید از این مطلب : 76
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 3 خرداد 1401 | نظرات ()
روش آمبولیزاسیون مغز برای درمان آنوریسم مغزی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

آمبولیزاسیون مغز یک روش کارآمد به منظور رفع خونریزی رگ با ایجاد یک انسداد مصنوعی در رگ است. این روش خطر سکته مغزی و خونریزی مغزی را کاهش می‌دهد.

آمبولیزاسیون مغز یا AVM چیست؟

روش درمانی آمبولیزاسیون مغزی برای ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) تحت عنوان امبولوتراپی یا اندوواسکولار شناخته می‌شود. این روش شامل تزریق چسب یا مواد چسبنده مایع غیر واکنشی دیگر به وریدهای ناهنجار به منظور مسدود کردن آن‌ها است.

برای این منظور یک کاتتر کوچک از طریق یک رگ در کشاله ران وارد شده و به طرف رگ‌های خونی تامین کننده‌ رگ مشکل‌دار حرکت می‌کند. تمام موارد ناهنجاری شریانی وریدی با آمبولیزاسیون قابل درمان نیستند.

ناهنجاری شریانی وریدی‌ در آنژیوگرافی مقدماتی توسط رادیولوژیست‌های ماهر بررسی می‌شود تا تعیین شود که آیا کاتترها بدون ایجاد هیچ گونه عوارضی قبل از اینکه برای آمبولیزاسیون در نظر گرفته شوند قابل وارد شدن هستند یا خیر. مدت زمان بهبودی بستگی به وضعیت کلی سلامتی، شدت مشکل و عوامل دیگر دارد.

آیا عمل آمبولیزاسیون مغزی خطرناک است؟

در بیشتر موارد، آمبولیزاسیون اندوواسکولار روشی موفق با نتایج خوب است. نتیجه درمان نیز بستگی به هرگونه آسیب مغزی که در قبل، حین یا بعد از جراحی در اثر خونریزی رخ داده است خواهد داشت.

بسیار متداول است که متخصص قبل از انواع دیگر درمان، آمبولیزاسیون را توصیه کند. این درمان به منظور پیشگیری از خونریزی ناشی از ناهنجاری شریان وریدی ارائه می‌شود. خونریزی ممکن است به مغز آسیب زده و منجر به سکته مغزی یا ناتوانی دائمی احتمالی یا حتی مرگ شود. ناهنجاری شریانی وریدی همچنین ممکن است باعث سردرد، تشنج و فلج پیش‌رونده شود و درمان می‌تواند این علائم را تسکین دهد.

این نوع درمان تنها در صورتی می‌تواند انجام شود که ناهنجاری شریانی وریدی متشکل از رگ‌هایی باشد که با کاتتر قابل دسترسی است. آمبولیزاسیون یک روش جراحی باز نیست و نیاز به آموزش تخصصی دارد.

مزایای آمبولیزاسیون مغز

مزایای عمل avm مغزی شامل موارد زیر است:

  • آمبولیزاسیون مغز در کوچک‌تر کردن ناهنجاری شریانی وریدی به طوری که برای پرتو درمانی مناسب باشد بسیار موثر است.
  • آمبولیزاسیون برای کاهش جریان خون از طریق ناهنجاری شریانی وریدی قبل از جراحی مفید است.
  • این کار برداشتن ناهنجاری شریانی وریدی توسط جراح را بسیار آسان‌تر می‌کند.
  • قابل تکرار شدن و مرحله بندی است.
  • احتمال درمان قطعی با آمبولیزاسیون به تنهایی حدود ۲۰ درصد است.
  • عمل جراحی باز نیست.
  • بستری کوتاه مدت در بیمارستان

دلیل انجام عمل آمبولیزاسیون مغزی

جراحی آمبولیزاسیون مغز اغلب برای درمان آنوریسم مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین می‌تواند برای سایر شرایط پزشکی که جراحی باز خطرناک است استفاده شود. هدف از درمان پیشگیری از خونریزی در ناحیه مشکل‌دار و کاهش خطر پارگی رگ خونی است. پزشک به بیمار کمک خواهد کرد تا تصمیم بگیرد که برای مسدود کردن آنوریسم قبل از پارگی آن عمل جراحی انجام دهد یا خیر.

این روش را می‌توان برای درمان موارد زیر استفاده کرد:

  • ناهنجاری شریانی وریدی (AVM)
  • فیستول کاروتید کاورنو (مشکلی در شریان بزرگ گردن)
  • تومورهای مغزی

اقدامات قبل ازعمل avm مغزی

پذیرش اولیه یک یا دو روز قبل از آمبولیزاسیون مغز انجام شده و آزمایش‌های خون معمول اجرا می‌شوند. این روش اغلب به صورت اورژانسی انجام می‌شود. در صورتی که شرایط اورژانسی نباشد توجه به نکات زیر لازم است:

  • به پزشک بگویید که بیمار چه داروهایی مصرف می‌کند.
  • از پزشک بپرسید که بیمار در روز جراحی چه داروهایی را باید مصرف کند.
  • سعی کنید که سیگار کشیدن را متوقف کنید.
  • از بیمار اغلب خواسته می‌شود تا برای ۸ ساعت قبل از جراحی چیزی نخورد و ننوشد.
  • داروهای تجویز شده برای بیمار را تهیه کرده و بیمار آنها را با یک جرعه آب بنوشد.
  • در زمان تعیین شده به بیمارستان مراجعه نمایید.

مراحل عمل آمبولیزاسیون مغز

بیمار از محل پذیرش به محل آنژیوگرافی مغز و اعصاب برده می‌شود که در آنجا عمل انجام می‌شود. قبل از عمل، پرستاران یک یا هر دو کشاله ران را می‌تراشند. آمبولیزاسیون مغز تحت بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام شده و گاهی اوقات نیز عمل تحت آرام بخش انجام می‌شود.

بعد از اجرای بیهوشی، یک کاتتر از طریق یک رگ خونی در کشاله ران بیمار وارد شده و به محل ناهنجاری شریانی وریدی می‌رسد. برای این منظور از کاتترهای بسیار کوچکی استفاده می‌شود.

این روش شبیه به آنژیوگرافی مغزی است به جز اینکه علاوه بر تزریق رنگ برای نشان دادن ناهنجاری شریانی وریدی، این کاتترهای کوچک در نزدیکی ناهنجاری شریانی وریدی قرار داده شده و چسب یا ذراتی برای مسدود کردن تزریق می‌شوند.

مدت زمان عمل آمبولیزاسیون مغز اغلب قابل پیش‌بینی نمی‌باشد و اعضای خانواده که در حال انتظار هستند نباید نگران باشند زیرا این عمل ممکن است بیشتر از حد انتظار طول بکشد.

عمل جراحی آمبولیزاسیون مغز

اگر پزشکان باور نداشته باشند که بتوانند ناهنجاری شریانی وریدی (AVM) را به صورت بی‌خطر آمبولیزه کنند، فرآیند آمبولیزاسیون مغز متوقف خواهد شد. یک ناهنجاری شریانی وریدی تکی ممکن است چندین بار نیاز به آمبولیزه کردن داشته باشد تا بتوان به نتایج رضایت بخشی دست پیدا کرد یا دیگر امکان آمبولیزاسیون بیشتر وجود نداشته باشد. در صورتی که بیشتر از یک آمبولیزاسیون نیاز باشد، عمل‌ها معمولا در چندین مرحله طی چند هفته یا چند ماه انجام می‌شوند.

چسب عروق به سرعت بعد از تزریق به ناهنجاری شریانی وریدی سفت می‌شود. نتیجه این است که جریان خون از طریق ناهنجاری شریانی وریدی مسدود می‌شود. هنگامی که هیچ خونی از شریان عبور نکند، دیگر خطر خونریزی وجود نخواهد داشت.

آمبولیزاسیون ناهنجاری شریانی وریدی با اندازه بزرگ اغلب در چندین مرحله انجام می‌شود به طوری که در هر بار بخشی از شریان مسدود می‌شود. در صورتی که ناهنجاری شریانی وریدی به طور کامل بسته نشود، همچنان خطر خونریزی وجود خواهد داشت.

مراقبتهای بعد از عمل avm مغزی

بیمار به بخش بهبودی انتقال خواهد یافت که در آنجا بیمار از نزدیک در طول شب کنترل می‌شود. پزشک از بیمار می‌خواهد که بی‌حرکت بماند و برای ۸ ساعت روی تخت دراز بکشد.

این دوره‌ی استراحت اجازه می‌دهد تا شریان کشاله ران بهبود پیدا کند. در صورتی که همه چیز خوب پیش برود، بیمار روز بعد به اتاق خود انتقال داده شده و روز بعد از آن نیز ترخیص می‌شود.

اگر قبل از عمل خونریزی وجود نداشته باشد، ممکن است نیاز باشد که بیمار برای ۱ تا ۲ روز در بیمارستان بماند. اگر خونریزی رخ داده باشد، این مدت طولانی‌تر خواهد بود.

همچین بیشتر بیماران درمان شده با روش آمبولیزاسیون مغزی باید برای آنژیوگرافی یا ام آر آی متعاقب بازگردند که معمولا چند ماه بعد از درمان می‌باشد. این کار نشان می‌دهد که چه مقدار از ناهنجاری شریانی وریدی باقی مانده و آیا نیازی به آمبولیزاسیون دیگری است یا خیر.

بیمار باید بداند که آمبولیزاسیون معمولا به طور کامل شریان را نمی‌بندد. ممکن است فرد در این شرایط همچنان از محل ناهنجاری شریانی وریدی خونریزی کند. مشخص نیست که آیا درمان آمبولیزاسیون جزئی خطر خونریزی در آینده را کاهش می‌دهد یا خیر.

عوارض بعد از عمل آمبولیزاسیون مغز

شرایط هر بیماری متفاوت است. برخی عوارض جانبی جزئی ممکن است مدت کوتاهی بعد از آمبولیزاسیون ناهنجاری شریانی وریدی توسط برخی بیماران مشاهده شوند، اما بیشتر آنها احساس کاملا خوبی خواهند داشت. عوارض عمل آمبولیزاسیون مغز معمولا موقتی بوده و ظرف چند روز یا هفته برطرف می‌شوند.

سردرد گاهی اوقات گزارش می‌شود که معمولا از بین می‌رود اما در صورتی که ماندگار باشند، پزشک مصرف دارو را طی یک دوره‌ی کوتاه مدت تجویز می‌کند که باعث برطرف شدن سردرد خواهد شد.

سایر عوارض احتمالی شامل علائم شبیه به سکته مغزی مانند ضعف در یک دست یا پا، بی‌حسی، مور مور شدن، اختلال تکلم و مشکلات بینایی هستند. خطر آمبولیزاسیون برای عوارض جدی مانند سکته مغزی دائمی یا مرگ بسیار کم است. خطرات پیش‌بینی شده باید با پزشک مورد بحث قرار گیرند.



:: برچسب‌ها: روش , آمبولیزاسیون , مغز , درمان , آنوریسم , مغزی ,
:: بازدید از این مطلب : 69
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 2 خرداد 1401 | نظرات ()
شیوه درمان اختلالات و بیماری‌های مغز و اعصاب
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

مغز، طناب نخاعی و عصب‌ها در کنار یکدیگر، سیستم عصبی بدن انسان را تشکیل می‌دهند.

سیستم عصبی، تمامی عملکرد‌های بدن را تحت کنترل دارد.

زمانی که سیستم عصبی بدن دچار مشکلی می‌شود ممکن است شما در حرکت دادن اعضای بدن، صحبت کردن، بلعیدن غذا، نفس کشیدن، یادگیری یا بسیاری دیگر از عملکرد‌های بدن خود دچار مشکل شوید.  

همچنین ممکن است حافظه، حس لامسه یا خلق و خوی شما دچار اختلال شود.

بیشتر از ۶۰۰ نوع بیماری عصبی مختلف وجود دارد.

درمان اختلالات

برخی از بیماری‌های عصبی با درمان مناسب و به موقع و انجام توانبخشی‌های لازم، بهبود پیدا کرده و بیمار نیز نتایج خوبی بعد از درمان می‌گیرد

اما برخی دیگر نتایج درمانی چندان امیدوارکننده‌ای به دنبال ندارند.

در این موارد به جای آنکه روی غیر قابل درمان بودن بیماری تاکید شود، سعی می‌شود سبک زندگی بیمار به نحوی تغییر داده شود و

درمان‌های توانبخشی انجام شود تا بیمار بتواند با ناتوانی یا مشکل خود بسیار راحت‌تر کنار بیاید و زندگی آسوده‌تری داشته باشد.

ارزیابی و تشخیص بیماری‌های سیستم عصبی می‌تواند بسیار پیچیده باشد.

بسیاری از علائم ناشی از این بیماری‌ها مشابه هستند و مجموعه‌های مختلفی از این علائم مشابه برای هر یک از بیماری‌های مختلف بروز می‌کند.

متخصصین اعصاب که بیماری‌های سیستم عصبی را درمان می‌کنند ممکن است مجبور باشد زمان زیادی را صرف کنند تا بتوانند تشخیص صحیحی از بیماری داشته باشند.

در بسیاری از موارد لازم است که پزشک آزمایشات مختلفی را تجویز کند تا احتمال ابتلا به بیماری‌های دیگر را بررسی کند و در انتها به تشخیصی که بیش از همه محتمل است برسد.

متخصصین مغز و اعصاب می‌توانند خدمات تشخیصی و درمانی کامل و همه‌جانبه‌ای را برای اغلب بیماری‌ها و اختلالات شایع سیستم عصبی بدن انسان ارائه دهند.

جهت دریافت نوبت مشاوره توسط متخصص مغز و اعصاب و یا رزرو وقت با ما تماس بگیرید.

سیستم عصبی چیست؟

سیستم عصبی بدن انسان یک سیستم بسیار پیچیده و پیشرفته است که فعالیت‌های بدن را تنظیم کرده و هدایت می‌کند و

بین اعضای مختلف بدن هماهنگی ایجاد می‌کند.

سیستم عصبی بدن از دو بخش اصلی تشکیل شده است:

سیستم اعصاب مرکزی و سیستم اعصاب محیطی. به جز مغز و طناب نخاعی، سایر ارگان‌های بسیار مؤثر در سیستم عصبی عبارت‌اند از:

  • چشم‌ها
  • گوش‌ها
  • اعضای حسی که در چشایی نقش دارند.
  • اعضای حسی که در بویایی نقش دارند.
  • گیرنده‌های حسی که در پوست، مفاصل، عضلات و دیگر قسمت‌های بدن قرار دارند.

انواع بیماری‌های سیستم عصبی

برای آن که بتوان دسته‌بندی مناسب و رضایت‌بخشی از بیماری‌های سیستم عصبی ارائه نمود،

این دسته‌بندی نه‌تنها باید شامل نوع آسیب و واکنش بدن باشد بلکه باید محل بروز این آسیب را نیز شامل شود.

نوع آسیب می‌تواند مادرزادی، عفونی، تروما، نئوپلاسم، اختلال عروقی، فرسایشی، متابولیسمی، مسمومیت یا کمبود ویتامین و مواد معدنی باشد.

محل بروز این آسیب‌ها نیز می‌تواند در هر جایی از سیستم عصبی مانند مننژ، اعصاب محیطی، غشای خاکستری یا سفید نخاعی، مخ یا مخچه باشد.

البته عوامل مختلف دیگری مانند سن و جنسیت بیمار نیز می‌توانند در این دسته‌بندی دخیل باشند.

درمان اختلالات

در مواردی، سلول‌های عصبی بر اثر عاملی مانند عفونت به صورت مستقیم آسیب می‌بینند

اما در اغلب موارد، آسیب سلولی به صورت غیر مستقیم بر اثر بیماری‌های عروقی یا متابولیسمی است که بر ارگان‌های اصلی بدن مانند قلب، کلیه، ریه‌ها یا کبد اثر می‌گذارند. اختلالات سیستم عصبی بدن انسان می‌توانند بر اثر بیماری‌های زیر باشد:

  • بیماری‌های عروقی مانند سکته مغزی، سکته ایسکمیک گذرا، خونریزی زیر عنکبوتیه و خونریزی در غشای مغزی.
  • عفونت مانند مننژیت، انسفالیت، پولیو و عفونت در فضای اپیدورال اطراف طناب نخاعی.
  • اختلالات ساختاری مانند ضربه مغزی، ضایعات نخاعی، فلج بل، اسپوندیلوز گردن، سندرم تونل کارپال،
  • تومور مغزی یا طناب نخاعی، نوروپاتی اعصاب محیطی و سندرم گیلن باره (Guillain-Barré).
  • اختلالات عملکردی مانند سردرد، صرع، سرگیجه و درد عصبی
  • بیماری‌های فرسایشی مانند بیماری پارکینسون، ام اس، بیماری ALS،‌هانتینگتون و آلزایمر

علائم

مواردی که در ادامه آمده‌اند، شایع‌ترین علائمی هستند که به دنبال اغلب بیماری‌های سیستم عصبی بدن انسان بروز می‌کنند.

البته هر یک از بیماران ممکن است به علائم متفاوتی دچار شوند. برخی از شایع‌ترین ابن علائم عبارت‌اند از:

  • سردرد ناگهانی و گذرا یا مداوم
  • سردردی که تغییر حالت می‌دهد و با سردردهای دیگر فرق دارد.
  • احساس گزگز و مورمور شدن بدن یا از دست دادن حس لامسه
  • ضعف عضلانی یا از دست دادن قدرت عضلانی
  • از دست دادن ناگهانی بینایی یا دوبینی
  • اختلال در توانایی‌های ذهنی
  • از دست دادن تعادل بدن
  • از دست دادن حافظه 
  • خشک شدن عضلات و مشکل در حرکت
  • تشنج و لرزش بدن
  • درد کمر که تا پاها، انگشتان یا دیگر قسمت‌های بدن منتشر می‌شود.
  • تحلیل رفتن عضلات بدن و اختلالات گفتاری

این علائم تنها مختص بیماری‌ها و اختلالات سیستم عصبی نیستند و می‌توانند نشان‌دهنده‌ی بیماری‌های دیگر نیز باشند.

همیشه برای تشخیص صحیح لازم است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

تشخیص

مهم‌ترین تست‌های تشخیصی برای تشخیص بیماری‌های سیستم عصبی عبارت‌اند از:

سی تی اسکن

در این روش از ترکیب تصویر اشعه ایکس و تکنولوژی کامپیوتری برای تولید تصاویری افقی یا سطح مقطعی از بدن استفاده می‌شود.

تصاویر سی تی اسکن دارای جزئیات دقیقی هستند و می‌توانند بافت استخوان، ماهیچه، چربی و ارگان‌های بدن را نشان بدهند.

نوار مغزی (EEG)

در این تست، فعالیت الکتریکی مغز توسط الکترودهایی که به سر چسبانده می‌شوند، ارزیابی می‌شود.

اسکن ام آر آی (MRI)

اسکن ام آر آی یکی از روش‌های عکسبرداری است که در آن از آهنرباهای بزرگ،

امواج رادیوفرکوئنسی و تکنولوژی کامپیوتری برای تولید تصاویر دقیق از ساختار‌ها و ارگان‌های بدن استفاده می‌شود.

درمان اختلالات

تست‌های تشخیصی عملکرد الکتریکی (الکترودیاگنوزیس)

این تست‌ها شامل نوار عصب و عضله و تست هدایت عصبی می‌شود. در این تست‌ها، اختلالات عضلانی و نورون‌های حرکتی تشخیص داده شده و ارزیابی می‌شوند. برای انجام این کار، تعدادی الکترود روی پوست روی عضله قرار داده می‌شوند (یا درون عضله قرار میگیرند) و سپس فعالیت الکتریکی و واکنش ماهیچه ثبت می‌شود.

اسکن پت یا توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)

این اسکن با استفاده از تکنولوژی کامپیوتری انجام می‌شود و تصاویری از فعالیت مغزی به دست می‌دهد.

در این تست، گلوکزی که با ماده رادیواکتیو علامت‌گذاری شده است به بدن بیمار تزریق می‌شود و سپس میزان حضور این گلوکز در مغز اندازه‌گیری می‌شود.

آنژیوگرافی

در آنژیوگرافی از رگ‌هایی به سمت مغز می‌روند یا از مغز می‌آیند، اسکن تصویری تهیه می‌شود.

آزمایش مایع مغزی نخاعی

در این تست از مایع مغزی نخاعی که در ستون فقرات قرار دارد، نمونه‌گیری می‌شود و این مایع تحت آزمایش قرار می‌گیرد.

اولتراسوند (همان سونوگرافی)

در این تست از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از رگ‌های خونی، بافت‌ها و ارگان‌ها استفاده می‌شود.

از تصاویر سونوگرافی معمولاً برای بررسی عملکرد ارگان‌های داخلی بدن و جریان خون در شریان‌های مختلف استفاده می‌شود.

نوروسونوگرافی

در این روش از امواج صوتی با فرکانس بسیار بالایی استفاده می‌شود که به پزشک این امکان را می‌دهد که سیستم عصبی از جمله مغز، طناب نخاعی و دیگر ساختارهای عصبی را بررسی کند.

درمان

روش‌های درمانی بسیار زیادی برای درمان انواع بیماری‌های سیستم عصبی بدن انسان وجود دارد، از جراحی گرفته است تا توانبخشی، فیزیوتراپی و تجویز دارو.

دارودرمانی

این موضوع کاملاً قابل‌درک است که بیماران با دانستن این موضوع که به بیماری عصبی مبتلا هستند، وحشت‌زده می‌شوند.

اما بیماران باید بدانند که بسیاری از بیماری‌ها و علائم آن با دارودرمانی قابل‌کنترل هستند. این داروها به بیمار کمک می‌کنند که بهتر بتواند بیماری خود را کنترل کنند، علائم خود را بهبود دهند و سطح کیفی زندگی خود را بالا ببرند.

نوع دارویی که برای درمان بیمار تجویز می‌شود به نوع بیماری او بستگی دارد.

برخی از داروهای پرکاربرد در درمان اختلالات سیستم عصبی عبارت‌اند از داروهای کورتیکاستروئید که اغلب برای درمان بیماری ام اس تجویز می‌شوند.

درمان اختلالات

این داروها می‌توانند به کاهش التهاب در بدن کمک کنند.

داروهای مؤثر بر دوپامین مانند لوودوپا نیز معمولاً برای درمان بیماری‌هایی مانند پارکینسون تجویز می‌شوند تا خشکی بدن و لرزش را کمتر کنند.

بهبودی

  جدای از مسئله‌ی درمان بیماری، گاهی توانبخشی به بیمار پس از دوره‌ی درمانی نیز اهمیت بسیاری دارد و بیمار برای به دست آوردن دوباره‌ی عملکرد‌های بدن خود لازم است که دوره‌های توانبخشی را طی  کند.

همین‌قدر که بیمار برای گذراندن دوره توانبخشی به مراکز توانبخشی معرفی می‌شود، خود یک نشانه‌ی امیدوارکننده است چراکه در صورتی که شانس بهبودی برای بیمار نباشد،

به مراکز توانبخشی معرفی نمی‌شود.

توانبخشی برای بهبود بیماری‌ها و اختلالات عصبی عبارت است از:

  • ایجاد تغییراتی در سبک زندگی برای پیشگیری یا کم کردن عوارض و تأثیرات بیماری
  • انجام فیزیوتراپی برای کنترل برخی از علائم و بازیابی عملکردهای حرکتی بدن
  • کنترل درد (چرا که برخی اختلالات ایجاد شده در بدن با درد زیادی همراه هستند)


:: برچسب‌ها: شیوه , درمان , اختلالات , بیماری‌های , مغز , اعصاب ,
:: بازدید از این مطلب : 79
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 31 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
راههای کنترل استرس و اضطراب شدید
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

استرس و اضطراب شدید یک اختلال شایع است که بسیاری از مردم به دلیل شرایط زندگی، کاری، درسی و بسیاری از عوامل دیگر، به آن مبتلا هستند. در صورت عدم درمان استرس شدید ممکن است فرد به بیماری‌های دیگری مبتلا شود و زندگی او مختل شود.

نشانه های استرس و اضطراب شدید

داشتن استرس‌های گاه و بی‌گاه بخشی طبیعی از زندگی است. با این حال افرادی که به اختلالات اضطرابی مبتلا هستند برای کوچکترین اتفاقات روزمره دچار ترس، نگرانی مداوم و استرس شدید می‌شوند.

معمولا اختلال اضطراب شدید به‌صورت دوره‌هایی است که در آن فرد به‌طور ناگهانی احساس ترس، وحشت و اضطراب می‌کند و این ترس و وحشت در طی چند دقیقه به اوج خود می‌رسد و فرد دچار حمله عصبی می‌شود.

این احساس ترس، استرس و حملات عصبی که با تمامی فعالیت‌های روزانه در ارتباط هستند، به‌سختی کنترل می‌شوند، به‌طور ناگهانی فرد را در معرض خطر جدی قرار می‌دهند و می‌توانند برای مدت طولانی بر روی وی تاثیر بگذارند.

علل استرس زیاد

گاهی افراد برای جلوگیری از بروز این احساس ترس و اضطراب از رفتن به برخی مکان‌ها و قرار گرفتن در برخی موقعیت‌ها خودداری می‌کنند. نشانه‌های این بیماری از دوران کودکی و نوجوانی شروع‌شده و تا دوران بزرگسالی در فرد باقی می‌ماند.

مهم نیست که فرد به چه نوعی از اختلال اضطراب مزمن مبتلاست، این بیماری باید به‌طور حتمی درمان شود.

اختلال استرس شدید انواع گوناگونی دارد. این اختلال شامل یک سری بیماری‌های مغزی است. این بیماری‌ها باعث به وجود آمدن استرس و اضطرابی در فرد می‌شود که وی را از داشتن زندگی نرمال و طبیعی باز می‌دارد.

افرادی که به این اختلال مبتلا هستند به‌طور دائمی احساس نگرانی، ترس و اضطراب می‌کنند و این احساس باعث ناتوانی و ضعف آن‌ها می‌شود. اما با تشخیص صحیح این بیماری توسط متخصص مغز و اعصاب و درمان به‌موقع آن بسیاری از افراد می‌توانند آن را پشت سر گذاشته و به زندگی عادی خود بازگردند.

انواع اختلالات اضطرابی

اضطراب شدید انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

  • اختلال هراس از مکان‌های باز
  • اضطراب ناشی از بیماری‌های جسمی
  • اختلال اضطراب فراگیر
  • اختلال هراس
  • اختلال سکوت انتخابی
  • اختلال اضطرابی جدایی
  • اختلال اضطراب اجتماعی
  • اختلال اضطراب ناشی از مواد مخدر

اختلال هراس از مکان‌های باز

هراس از مکان‌های باز نوعی اختلال اضطرابی است که در آن فرد از قرار گرفتن در موقعیت‌ها و مکان‌هایی که باعث وحشت‌زدگی و نانوانی وی می‌شود، به او حس زندانی شدن القا کرده و او را خجالت‌زده می‌کنند می‌ترسد و از آن‌ها دوری می‌کند.

اضطراب ناشی از بیماری های جسمی

اختلال‌های اضطرابی که به دلیل بیماری‌های جسمی در فرد به وجود می‌آیند. مانند نشانه‌های استرس شدید و حمله‌های عصبی که به‌طور مستقیم به دلیل بیماری جسمی در فرد پدیدار شده‌اند.

اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر به‌گونه‌ای از اختلالات اضطرابی اطلاق می‌شود که در آن فرد به‌طور دائمی در خصوص موضوعات و یا اتفاقات زندگی احساس نگرانی و ترس می‌کند حتی اگر این موضوعات در خصوص عادت‌ها و زندگی روزمره فرد باشد.

این نگرانی‌ها بدون دلیل و یا وجود اتفاق خاصی در فرد رخ می‌دهند، کنترل آن‌ها بسیار سخت است و بر روی سلامت جسمی فرد نیز تاثیر می‌گذارند. این اختلال معمولا به همراه دیگر ناراحتی‌های روحی و افسردگی در فرد رخ می‌دهد.

اختلال هراس

اختلال هراس شامل دوره‌هایی است که در آن فرد به‌طور ناگهانی دچار احساس ترس و وحشت شده. این ترس و وحشت در طی چند دقیقه به نقطه‌ی اوج خود می‌رسد و فرد دچار حمله‌ی عصبی می‌شود.

در این حملات بیمار احساس می‌کند که هر لحظه امکان دارد اتفاق ناگواری رخ دهد، نفس‌های وی کوتاه شده، در قسمت قفسه سینه دچار درد می‌شود و تپش قلب می‌گیرد.

این حملات عصبی باعث می‌شوند تا فرد در خصوص اتفاق افتادن دوباره آن‌ها نگران شود و از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که باعث به وجود آمدن این حالت‌ها می‌شود دوری کند.

سکوت انتخابی

سکوت انتخابی به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن کودک توانایی صحبت کردن خود را در شرایطی خاص مانند مدرسه از دست می‌دهد، حتی اگر در خانه و با افراد خانواده‌ی خود به‌طور کامل صحبت نماید. این اختلال می‌تواند در مدرسه، کار و زندگی اجتماعی کودک تاثیر بگذارد.

اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی یک اختلال مربوط به دوران کودکی است که با استرس و ترس شدید کودکان در حال رشد همراه است. این استرس و ترس معمولا به ترس کودک از جدا شدن از پدر و مادر و یا سرپرستان وی مربوط است.

اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یا ترس از اجتماع به ترس و اضطراب شدید فرد و خودداری وی از حظور در اجتماع اطلاق می‌شود. این ترس و اضطراب معمولا به دلیل احساس خجالت، اعتماد به نفس کم و نگرانی از قضاوت‌های منفی دیگران به وجود می‌آید.

اختلال اضطراب ناشی از مواد مخدر

اختلال اضطراب ناشی از مواد مخدر به ترس و اضطرابی اطلاق می‌شود که ناشی از استفاده از مواد مخدر و یا مشتقات آلوده و سمی مواد مخدر است.

علل ابتدا به اضطراب شدید را بشناسید

دلایل اضطراب شدید هنوز مشخص نیست. اتفاقات و وقایع زندگی مانند اتفاقاتی که باعث آسیب‌دیدگی فرد می‌شوند، می‌توانند باعث به وجود آمدن اختلالات اضطرابی در افرادی شوند که از قبل پیش‌زمینه استرس و اضطراب را در خود داشته‌اند. همچنین گاهی عوامل وراثتی نیز می‌توانند باعث ابتلای فرد به اختلالات اضطرابی شوند.

در برخی افراد اختلالات اضطرابی شدید ریشه در بیماری‌های جسمی آنان دارد. در برخی موارد نشانه‌ها و علائم ناشی از اختلال اضطراب از اولین نشانه‌های ابتلا به بیماری‌های جسمی است. اگر پزشک شک کند که استرس و اضطراب فرد به دلیل بیماری‌های جسمی اوست از او می‌خواهد تا برای بررسی‌های بیشتر چندین تست و آزمایش انجام دهد.

بیماری‌هایی که باعث استرس زیاد می‌شوند

نمونه‌هایی از بیماری‌های جسمی که می‌توانند باعث بروز اختلالات عصبی و اضطرابی در فرد شوند:

  • بیماری‌های قلبی
  • دیابت
  • مشکلات تیروئیدی مانند پرکاری تیروئید
  • اختلالات تنفسی
  • ترک کردن داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین‌ها) و یا دیگر داروها
  • درد شدید و یا سندروم روده تحریک‌پذیر
  • بیماری‌های نادر مغزی که باعث ترشح هورمون‌های جنگ یا پرواز می‌شوند.

گاهی اضطراب شدید ناگهانی می‌تواند ناشی از عوارض جانبی استفاده از برخی داروها باشد. عواملی که در زیر به آن‌ها اشاره می‌شود می‌توانند خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی را افزایش دهند:

  • آسیب‌دیدگی
  • استرس ناشی از بیماری
  • ساختن و جمع شدن استرس در فرد
  • شخصیت افراد

آسیب‌دیدگی

احتمال ابتلا به اختلال اضطرابی در کودکان که در گذشته آسیب‌دیده‌اند، از آن‌ها سوءاستفاده شده و یا شاهد یک اتفاق ناگوار بوده‌اند بسیار بیشتر است.
همچنین خطر ابتلا به این اختلال در بزرگ‌سالانی که درگیر یک اتفاق ناگوار بوده‌اند نیز بیشتر است.

استرس ناشی از بیماری

داشتن مشکلات سلامتی و ابتلا به بیماری‌های جدی و خطرناک می‌تواند باعث به وجود آمدن نگرانی و ترس‌هایی در خصوص روند درمان و آینده در فرد بیمار شود.

ساختن و جمع شدن استرس در فرد

گاهی اتفاقات بزرگ و یا چندین اتفاق کوچک استرس‌زا می‌توانند مقدمه‌ای برای بروز اختلالات اضطرابی در فرد شوند. برای مثال مرگ یکی از افراد خانواده؛ نگرانی‌های مالی و نگرانی‌های ناشی از کار.

شخصیت افراد

برخی از افراد با تیپ‌های شخصیتی خاص بیش از دیگران آمادگی ابتلا به اختلالات اضطرابی رادارند.

علائم استرس و اضطراب شدید

علائم و نشانه های اضطراب شدید شامل موارد زیر است:

  • احساس نگرانی، بی‌قراری و تنش
  • داشتن این احساس که هرلحظه امکان دارد اتفاق ناگوار رخ بدهد و یا خطری بزرگ فرد را تهدید می‌کند.
  • افزایش تپش قلب
  • تنفس تند و سطحی
  • عرق کردن
  • لرزش
  • احساس خستگی و ضعف
  • عدم تمرکز و فکر کردن به موضوعات دیگر به‌جای فکر کردن به موضوعی که در آن لحظه پیش روی آن‌هاست.
  • داشتن اختلال در خوابیدن
  • داشتن مشکلات گوارشی
  • کنترل کردن ترس‌ها و نگرانی‌ها به‌سختی
  • دوری کردن از عواملی که باعث بروز این اختلالات در فرد می‌شوند.

عوارض استرس و اضطراب شدید

اختلالات اضطرابی بسیار پیچیده‌تر از ایجاد یک نگرانی ساده در فرد هستند. گاهی این اختلالات باعث به وجود آمدن بیماری‌های ذهنی و جسمی شدیدی در فرد می‌شوند. از جمله عوارض استرس شدید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • سردرد و یا درد شدید و مزمن در فرد
  • انزوای اجتماعی فرد
  • پدید آمدن مشکلاتی در خصوص مدرسه و شغل فرد
  • پایین آمدن سطح زندگی

نحوه تشخیص استرس مزمن

بیمار برای اینکه بفهمد آیا ارتباطی میان استرس و اضطراب وی و بیماری‌های جسمی وی هست یا نه باید به‌طور مرتب به پزشک مراجعه کند. همچنین پزشک هرگونه علامتی را که ممکن است ناشی از بیماری‌های جسمی باشد بررسی می‌نماید و در صورت نیاز به درمان آن می‌پردازد.

برای تشخیص بهتر اختلالات اضطرابی و دیگر بیماری‌های مشابه به آن گاهی پزشک از بیمار می‌خواهد تا یک تست تشخیص استرس انجام دهد. در این تست از بیمار می‌خواهند تا افکار، احساسات و رفتار خود را شرح دهد این کار به تشخیص دقیق بیماری و عوارض ناشی از آن کمک می‌کند.

اختلال اضطراب مزمن معمولا با دیگر بیماری‌های ذهنی مانند افسردگی و یا اختلالات ناشی از استفاده از مواد مخدر همراه است و همین قضیه تشخیص بیماری را پیچیده‌تر می‌نماید.

چگونگی درمان استرس شدید

استفاده از دارو و روان‌درمانی دو روش اصلی درمان اختلالات اضطرابی محسوب می‌شوند. معمولا بیمارانی که به‌صورت هم زمان از هردوی این روش‌ها استفاده می‌کنند سریع‌تر نتیجه می‌گیرند. گاهی پیدا کردن روش مناسب درمان برای هر فرد کمی زمان می‌برد و اشتباهاتی نیز در پی دارد.

به طور کلی روش های درمان استرس شدید شامل موارد زیر است:

  • داروهای ضد استرس
  • روان درمانی
  • تغییر سبک زندگی و درمان‌های خانگی

داروهای ضد استرس

داروی ضد استرس

برای درمان اختلالات اضطرابی داروهای مختلفی وجود دارد. این داروها بسته به نوع اختلال اضطرابی بیمار و دیگر بیماری‌های ذهنی وی برای او تجویز می‌شوند. از انواع این داروهای ضد اضطراب می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • داروهای ضدافسردگی
  • داروی آرام‌بخش بوسپیرون
  • داروی آرام‌بخش بنزودیازپین (برای از بین بردن موقتی نشانه‌های اختلال اضطراب)

در خصوص مزایا و عوارض داروهای ضد استرس استفاده از داروها با پزشک خود صحبت کنید.

درمان استرس به کمک روان درمانی

درمان استرس و اضطراب شدید

در این روش درمانی که به گفتار درمانی یا روانکاوی نیز معروف است بیمار به کمک درمانگر و روان‌شناس تلاش می‌کند تا نشانه های اختلال اضطراب در خود از بین ببرد. این‌یک روش تاثیرگذار برای درمان اضطراب است.

رفتار درمانی شناختی موثرترین روش روانکاوی برای درمان اختلالات اضطرابی است. معمولا در این دوره درمانی کوتاه‌مدت به بیمار مهارت خاصی را می‌آموزند تا نشانه‌ها و علائم اضطراب خود را بهبود ببخشد و به‌آرامی به فعالیت‌هایی بپردازد که به دلیل بیماری خود از آن‌ها دوری می‌کرده.

تغییر سبک زندگی و درمان‌های خانگی

درحالی‌که بیشتر بیماران برای کنترل اختلال اضطراب خود به روانکاوی و استفاده از داروها نیاز دارند اما گاهی تغییر سبک زندگی نیز می‌تواند در درمان این بیماری تأثیرگذار باشد. در ادامه به روش‌هایی که بیماران برای تغییر سبک زندگی خود می‌توانند انجام دهند اشاره می‌کنیم:

  • داشتن فعالیت‌های فیزیکی
  • ترک کردن سیگار و ترک کردن یا کاهش استفاده از نوشیدنی‌های کافیین دار
  • استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن و کاهش استرس
  • خواب و استراحت کافی در اولویت قرار دادن
  • سالم خوری

داشتن فعالیت‌های فیزیکی

با یک برنامه‌ریزی مناسب بیمار می‌تواند بیشتر روزهای هفته را فعالیت فیزیکی داشته باشد. ورزش کردن یکی از بهترین راه‌های کاهش استرس است. ورزش حال روحی بیمار را بهبود می‌بخشد و به سلامتی او کمک می‌کند. بنابراین بیمار می‌تواند برای کمک به بهبودی خود ورزش را از میزان کم شروع کرده و به‌تدریج آن را افزایش دهد.

ترک کردن سیگار و ترک کردن یا کاهش استفاده از نوشیدنی‌های کافیین دار

نیکوتین و کافئین هر دو باعث شدیدتر شدن استرس می‌شوند.

استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن و کاهش استرس

تکنیک‌های تجسمی؛ مدیتیشن و یوگا روش‌هایی هستند که می‌توانند به کاهش استرس فرد کمک کنند.

خواب و استراحت کافی در اولویت قرار دادن

بیماران باید تمام تلاش خود را بکنند تا خواب و استراحت کافی داشته باشند.

سالم خوری

خوردن غذاهای سالم مانند سبزی‌ها، میوه، غلات کامل و ماهی می‌تواند به کاهش استرس فرد کمک کند اما در این باره تحقیقات بیشتری احتیاج است.



:: برچسب‌ها: استرس , اضطراب شدید , درمان , پزشکی , ,
:: بازدید از این مطلب : 75
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 31 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
سندرم تونل کارپال مچ دست
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سندرم تونل کارپال مچ دست

سندرم تونل کارپال شرایطی است که باعث درد، بی حسی، و سوزش دست و بازو می‌شود. این شرایط زمانی ایجاد می‌شود که یکی از اعصاب اصلی دست (عصب میانی) که از مچ دست می‌گذرد، تحت فشار قرار گیرد.

در اکثر بیماران، سندرم تونل کارپال به مرور زمان بدتر می‌شود، بنابراین تشخیص و درمان زود هنگام از اهمیت زیادی برخوردار است. در مراحل اولیه، معمولا مشکل با درمان‌های ساده‌ای همچون استفاده از اسپلینت یا عدم انجام برخی فعالیت‌ها، بهبود می‌یابد.

اگر فشار به عصب میانی ادامه یابد، باعث آسیب به عصب و تشدید علائم می‌شود. در برخی از بیماران برای جلوگیری از آسیب دائمی، جراحی انجام می‌شود تا فشار از روی عصب میانی برداشته شود.

درمان سندرم تونل کارپال یک فرآیند تدریجی است. در اکثر افراد، اگر درمانی انجام نشود، سندرم تونل کارپال با گذر زمان تشدید می‌شود. به همین دلیل، بیماری باید در مراحل اولیه توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب ارزیابی و تشخیص داده شود. در مراحل اولیه، می‌توان پیشرفت بیماری را کند یا متوقف کرد.

علت سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال در اثر ترکیبی از عوامل مختلف به وجود می‌آید. مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که زنان و افراد مسن بیشتر در معرض ابتلا به سندروم تونل کارپال هستند.

عوامل سندرم تونل کارپال عبارتند از:

  • وراثت
  • انجام یک حرکت تکراری با دست
  • حالت قرارگیری دست و مچ
  • بارداری
  • وضعیت سلامت فرد

سندرم تونل کارپال مچ دست

وراثت

وراثت عامل بسیار مهمی است. ممکن است سندرم تونل کارپال در برخی افراد خفیف‌تر باشد یا تفاوت‌های موجود در آناتومی افراد باعث شود شدت بیماری در افراد متفاوت باشد و این عوامل از طریق وراثت منتقل می‌شوند.

انجام یک حرکت تکراری با دست

تکرار یک حرکت توسط دست و مچ یا انجام فعالیت‌هایی به مدت طولانی به تاندون‌های مچ دست آسیب رسانده و باعث تورم می‌شود و تورم نیز بر عصب فشار وارد می‌کند.

حالت قرارگیری دست و مچ

انجام فعالیت‌هایی که مستلزم خمیدگی یا کشیدگی شدید دست و مچ برای مدت طولانی باشند، باعث افزایش فشار وارده به عصب می‌شوند.

سندرم تونل کارپال در بارداری

تغییرات هورمونی دوران بارداری نیز باعث التهاب می‌شوند.

وضعیت سلامت فرد

دیابت، رماتیسم مفصلی و اختلالات غده تیروئید نیز در ایجاد سندرم تونل کارپال نقش دارند.

علائم سندرم تونل کارپال

علائم و نشانه های سندرم تونل کارپال عبارتند از:

  • بی حسی، سوزش، خارش، و درد که ابتدا از انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت میانی و انگشت انگشتری شروع می‌شوند.
  • حس شوک مانند گاه به گاه در انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت میانی و انگشت انگشتری.
  • درد یا سوزشی که از ساعد به سمت شانه می‌رود.
  • احساس ضعف در دست که باعث می‌شود انجام حرکاتی مانند بستن دکمه‌‌های لباس سخت شود.
  • افتادن اشیا از دست در اثر ضعف، بی حسی، یا عدم آگاهی از موقعیت دست در فضا.

روش های تشخیص تونل کارپال مچ دست

روش هایی که برای تشخیص سندرم تونل کارپال دست مورد ستفاده قرار می‌گیرند عبارتند از:

  • معاینه فیزیکی
  • آزمایش‌های الکتروفیزیولوژیکی

معاینه فیزیکی

در هنگام معاینه، پزشک درمورد وضعیت کلی سلامت فرد، سوابق پزشکی و همچنین علائم بیماری از بیمار سوالاتی می‌پرسد. پزشک با دقت دست و مچ را معاینه کرده و آزمایش‌هایی فیزیکی روی آن انجام می‌دهد. در حین آزمایش، پزشک کارهای زیر را انجام می‌دهد:

  • روی عصب میانی مچ دست ضربه می‌زند یا آن را حرکت می‌دهد تا ببیند حس سوزش یا بی‌حسی در انگشتان به وجود می‌آید یا خیر.
  • مچ دست را خم کرده و آن را در حالت خمیده نگه می‌دارد تا بی‌حسی و سوزش دست‌ها را بررسی کند.
  • در حالی که چشمان فرد بسته هستند، با وسیله‌ای مخصوص به نوک انگشتان ضربه می‌زند تا به حساسیت نوک انگشتان پی‌ببرد.
  • ضعف عضلات پا‌ی شست را بررسی می‌کند.
  • به دنبال آتروفی در عضلات اطراف پای شست می‌گردد. در مواردی که آتروفی شدیدی وجود داشته باشد، عضلات اطراف پای شست کوچک‌تر خواهند بود.

تشخیص سندرم تونل کارپال

آزمایش‌های الکتروفیزیولوژیکی

آزمایش‌های الکتروفیزیولوژیکی به پزشک کمک می‌کنند تا میزان عملکرد عصب میانی را ارزیابی کرده و تعیین کند که آیا فشار زیادی بر روی عصب وارد می‌آید یا خیر.

آزمایش‌های الکتروفیزیولوژیکی همچنین به پزشک کمک می‌کنند که وجود دیگر شرایط عصبی، مانند بیماری عصب یا دیگر قسمت‌های تحت فشار عصب که در بروز علائم موثر هستند را تشخیص دهند. بهبود با روش الکترومیوگرافی (ماهیچه‌نگاری برقی) از راه مطالعه هدایت عصبی انجام می‌شود.

سندرم تونل کارپال مچ دست

آزمایش‌های الکتروفیزیولوژیکی عبارتند از:

  • بررسی نوار عصب
  • الکترومیوگرافی (EMG)

بررسی نوار عصب

آزمایش‌های بررسی نوار عصب، سیگنال‌های فرستاده شده به اعصاب دست و بازو را اندازه‌گیری کرده و تعیین می‌کنند که چه زمانی عصب در برابر سیگنال، عکس العمل مناسبی نداشته است. بررسی نوار عصب به پزشک در تشخیص شدت بیماری و انتخاب روش درمان کمک می‌کند.

الکترومیوگرافی (EMG)

الکترومیوگرافی (ماهیچه‌نگاری برقی) میزان فعالیت الکتریکی عضلات را اندازه‌گیری می‌کند. نتایج حاصل از الکترومیوگرافی نشان دهنده وجود یا عدم وجود آسیب در عضله یا عصب است.

درمان سندرم تونل کارپال در دست

روش های درمان سندرم تونل کارپال به دو دسته درمان بدون جراحی و درمان با جراحی تقسیم‌بندی می‌شود.

درمان بدون جراحی

معمولا اگر سندرم تونل کارپال مچ دست زود تشخیص داده شود، بدون جراحی درمان می‌شود. اگر پزشک از تشخیص خود مطمئن نباشد یا علائم خفیف باشند، پزشک درمان با روش‌های بدون جراحی را پیشنهاد می‌کند.

روش‌های درمانی بدون جراحی عبارتند از:

  • استفاده از آتل یا اسپلینت
  • داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)
  • تغییر فعالیت‌ها
  • ورزش‌های حرکت دهنده عصب
  • تزریق داروهای استروئیدی

درمان سندرم تونل کارپال

استفاده از آتل یا اسپلینت

استفاده از آتل یا اسپلینت در هنگام شب مانع از خمیدگی مچ دست در خواب می‌شود. مستقیم ماندن مچ باعث کاهش فشار روی عصب کارپال می‌شود. در طول روز نیز هنگامی که انجام فعالیت‌های روزانه باعث تشدید علائم می‌شوند، استفاده از بریس می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs)

مصرف داروهایی همچون ایبوپروفن و ناپروکسن باعث کاهش درد و التهاب می‌شوند.

تغییر فعالیت‌ها

علائم سندرم تونل کارپال معمولا زمانی ظاهر می‌شوند که دست و مچ مدتی طولانی در یک حالت قرار گیرند مخصوصا زمانی که مچ دست در حالت خمیده یا مستقیم قرار گرفته باشند.

اگر شغل یا فعالیت‌های تفریحی فرد به گونه‌ای است که باعث تشدید علائم می‌شود، تغییر فعالیت‌‌ها باعث کاهش علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری می‌شود. در برخی موارد، تغییر فعالیت‌ها مستلزم تغییر محل کار است.

ورزش‌های برای سندرم تونل کارپال

انجام حرکاتی که باعث می‌شوند عصب میانی راحت‌تر در تونل کارپال مچ دست حرکت کند برای برخی از بیماران مفید است. پزشک یا درمانگر انجام حرکات ورزشی مخصوصی را به بیمار توصیه می‌کنند.

تزریق داروهای استروئیدی

کورتیکواستروئید یا کورتیزون یک عامل ضد التهابی قوی است که به تونل کارپال تزریق می‌شود. هرچند این تزریق‌ها باعث کاهش درد و جلوگیری از تشدید بیماری می‌شوند اما در برخی موارد اثر آنها موقتی است. گاهی پزشک از تزریق کورتیزون برای تشخیص سندرم تونل کارپال نیز استفاده می‌کند.

عمل جراحی سندرم تونل کارپال

روشی که در جراحی سندرم تونل کارپال مچ دست مورد استفاده قرار می‌گیرد به نام آزادسازی تونل کارپال معروف است. دو روش مختلف برای انجام جراحی وجود دارد اما هدف از هر دو روش، کاهش فشار وارده به عصب میانی از طریق قطع رباط عرضی بالای تونل کارپال است. این کار باعث افزایش حجم تونل کارپال شده و فشار موجود روی عصب میانی را کاهش می‌دهد. این دو روش عبارتند از:

  • جراحی باز آزادسازی تونل کارپال
  • جراحی آندوسکوپیک (لیزری) آزادسازی تونل کارپال

جراحی باز آزادسازی تونل کارپال

در جراحی باز، پزشک شکاف کوچکی در کف دست بیمار ایجاد می‌کند و از طریق این شکاف، داخل دست و مچ را مشاهده می‌کند. در حین عمل، پزشک یک برش بر روی رباط عرضی (بالای تونل کارپال) ایجاد می‌کند. این برش موجب افزایش حجم تونل و در نتیجه کاهش فشار درون آن می‌گردد.

پس از جراحی، به تدریج لبه‌های باز شده رباط دوباره بسته می‌شوند، ولی حجم تونل کارپال افزایش یافته و فشار روی عصب میانی کاهش خواهد یافت. در حین جراحی، رباط عرضی قطع می‌شود. زمانی که رباط بهبود یابد، فضای بیشتری برای عصب و تاندون‌ها وجود خواهد داشت.

جراحی آندوسکوپیک (لیزری) آزادسازی تونل کارپال

در جراحی اندوسکوپیک، جراح یک یا دو شکاف پوستی کوچک که ورودی نامیده می‌شوند ایجاد کرده و توسط یک دوربین کوچک به نام اندوسکوپ، درون دست و مچ را مشاهده می‌کند. سپس از یک چاقوی مخصوص برای قطع رباط عرضی استفاده می‌کند. قطع رباط عرضی در جراحی باز و اندوسکوپیک یکسان است.



:: برچسب‌ها: سندرم , تونل , کارپال , مچ دست , درمان , علائم ,
:: بازدید از این مطلب : 90
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 31 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
بیماری زوال عقل یا دمانس مغزی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

بیماری زوال عقل یا دمانس مغزی

بیماری دمانس مغزی به گروهی از علائم گفته می‌شود که می‌تواند در سالمندان و جوانان ایجاد شود و علت‌های مختلفی دارد. برخی علائم بیماری زوال عقل از دست دادن حافظه و تغییرات خلقی است که می‌توان با دارو و سایر روش‌ها برای درمان و بهبود آن اقدام نمود.

زوال عقل یا دمانس چیست؟

بیماری دمانس یا زوال مغزی یک بیماری خاص نیست بلکه به گروهی از علائم گفته می‌شود تا حدی بر حافظه، تفکر و توانایی‌های اجتماعی فرد اثر می‌گذارند که در عملکردهای روزانه فرد اختلال ایجاد می‌کنند. درست است که دمانس یا زوال عقل موجب از دست رفتن حافظه می‌شود اما علل مختلف دیگری هم می‌توانند موجب از دست رفتن حافظه شوند.

بنابراین ضعف حافظه، به تنهایی نشان‌دهنده این نیست که شما دچار زوال عقل شده‌اید. بیماری آلزایمر یکی از شایع‌ترین علل بروز دمانس مغزی در افراد مسن است اما این بیماری می‌تواند علل دیگری نیز داشته باشد. بسته به علت بروز دمانس، برخی از علائم مرتبط با آن ممکن است درمان شوند.

درباره دمانس مغزی بیشتر بدانید

دمانس مغزی گروهی از علائم است که فراموشی و ضعف حافظه نیز یکی از آن‌ها است. سایر علائم مربوط به زوال عقل شامل مشکل در فکر کردن، حل مسائل و مشکلات زبانی و گفتاری می‌شود. این تغییرات معمولا در ابتدا بسیار جزئی و خفیف هستند اما به تدریج تا حدی شدید می‌شوند که روند زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

افراد مبتلا به دمانس همچنین ممکن است دچار تغییرات رفتاری و خلق‌وخو نیز شوند. زوال عقل زمانی ایجاد می‌شود که مغز بر اثر بیماری مانند آلزایمر یا سکته‌های مغزی مکرر آسیب می‌بیند.

این مشکلات را می‌توان با سی تی اسکن و گروهی از تست‌های نورولوژیکی بر روی سیستم عصبی بدن، تشخیص داد. درمان این مشکلات نیز با مصرف دارو و برخی ویتامین‌ها و انجام بعضی روش‌های فیزیوتراپی خاص مانند ماساژ است.

بنابراین اگر یکی از عزیزان شما به علائم دمانس مبتلا شده است لازم است به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا از شدت گرفتن و بدتر شدن علائم او جلوگیری کنید.

علت بیماری دمانس مغزی

بیماری دمانس مغزی بر اثر آسیب به سلول‌های عصبی در مغز ایجاد می‌شود که این آسیب ممکن است در نواحی مختلفی از مغز باشد. علائم دمانس در هر فرد به طور متفاوتی بروز می‌کنند که این موضوع بستگی به ناحیه آسیب‌دیده در مغز دارد.

علل ایجاد بیماری دمانس پیش‌رونده

علت دمانس پیش‌رونده که بهبود پیدا نمی‌کنند و قابل بازگشت نیستند، عبارتند از:

  1. بیماری آلزایمر
  2. دمانس عروقی
  3. زوال عقل با اجسام لویی
  4. دمانس گیجگاهی پیشانی (فرونتوتمپورال)
  5. دمانس ترکیبی

بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت دمانس در سالمندان

شایع‌ترین علت دمانس در افراد بالای ۶۵ سال، بیماری آلزایمر است. هرچند علت بروز بیماری آلزایمر مشخص نیست اما در مغز این افراد همیشه پلاک‌ها و گره‌های بافتی یافت می‌شود. این پلاک‌ها از پروتئینی به نام بتاآمیلوئید تشکیل شده‌اند و ماده اصلی گره‌های بافتی نیز پروتئینی به نام تائو است. وجود برخی عوامل ژنتیکی خاص نیز می‌تواند احتمال بروز آلزایمر را زیاد کند.

 

دمانس عروقی

دومین علت شایع بروز دمانس، وارد شدن آسیب به عروقی است که به مغز خون‌رسانی می‌کنند. مشکلات عروقی می‌تواند ناشی از سکته مغزی یا سایر بیماری‌های عروقی باشد.

زوال عقل با اجسام لویی

اجسام لویی در واقع توده‌های پروتئینی غیرعادی هستند که در مغز افراد مبتلا به این نوع بیماری‌های دمانس اجسام لویی، آلزایمر و پارکینسون یافت می‌شوند. این نوع از زوال عقل نیز یکی از انواع شایع دمانس است.

دمانس گیجگاهی پیشانی (فرونتوتمپورال)

در این بیماری گروهی از سلول‌های مغزی آسیب می‌بینند که در ناحیه قدامی گیجگاهی مغز قرار دارند. این نواحی از مغز بیشتر بر روی رفتار، زبان و گفتار و شخصیت فرد کنترل دارند.

دمانس ترکیبی

انجام مطالعات بر روی مغز افراد بالای ۸۰ سال که به دمانس (علائم فرسایش مغزی) مبتلا بوده‌اند، نشان داده است که اغلب این افراد به طور همزمان به چند نوع دمانس (مانند دمانس عروقی، اجسام لویی و آلزایمر) مبتلا بوده‌اند.

تحقیقات زیادی همچنان در حال انجام هستند تا مشخص شود که داشتن چند نوع دمانس به طور همزمان، چگونه بر بروز علائم مختلف تاثیر می‌گذارد.

سایر بیماری‌های مرتبط با دمانس یا زوال عقل

سایر بیماری‌های مرتبط با دمانس یا زوال عقل شامل موارد زیر است:

  1. بیماری هانتینگتون
  2. آسیب مغزی بر اثر ضربه به سر
  3. بیماری کروتزفلد یاکوب (CJD) یا جنون گاوی
  4. بیماری پارکینسون
  5. عفونت و بیماری‌های سیستم ایمنی
  6. اختلالات متابولیسمی و غدد
  7. کمبود‌های غذایی
  8. واکنش به داروها
  9. هماتوم در اطراف غشای مغزی
  10. مسمومیت
  11. تومور مغزی
  12. آنوکسی یا کمبود اکسیژن
  13. هیدروسفالی فشار معمولی

بیماری هانتینگتون

این بیماری بر اثر جهش ژنتیکی ایجاد می‌شود و موجب می‌شود که برخی از سلول‌های مغزی و نخاعی شما از بین بروند. علائم و نشانه این بیماری عبارتند از اختلالات شدید فکری (اختلال درک) که در سن ۳۰ الی ۴۰ سالگی بروز می‌کند.

آسیب مغزی بر اثر ضربه به سر

ممکن است بر اثر وارد شدن ضربات مکرر به سر، آسیب‌های جدی به مغز وارد شود. این حالت برای مثال ممکن است برای ورزشکاران بوکس، ورزشکاران فوتبال آمریکایی یا سربازان پیش بیاید.

بسته به این که کدام قسمت از مغز آسیب‌دیده است، این آسیب می‌تواند موجب بروز علائم دمانس مانند افسردگی، عصبانیت شدید، حرکات غیر هماهنگ، اختلال در گفتار، حرکات آرام بدن و لرزش بدن شود. این علائم ممکن است سال‌ها پس از آسیب‌دیدگی بروز کنند.

بیماری کروتزفلد یاکوب (CJD) یا جنون گاوی

این بیماری معمولا بدون هیچ عامل خطر مشخصی بروز می‌کند و احتمال می‌رود که ناشی از نوعی پروتئین غیرعادی در بدن باشد. بیماری جنون گاوی می‌تواند ارثی باشد و یا بر اثر تماس با مغز و بافت سیستم عصبی شخص بیمار، به فرد دیگر منتقل شود.

بیماری پارکینسون

بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون نهایتا دچار علائم دمانس می‌شوند.

عفونت و بیماری‌های سیستم ایمنی

ممکن است بر اثر تب یا سایر واکنش‌های سیستم ایمنی برای مبارزه با عفونت، علائم مشابه با بیماری دمانس بروز کنند. بیماری‌هایی مانند ام اس که ناشی از حمله سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی هستند نیز ممکن است علائم دمانس را ایجاد کنند.

اختلالات متابولیسمی و غدد

افراد مبتلا به اختلال تیروئیدی، هیپوگلیسمی (کمبود قند خون)، کمبود یا داشتن مقدار بیش‌ازحد سدیم یا کلسیم یا افراد مبتلا به نقص عملکردی در جذب ویتامین B12 ممکن است به علائم مشابه دمانس یا تغییرات خلق‌وخویی دچار شوند.

کمبود‌های غذایی

نخوردن آب کافی (کم‌آبی بدن)، عدم مصرف ویتامین B1 به اندازه کافی (که در افراد مبتلا به اعتیاد الکل شایع است) و عدم مصرف ویتامین B6 و B12 به میزان کافی می‌تواند موجب بروز علائم مشابه دمانس یا زوال عقل شود.

واکنش به داروها

واکنش بدن نسبت به تاثیر یک دارو یا بر هم کنش چند دارو که با یکدیگر مصرف شده‌اند، ممکن است موجب بروز علائم مشابه بیماری دمانس مغزی شود.

هماتوم در اطراف غشای مغزی

خونریزی بین سطح مغز و لایه پوششی که مغز را احاطه کرده است می‌تواند موجب بروز علائم دمانس شود. این نوع خونریزی در بین افراد مسن که زمین خورده‌اند زیاد اتفاق می‌افتد.

مسمومیت

قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مانند سرب یا سایر مواد مسموم‌کننده مانند آفت‌کش‌ها و همچنین مصرف مواد مخدر غیرقانونی و سوءمصرف الکل می‌توانند موجب بروز علائم دمانس شوند. ممکن است با انجام اقدامات درمانی، این علائم بهبود پیدا کنند.

تومور مغزی

در موارد بسیار نادری، ممکن است علائم دمانس بر اثر آسیب‌های ناشی از تومور مغزی باشد.

آنوکسی یا کمبود اکسیژن

این مشکل با نام هیپوکسیا نیز شناخته می‌شود و زمانی رخ می‌دهد که یک ارگان به دلیلی اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند. آنوکسی ممکن است بر اثر آسم شدید، حمله قلبی، مسمومیت مونوکسید کربن یا هر علت دیگری ایجاد شود.

هیدروسفالی فشار معمولی

این وضعیت بر اثر بزرگ شدن بطن‌های مغزی ایجاد می‌شود و می‌تواند موجب مشکلات راه رفتن، اختلالات ادراری و از دست دادن حافظه شود.

علائم بیماری زوال عقل چیست؟

علائم زوال عقل یا دمانس با توجه علت اصلی بروز آن متفاوت هستند اما شایع‌ترین علائم آن عبارتند از:

  1. از دست دادن حافظه که معمولا توسط همسر یا اعضای دیگر خانواده مورد توجه قرار می‌گیرد.
  2. مشکل در برقراری ارتباط با دیگران و یافتن کلمات مناسب در حین حرف زدن
  3. مشکل در استدلال و حل مسئله
  4. مشکل در انجام وظایف ذهنی سنگین و پیچیده
  5. مشکل در برنامه‌ریزی و هماهنگی کارها
  6. مشکل در تعادل و هماهنگی اعضای بدن
  7. گیج بودن و عدم تمرکز
  8. افسردگی
  9. اضطراب
  10. پارانویا

علائم زوال عقل یا دمانس

دلایل بیماری زوال عقل و عوامل افزایش خطر ابتلا به آن

بسیاری از عوامل خطر می‌توانند در نهایت منجر به بیماری زوال عقل یا دمانس شوند. برخی از دلایل زوال عقل عبارتند از:

  1. سن
  2. سوابق خانوادگی
  3. سندرم دان
  4. اختلالات ادراکی خفیف
  5. مصرف زیاد الکل
  6. افسردگی
  7. دیابت
  8. سیگار کشیدن
  9. ابتلا به آپنه (وقفه تنفسی در خواب)

راه های تشخیص دمانس یا زوال عقل

برای تشخیص دمانس یا زوال عقل پزشک ذر ابتدا علائم و شرح‌ حال شما را بررسی کرده و شما را معاینه فیزیکی می‌کند. او همچنین از یکی از نزدیکان شما در مورد علائمی که دارید سؤال می‌کند.

هیچ تست منفرد و مشخصی برای تشخیص قطعی بیماری زوال عقل وجود ندارد و بنابراین پزشکان برای تشخیص دقیق مشکل از چندین روش تشخیصی مختلف استفاده می‌کنند. این تست‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

  1. تست‌های ادراکی و نوروفیزیولوژیک
  2. ارزیابی نورولوژیکی
  3. اسکن مغزی
  4. تست‌های آزمایشگاهی

تست‌های ادراکی و نوروفیزیولوژیک

پزشک می‌تواند عملکرد فکری و ادراکی شما را تحلیل کند. تست‌های مخصوصی برای ارزیابی عملکردهای فکری ماند حافظه، تشخیص موقعیت، استدلال، قضاوت، تمرکز و مهارت‌های زبانی و گفتاری وجود دارند.

تشخیص بیماری دمانس یا زوال عقل

ارزیابی نورولوژیکی

ممکن است پزشک عملکرد حافظه، گفتار، ادراک بینایی، تمرکز، قابلیت حل مسئله، حواس تعادل بدن و رفلکس‌ها و سایر علائم مربوط به سیستم عصبی بدن شما را ارزیابی کند.

اسکن مغزی

اکسن مغزی توسط دستگاه‌های زیر انجام می‌شود:

  1. سی تی اسکن
  2. اسکن ام آر آی
  3. پت اسکن (PET scans)

سی تی اسکن و ام آر آی

با استفاده از این اسکن‌ها می‌توان به دنبال علائم بروز سکته مغزی، خونریزی مغزی، تومور یا هیدروسفالی بود.

پت اسکن (PET scans)

این اسکن‌ها، الگوی عملکردی مغز و همچنین وجود رسوبات پروتئین آمیلوئید در مغز را نشان می‌دهند. این پروتئین یکی از علائم مشخصه ابتلا به آلزایمر است.

تست‌های آزمایشگاهی

با انجام آزمایش خون می‌توان مشکلات فیزیکی که بر عملکرد مغز تاثیر دارند را شناسایی نمود، مانند کمبود ویتامین B12 و کم‌کاری غده تیروئید. گاهش اوقات مایع مغزی نخاعی برای بررسی عفونت، التهاب و برخی بیماری‌های فرسایشی مورد آزمایش قرار می‌گیرد.

درمان دمانس

در اغلب موارد نمی‌توان بیماری دمانس را به طور کامل درمان کرد اما راه‌هایی برای کنترل علائم آن وجود دارند. برخی از این راه‌ها عبارتند از:

  1. دارو درمانی
  2. روش‌های درمانی مکمل
  3. سایر روش‌های درمان دمانس

دارو درمانی

این داروها برای بهبود موقتی علائم دمانس تجویز می‌شوند:

  1. مهارکننده‌های کولین استراز
  2. ممانتین

مهارکننده‌های کولین استراز

این داروها شامل دونپزیل (آریسیتپ)، ریواستیگمین (اگزلون) و گالانتامین (رازادین) می‌شوند و نحوه تاثیرگذاری آن‌ها به این صورت است که میزان پیام رسان‌های شیمیایی مؤثر در حافظه و استدلال مغزی را افزایش می‌دهند.

ممانتین

این دارو موجب تنظیم فعالیت گلوتامات می‌شود. گلوتامات نوعی پیام رسان شیمیایی در عملکردهای مغزی مانند یادگیری و حافظه است. در برخی از موارد، ممانتین همراه با مهارکننده‌های کولین استراز تجویز می‌شود.

روش‌های درمانی مکمل

انواع روش‌های درمان دمانس از جمله مصرف مکمل‌های غذایی، داروهای گیاهی و تراپی‌های مختلف برای افراد مبتلا به بیماری دمانس مورد ارزیابی و تحقیق قرار گرفته‌اند. برخی از این روش‌ها می‌توانند مزایایی را به همراه داشته باشند.

برخی از این روش‌ها برای افراد مبتلا به آلزایمر و سایر انواع زوال عقل که مورد مطالعه قرارگرفته‌اند عبارتند از:

  1. ویتامین E: برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف ویتامین E می‌تواند در کند کردن روند آلزایمر مؤثر باشد، اما شواهد کمی برای اثبات قطعی این نظریه وجود دارد.
  2. اسیدهای چرب امگا۳: برخی از شواهد نشان داده‌اند که خوردن ماهی برای ۳ بار در هفته می‌تواند خطر بروز زوال مغزی را کاهش دهد.

سایر درمان‌ها

این روش‌های درمان دمانس یا زوال عقل ممکن است در کاهش آشفتگی و اضطراب بیمار موثر باشند و موجب آرامش بیشتر بیمار شوند:

  1. موسیقی درمانی
  2. آروماتراپی (رایحه درمانی) که در آن از روغن‌های گیاهی معطر استفاده می‌شود.
  3. ماساژ درمانی
  4. هنردرمانی


:: برچسب‌ها: بیماری , زوال عقل , دمانس , مغزی , پزشکی , درمان , اعصاب , روان , ,
:: بازدید از این مطلب : 82
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : سه شنبه 27 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
تست نوار عصب بینایی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

نوار عصب چشم یک تست بسیار مهم در تشخیص بیماری‌های مرتبط با عصب چشم و ضایعه‌های عصبی در قسمت مسیر بینایی است.

شناخت نوار عصب بینایی

VEP به معنای پتانسیل برانگیخته بینایی است و عبارت است از بررسی مسیرهای بینایی بین چشم و مراکز دیداری مغز. هر چشم یا میدان دید به طور جداگانه بررسی می‌شود. این روش مانند بررسی استاندارد بینایی نیست.

نوار عصب چشم شبیه الکتروانسفالوگرام است زیرا امواج مغز را ثبت می‌کند اما با آن تفاوت دارد زیرا بر بخش‌هایی از مغز تمرکز می‌کند که شامل بخش‌های بینایی است.

در این روش هنگامی که در حال مشاهده یک نسخه شطرنجی سیاه سفید هستید سیگنال‌های الکتریکی مغز شما ثبت می‌شوند و در نوار عصب چشم دریافت صحیح اطلاعات بینایی توسط مغز نشان داده می‌شود.

دکتر مغز و اعصاب برای اطمینان از پیشرفت روند بهبود بیماری‌هایی همچون ام اس و تشخیص عارضه‌هایی چون فشار چشم به خصوص در افراد مبتلا به دیابت از نوار بینایی استفاده می‌کنند.

تست نوار عصصب چشم دقت بالاتری نسبت به تست‌هایی چون ام آر آی دارد و برای تشخیص‌های بسیار دقیق استفاده می‌شود.

نوار عصب چشم برای چیست؟

برای تشخیص بیماری‌های زیر از عکس عصب چشم استفاده می‌شود.

  • آب سیاه
  • مشکوک بودن بیمار به آب سیاه
  • ام اس
  • اختلالات بینایی
  • آسیب جمجمه
  • حرکات غیر عادی چشم

پزشک از روش نوار عصب بینایی چشم برای موارد زیر نیز استفاده می‌کند.

  • ارزیابی عملکرد سیستم عصبی
  • تشخیص ناهنجاری‌ها و آسیب‌های سیستم عصبی
  • بررسی پیشرفت یا درمان بیماری‌ها تحلیل‌ برنده عصب
  • بررسی فعالیت مغز و سیگنال‌های عصبی در طی جراحی مغز یا نخاع افرادی که تحت بیهوشی عمومی قرار دارند.
  • ارزیابی عملکرد مغز بیمارانی که در کما به سر می‌برند.

مزایای نوار عصب چشم در جراحی

برخی از متخصصان به دلیل مزایای نوار عصب چشم در طول جراحی از آن استفاده می‌کنند. این مزایا به شرح زیر هستند:

  • نیازی به وارد کردن ابزار‌های پزشکی در بافت مربوطه نیست.
  • معیار بسیار خوبی برای هشدار است.
  • تنها روش شناخته شده برای ارزیابی مسیر بینایی در طی عمل جراحی است.

محدودیت‌های نوار عصب بینایی در عمل جراحی

برخی از محدودیت‌هایی که پزشکان در استفاده از نوار عصب بینایی در جراحی با آن مواجه هستند، عبارتند از:

  • استانداردها و دستورالعمل‌های ناهماهنگ
  • بالا بودن میزان تغیرات (ظاهر و ناپدید شدن بدون هیچ دلیلی)
  • پایین بودن میزان حساسیت و تشخیص
  • واکنش‌های بدست آمده ممکن است به آزمایشات متعددی نیاز داشته باشد که این مساله باعث به تعویق افتادن تحلیل می‌شود. (۳۰-۱۵ ثانیه)
  • ممکن است به خاطر وجود مواد بیهوشی، ثبت آن دشوار یا غیر ممکن باشد.
  • توسط کوتر برقی پوشانده شود.

فاکتور‌های موثر در نوار عصب بینایی چشم

فاکتورهایی که در تست نوار عصب چشم موثر هستند شامل موارد زیر است:

  • سن
  • جنسیت
  • دقت دید
  • میزان دقت

سن

در طی دوران بزرگسالی بر تغیرات پایدار دامنه نهفتگی p100 به ویژه پس از ۴۵ سالگی تاثیر می‌گذارد.

جنسیت

دوران نهفتگی p100 در خانم‌ها کوتاه‌تر است.

دقت دید

تغیرات مربوط به نهفتگی p100 به روشنایی شبکیه و سایز آن بستگی دارد.

میزان دقت

با مشاهده و بررسی و الگوی الکتروتینوگرافی

آمادگی برای نوار عصب چشم چگونه است؟

بهتر است قبل از انجام تست عکس عصب چشم برخی نکات را انجام دهید. این نکات عبارتند از:

  • در صورت امکان قبل از مراجعه برای انجام نوار عصب چشم سر خود را بشویید و از زدن هرگونه اسپری، ژل، روغن یا هر ماده دیگری به موهای خود خودداری نمایید.
  • استراحت کامل داشته باشید زیرا در طول آزمایش باید هوشیار باشید.
  • در صورتی که از هرگونه دارویی استفاده می‌کنید برای طبیعی بودن وضعیت بدن مصرف آن را قطع نکنید.

تست نوار عصب چشم چگونه انجام می‌شود؟

مراحل انجام تست نوار عصب چشم عبارتند از:

  1. تست توسط متخصص بالینی انجام می‌شود و حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. در این زمان شما روی یک صندلی راحت در یک اتاق می‌نشینید.
  2. در ابتدا پزشک درباره پیشینه پزشکی سوالاتی را مطرح می‌کند (عمدتا در خصوص علایم و داروها) سپس به طور کامل تست را برای شما توضیح می‌دهد.
  3. متقابلا شما نیز می‌توانید سوالات خود را مطرح کنید.
  4. سپس پزشک برای بررسی مختصر وضعیت چشم ها از شما می‌خواهد حروف نوشته شده روی یک جدول را بخوانید.
  5. سپس به بررسی سر می‌پردازد و هفت دیسک فلزی کوچک که الکترود نامیده می‌شوند را به کمک چسب مخصوص در نقاط ویژه ای از سر قرار می‌دهد. این جریان حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد.
  6. پس از قرار دادن الکترود‌ها روی سر پزشک از شما می‌خواهد روی صندلی بنشینید و یک چشم خود را با چشم‌بندی بپوشانید.
  7. سپس از شما می‌خواهد آرام باشید و به مرکز تخته‌ای که مربع‌های سیاه و سفید متحرک را نشان می‌دهد نگاه کنید (تصویر را مشاهده کنید).
  8. برای انجام این تست باید به مدت ۲ دقیقه به یک صفحه نگاه کنید، سپس همانند آنچه در بخش فوق ذکر شد پزشک وضعیت چشم‌ها را بررسی می‌کند.

اقدامات پس از آزمایش نوار عصب چشم

پس از انجام نوار عصب چشم همه الکترود‌ها برداشته و سر تمیز می‌شود. ممکن است به علت استفاده از چسب موهای شما اندکی چسبناک به نظر برسد که با شستشو این مورد برطرف می‌شود.

هیچ گونه عوارض جانبی در نوار عصب چشم وجود ندارند و می‌توانید پس از انجام آزمایش به منزل برگردید و طبق روال گذشته به فعالیت‌های خود ادامه دهید.

اثرات جانبی نوار چشم

نباید هیچگونه درد یا مشکل در این روش احساس شود. انجام تست نوار عصب چشم کاملا ایمن و بی خطر است در حقیقت از انجام این تست لذت می‌برید و منتظر خواهید بود مجددا آن را انجام دهید. می‌توانید پس از آزمایش موهای خود را بشویید.

مدت زمان انجام تست نوار عصب چشم

انجام آزمایش حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد در حقیقت این زمان به همکاری شما با پزشک بستگی دارد.

تفسیر نوار عصب چشم

پس از انجام تست متخصص سلامت در خصوص نتایج بدست آمده از تست با شما صحبت می‌کند.

نتایج مورد قبول

مورد قبول بودن نتایج به این معناست که هیچ مشکلی در خصوص ارتباط عصبی بین چشم و مغز وجود ندارد. هیچگونه تفاوت چشمگیری بین چشم راست و چپ مشاهده نشده است و این امر به این معناست که از دید خوبی برخوردارید.

نتایج غیرقابل قبول

قابل قبول نبودن نتایج به این معناست که در ارتباط عصبی بین چشم و مغز مشکل وجود دارد. بین چشم راست و چپ اختلافاتی وجود دارد و این مساله می‌تواند به معنای تنبلی یکی از چشم‌ها باشد.

تنبلی چشم به این معناست که در دوران کودکی از یکی از چشم‌ها استفاده کافی نشده است. لوچی (چپ بودن چشم‌ها) عیوب انکاری (خطا در تمرکز نور چشم) یا اختلال عصب بینایی در زمره دلایل تنبلی چشم قرار دارند.

در صورتی که نتایج آزمایش نوار عصب چشم یا بینایی شما قابل قبول نبود برای انجام بررسی‌های بیشتر و درمان به چشم پزشک ارجاع می‌شوید. آزمایشات شامل آزمایش دقیق‌تر چشم‌ها، نوار عصب چشم و آزمایش‌های استاندارد بینایی است که توسط چشم پزشک انجام می‌شود.

سوالات متداول درباره نوار عصب بینایی چشم

در ادامه سوالات متداول درباره نوار عصب بینایی چشم را که معمولا توسط بیماران پرسیده می‌شود، پاسخ می‌دهیم.

آیا نتیجه آزمایش به بیمار تحویل داده می‌شود؟

خیر. ممکن است بررسی نوار عصب چشم یا بینایی شما توسط متخصصین فیزیولوژی اعصاب کمی طول بکشد. گزارشی از یافته‌های بدست آمده ثبت می‌شود و به پزشک شما ارسال می‌شود. پس پزشک برای تعیین قرار ملاقات تماس می‌گیرد و در خصوص نتایج بدست آمده با شما صحبت می‌کند.

آیا من چیزی را احساس می‌کنم؟

قبل از قرار دادن الکترودها روی سر احساس می‌کنید پوست شما با پنبه تمیز می‌شود در غیر این صورت چیزی احساس نمی‌کنید.

آیا باید موهایم را کوتاه کنم؟

خیر. می‌توان این آزمایش را در افرادی که موی بلند یا کوتاه دارند انجام داد. باید قبل از آزمایش موهای خود را تمیز کنید و از فرم دهنده‌های مو استفاده نکنید.



:: برچسب‌ها: تست , نوار عصب , بینایی , چشم پزشکی , پزشکی , درمان ,
:: بازدید از این مطلب : 75
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 26 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
تست نوار عصب و عضله
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

تست نوار عصب و عضله یکی از آزمایشات رایج به منظور تشخیص بیماری‌های عصبی عضلانی به شمار می‌رود.

تست نوار عصب و عضله چیست؟

تست نوار عصب و عضله (EMG) یک روش تشخیصی برای ارزیابی سلامت عضلات و سلول‌های عصبی که آن‌ها را کنترل می‌کنند (نورون‌های حرکتی) می‌باشد.

نورون‌های حرکتی سیگنال‌های الکتریکی را که باعث انقباض عضلانی می‌شوند انتقال می‌دهند. یک EMG یا تست نوار عصب و عضله این سیگنال‌ها را به نمودارها، صداها یا مقادیری تبدیل می‌کند تا یک متخصص بتواند آن‌ها را تفسیر کند.

در یک تست نوار عصبی و عضلانی از دستگاه‌های بسیار کوچکی بنام الکترود برای انتقال یا کشف سیگنال‌های الکتریکی استفاده می‌شود. در طی یک EMG سوزنی، یک الکترود سوزنی مستقیما در یک عضله قرار می‌گیرد تا فعالیت الکتریکی موجود در آن عضله را ثبت کند.

در یک بررسی و مطالعه هدایت عصبی که بخش دیگری از تست نوار عصب و عضله می‌باشد، از الکترودهایی استفاده می‌شود که بر روی پوست چسبانده شده‌اند (الکترودهای سطحی) تا سرعت و قدرت سیگنال‌های انتقالی در بین دو یا چند نقطه را اندازه‌گیری کنند.

تست نوار عصب و عضله

نتیجه تست نوار عصب و عضله چه چیزی را نشان می‌دهد؟

نتایج آزمایش نوار عصب و عضله می‌تواند اختلال عصبی و عضلانی و یا مشکلاتی با انتقال سیگنال از عصب به ماهیچه را نشان دهند.

مطالعه‌ی هدایت عصبی و آزمایش الکترومیوگرافی (نوار عصب و عضله) از مهم‌ترین آزمایش‌ها و بررسی‌ها هستند و از طرفی برای یافتن مشکلاتی در اعصاب و عضلاتی مانند سندروم تونل کارپال و درد یا گرفتگی عضله روش بسیار مفیدی است.

در مورد اختلالات عصبی، این آزمایش پاسخ کاملی ارائه نمی‌دهد، مگر آنکه مشکل یک درگیری یا فشار عصب مرکزی باشد و برای تعیین مشکل اصلی در هر بیمار، باید ارزیابی کاملی توسط دکتر متخصص مغز و اعصاب تهران انجام شود.

نوار عصب و عضله برای چیست؟

اگر علائم یا نشانه‌هایی دارید که دلالت بر وجود مشکلات عصبی عضلانی دارند، پزشک متخصص شما ممکن است تست عصب و عضله را تجویز کند. این علائم عبارت‌اند از:

  • احساس سوزش و سوزن سوزن شدن
  • بی‌حس شدن و خواب رفتن دست و پا
  • ضعف عضلات
  • درد یا گرفتگی عضله
  • انواع به خصوصی از درد اندام‌های بدن

هدف از انجام نوار عصب و عضله چیست؟

نتایج نوار عصب و عضله اغلب برای تشخیص یا کنار زدن تعدادی از مشکلاتی می‌باشد مانند:

  • اختلالات عضلانی ازجمله دیستروفی عضلانی یا پلی میوزیت
  • بیماری‌هایی که بر ارتباط بین عصب و ماهیچه تأثیرگذارند ازجمله میاستنی گراویس (ضعف وخیم عضلانی)
  • اختلالات عصبی خارج از طناب نخاعی (اعصاب محیطی)، از جمله سندروم تونل کارپال یا نوروپاتی محیطی
  • مشکلاتی که نورون‌های حرکتی موجود در مغز یا نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهد ازجمله اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (Amyotrophic lateral sclerosis) یا بیماری فلج اطفال (polio).
  • اختلالاتی که ریشه‌ی عصبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، ازجمله فتق دیسک کمر

نحوه آمادگی برای نوار عصب و عضله

متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) برای انجام نوار عصبی عضلانی نیاز دارد که بداند آیا شما مبتلا مشکلات و بیماری به خصوصی هستید یا خیر. اگر داری مشکلات و موارد زیر هستید، حتما متخصص مغز و اعصاب یا دیگر کارکنان و دستیاران آزمایشگاه را در جریان قرار دهید:

  • دستگاه تنظیم‌کننده‌ی ضربان قلب یا دستگاه‌های پزشکی الکتریکی دیگر دارید.
  • داروهای رقیق‌کننده‌ی خون استفاده می‌کنید.
  • هموفیلی دارید، یک اختلال انعقاد خونی است که باعث خونریزی‌های طولانی می‌شود.
  • اعتیاد به الکل
  • استفاده از داروهای مخصوص مغز و اعصاب ازجمله شل کننده‌ی عضلات، داروهای مسکن و افیونی، یا داروهای روان‌گردان
  • دیابت
  • بیماری‌های سیستماتیک
  • کم‌کاری تیروئید

الکترودهایی که در این تست استفاده می‌شود ممکن است بر روی ضربانهای الکتریکی دستگاه کارشده در بدنتان اثر داشته باشند. چند روز قبل از انجام این تست از لوسیون یا روغن‌های پوستی استفاده نکنید. این مواد می‌توانند از قرارگیری درست الکترودها بروی پوستتان جلوگیری کنند. خالی بودن شکم برای این آزمایش لازم نیست، اما ممکن است از شما خواسته شود که قبل از آن از مصرف کافئین خودداری کنید.

در طی گرفتن نوار عصب و عضله از شما خواسته می‌شود تا برای انجام این تست، لباس و روپوش بیمارستانی به تن کنید و روی میز آزمایش دراز بکشید. برای اینکه درک درستی از این تست پیدا کنید، سه نکته زیر را بدانید:

  • الکترودهای مورد استفاده در تست
  • احساسی که در زمان عبور جریان الکتریکی خواهید داشت
  • دستورالعمل‌هایی که باید رعایت کنید

نوار عصب و عضله

الکترودهای مورد استفاده در تست نوار عصب و عضله

متخصص مغز و اعصاب یا یک تکنسین، الکترودهای سطحی را در نقاط مختلفی روی پوستتان قرار می‌دهد. تعیین این نقاط به محل مشاهده علائم در شما بستگی دارد یا اینکه متخصص ممکن است الکترودهای سوزنی را در محل‌های مختلفی، بسته به علائم شما وارد کند.

احساسی که در زمان عبور جریان الکتریکی خواهید داشت

بعضی اوقات الکترودها یک جریان الکتریکی بسیار اندکی را می‌گذرانند که در آن زمان ممکن است احساس یک پیچش یا گرفتگی کنید. الکترود سوزنی ممکن است باعث کمی ناراحتی یا درد شود که معمولا بعد از برداشتن سوزن این درد برطرف می‌شود. اگر نگران درد و ناراحتی هستید، می‌توانید از متخصص خود بخواهید تا وقفه‌ای کوتاه در حین انجام تست داشته باشد.

دستورالعمل‌هایی که در حین آزمایش عصبی عضلانی باید رعایت کنید

در حین انجام تست نوار عصب و عضله، متخصص نوار عصب و عضله بروز هرگونه فعالیت الکتریکی خودبه‌خودی را در هنگام استراحت عضلات ارزیابی خواهد کرد (فعالیتی که در بافت‌های عضلانی سالم وجود ندارد) و نیز میزان فعالیت در حینی که عضلاتتان را کمی منقبض می‌کنید کنترل می‌شود.

وی دستورالعمل‌هایی را برای استراحت دادن و منقبض کردن یک عضله را در زمان‌های مختلف به شما خواهد گفت. بسته به اینکه کدام عضله و اعصاب مورد آزمایش قرار می‌گیرند، ممکن است از شما بخواهد که وضعیتتان را در حین انجام آزمایش عوض کنید.

عوارض نوار عصب و عضله را بشناسید

ممکن است در نقاطی که الکترودهای سوزنی به درون عضلاتتان وارد شده، کمی کبودی کوچک و موقتی داشته باشید. این کبودی می‌بایست در طی چند روز از بین برود. اگر بعد از گذشت چند روز همچنان کبودی‌ها وجود داشت، با پزشک خود تماس بگیرید.

تست اندازه‌گیری سرعت هدایت عصبی (NCV)

یک آزمایش سرعت هدایت عصبی (NCV) برای ارزیابی آسیب و اختلال عصبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آزمایش که به آن تست هدایت عصبی نیز می‌گویند، میزان سرعت انتقال سیگنال‌های الکتریکی را درمیان اعصاب مرکزی اندازه‌گیری می‌کند.

سیستم اعصاب مرکزی در خارج از مغز و در طول طناب نخاعی شما واقع‌ شده است. این اعصاب به شما کمک می‌کنند تا عضلاتتان را کنترل کنید و حس‌ها را دریافت کنید. عصب‌های سالم، سیگنال‌های الکتریکی را سریع‌تر و با قدرت بیشتری نسبت به اعصاب آسیب‌دیده ارسال می‌کنند.

آزمایش اندازه گیری سرعت هدایت الکتریکی به پزشک کمک می‌کند تا آسیب‌های واردشده به رشته‌ی عصبی را از آسیب به غلاف میلین (پوشش حفاظتی اطراف عصب) تشخیص دهد. همچنین می‌تواند به پزشک کمک کند تا اختلال عصبی و مشکلی را که در آن یک آسیب عصبی عضلات را تحت تأثیر قرار داده است، از هم تشخیص دهد.

نوار عصب عضله چگونه گرفته میشود

آزمایش نوار عصب و عضله برای تشخیص چه بیماری‌هایی استفاده می‌شود؟

از یک تست نوار عصب NCV می‌توان برای تشخیص تعدادی از اختلالات عصبی و عضلانی استفاده کرد، از جمله:

  • سندروم گیلن بازه
  • سندروم تونل کارپال
  • بیماری شارکوماری توث
  • فتق دیسک کمر و گردن
  • پلی نوروپاتی و نوروپاتی التهابی مزمن
  • مشکلات عصب سیاتیک
  • آسیب اعصاب محیطی

اقدامات ضروری در هنگام تست نوار عصب و عضله

مشخصات آزمایش نوار عصب و عضله ممکن است متغیر باشند، اما از یک فرآیند کلی پیروی می‌کنند:

  1. از شما خواسته می‌شود تا هر نوع وسیله‌ی فلزی مانند جواهرات را که ممکن است در انجام آزمایش اختلال وارد کنند دربیاورید.
  2. ممکن است لازم باشد که لباس‌هایتان را عوض کنید و روپوش بپوشید.
  3. برای انجام تست، روی یک میز می‌نشینید یا دراز می‌کشید.
  4. پزشک عصبی را که باید مورد آزمایش قرار بگیرد را پیدا می‌کند.
  5. سپس دو الکترود را روی پوستتان قرار خواهد داد که یکی از آن‌ها عصب را تحریک می‌کند و دیگری این تحریک را ثبت می‌کند. ممکن است از یک ژل یا نوعی خمیر برای چسباندن الکترود به پوست استفاده کنند.
  6. عصب توسط یک شوک الکتریکی مختصر از جانب الکترود تحریک‌کننده، تحریک شود. در یک تست معمولی، تحریک عصب‌ها در انگشت و ثبت تحریکات توس الکترودی در نزدیکی مچ دست انجام می‌گیرد.

کل این آزمایش حدودا ۲۰ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. کمی احساس ناراحتی وجود خواهد داشت اما معمولا دردی احساس نمی‌شود. پزشک متخصص شما ممکن است این تست را در چند ناحیه انجام دهد.

در یک مطالعه، محققان از تست NCV برای بررسی و آزمایش آسیب واردشده به عصب زند زبرین که مسئول ایجاد حس در دستان و پاها است، استفاده کردند. با اضافه کردن یک محرک سوم به دو محرکی که به‌ طور عادی در این تست بکار برده می‌شوند، میزان حساسیت تست از ۸۰ درصد به ۹۶ درصد افزایش یافت.

تفسیر جواب نوار عصب و عضله

یکی از مزایای تست NCV این است که در این تست اندازه‌گیری عینی (خارجی) از سلامت اعصاب، در مقایسه با گزارش‌های غیر عینی از درد یا عملکرد ضعیف آن‌ها مدنظر می‌باشد.

به‌طورکلی یک سرعت هدایت عصبی بین ۵۰ تا ۶۰ متر در ثانیه، دامنه‌ای نرمال در این تست محسوب می‌شود. سرعتی خارج از این دامنه نشان می‌دهد که عصب آسیب‌دیده یا دچار بیماری شده است. اگرچه، این تست علت دقیق آسیب را نشان نمی‌دهد. تعداد زیادی از بیماری‌ها و مشکلات می‌توانند اعصاب را تحت تأثیر قرار دهند.

از جمله این بیماری‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • سندروم تونل کارپال
  • آسیب جراحتی به عصب میانی
  • پلی نوروپاتی التهابی مزمن
  • نوروپاتی دیابتی
  • فلج عصب میانی القا شده از دارو
  • بیماری شارکوماری توث
  • بیماری فتق دیسک
  • فشردگی اعصاب
  • آسیب اعصاب محیطی
  • آسیب وارده از داروهای درمان سرطان

دوره درمان و بهبودی یکسانی برای آسیب‌دیدگی یا بیماری‌های اعصاب وجود ندارد. روش‌های درمانی بر اساس شرایط خاص شما و نیز عصب آسیب‌دیده متغیر و متفاوت خواهند بود.



:: برچسب‌ها: تست , نوار عصب , عضله , بیماری , پزشکی , درمان , مغز ,
:: بازدید از این مطلب : 76
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : دو شنبه 26 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
علائم آتروفی مغزی ، درمان کوچک شدن مغز
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علائم آتروفی مغزی ، درمان کوچک شدن مغز

بیماری آتروفی مغزی معمولا در سالمندان و افرادی که دچار دمانس و آلزایمر هستند، رخ می‌دهد. آتروفی یا کوچک شدن مغز که با لاغری مغز نیز شناخته می‌شود و به خاطر افزایش سن و بیماری‌هایی نظیر سکته مغزی ایجاد می‌شود. سوالی که معمولا پرسیده می‌شود این است که آیا کوچک شدن مغز درمان دارد یا خیر. این بیماری قابل پیشگیری است و با رعایت نکاتی ساده می‌توان از آن جلوگیری نمود.

آتروفی مغزی یا کوچک شدن مغز چیست؟

یکی از عوارض بسیاری از بیماری‌هایی که بر مغز اثر می‌گذارند، آتروفی مغزی است. آتروفی هر بافت به معنی از بین رفتن سلول‌های آن بافت است. در بافت مغز، آتروفی به معنای از بین رفتن نورون‌ها و رابطه بین آنها است.

کوچک شدن مغز ممکن است کلی باشد، یعنی تمام مغز کوچک شود، یا ممکن است موضعی باشد یعنی فقط قسمتی از مغز کوچک شده و منجر به کاهش فعالیت‌های تحت کنترل آن قسمت از مغز ‌شود.

اگر هر دو نیمکره مغز (دو لوب که مغز را تشکیل می‌دهند) کوچک شوند، اندیشه‌های آگاهانه و فعالیت‌های اختیاری دچار اختلال می‌شوند. بیماری کوچک شدن مغز یا آتروفی اغلب در افراد سالخورده و به خصوص مبتلایان به دمانس و آلزایمر رخ می‌دهد.

بیماران مبتلا به آتروفی مغز دچار علائمی چون فراموشی، اختلال در شنوایی، تکلم و حرکت می‌شوند. متخصصین مغز و اعصاب برای کاهش سرعت کوچک شدن مغز از داروهای بیماری دمانس یا زوال عقل استفاده می‌کنند. هم چنین استفاده از طب فیزیکی و گفتار درمانی نیز می‌تواند موثر باشد.

اما نکته مهم در مورد بیماری آتروفی پیشگیری از آن با استفاده از روش‌هایی چون استفاده از ویتامین‌ها، داشتن رژیم غذایی مناسب و ورزش می‌باشد.

کوچک شدن مغز یا آتروفی مغزی چیست؟

علت آتروفی یا کوچک شدن مغز

برخی از علت آتروفی مغز عبارتند از:

  1. افزایش سن
  2. بیماری‌ها
    1. بیماری‌های عفونی
    2. سکته مغزی
    3. ضربه مغزی
  3. کمبود ویتامین
  4. مصرف بیش از حد الکل

افزایش سن

افزایش سن باعث کوچک شدن مغز می‌شود. مغز یک فرد مسن در هر ده سال ۹/۱ درصد تحلیل می‌رود. این اتفاق از اوایل جوانی شروع شده اما بعد از شصت سالگی آشکار می‌شود. بعد از سن شصت سالگی، فرد در هر سال بین نیم درصد تا یک درصد از حجم مغزش را از دست می‌دهد.

دلیل این اتفاق، کاهش تعداد سلول‌های مغز در اثر افزایش سن است که منجر به کوچک شدن تمام مغز می‌شود. بعضی از قسمت‌های مغز، مانند قسمت هیپوکامپوس که مسئول حافظه است، بیشتر از قسمت‌های دیگر تحلیل می روند، اما عملکرد کلی شناختی مغز با افزایش سن تغییر نمی‌کند. کارایی مغز کمتر می‌شود اما مغز هنوز می‌تواند وظیفه خود را انجام دهد.

همچنین تحقیقات نشان داده که ورزش فیزیکی و ذهنی باعث کاهش آتروفی یا لاغری مغز می‌شود.

بیماری‌ها

چندین بیماری باعث کوچک شدن مغز می‌شوند. بیماری‌های پیشرفت کننده و تحلیل دهنده‌ عصب‌های مغز مانند آلزایمر، بیماری هانتینگتون، پارکینسونیسم، آتروفی قشر پشتی، آتروفی سیستم چندگانه و فلج فوق هسته‌ای پیش رونده همه باعث افزایش سرعت آتروفی مغز می‌شوند.

این بیماری‌ها در ابتدا باعث آتروفی موضعی در قسمت‌هایی از مغز شده و سپس به تدریج پیشرفت کرده و به آتروفی عمومی تبدیل می‌شوند و تمام مغز را در بر می‌گیرند و در نهایت منجر به مرگ می‌شوند.

برخی از این بیماری‌ها که باعث آتروفی مغزی می‌شوند عبارتند از:

  • بیماری‌های عفونی
  • سکته مغزی
  • ضربه مغزی

بیماری‌های عفونی

بیماری‌های عفونی نیز باعث آتروفی مغز می‌شوند زیرا پاتوژن‌ها به سلول‌های مغز حمله می‌کنند یا مغز در اثر وجود پاتوژن‌ها ملتهب می‌شود.

سکته مغزی

سکته مغزی نیز با قطع کردن جریان طبیعی خون در مغز باعث ایجاد آتروفی می‌شود. قسمت‌هایی از مغز که خون به آنها نمی‌رسد به سرعت می‌میرند، در نتیجه باعث آتروفی، اختلال شناختی یا مرگ می‌شوند.

ضربه مغزی

ضربه مغزی نیز تاثیر مشابهی روی مغز دارد زیرا ضربه جریان خون را مسدود کرده و مستقیما به بافت‌ها آسیب می‌رساند.

کمبود ویتامین

کمبود ویتامین B12 باعث آتروفی مغز می‌شود. نتایج یک تحقیق نشان داده افرادی که مقدار ویتامین B12 در بدنشان در کمترین حد طبیعی بود بیشتر از افرادی که سطح B12 در آنها بالا است به کاهش حجم مغز دچار می‌شوند.

این نوع آتروفی قابل پیشگیری است و معمولا با افزایش سطح ویتامین B12 در بدن بیمار به حالت عادی برمی‌گردد.

مصرف بیش از حد الکل

نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که نوشیدن الکل باعث کاهش حجم مغز می‌شود. مخصوصا ثابت شده است که نوشیدن الکل بیش از ۱۴ مرتبه در هفته باعث کوچک شدن قابل توجه مغز می‌گردد. هرچه مصرف الکل بیشتر باشد، درصد لاغری مغز در یک سال نیز بیشتر خواهد بود.

به نظر می‌رسد که جنسیت نیز با مصرف الکل رابطه دارد زیرا زنان بیشتر به آتروفی مغز دچار می‌شوند، اگرچه مقدار الکل مصرفی آنها در یک هفته کمتر از مردان است.

علائم کوچک شدن مغز چیست؟

علائم آتروفی شدید مغز شامل اختلال شناختی پیش رونده از جمله اختلال در عملکردهای شناختی چندگانه است که به نام دمانس، تشنج و افازی (کمبود یا فقدان کامل قدرت به کار بردن یا فهم واژه‌ها در اثر آسیب مغزی) شناخته می‌شوند.

در برخی موارد، آتروفی مغز طبیعی و مورد انتظار است و گاهی قابل پیشگیری است. اما پیشرفت بیماری و آسیب به مغز علل دیگری نیز دارد. آگاهی از علل این بیماری باعث می‌شود افراد تلاش کنند تا هر کاری از دستشان بر می‌آید انجام دهند و بتوانند تا زمانی که ممکن است مغز سالمی داشته باشند.

علائم کوچک شدن مغز یا لاغری مغزی

راه تشخیص آتروفی مغزی

راه تشخیص آتروفی مغزی یا آزمایش‌هایی که برای کوچک شدن و لاغری مغز وجود دارند عبارتند از:

  1. سی تی اسکن
  2. ام آر آی
  3. پی ای تی (PET)
  4. توموگرافی رایانه‌ای با انتشار تک فوتون (SPECT)

درمان آتروفی مغزی یا لاغری مغز

از آنجا که آتروفی مغز به معنای از بین رفتن یا آسیب سلول‌های مغز است، هیچ درمانی برای این مشکل وجود ندارد. این بدان معنی است که باید با استفاده از روش‌های کمکی و انتخاب یک سبک زندگی سالم و فعال از ایجاد بیماری پیشگیری کرد.

اما روش‌هایی مانند گفتار درمانی و ورزش درمانی برای کاهش آسیب وارده به مغز و بهبود توانایی‌های فیزیکی از بین رفته در اثر لاغری مغز وجود دارد. گاهی بیمار باید داروهایی که برای زوال عقل تجویز می‌شوند را برای آتروفی و کوچک شدن مغز نیز مصرف کند.

راههای پیشگیری از کوچک شدن مغز

با رعایت نکاتی می‌توانید مانع کوچکی مغز شوید یا سرعت لاغری مغز را کاهش دهید. برخی از راههای پیشگیری از آتروفی مغز عبارتند از:

  1. از مغز خود استفاده کنید
  2. رژیم غذای سالم داشته باشید
  3. گوشت مصرف کنید
  4. نور آفتاب
  5. خواب کافی
  6. مدیتیشن
  7. ورزش

واقعا از مغز خود استفاده کنید

قرارگیری در جریان زندگی روزمره و انجام کارها به طور اتوماتیک کار راحتی است. هر زمانی که متوجه شدید انجام کارهای روزانه برایتان راحت است، روش انجام کارها را تغییر دهید.

مثلا در سمت دیگر تختخواب بخوابید. از مسیر متفاوت به محل کار بروید. سعی کنید از دست چپ به جای دست راست استفاده کنید. مغز نیز مانند دیگر عضلات است، هرچه بیشتر از آن استفاده کنید، دیرتر ضعیف و کوچک می‌شود.

رژیم غذایی سالم داشته باشید

غذاهای مفید بخورید و از چربی‌های سالم ترس نداشته باشید. اسیدهای چرب امگا۳ رابطه مستقیمی با سلامت مغز دارند و مانع تحلیل مغز می‌شوند. اگر در چند دهه اخیر بسیاری از افراد را از مضرات چربی‌ها ترسانده‌اند، اما چربی مضر همان چربی‌های ترانس یا چربی‌های مصنوعی مانند روغن‌هایی که در شیرینی پزی استفاده می‌شوند هستند.

چربی‌های طبیعی که از گیاهان و گوشت تهیه می‌شوند برای بدن مفید هستند.

گوشت مصرف کنید

در رژیم غذایی خود مصرف گوشت را نیز داشته باشید. دلایل بسیاری وجود دارد که باید گوشت بخورید و یکی از آنها جلوگیری از تحلیل رفتن سریع مغز است. محققان بر این باورند که مغز افراد گیاهخوار سریع‌تر از دیگران کوچک می‌شود زیرا با کمبود ویتامین B12 که در گوشت و محصولات حیوانی وجود دارد، مواجه است.

نور آفتاب

کمی آفتاب بگیرید. کمبود ویتامین D نیز باعث افزایش سرعت کوچک شدن مغز می‌شود. بهترین روش دریافت ویتامین D این است که هر روز مدتی در معرض آفتاب قرار گیرید. هنگامی که پوست شما در معرض نور خورشید قرار گیرد، بدن خودش ویتامین D می‌سازد. اگر هر روز مدت کوتاهی در معرض نور خورشید قرار گیرید برای بدن کافی است.

خواب کافی داشته باشید

خواب کافی باعث کاهش استرس و بهبود عملکرد مغز می‌شود.

مدیتیشن انجام دهید

تحقیقات نشان داده‌ که عبادت آگاهانه یا مدیتیشن نه تنها استرس را کاهش می‌دهد بلکه باعث افزایش حجم برخی از قسمت‌های مغز نیز می‌شود. این شرایط از هر نظر مفید است و اگر فکر اینکه باید در یک نقطه بنشینید و هیچ کاری انجام ندهید شما را ناراحت می‌کند، آرام باشید.

مدیتیشن فقط به معنای نشستن نیست. آگاهی به این معنی است که واقعا در لحظه حال باشید. هنگامی که آگاهی را تمرین ‌کنید، تقریبا تمام امور عادی روزمره فرصتی برای عبادت یا مدیتیشن خواهند بود.

درمان کوچک شدن مغز با مدیتیشن

ورزش کنید

نیاز نیست به باشگاه یا استخر شنا بروید یا در خلوت یوگا انجام دهید. کافی است به باغچه بروید و علف‌های هرز را بکنید. ثابت شده که ورزش باعث تولید سلول‌های جدید در مرکز حافظه‌ی مغز می‌شود.



:: برچسب‌ها: آتروفی , مغزی , درمان , کوچک شدن , مغز ,
:: بازدید از این مطلب : 73
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 24 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
بیماری فلج بلز ، درمان بی حسی صورت
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

راههای درمان بی حسی عصب صورت و دلیل فلج بلز

بیماری فلج بل یا بی حسی صورت که به نام فلج بلز پالسی نیز شناخته می‌شود معمولا به صورت ناگهانی ایحاد شده و باعث بی حسی و فلج یک طرف صورت می‌شود.

بیماری فلج بل یا بی حسی صورت چیست؟

فلج بل که تحت عنوان بی حسی یا فلج صورت نیز شناخته می‌شود، فلج یا ضعف شدید عضلات صورت در یک طرف چهره است. اعتقاد بر این است که این فلج در اثر تورم عصبی که عضلات صورت را کنترل می‌کند، اتفاق می‌افتد.

بیماران مبتلا به فلج بلز معمولا متوجه می‌شوند که به طور ناگهانی قادر به کنترل عضلات صورت خود، معمولا در یک طرف صورت، نیستند. فلج بل باعث افتادگی یک طرف چهره می‌شود؛ این مشکل ممکن است بر تولید بزاق و اشک و حس چشایی نیز تاثیر بگذارد.

فرد ممکن است در اول صبح که از خواب بیدار می‌شود دچار بی حسی یک طرف صورت شوند. اکثر افرادی که نشانه‌های ناگهانی را تجربه می‌کنند، فکر می‌کنند که سکته کرده‌اند.

بی حسی عصب صورت

آیا فلج شدن نصف صورت به دلیل بیماری بلز پالسی است؟

به طورکلی، اگر ضعف و یا فلج تنها روی صورت تاثیر بگذارد، به احتمال زیاد فلج بل می‌باشد. هر ساله حدود ۱ نفر از هر ۵۰۰۰ نفر دچار فلج بلز می‌شود. این وضعیت نسبتا نادر است. در موارد بسیار نادر، فلج بل می‌تواند هر دو طرف چهره فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

فلج بل ضعفی است که عضلات صورت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری به طور ناگهانی، معمولا در یک طرف چهره ایجاد می‌شود. دلیل بیماری فلج بلز به صورت دقیق روشن نیست اما در اغلب موارد احتمالا به علت عفونت ویروسی است. اکثر افراد در طی ۲ تا ۳ ماه بهبودی کامل پیدا می‌کنند.

شروع یک دوره قرص‌های استروئیدی در عرض ۷۲ ساعت اول شانس بهبودی کامل را افزایش می‌دهد. اما تشخیص و درمان فلج بل باید توسط متخصص مغز و اعصاب انجام شود، زیرا اکثر مردم نمی‌توانند تشخیص دهند که فلج شدن صورت به دلیل فلج بل است یا سکته مغزی.

علت فلج بل و بی حسی صورت چیست؟

عصب صورت اغلب عضلات صورت و قسمت‌هایی از گوش را کنترل می‌کند. عصب صورت از طریق یک شکاف باریک در استخوان از مغز به صورت کشیده شده است. اگر عصب چشمی ملتهب شده باشد، در برابر گونه تحت فشار قرار خواهد گرفت یا ممکن است درون شکاف باریک در تنگنا باشد. این حالت می‌تواند باعث آسیب به پوشش حفاظتی عصب شود.

اگر پوشش حفاظتی عصب آسیب ببیند، سیگنال‌هایی که از مغز به عضلات صورت می‌رسند، ممکن است به درستی انتقال نیافته و منجر به ضعف یا فلج عضلات صورت یا فلج بل شوند.

دانشمندان از علل دقیق بیماری فلج بل آگاهی ندارند ولی احتمال می‌دهند که ویروس دلیل این بیماری باشد.

ویروس فلج صورت

کارشناسان معتقدند که این وضعیت توسط یک ویروس، و معمولا ویروس تبخال، که عصب را ملتهب می‌کند، ایجاد می‌شود. ویروس تبخال باعث ایجاد تبخال و تبخال تناسلی نیز می‌گردد.

سایر مواردی که به عنوان ویروس فلج کننده صورت شناخته می‌شوند، عبارتند از:

  • ویروس آبله مرغان و شینگل
  • ویروس تبخال و تبخال تناسلی
  • ویروسی که منونوکلئوز را (اپستین-بار) ایجاد می‌کند
  • ویروس سیتومگالو
  • ویروس معده
  • آنفلوانزای B
  • بیماری دست و پا و دهان (ویروس کوکساکی)

عوامل غیر ویروسی فلج بل

دلایل دقیق فلج بلز و بی حسی صورت یافت نشده‌اند. با این حال، به نظر می‌رسد ارتباطاتی بین میگرن و ضعف صورت و سایر اندام‌های بدن وجود دارد.

برخی مطالعات نشان داده‌اند افرادی که دارای میگرن هستند احتمال بالاتری برای ابتلا به فلج بل دارند. این وضعیت افراد زیر را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرد:

  • افراد ۱۵ تا ۶۰ ساله
  • افراد مبتلا به دیابت یا مشکلات تنفسی فوقانی
  • زنان باردار، بخصوص در سه ماهه سوم
  • زنان که کمتر از یک هفته قبل زایمان کرده‌اند.

لازم به ذکر است که فلج بل یا فلج هفتم صورت به طور مساوی بر مردان و زنان تاثیر می‌گذارد.

علائم فلج بلز پالسی

اعصاب صورت چشمک زدن، باز و بسته کردن چشم‌ها، لبخند زدن، بزاق، اشک ریختن (تولید اشک) و اخم کردن را کنترل می‌کنند. این اعصاب همچنین به عضلات استپ استخوانی داخل گوش که در شنوایی دخیل است، متصل هستند.

علائم فلج بلز

نشانه های فلج بل که منجر می‌شود عصب صورت به درستی کار نکند، شامل موارد زیر است:

  • فلج و ضعف ناگهانی در یک طرف صورت
  • بستن یکی از پلک‌ها دشوار یا غیرممکن خواهد بود.
  • خارش و سوزش چشم، به دلیل عدم پلک زدن و خشک شدن بیش از حد
  • تغییر در میزان اشکی که چشم تولید می‌کند.
  • بخش‌هایی از صورت مانند یک طرف دهان ممکن است دچار افتادگی شود.
  • ترواش آب از یک طرف دهان. میزان بزاق تولید شده تغییر می‌کند.
  • دشواری در بیان احساسات با صورت
  • حس چشایی ممکن است تغییر کند.
  • گوش آسیب دیده ممکن است منجر به حساسیت به صدا (شنوایی بیش از حد) شود. صداها بلندتر به نظر می‌رسند.
  • درد در جلو یا پشت گوش در سمت آسیب دیده
  • سردرد

 

روش تشخیص فلج بلز

بیمار باید علائم مغزی خود را با نورولوژیست مطرح کند. متخصص مغز و اعصاب به دنبال یافتن مشکلات دیگری خواهد بود که در تشخیص فلج صورت کمک می‌کند؛ مانند تومور، بیماری لیم یا سکته مغزی. این تشخیص شامل بررسی سر، گردن و گوش بیمار می‌باشد.

پزشکان همچنین به دقت عضلات صورت را بررسی می‌کنند و تعیین خواهند کرد که آیا اعصاب دیگری جدا از عصب صورت آسیب دیده اند یا خیر. اگر تمام علل دیگر کنار گذاشته شدند، متخصص مغز و اعصاب فلج بل و بی حسی صورت را تشخیص می‌دهد.

تشخیص فلج بل

اگر متخصص مغز و اعصاب همچنان مردد باشد، ممکن است بیمار را به یک متخصص ENT (گوش، حلق و بینی) ارجاع دهد. متخصص بیمار را معاینه خواهد کرد و همچنین ممکن است آزمایشات زیر را تجویز نماید:

  1. الکترومیوگرافی (EMG)
  2. ام آر ای، سی تی اسکن و یا اشعه ایکس

الکترومیوگرافی (EMG)

در این آزمایش، الکترودهایی روی صورت بیمار قرار می‌گیرند. یک دستگاه فعالیت الکتریکی اعصاب و ماهیچه‌ها در پاسخ به تحریک اندازه‌گیری می‌کند. این تست می‌تواند میزان آسیب عصبی و همچنین موقعیت آن را تعیین کند.

ام آر آی، سی تی اسکن و یا اشعه ایکس

این آزمایشات در تعیین اینکه آیا مشکلات اساسی دیگر مانند عفونت باکتریایی، شکستگی جمجمه یا تومور باعث ایجاد علائم هستند یا خیر، مناسب هستند.

درمان فلج بل و بی حسی صورت چگونه است؟

اکثر افراد طی ۱ تا ۲ ماه از فلج بل بهبودی می‌یابند، مخصوصا افرادی که هنوز درجاتی از حرکت در عضلات صورت دارند.

روش های درمان بیماری فلج بلز عبارتند از:

  • هورمون پردنیزولون
  • مرطوب کننده چشم
  • جراحی
  • ضد ویروس

درمان فلج بلز با هورمون پردنیزولون

درمان با هورمونی به نام پردنیزولون می‌تواند روند بهبودی را تسریع کند. مطالعه‌ای نشان داده است که اگر پردنیزولون در مدت ۷۲ ساعت پس از شروع فلج بل استفاده شود، به طور قابل توجهی شدت و بروز علامت در ۱۲ ماه کاهش می‌دهد.

این استروئید باعث کاهش التهاب می‌شود که به تسریع بهبودی عصب آسیب دیده کمک می‌کند. پردنیزولون از انتشار موادی که موجب التهاب در بدن می‌شوند مانند پروستاگلاندین‌ها و لوکوترین‌ها جلوگیری می‌کند. بیماران دارو را به صورت خوراکی (از دهان)، و معمولا دو قرص در روز، به مدت ۱۰ روز مصرف می‌کنند.

استفاده از مرطوب کننده چشم

اگر بیمار به درستی پلک نزند، چشم مداوم باز می‌ماند و اشک‌ها تبخیر می‌شوند. برخی از بیماران کاهش تولید اشک را تجربه خواهند کرد. هر دو مشکل ممکن است خطر آسیب یا عفونت چشم را افزایش دهند.

پزشک ممکن است اشک مصنوعی در قالب قطره‌های چشم و همچنین پماد تجویز کند. قطره‌های چشم معمولا در طول ساعات بیداری مصرف می‌گردند، در حالی که پماد قبل از خوابیدن استفاده می شود.

جراحی فلج بلز پالسی

بیمارانی که نمی‌توانند در هنگام خواب چشم خود را به درستی ببندند، باید از نوار جراحی برای بستن آن استفاده کنند.

کاربرد ضد ویروس برای درمان فلج صورت

در برخی موارد، ضد ویروسی مانند آیسکلوویر ممکن است در کنار پردنیزولون مصرف شود. با این حال، شواهد مبنی بر مفید بودن آنها ضعیف است.

مراقبت و درمان خانگی بی حسی صورت

درمان خانگی بی حسی صورت شامل موارد زیر است:

  • تمرینات صورت
  • مراقبت از دندان
  • خوردن غذاهای نرم
  • مسکن OTC

تمرینات صورت

زمانی که عصب صورت شروع به بهبودی می‌کند، محکم کردن و آزاد کردن عضلات صورت می‌تواند آنها را تقویت کند.

مراقبت از دندان

اگر احساس کم یا هیچ احساسی در دهان وجود نداشته باشد، غذا به آسانی در دهان تجمع می‌یابد و منجر به پوسیدگی یا بیماری لثه می‌گردد. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن می‌تواند به جلوگیری از این مشکل کمک کند.

خوردن غذاهای نرم

اگر در بلعیدن مشکل وجود داشته باشد، فرد باید غذا را به خوبی جویده و آهسته غذا بخورد. انتخاب غذاهای نرم مانند ماست نیز می تواند کمک کننده باشد.

مسکن OTC

برای کاهش هرگونه درد از مسکن OTC استفاده کنید.



:: برچسب‌ها: بیماری , فلج بلز , درمان , بی حسی , صورت ,
:: بازدید از این مطلب : 55
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : شنبه 24 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
دلایل و راههای درمان اختلالات خواب بزرگسالان
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

دلایل  و راههای درمان اختلالات خواب بزرگسالان

امروزه بسیاری از مردم به دلیل سبک زندگی شهری از اختلال خواب رنج می‌برند. اختلالات خواب شامل بی خوابی، پر خوابی و یا خواب بی کیفیت است. در در این مقاله قصد داریم درباره مشکلات خواب صحبت کنیم و راهکارهای مناسبی جهت درمان اختلالات خواب ارائه دهیم.

به چه وضعیتی اختلال خواب گفته می‌شود؟

خواب یکی از مهم‌ترین عملکردهای مغز است. در حقیقت، بسته به سن، بین یک سوم تا دو سوم از طول روز را در خواب هستیم. با اینکه علم خواب همچنان تا حد زیادی ناشناخته است، اما می‌دانیم که بی خوابی می‌تواند باعث مشکلات سلامتی و شناختی شود.

هر چیزی که در قابلیت خوابیدن اختلال ایجاد کند به عنوان اختلال خواب شناخته می‌شود. آسان‌ترین راه برای تعیین و دسته‌بندی اختلالات خواب تقسیم کردن آنها به دو دسته است.

اولین دسته شامل مشکلاتی در خود مغز است که یا باعث خواب بیش از حد شده و یا مانع از خواب کافی می‌شوند. دومین دسته شامل مشکلات در سایر نواحی بدن است که در خواب ما اختلال ایجاد می‌کنند.

علت و درمان اختلالات خواب

چه زمانی باید برای درمان اختلالات خواب به پزشک مراجعه کرد؟

اگر اقدامات زیادی مانند اختصاص دادن زمان کافی برای خواب و تبدیل کردن اتاق خواب به محلی مناسب برای استراحت را امتحان کرده‌اید اما تاثیری نداشته است، پیشنهاد می‌کنیم که به پزشک مغز و اعصاب در زمینه اختلالات خواب مراجعه نمایید.

وی علت اختلال خواب شما از جمله اضطراب، سندرم پای بی‌قرار یا حتی شیوه زندگی غلط را تشخیص داده و سپس درمان‌هایی مانند تمدد اعصاب، دارو یا پرهیز از کافئین یا سایر مواد غذایی را توصیه می‌کند.

دلایل اختلال خواب چیست؟

علت اختلال خواب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • افسردگی و اضطراب
  • عوارض روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی
  • مصرف دارو
  • تغییرات خواب در حین یائسگی
  • نارسایی قلبی و مشکلات ریوی
  • بیماری مزمن مانند دیابت، آرتروز، ایدز، لوپوس، بیماری پارکینسون، آلزایمر و ام اس
  • مشکلات خواب ناشی از بارداری
  • پیری
  • شیوه زندگی مانند نوشیدن بیش از حد چای یا قهوه

علائم اختلال خواب را بشناسید

علائم و نشانه های اختلال خواب شامل موارد زیر است:

  • مشکل در خوابیدن و بیدار شدن
  • احساس خستگی حتی بعد از یک خواب خوب شبانه
  • خروپف کردن
  • در طول روز به خواب می‌روید.
  • دچار افسردگی، اضطراب یا استرس هستید.

انواع اختلالات خواب

انواع اختلال خواب شامل موارد زیر است:

  • بی خوابی
  • حمله‌ خواب
  • سندرم پای بی قرار
  • پرخوابی
  • خواب پریشی یا اختلال رفتاری خواب در مرحله حرکات سریع چشم
  • وقفه تنفسی در خواب

بی خوابی

بی خوابی اغلب مرتبط با مشکل در خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن یا زود بیدار شدن از خواب می‌باشد. در برخی موارد،‌ بیمارانی که دچار بیخوابی هستند بعد از بیدار شدن احساس شادابی نمی‌کنند که می‌تواند بر توانایی عملکرد آنها در طول روز تاثیر بگذارد. اختلال خواب در بزرگسالان معمولا از این نوع است.

حمله‌ خواب

حمله‌ خواب وضعیتی است که با افزایش خواب آلودگی در طول روز وجود دارد و گاهی اوقات مرتبط با حمله‌های غیر ارادی خواب به نام کاتاپلکسی است. بیماران مبتلا به حمله خواب اغلب نیاز به یک ارزیابی کامل خواب دارند که ممکن است شامل تست خواب در طول شب و روز جهت نظارت بر خواب باشد.

سندرم پای بی‌قرار

سندرم پای بی‌قرار، احساس شدید و ناراحت کننده در پاها قبل از خوابیدن است. سندرم پای بی‌قرار یک علت شایع بیخوابی و اختلال خواب به شمار می‌رود و ممکن است در طول دوره‌هایی از روز نیز باعث علائمی شود.

این اختلال خواب می‌تواند ناشی از برخی داروها، کمبود آهن، آسیب عصبی،‌ بارداری و سایر شرایط پزشکی مانند دیابت باشد. در برخی مورد، بیماران مبتلا به سندرم پای بی‌قرار دچار حرکات اندام بدن یا افزایش فعالیت عضلانی در طول خواب می‌شوند که تحت عنوان اختلال حرکات دوره‌ای اندام شناخته می‌شود.

پرخوابی

افراد مبتلا به پر خوابی احساس خواب آلودگی بیش از حد در طول روز دارند و ممکن است برای دوره‌های طولانی مدت در طول شب بخوابند. آنها اغلب در طول روز احساس خستگی و کج خلقی می‌کنند و نمی‌توانند عملکرد بالایی در کار، خانواده یا شرایط اجتماعی داشته باشند.

پرخوابی ممکن است مرتبط با یک اختلال خواب دیگر مانند حمله خواب یا وقفه تنفسی در خواب، داروها یا سایر شرایط پزشکی باشد.

اختلال خواب و پر خوابی

خواب پریشی یا اختلال رفتاری خواب در مرحله حرکات سریع چشم

خواب پریشی به معنی اختلال آشفتگی خواب است که با انتقال مغز از بیداری به خواب، از خواب به بیداری یا در حین ترکیی از حالت خواب و بیداری رخ می‌دهد. این وضعیت می‌تواند همراه با رفتارهای پیچیده و اختلالات روانی باشد.

نمونه‌هایی از آن شامل راه رفتن در خواب، هراس شبانه و حرکت کردن در حین دیدن رویا می‌باشد. افراد مبتلا به خواب پریشی ممکن است در طول خواب لگد بزنند.

درمان اختلالات خواب

وقفه تنفسی در خواب

خروپف ممکن است تنها باعث ناراحتی دیگران باشد، اما در بسیاری از افراد از علائم آپنه انسدادی خواب است که در طی آن نفس کشیدن در اثر بسته شدن راه هوایی چندین بار در طول خواب به مدت ۱۰ ثانیه یا بیشتر قطع می‌شود.

افراد مبتلا به وقفه تنفسی در خواب ممکن است در اثر احساس خفگی یا نفس نفس زدن در طول شب بیدار شوند. این اختلال خواب می‌تواند باعث افت میزان اکسیژن در بدن شده و مانع داشتن خوابی راحت در طول شب گردد و در نتیجه موجب خستگی و مشکل در تمرکز در روز بعد شود.

راه های درمان اختلالات خواب چیست؟

درمان شما بستگی به نوع مشکل خواب خواهد داشت. در ادامه به بررسی روش های درمان هر یک از انواع خواب می‌پردازیم تا متوجه شویم اختلال خواب را چگونه درمان کنیم.

درمان بی خوابی

بی خوابی را می‌توان با روش‌های زیر درمان کرد:

  • قرص خواب
  • داروهای کاهش اضطراب
  • ملاتونین

قرص خواب

پزشکان اغلب برای بی خوابی مزمن قرص های خواب مانند زولپیدم، اسزوپیکلون و راملتیون تجویز می‌کنند.

داروهای کاهش اضطراب

بنزودیازپین یکی از بهترین انواع داروهای ضد اضطراب می‌باشد.

ملاتونین

ملاتونین یک هورمون طبیعی است که در داروهای افراد میانسال و مسن مبتلا به مشکلات خواب استفاده می‌شود. با وجود اینکه این دارو مبتنی بر ماده طبیعی است اما پزشکان تنها یک دوره‌ی اولیه‌ی سه هفته‌ای را توصیه می‌کنند.

درمان وقفه تنفسی در خواب

از پزشک بپرسید که آیا نیاز به دستگاه فشار مثبت مداوم راه هوایی است یا خیر. برای استفاده از این دستگاه هنگام خواب از ماسکی استفاده می‌شود که فشار هوای داخل گلو را بالا می‌برد. این امر باعث باز نگه‌داشتن راه هوایی می‌شود تا بتوانید بهتر بخوابید. پزشک ممکن است دارویی را برای کمک به بیدار ماندن و درمان فقدان ناگهانی کنترل عضلانی هنگام بیدار شدن تجویز کند.

درمان سندرم پای بی‌قرار

داروهای تجویزی که ممکن است کمک کنند عبارتند از:

  • هوریزانت (گاباپنتین اناکاربیل)
  • کلونوپین (کلونازپام)
  • میراپکس (پرامی‌پکسول)
  • نئوپرو (روتیگوتین)
  • رکوئیپ (روپینیرول)

درمان فلج خواب

فلج خواب احساس هوشیاری اما عدم توانایی برای حرکت است. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که یک شخص بین مراحل بیداری و خواب قرار دارد. در طول این دوره گذار، ممکن است به مدت چند ثانیه تا چند دقیقه نتوانید حرکت کنید یا حرف بزنید.

درمان هر گونه شرایط زمینه‌ای مانند حمله خواب ممکن است در صورتی که مضطرب باشید یا نتوانید درست بخوابید موثر باشد. این درمان‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • بهبود عادات خواب برای مثال ۶ تا ۸ ساعت خوابیدن در هر شب
  • استفاده از داروهای ضد افسردگی در صورتی که برای کمک به تنظیم چرخه خواب تجویز شده باشند.
  • درمان هر گونه مشکلات روحی روانی که ممکن است در فلج خواب نقش داشته باشند.
  • درمان سایر اختلالات خواب مانند حمله خواب یا گرفتگی عضلات پا

درمان حمله خواب

حمله خواب یک اختلال عصبی است که بر کنترل خواب و بیداری تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به حمله خواب، خواب آلودگی بیش از حد و دوره‌های متناوب و غیر قابل کنترل به خواب رفتن را در طول روز تجربه می‌کنند.

اخیرا دارویی معرفی شده که برای افراد مبتلا به حمله خواب همراه با کاتاپلکسی موثر است. این دارو که Xyrem نام دارد به افراد مبتلا به حمله خواب کمک می‌کند تا خواب شبانه بهتری داشته باشند و در طول روز کمتر احساس خواب آلودگی کنند.

اهمیت بهداشت خواب در درمان اختلال خواب

بهداشت خواب عاداتی است که باید در طول روز و قبل از خواب انجام بدهید تا خواب راحت و پیوسته‌ای داشته باشید.

این عادات عبارتند از:

  • هر شب در یک زمان مشخص به تخت بروید و در یک ساعت مشخص نیز بیدار شوید.
  • در طول روز چرت نزنید.
  • کارها یا بحث‌های استرس‌زا را چند ساعت قبل از خواب قطع کنید.
  • قبل از خوابیدن آرام شوید. می‌توانید نفس عمیق، دعا کردن، حرکات کششی ملایم، تمدد اعصاب یا خاطره نویسی را امتحان کنید.
  • اتاق خواب خود را تاریک، آرام و خنک نگه دارید. در صورت نیاز از گوش‌گیر یا چشم‌بند استفاده کنید.
  • به اتاق دیگری بروید و کتاب بخوانید یا یک کار آرامش بخش و بی‌صدا انجام دهید.
  • از کافئین اجتناب کنید.
  • قبل از خوابیدن الکل ننوشید.
  • سیگار کشیدن را ترک کنید.
  • دمای اتاق را تا حد مطلوب تنظیم نمایید.
  • در طول روز ورزش کنید.
  • ماساژ بخصوص بر روی پاها را امتحان کنید.
  • دوش بگیرید.
  • مایعات گرم مانند شیر بنوشید.
  • به یک موسیقی آرامش بخش گوش کنید.


:: برچسب‌ها: پزشکی , درمان , اختلالات , خواب , بزرگسالان ,
:: بازدید از این مطلب : 78
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 21 ارديبهشت 1401 | نظرات ()
معرفی بیمارستان شهدای فاروج
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

معرفی بیمارستان شهدای فاروج

معرفي بيمارستان

بيمارستان 34 تختخوابه شهرستان فاروج كه به نام شهداي شهرستان مي باشد ، داراي مساحت 43 هزار متر مربع و زير بناي 2730متر مي باشد. ساخت بيمارستان از سال 1386 آغاز گرديد كه به همت وزارت محترم بهداشت ، دانشگاه علوم پزشكي خراسان شمالي و شبكه بهداشت و درمان شهرستان فاروج در 23 خرداد 1392 افتتاح گرديد.و در سال1396 در اعتبار سنجي ملي موفق به كسب به تخت ها اضافه شد LDR درجه يك گرديد و در سال 1397 دو تخت ٦ بيمارستان فاروج به دليل عبور جاده بين المللي و قرابت با شهر مقدس مشهد در اداره و پذيرش بيماران تروماي جاده اي و زائرين حرم امام رضا (ع) از اهميت ويژه .اي برخوردار است.

بيمارستان داراي بخشهاي باليني ، پاراكلينيكي ، اداري و پشتيباني به شرح ذيل :مي باشد بخشهاي باليني : اورژانس – جراحي – داخلي – كودكان – زنان و زايمان – -1 زايشگاه و اتاق عمل بخشهاي پاراكلينيكي : آزمايشگاه تشخيص طبي – داروخانه – راديولوژي ) -2 (سونوگرافي-راديوگرافي بخشهاي اداري و پشتيباني : امور اداري – دفتر پرستاري – آموزش و كنترل -3 عفونت – دفتر بهبود كيفيت – بهداشت محيط – بهداشت حرفه اي-امور مالي و حسابداري – مدارك پزشكي و بايگاني– تداركات – تاسيسات – انبار وملزومات- درمانگاه ها : درمانگاه زنان – جراحي – داخلي –اطفال-4بيمه گري-مددكاري –كارگزيني

آدرس : فاروج –ميدان شهيد فرهادي – بعد از كوهستان پارك – بيمارستان ۷ شهداي فاروج

كد پستي : 9481913134

تلفن و نمابر : 6425570

            چشم انداز بيمارستان شهدای فاروج

اميد است با اتكال به قدرت بي انتهاي پروردگار و تكيه بر توانمنديهاي پرسنل مجرب و مديران دلسوز و بهره

گيري از امكانات و تجهيزات عالي و با رعايت استانداردهاي سازماني و بهره گيري از دانش فني جديد در

جهت ارائه خدمات درماني مناسب و افزايش سطح سلامت مردم منطقه فاروج يكي از برترين بيمارستانهاي

همتراز در استان خراسان شمالي باشيم .

            رسالت بيمارستان شهدای فاروج

بيمارستان شهداي فاروج ، بيمارستاني نوپاست و با استفاده از اصول اخلاقي و تكريم ارباب رجوع پايه گذاري

شده است . و رسالت آن تامين سلامت جامعه از طريق ارائه خدمات درماني با كيفيت مطلوب به مردم منطقه

فاروج و زائران امام رضا )ع( ، در راستاي اصول حاكميت باليني و استانداردهاي اعتبار بخشي مي باشد.

اهداف کلان

  1. بهبود کمی و کیفی خدمات درمانی در راستای اصول حاکمیت بالینی
  2. ارتقاء شاخص های بیمارستانی


:: برچسب‌ها: معرفی , بیمارستان , شهدای , فاروج , خراسان شمالی , پزشکی , درمان ,
:: بازدید از این مطلب : 73
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 17 فروردين 1401 | نظرات ()
4 شیوه موثر درمان سینوزیت خانگی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

سینوزیت یکی از اساسی‌ترین مشکلاتی است که عده زیادی با آن درگیر هستند. بسیاری از افراد که دچار سینوزیت هستند، درگیر سردردهای سینوزیتی، عفونت سینوزیتی، گلودرد، خلط پشت حلق و موارد این‌چنینی هستند. بدیهی است که علائم سینوزیت به صورت عمده در نواحی سینوسی بروز می‌کند. بسیاری از پیام‌های سایت به شکایت افراد از سینوزیت مربوط است. به همین دلیل در این مقاله به صورت تخصصی درمان خانگی سینوزیت را بررسی می‌کنیم.

اگر میخواهید درمان خانگی سینوزیت را بدانید و کمی از درد و مشکلات سینوزیت کم کنید، در ادامه همراه ما باشید.

سینوزیت چیست؟

شاید اطلاعاتی در خصوص سینوس‌ها و سینوزیت نداشته باشید. در ناحیه جمجمه انسان حفره‌هایی وجود دارد تا وزن جمجمه را کاهش دهد و فضایی برای تبادل هوا و ایجاد رطوبت فراهم کند. این حفره‌ها سینوس نام دارند. در نواحی سینوسی ترشحات سینوسی به صورت روتین و همیشگی وجود دارد؛ زیرا محیط سینوس باید همیشه مرطوب باشد. این ترشحات بسیار رقیق هستند و به‌راحتی از سینوس‌ها به ته حلق راه پیدا می‌کنند و رفع می‌گردند. اما مشکل از زمانی آغاز می‌شود که میزان ترشح این مخاط بیشتر می‌شود و غلظت آن نیز افزایش پیدا می‌کند. در چنین شرایطی تخلیه ترشحات سینوسی به دلیل افزایش غلظت و میزان ترشحات مشکل می‌شود و این ترشحات در سینوس‌ها باقی می‌مانند.

 

انواع سینوزیت

جالب است بدانید که سینوزیت انواع مختلفی دارد. معمولا درصورتی که عامل افزایش ترشحات سینوسی موقتی باشد و بعد از 2 الی 3 هفته بهبود پیدا کند، سینوزیت حاد بوده است. خوشبختانه اثرات این نوع از سینوزیت فورا بهبود پیدا می‌کند. اما درصورتی که سینوزیت بیش از 3 الی 8 هفته طول بکشد و درد و تورم آن تا ماه‌ها باقی بماند، سینوزیت تبدیل به سینوزیت مزمن شده است. این مدل از سینوزیت رایج‌ترین نوع آن است که مشکلات زیادی برای افراد ایجاد می‌کند.

علائم سینوزیت چیست؟

اطلاع از علائم سینوزیت به ما کمک می‌کند تا بهتر بیماری را بشناسیم و برای بهبود آن سریع‌تر وارد عمل شویم. پس با درک علائم سینوزیت هوشیار باشید:

  • احساس درد در نواحی جلویی پیشانی و صورت
  • احساس تورم در نواحی جلویی پیشانی و صورت
  • بروز ترشحات ته حلق و خلط
  • آبریزش بینی مکرر و غلیط
  • کیپ شدن بینی و کاهش حس بویایی
  • بروز تب و افزایش دمای بدن
  • در مواردی تنگی نفس

چرا دچار سینوزیت می‌شوید؟

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که در خصوص سینوزیت باید بدانید، علت بروز آن است. معمولا سینوزیت با سرماخوردگی و آنفولانزا بیش از پیش خودش را نشان می‌دهد. یکی دیگر از رایج‌ترین علل بروز سینوزیت، عفونت قارچی در سینوس‌ها است. آلرژی یا حساسیت نیز، موجب تشدید سینوزیت می‌شود. دود و محیط آلوده نیز منشا بروز مشکلات سینوزیت است. در این میان سیستم ایمنی ضعیف، پولیپ بینی، آلرژی شدید، استعمال دخانیات و قرار گرفتن در محیط‌های آلوده و پر از دود می‌تواند از عوامل تشدید کننده سینوزیت باشد.

 

چرا سینوزیت درد دارد؟

فرض کنید محفظه‌ای از جنسی سخت استخوانی وجود دارد که داخل آن با ترشحات سینوسی پر شده است. هرچه ترشحات بیشتر و عفونی تر می‌شود، فشار بیشتری به دیواره‌های این محفظه وارد می‌شود و سردرد بیش از پیش خودش را نشان می‌دهد. احساس درد در نواحی چشم، بینی و پیشانی دقیقا سردرد سینوزیتی است که بسیار کلافه کننده است. با خارج نشدن این ترشحات، تورم دومین اتفاقی است که در سینوس ایجاد می‌شود. با این تورم تنها مجرای تخلیه ترشحات نیز بسته می‌شود و سردرد بیش از پیش زیاد می‌شود.  با پدیدار شدن این رویدادها تورم و درد در ناحیه سینوس اتفاق می‌افتد و فرد به شدت در زندگی طبیعی و عادی دچار مشکل می‌شود.

آیا سینوزیت درمان دارد؟

بسیاری از افراد کنجکاو هستند و می‌خواهد اطلاعاتی در خصوص درمان سینوزیت به دست آورند. متاسفانه سینوزیت بسته به علت ایجاد شدن آن قابلیت کنترل دارد. اما درمان قطعی سینوزیت تنها به وسیله جراحی آندوسکوپی سینوس میسر است. حتی در این نوع درمان نیز، شرایط بدنی فرد در کنار مراقبت های بعد از عمل آندوسکوپی سینوس در نتیجه آن و طولانی شدن مدت زمان ماندگاری بدون عود مجدد موثر است. در این میان درمان‌های کنترلی مانند درمان خانگی سینوزیت بسیار محبوب است. شما می‌توانید به وسیله درمان خانگی سینوزیت، کمی از درد و مشکلات سینوزیت بکاهید.

درمان خانگی سینوزیت چیست؟

هرچند درمان خانگی سینوزیت تنها برای کنترل آن باید انجام شود و اصلی‌ترین اقدام برای درمان سینوزیت باید توسط پزشک صورت پذیرد. اما اطلاع از این راه‌ها به شما کمک می‌کند تا زندگی با سینوزیت را آسان‌تر بگذرانید. اما یادتان باشد که درمان مهم‌ترین بخش ماجرا است و باید جهت وخیم نشدن شرایط، هرچه زودتر درمان توسط پزشک متخصص گوش حلق و بینی را آغاز کنید. در ادامه به درمان خانگی سینوزیت و روش‌های مختلف آن می‌پردازیم.

1- درمان خانگی سینوزیت با کیسه آب گرم

معمولا در خانه اکثر ما کیسه آب گرم پیدا می‌شود. شما می‌توانید با استفاده از کیسه آب گرم در ناحیه پیشانی و جلو سر، درد سینوزیت را کاهش دهید و کمک کنید تا مخاط سینوسی راحت‌تر از مجاری سینوسی خارج شوند. توجه داشته باشید که این درمان تنها درمانی کنترلی محسوب می‌شود تا شب را به صبح برسانید و برای درمان به پزشک مراجعه کنید.

2- درمان خانگی سینوزیت با سرم شست و شو بینی

یکی از بهترین و پر کاربردترین انواع درمان خانگی سینوزیت، استفاده از سرم شست و شوی بینی و سینوس یا همان آب نمک رقیق است. شما به راحتی می‌توانید با کمک محفظه مخصوص شست و شوی بینی و یک سرم شست و شو، از راه بینی سرم را وارد سینوس‌ها کنید و به رقیق شدن ترشحات سینوسی کمک کنید. این اقدام معمولا منجر به تخلیه آسان‌تر ترشحات سینوسی می‌شود و بعد از آن فرد احساس سبکی در نواحی سینوس می‌کند. این درمان یکی از بهترین روش‌های درمان خانگی سینوزیت است که منجر به کنترل شرایط و کاهش درد سینوزیت می‌شود. پزشکان متخصص برای بهبود سریع‌تر بیماری‌های آنفولانزا و سرماخوردگی نیز این روش را پیشنهاد می‌کنند.

3- درمان سینوزیت با روغن سیاه دانه

یکی از روغن‌های گیاهی که می‌تواند برای درمان خانگی سینوزیت استفاده شود، روغن سیاه دانه است. اگر عطر این روغن را استشمام کنید، حس حضور در طبیعت را تجربه می‌کنید. درمان خانگی سینوزیت با استفاده از روغن سیاه دانه و ماساژ پیشانی و نواحی سینوسی اطراف بینی یکی از بهترین راه‌کارهای کاهش درد سینوس‌ها و کمک به تخلیه آسان‌تر ترشحات سینوسی است. معمولا سردردهای سینوزیتی با استفاده از روغن سیاه دانه و ماساژ اطراف سینوس‌ها به راحتی درمان می‌شوند.

4- درمان خانگی سینوزیت با بخور اکالیپتوس

یکی از بهترین راه‌هایی که می‌توانید به وسیله آن سینوزیت را کنترل و درمان کنید، استفاده از بخور گرم با قطره اکالیپتوس است. برای این کار حتی اگر دستگاه بخور هم نداشته باشید، می‌توانید کمی آب درون قابلمه پر کنید و اجازه دهید به نقطه جوش برسد. بعد از این مرحله با ریختن کمی برگ نعنا یا قطره اساره اکالیپتوس، بخور آن را استنشاق کنید. تکرار این کار موجب نرم شدن ترشحات سینوسی و تخلیه آسان‌تر آن می‌شود.



:: برچسب‌ها: درمان , سینوزیت , خانگی ,
:: بازدید از این مطلب : 69
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()
علت آلرژی فصلی و درمان حساسیت فصلی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علت آلرژی فصلی و درمان حساسیت فصلی

یکی از رایج‌ترین مشکلاتی که با شروع فصل بهار عده زیادی را درگیر می‌کند، آلرژی یا حساسیت فصلی است. این حساسیت در بهار و پاییز بسیار شدید بروز می‌کند. امسال حساسیت فصلی بهار و کرونا دست به دست هم داده‌اند و نگرانی‌های زیادی را برای افراد ایجاد کرده‌اند. در این مطلب قصد داریم با جدیدترین اطلاعات ارائه شده ، درمان حساسیت فصلی بهار را باهم بررسی کنیم و علل بروز حساسیت فصلی بهار را مشخص کنیم.

آلرژی فصلی چیست؟

فصل بهار با گرده‌ افشانی گل‌ها همراه است. معمولا این گرده‌ها به‌دلیل حرکت باد در هوای بهاری پخش می‌شوند. ما در همین هوا نفس می‌کشیم و گرده‌ها را وارد بینی می‌کنیم. داستان آلرژی فصلی یا همان حساسیت فصلی از ورود همین آلرژن‌ها به درون سیستم تنفسی و بینی آغاز می‌شود. گرده‌ها آلرژن محسوب می‌شوند؛ آلرژن چیزی است که موجب تحریک آلرژی در موجودات زنده می‌شود. رینیت آلرژیک یا تب یونجه زمانی علائم خود را نمایان می‌کند که در معرض این آلرژن ها قرار گرفته باشید.

علائم حساسیت فصلی چیست؟

برای تشخیص هر مشکل و اختلال، باید علائم آن را به خوبی بشناسید تا بتوانید در مورد ابتلا به آن مشکل تشخیصی داشته باشید. هرچند افرادی که سابقه حساسیت فصلی دارند، به‌طور روتین علائم آن را در هر فصل شناسایی می‌کنند و منتظر بروز آن هستند. اما درصورتی‌که سابقه حساسیت فصلی ندارید، به این علائم دقت کنید.

  • عطسه مکرر
  • قرمزی چشم
  • خارش چشم
  • اشک چشم
  • گرفتگی گوش
  • کیپ شدن بینی
  • سردرد و خستگی
  • در برخی موارد سرفه
  • احساس خستگی و کلافگی
  • آبریزش بینی یا گرفتگی بینی

 

آیا درمان حساسیت فصلی عطسه امکان‌پذیر است؟

یکی از سوالات رایجی که در پرسیده می‌شود، درمان حساسیت فصلی عطسه و آبریزش بینی است. اکثر افراد کنجکاو هستند که بدانند راهی برای رهایی از مشکلات حساسیت فصلی وجود دارد یا باید تا پایان عمر آلرژی فصلی را همراه خود داشته باشند. در پاسخ به این سوال باید گفت که آلرژی فصلی درمان ندارد. طبق تحقیقات انجام شده توسط سازمان غذا و دارو آمریکا، آلرژی فصلی در فصل‌های خاصی بروز می‌کند و فرد تنها با استفاده از دارو برای حساسیت فصلی بهار می‌تواند این حساسیت را کنترل کند. اما درمان قطعی و همیشگی آن چندان امکان‌پذیر نیست.

 

بهترین دارو برای درمان حساسیت فصلی

حتما شما نیز علاقه‌مند هستید که بدانید چطور می‌توانید با مصرف دارو علائم حساسیت فصلی را در خودتان کم کنید. تصور کنید، هر زمان که از منزل خارج می‌شوید تا زیبایی‌های بهار را مشاهده کنید، با اولین باد خنک بهاری عطسه‌ها شروع می‌شود. تعداد عطسه‌ها آنقدر زیاد می‌شود که باید در کم‌ترین زمان ممکن دستمال کاغذی پیدا کنید تا آبریزش بینی‌تان را کنترل کنید. چشم‌های اشک آلود قرمز با بینی سرخ شده از آبریزش بینی و عطسه‌های کلافه کننده، همه از نشانه‌های نیاز به درمان حساسیت فصلی است. طبق اطلاعات ارائه شده توسط FDA داروهای آنتی هیستامین بهترین اثر را بر روی آلرژی فصلی دارند. معمولا افراد با سابقه آلرژی بهاری، با مصرف چنین داروهایی اثرات مطلوبی از کاهش علائم را مشاهده کرده‌اند. عملکرد این داروها در بدن، با کاهش فعالیت یا انسداد هیستامین‌ها، علائم حساسیت فصلی را در فرد کم‌رنگ می‌کند تا کمی آرامش به بدن بازگردد. اما باید بدانید که درمان‌های این‌چنینی تنها به‌عنوان درمان کنترلی شناخته می‌شوند و درمان قطعی نمی‌توانند باشند.

 

درمان حساسیت فصلی در منزل چگونه است؟

همان‌طور که اشاره شد، حتی آخرین دستاوردهای تحقیقاتی FDA نیز، خبری از درمان حساسیت فصل بهار در کودکان و بزرگسالان نمی‌دهد. این شما هستید که می‌توانید با استفاده از روش‌های خانگی حساسیت را کنترل کنید و اثرات آن را محدود کنید. کافی است سبک زندگی‌تان را تغییر دهید. در اولین گام باید بپذیرید که آلرژی فصلی برای شما وجود دارد و محدودیت‌های آن بدیهیات زندگی شما است. سپس سعی کنید به‌صورت روتین نسبت به شست و شوی ملحفه‌ها و پرزگیری فرض‌ها اقدام کنید تا کم‌ترین میزان آلرژن در مجاورت شما باقی بماند. سعی کنید در زمان‌هایی که می‌دانید آلرژن بیشتری در هوا وجود دارد، کم‌تر از منزل خارج شوید. باز کردن پنجره‌ها در فصل بهار و پاییز که حساسیت زیادی در آن بروز می‌کند نیز، اصلا توصیه نمی‌شود. بینی و سینوس‌تان را به‌وسیله سرم شست و شو پاک کنید. خارج کردن آلرژن‌های احتمالی از بینی و سینوس موجب بهبودی مطلوبی در شما خواهد شد. حتما سعی کنید با استفاده از مرکبات، ویتامین ث بدن را تامین کنید و سیستم ایمنی را تاحد زیادی تقویت کنید.

 

آیا تزریق آمپول ضد حساسیت توصیه می‌شود؟

آمپول ضد حساسیت معمولا به‌عنوان آخرین راه برای درمان آلرژی استفاده می‌شود. معمولا در شرایطی که فرد دارای علائم حساسیت رایجی باشد و اختلالی در زندگی عادی یا روند درمان بیماری دیگر او ایجاد نشود، استفاده از آمپول ضد حساسیت پیشنهاد نمی‌شود. اما درصورتی‌که آلرژی فصلی روند درمان بیماری دیگری را دچار اختلال کرده باشد یا کیفیت زندگی فرد را تاحد زیادی کم کرده باشد، تزریق آمپول ضد حساسیت به توصیه پزشک متخصص انجام می شود. پس هیچ‌گاه برای تزریق آمپول ضد حساسیت اصرار نداشته باشید و تصمیم‌گیری را برعهده پزشک متخصص بگذارید.

خلاصه مطلب

فصل بهار شروع آلرژی فصلی بهاره است. سعی کنید با شست و شوی مرتب بینی و سینوس، استفاده از ماسک در خارج از منزل و تمیز کردن مکرر بینی، علائم آلرژی را کم رنگ کنید. استفاده از داروهای ضد حساسیت به تجویز پزشک معمولا مانعی ندارد. اما درصورتی‌که اسپری ضد حساسیت برای شما تجویز شده است، بعد از پایان آن درخصوص استفاده مجدد از پزشکتان سوال کنید.



:: برچسب‌ها: علت , آلرژی فصلی , درمان , حساسیت , فصلی ,
:: بازدید از این مطلب : 77
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()
امکان درمان پارگی پرده گوش
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

نام دیگر پرده گوش، پرده صماخ می‌باشد که بین گوش خارجی و میانی قرار می‌گیرد. پرده گوش بافت شفافی است که امکان حرکت دارد. پرده گوش می تواند صدا را تقویت کند و به گوش داخلی برساند تا صدا شنیده شود. این بخش ساختاری گوش تنها  ۳۰ درصد در شنوایی تاثیر دارد و اهمیت آن در قدرت شنیدن نیست، چون ناشنوایی در اثر تخریب عصبی اتفاق می افتد نه پاره شدن پرده گوش. وجود پرده گوش برای جلوگیری از ابتلا به عفونت های گوش میانی که می تواند صدمه های مهمی به گوش بزند، اهمیت زیادی دارد؛ عفونت در گوش داخلی و میانی می تواند شنوایی را صد در صد از بین ببرد.به همین دلیل باید از پرده گوش محافظت کرد و اگر دچار آسیب شود حتما باید آن را تحت نظر پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ترمیم کرد. البته ترمیم پرده گوش با دوختن آن انجام نمی شود بلکه متخصص گوش و حلق و بینی داربست مطمئنی زیرش می زند و اجازه می دهد پرده گوش روی آن ترمیم شود. عوامل آسیب رسان به پرده گوش شامل دو گروه عوامل بیرونی و عوامل درونی می باشند.

عوامل بیرونی آسیب زننده به پرده گوش

عوامل بیرونی ای که پرده گوش را از بین می برند ضربه های ناشی از تصادف یا برخورد با گوش است، این برخورد با پرده گوش می تواند مستقیم مثلاً با فرو بردن جسم خارجی ای مثل سنجاق سر، خودکار یا حتی گوش پاک کن به داخل گوش و یا یک حرکت ناگهانی باشد .اما گاهی این آسیب ناشی از کار و آسیب بیرونی ای است که در جوشکار ها، غواص ها، چترباز ها و... اتفاق می افتد؛ چون هنگام انجام چنین کارهایی، فشاری که از بیرون وارد گوش می شود پرده گوش را دچار آسیب می کند. حتی در نزاعهای خیابانی، خوردن سیلی یا مشت به گوش و تصادف با اتومبیل، هر نوع ضربه به سر، سقوط از ارتفاع و حضور در مکانی که در آنجا انفجاری صورت گیرد مثلا در جنگ ها، می تواند باعث از بین رفتن پرده گوش شود. انفجارهای چهارشنبه سوری هم می تواند علاوه بر خطرهای دیگری که دارد، باعث پاره شدن پرده گوش شود. اگر شستشوی گوش هم به وسیله فرد ناواردی انجام شود یا آب با فشار داخل گوش شود، می تواند باعث از دست رفتن پرده گوش شود.

عوامل درونی آسیب زننده به پرده گوش

عوامل درونی آسیب زننده به پرده گوش از درون گوش میانی، می تواند باعث صدمه زدن به پرده گوش شود، مهم ترین عاملی که می تواند باعث آسیب پرده گوش شود، عفونت هاست و در کسی که از کودکی در معرض عفونت های گوش است، این اتفاق شایع است.عفونت های گوش دو علت دارد؛ یا ناشی از التهاب مخاطی گوش میانی است یا اختلال هایی که در شیپوراستاش ممکن است، وجود داشته باشد.
شیپوراستاش مجرایی است که حلق را به گوش وصل می کند و باعث تنظیم فشار داخل گوش می شود، حالا اگر شیپوراستاش بسته شود، به اختلال شنوایی، افزایش فشار و درنهایت پارگی پرده گوش منجر خواهد شد؛ یعنی اول التهاب ایجاد می شود، بعد عفونت بروز می کند و عفونت، التهاب و آسیب پرده گوش را به دنبال دارد. تا زمانی که عفونت وجود داشته باشد، متاسفانه ترمیم پرده گوش امکان پذیر نیست، به همین دلیل قبل از جراحی، باید التهاب و عفونت گوش حتما برطرف شود. پاره شدن پرده گوش در کودکان نیز بیشتر ناشی از عفونت ها و در سنین بالاتر به دنبال تروما و ضربه ها ایجاد می شود.

نشانه های پارگی پرده گوش

نشانه های پارگی پرده گوش که بیمار متوجه آن می شود، می تواند افت شنوایی، حس صدایی مثل حرکت باد در گوش وزوز گوش و یا درد، خونریزی و ترشح از گوش باشد و اگر در اثر ضربه این اتفاق افتاده باشد، بیمار دچار سرگیجه هم خواهد شد. از دیگر نشانه‌های پارگی پرده گوش،ترشح مایع شفاف و یا چرک و خون از گوش می‌باشد که بیشتر افرادی که دچار این مشکل می شوند، ناگهان احساس می کنند گوششان کیپ شده و نمی توانند صداها را بشنوند.

پارگی پرده گوش قابل ترمیم می‌باشد

با توجه به علایم گفته شده در بالا، افراد با دیدن این شرایط باید به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنند تا معاینه های لازم انجام شود. در صورتی‌ که پرده گوش واقعا آسیب دیده باشد، متخصص، ابتدا اندازه سوراخی را که ایجاد شده بررسی می کند؛ چرا که اندازه این سوراخ یا در حقیقت تعیین مقدار آسیب پرده گوش، در درمان بسیار تعیین کننده است. اگر سوراخ پرده گوش کوچک باشد، معمولاً خودبه خود ترمیم میشود؛ البته به شرط این که عفونت وجود نداشته باشد. اگر اندازه سوراخ پرده گوش بیشتر از یک چهارم سطح پرده گوش باشد، معمولاً برای درمان به جراحی نیاز است. اما پرده گوش ترمیم شده همیشه نازک تر از پرده گوش اولیه خواهد بود. علت این اتفاق، این است که پرده گوش سه لایه دارد، ولی پس از این که آسیب می بیند، فقط دو لایه آن ترمیم می شود و به همین دلیل صدمه پذیرتر هم می‌باشد. پس کسانی که دچار از بین رفتن پرده گوش شده اند، باید بیشتر مراقب باشند.
در درمان با روش جراحی ترمیم پرده گوش یا همان تمپانوپلاستی (Tympanoplasty),فردی را که پرده گوش او آسیب دیده است، وارد اتاق عمل می کنند و او را تحت بی‌حسی موضعی و یا بیهوشی کامل (بسته به تشخیص پزشک متخصص و یا شرایط بیمار) قرار می دهند. پزشک متخصص برای دسترسی به پارگی پرده گوش، برشی را در داخل کانال گوش ایجاد می کند. اگر جراح نتواند به این روش به سوراخ ایجاد شده در پرده گوش دسترسی پیدا کند، برش کوچکی در پشت گوش فرد ایجاد می کند و بافت مشخصی را از آن برمی دارد و بر روی پارگی پرده گوش، پیوند می زند. اگر جای زخم روی بافت باقی بماند، پزشک متخصص قبل از ترمیم پرده گوش، آن را با لیزر از بین می برد و از بخیه برای ترمیم برش استفاده می کند.



:: برچسب‌ها: امکان , درمان , پارگی پرده , گوش ,
:: بازدید از این مطلب : 74
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()
التهاب و عفونت لوزه ها و درمان لوزه
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

التهاب و عفونت لوزه ها و درمان لوزه

عفونت لوزه یکی‌ از مشکلات رایجی است که کودکان و بزرگسالان گرفتار آن هستند. لوزه ها بافت لنفاوی هستند که در انتهای حلق و پشت زبان کوچک واقع شده اند و همچون دیگر اندام های سیستم لنفاوی وظیفه ی دفاع از  بدن یا همان سیستم ایمنی بدن را بر عهده دارند. درواقع لوزه ها به تولید پادتن و آنتی بادی مشغولند و در مقابل حمله ی ویروس ها و باکتریها بر بدن، واکنش بسیار مناسبی نشان می دهند .لوزه ها در مبارزه با عفونت های حلقی و دستگاه تنفسی فوراً واکنش نشان داده و با تولید آنتی بادی ویروسها و باکتریها را به دام می اندازد. لوزه ها در کودکان به دلیل بزرگتر بودن، واکنش پذیرتر هستند؛ لذا با کوچکترین علائم سرماخوردگی و... فوراً همچون علامت هشداری والدین را از این بیماری مطلع می نمایند. در برخی موارد این عفونت و التهاب از لوزه به دیگر بافتهای مجاور سرایت میکند، همچون عفونت گوش و سرایت آن به سینوس یا قفسه سینه.

علائم لوزه های سالم

لوزه های سالم دارای رنگ صورتی بوده و بدون نقاط سفید و عفونی.

علائم لوزه های عفونی

لوزه های عفونی و ناسالم دارای رنگ قرمز بوده و نقاط سبز و یا زرد رنگی دارند.
از علائم عفونی شدن لوزه ها و التهاب آنها می توان به تغییر ابعاد آنها و همچنین درد در انتهای گلو، هنگام بلع، التهاب غدد لنفاوی گردن، سردرد و احساس سرما و تغییر صدا و در بعضی موارد گوش درد را شامل می شوند.

لوزه در کودکان

ابعاد لوزه ها در کودکان در مقیاس حلق آنها، بزرگتر است لذا با هرگونه واکنش به عفونت و بیماری این تورم بیشتر شده و موجب نگرانی والدین می شود، باید در نظر داشت به هیچ عنوان تصمیم زود هنگام جهت جراحی لوزه نباید گرفت بلکه با درمان و همچنین زیرنظر گیری علائم در کودک و مشاوره با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی بهترین تشخیص و تصمیم در جهت درمان کودک گرفته شود.

پزشک با پرسش این سوالات برای برداشتن لوزه شما تصمیم می گیرد

  • آیا بیش از 7 بار  طی سال گذشته دچار التهاب و عفونت لوزه شده اید؟
  • آیا هربار عفونت و التهاب لوزه شما بیش از 7 روز طول کشیده؟
  • آیا با درمان دارویی (آنتی بیوتیک) علائمی از بهبود مشاهده نمی کنید؟

چه علائمی موجب برداشتن لوزه کودک می شود؟

  • لوزه هایی که اختلال تنفسی ایجاد می کنند
  • لوزه هایی که موجب سختی بلع غذاهای سفت و گوشتی می شود
  • لوزه هایی که بصورت دائم درد احساس درد میکند
  • لوزه هایی که موجب خروپف  و سلب آسایش خواب بیمار و اطرافیان می شود
  • لوزه هایی که توقف تنفسی برای کودک ایجاد می کنند

التهاب لوزه ها دو نوع حاد و مزمن است

التهاب حاد - از علائم التهاب لوزه حاد می توان به:

  • تب
  • گلو درد
  • گوش درد
  • گلو درد
  • اختلال درعمل بلع بدلیل درد گلو
  • مشکلات تنفسی
  • التهاب غدد لنفاوی گردن

عفونتهایی که در پی این التهابات لوزه ایجاد می گردد موجب زخم های پوستی، التهاب سینوس، سینه پهلو و عفونتهای گوش می شود.

علائم عفونت لوزه

از علائم التهاب لوزه مزمن می توان به:

  • عفونت و التهابات مزمن و پایدار
  • تشکیل سنگ لوزه
  • با خرد شدن سنگ لوزه، بوی زننده ای ایجاد می شود که تنفس بیمار را دچار مشکل می کند
  • عوارض عفونت و التهاب لوزه
  • مسدود شدن راه تنفس
  • بهم خوردن نظم و آرامش خواب
  • تغییر خلق و خو
  • آلودگی بیش از حد بدن از عفونت
  • مقاومت بدن به آنتی بیوتیک ها (به دلیل عفونت های مکرر و استفاده ی بیمار از درمان دارویی)
  • مشکلات قلبی عروقی

آیا عفونت لوزه مسری می باشد؟

سوال بسیاری از بیماران می باشد که آیا عفونت لوزه مسری است؟ بله! عفونت لوزه نیز مانند آنفولانزا، سرماخوردگی و سایر بیماریهای این چنینی مسری بوده و با ترشحات دهانی از عطسه و سرفه به دیگران منتقل می شود.

درمان عفونت و التهاب لوزه

درمان دارویی عفونت لوزه از طریق آنتی بیوتیک ها انجام می شود که در مواقعی که عفونت مکرر باشد و بدن به آنتی بیوتیک ها مقاوم شده باشد هیچ بهبودی حاصل نمی شود و در این زمان پزشک تصمیم به خروج لوزه ها می گیرد.
انجام مراقبت های حمایتی مثل غرغره با آب نمک رقیق و یا سرم شستشو و همچنین کنترل تب از عوامل موثر کنترل عفونت های ویروسی لوزه می باشد (دقت کنید درمان آنتی بیوتیک برای عفونت ویروسی پاسخگو نمی باشد)

  • استراحت بدنی
  • کاهش میزان صحبت کردن در طول درمان بدلیل کاهش تحریک لوزه ها
  • استفاده از ترکیب آبلیمو و عسل همچون مسکنی خوراکی بسیار مفید است
  • استفاده از آب به درمان عفونت لوزه کمک می کند
  • دوری از محرکهایی همچون هوای خشک و دود سیگار
  • استفاده از دستگاه بخور جهت حفظ رطوبت محیط

عوارض جراحی لوزه

جراحی لوزه همچون سایر جراحی ها دارای عوارضی همچون خونریزی و عفونت می باشد که در صورت دقت پزشک و بیمار و طی دوران نقاهت احتمال وقوع این عارضه ها نیز کمتر شده و بیمار پس از این جراحی حس بسیار بهتری در تنفس و سایر موارد خواهد داشت.



:: برچسب‌ها: التهاب , عفونت , لوزه ها , درمان , لوزه ,
:: بازدید از این مطلب : 96
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()
علت و درمان گوش درد بعد از شنا
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

علت و درمان گوش درد بعد از شنا

شروع فصل گرما همیشه فکر آبتنی لذتبخش در استخر را تداعی می کند وهیچ چیز در حال و هوای داغ تابستان دلچسب تر از استخر و خنک شدن بدن در حال و هوای آب نیست. اما گاهی با آبتنی و آب بازی در تابستان مشکلاتی ادامه دار برای سلامتی گوش ها ایجاد می شود که تعداد مراجعین به ما را افزایش می دهد. عفونت گوش یکی از رایج ترین مشکلات پس از استخر و آبتنی به حساب می آید و درمان گوش درد بعد از شنا همیشه یکی از معذلات بوده است. بر همین اساس مقاله ای با موضوع درمان گوش درد بعد از شنا تهیه شد که در ادامه آن را مطالعه خواهید نمود تا در این تابستان به مشکلات قبل برخورد نکرده و از آن در نهایت سلامت گوش ها لذت ببرید.

چرا دچار گوش درد بعد از شنا می‌شویم؟

حتماً برای شما نیز اتفاق افتاده است که در ظهر تابستان از گرمای هوا به استخر پناه ببرید و با یک آبتنی و شنا کابوس هوای گرم را از خود دور کنید، تا اینجای کار بسیار لذتبخش است. اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که شما دچار گوش درد بعد از شنامی‌شوید. این گوش درد معمولاً بدلیل نفوذ آب به داخل گوش است که منجر به بروز مشکلات اینچنین در فرد می‌شود. چرا که آب در داخل گوش وارد می‌شود و فرد بدلیل عجله یا هرچیز دیگری، پس از شنا اقدام به خشک نمودن صحیح گوش خود نمی‌کند و در نهایت دچار گوش درد بعد از شنا می‌شود.

علت گوش درد بعد از شنا

همانطور که می‌دانید، گوش درد بعد از شنا زمانی ایجاد می شود که شما وارد استخر یا آب هایی همچون رودخانه و دریا شده اید و قطرات آب به طرق مختلف راهی گوش شما شده است. در این شرایط احتمالاً شما از هیچ نوع گوشی و وسایل مراقبتی اینچنینی استفاده نکرده اید و رطوبت و آب را به داخل گوش راه داده اید. حال در این شرایط که کار از کار گذشته، اگر اقدامات مطلوبی در جهت جلوگیری از گوش درد بعد از شنا انجام دهید که ریسک این مشکل را کاهش داده اید، اما در صورتیکه نسبت به خشک نمودن صحیح گوش خود اقدام نکنید، آب باقیمانده در گوش‌هایتان محل را مناسب رشد باکتری ها و قارچ ها می کند و در نتیجه مشکلات گوش و عفونت گوش حاصل می گردد که عفونت گوش شناگر گفته می شود و در مقالات قبلی بطور کامل توضیح داده شده است. پس با رعایت اصول ساده قادر خواهید بود تا حد بسیار زیادی از ابتلا به گوش درد بعد از شنا پیشگیری کنید.شناگران بعد از شنا ، بهتر است گوش های خود را با رعایت اصول صحیح پاک کنند تا به گوش درد بعد از شنا مبتلا نشوند.

چگونه دچار گوش درد بعد از شنا نشویم؟

در این بخش روش جلوگیری از مشکلاتی را خواهیم گفت که در بالا اشاره کردیم این که چگونه دچار گوش درد بعد از شنا نشویم و آبتنی برایمان گران تمام نشود. همگی با راهکار های ساده ای امکانپذیر است و آن چیزی نیست جز اینکه حتماً از گوشی های مخافظ گوش استفاده نمائید تا حتی المقدور میزان کم تری از آب وارد گوش شما شود. بدین ترتیب اصلاً درگیر مشکلات احتمالی گوش درد بعد از شنا نخواهید شد. حال اگر بعد از ورود آن به داخل کانال گوش و ایجاد محیط مرطوب، اقدام به خشک نمودن صحیح گوش نمائید حتماً درصد زیادی از ریسک ابتلا به گوش درد بعد از شنا را کاهش خواهید داد. خشک نمودن گوش بوسیله سشوار یکی از روش های مطلوبی است که با در نظر گیری فاصله زیاد سشوار تا گوش و همچنین درجه گرمای ملایم سشوار امکانپذیراست. استفاده از دستمال کاغذی نرم در قسمت خارجی گوش بدون اعمال فشار به کانال گوش و وکس گوش نیز راهکار مطلوبی جهت خشک نمودن گوش است تا به گوش درد بعد از شنا مبتلا نشوید. دقت داشته باشید خشک نمودن گوش و یا هر اقدامی بوسیله گوش پاک کن ممنوع است.

از کجا بدانیم آب وارد گوش ما شده؟

سوال عده زیادی از دوستان در دایرکت اینستاگرام این بود که " از کجا بدانیم آب وارد گوش ما شده؟ " ورود آب به داخل گوش معمولاً علائمی دارد، مثل احساس صدا داخل گوش، وزوز گوش بعد از استخر، کیپ شدن گوش و کاهش شنوایی، شنیدن صدا داخل گوش و... که با مشاهده این علائم لازم است فوراً نسبت به خشک نمودن گوش با سشوار اقدام نمائید و توجه داشته باشید نزدیک نمودن بیش از حد سشوار موجب آسیب به پرده گوش و گوش خارجی شما خواهد شد پس حتماً فاصله ایمنی قرار گیری سشوار را در اینکار رعایت نمائید. در صورت برطرف نشدن این مشکل حتماً به پزشک مراجعه نمائید تا گوش شما را معاینه کند.

گوش درد بعد از شنا به چه دلیل ایجاد می شود؟

همان طور که در بالا توضیح داده شد گوش درد بعد از شنا به دلیل ورود آب به گوش ایجاد می شود. اما باید بدانیم علت این گوش درد چیست؟ آیا آب به تنهایی گوش درد ایجاد می کند؟ پاسخ ساده است، آب به تنهایی مشکلات زیادی ایجاد نمی کند و پس از خشک شدن حتی اگر موجب کیپ شدن گوش شده باشد بهبود می یابد، مشکل زمانی آغاز می شود که بهمراه آب میکروب هایی وارد محیط گوش می شوند و تا زمان باقیماندن رطوبت در گوش رشد می کنند و همین موضوع منجر به عفونت گوش خواهد شد. عفونت گوش با مختل نمودن روند طبیعی ساختمان گوش عملکرد آن را نیز ضعیف نموده و بدلیل تورم ناشی از عفونت دردهای شدیدی در این ناحیه ایجاد می کند که حتماً و فوراً باید جهت درمان به متخصص گوش حلق بینی مراجعه شود تا در صورت نیاز اقدام به شست و شوی گوش نماید.



:: برچسب‌ها: علت , درمان , گوش درد , شنا ,
:: بازدید از این مطلب : 91
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()
ایمونوتراپی روش درمان حساسیت و آلرژی
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

ایمونوتراپی روش درمان حساسیت و آلرژی

حساسیت فصلی یا آلرژی واکنشهای بدن به عوامل محیطی میباشد که با مجموعه ای از واکنشهای شبه بیماری بروز می کند که فرد با قرارگیری در محیط واکنش های آلرژیک بسته به نوع بدن بروز خواهد داد. بیماری های آلرژیک اصولا قابل درمان نیست و صرفاً با کنترل و پرهیز میتوان از پیامدهای ناشی از آن جلوگیری کرد. البته با انجام ایمونوتراپی آلرژی در بدن میتوان به ریشه کن شدن این واکنش های آلرژیک امیدوار بود.

حال این سوال ایجاد میشود که ایمونوتراپی چیست؟

ایمونوتراپی به روشی از درمان آلرژی گفته میشود که با تزریق دوز های مختلف و افزایشی آلرژن در بدن، و افزایش تحمل فرد نسبت به آلرژن مورد نظر و کاهش علائم بالینی صورت میگیرد؛ این درمان به درمان بیولوژیک، بیوتراپی یا درمان تنظیم کننده ی پاسخ بیولوژیک نیز شهرت دارد.

مکانیزم اثرآلرژن درایمونوتراپی

در روش ایمونوتراپی آلرژی بر اساس نوع واکنش بدن فرد، آلرژن مورد نظر به قسمتهای مختلف سیستم ایمنی بصورت زیر جلدی تزریق میگردد؛ درواقع مکانیزم اثر واکسن  آلرژی در بدن بطوریست که ماده حساسیت زا بدن را تحریک به واکنش های متعدد ودر نهایت افزایش مقاومت بدن نسبت به آن ماده میکند بطوریکه بدن با قرار گیری در معرض عوامل حساسیت زا دیگر هیچ واکشی نخواهد داشت.

تزریق آلرژن ایمونوتراپی چگونه است؟

دوره ی درمان در ایمونوتراپی 3 تا 5 سال پیش بینی میشود که در گام اول تزریق دوز بسیار پایین آلرژن آغاز میشود و طی مدت چند سال به مرور این دوز افزایش می یابد تا به دوز نگهدارنده برسد، این همان دوز آلرژن هست که بدن با تحمل آن دیگر نسبت به عوامل حساسیت زا واکنش نشان نمیدهد. درصورت موثر بودن در بیمار، در سال اول عوارض و علائم بیماری کاهش می یابد.

عوارض روش آلرژن ایمونوتراپی

در روش آلرژن ایمونوتراپی عوارض به ندرت بروز میکند، در محدود مواردی قرمزی پوست اطراف محل تزریق و ایجاد درد و تورم و خارش مشاهده شده، این عوارض تا قسمت بالای بازو هم قابل گسترش است. لذا بیمار یک ساعت پس از تزریق می بایست در مرکز درمانی مانده تا اطمینان حاصل گردد که شوک آنا فیلاکتیک که البته در موارد نادری مشاهده شده، رخ ندهد و در صورت عدم بروز آن بیمار امکان خروج دارد. در برخی موارد احساس سردرد و تهوع پس از تزریق نیز مشاهده شده. شوک آنافیلاکتیک واکش بدن در مقابل تزریق است که با افت شدید فشار خون، تنگ شدن راههای تنفسی، استفراغ و التهاب پوست بروز میکند و درصورت عدم رسیدگی پزشکی صحیح به بیمار امکان مرگ نیز وجود دارد.

  • کهیر و التهاب پوست
  • گلودرد
  • گرفتگی بینی و آبریزش بینی
  • برافروختگی و قرمزی چشم و اشک
  • ضعف
  • افزایش ضربان قلب
  • احساس درد در ناحیه شکمی

منع استفاده از ایمونوتراپی

قبل از انجام ایمونوتراپی آلرژی بیمار می بایست آزمایشات متعددی انجام دهد تا با توجه به آنها پزشک اطمینان از سلامت فرد حاصل کند. چراکه انجام ایمونوتراپی آلرژی برای بیماران قلبی، ریوی، مبتلا به آسم، فشار خون بالا و یا مصرف کنندگان داروهای خاص ممنوع می باشد. همچنین خانم های باردار اجازه ی استفاده از روش درمانی ایمونوتراپی آلرژی را در حین بارداری ندارند. چراکه امکان صدمه رساندن به جنین افزایش می یابد.



:: برچسب‌ها: ایمونوتراپی , روش , درمان , حساسیت , آلرژی ,
:: بازدید از این مطلب : 63
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()
فشار گوش و درمان آن
نوشته شده توسط : پزشک و درمان

فشار گوش و درمان آن

فشار گوش یکی از مشکلات رایج در میان بیماران و مراجعین به پزشکان متخصص گوش حلق و بینی است که معمولاً با علائم خاصی بروز می کند. در پی افزایش فشار گوش بیماری منیر در فرد بیمار ایجاد می شود و با مشاهده علائم آن لازم است فوراً جهت تشخیص و درمان به پزشک مراجعه شود. افراد مبتلا به فشار گوش و منیر معمولاً پس از مشاهده علائمی بصورت حمله سرگیجه، وزوز گوش و... اورژانسی به پزشک مراجعه میکنند و پزشک با بررسی های اولیه همچون نوار قلب، نوار مغز و بررسی های اینچنینی وجود فشار گوش را تائید نموده و درمان را آغاز می نماید. فشار گوش اصطلاح عامیانه همان بیماری منیر است که با نشانه بارز آن یعنی سرگیجه می شناسیم . در ادامه به توضیح بیشتری در مورد آن می پردازیم.

فشار گوش چیست؟

فشار گوش نام دیگر بیماری منیر است که با اختلال در ساختمان داخلی گوش ایجاد می شود و علائم بارزی دارد. بیمار مبتلا به فشار گوش با حمله سرگیجه دورانی دچار ترس و استرس شده و نیاز فوری جهت مراجعه به مراکز درمانی دارد. در این شرایط گاهاً فرد علائمی همچون وزوز گوش، کاهش شنوایی حسی-عصبی و احساس تهوع را تجربه می کند. پزشک پس از مشاهده علائم و بررسی های لازم می تواند وجود فشار گوش را تشخیص داده و نسبت به پیگیری درمان بیمار اقدام نماید. بیماری فشار گوش معمولاً در سنین بین 30 الی 50 سال بروز می کند و اصلی ترین و شایع ترین علامت آن احساس سرگیجه و عدم تعادل شدید است. درمان بیماری منیر توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام می‌شود.در صورت بروز هریک از عاتئم به یهترین متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.

چرا دچار فشار گوش میشویم؟

با مطالعه موارد بالا سوالی که ایجاد می شود این است که چرا دچار فشار گوش میشویم؟ آیا عامل خاصی وجود دارد که ریسک ابتلا به فشار گوش را افزایش دهد؟ در پاسخ باید گفت گوش ما از سه قسمت گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی تشکیل شده که در گوش داخلی مایعی جهت حفظ تعادل وجود دارد. این مایع با فرم قرارگیری خود علائمی به حسگرهای گوش انتقال می دهد که با مخابره آن به مغز، مغز توانایی حفظ تعادل و درک صحیح از محل و فرم قرارگیری انسان پیدا می کند. حال در برخی موارد مایع گوش که آندولنف نامیده میشود دچار فشار شده و به اصطلاح مایع داخلی گوش دچار فشار می شود. حاصل این تغییرات بروز بیماری فشار گوش یا منیر است. اما می توان گفت هیچ عامل دقیقی از دلایل بروز فشار گوش یا منیر نمی توان نام برد چرا که علت این بیماری همچنان ناشناخته می باشد.در صورت بروز سرگیجه و ایجاد عدم تعادل، لازم است به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه شود.

علائم فشار گوش چیست؟

  • ضعف شنوایی
  • کیپ شدن گوش
  • سرگیجه های دورانی
  • عـدم تعـادل و ســرگیجه
  • احــساس تهـــوع و اسـتفراغ
  • احساس پری در گوش

درمان فشار گوش چگونه است؟

فشار گوش معمولاً پس از تشخیص بوسیله معاینات فیزیکی و عکسبرداری و تشخیص بیماری وارد فاز درمان می شود. در این مرحله پزشک متخصص گوش حلق و بینی اقدام به تجویز دارو جهت کاهش التهابات و در نتیجه کاهش فشار گوش اقدام می نماید. دارو هایی که در این مرحله تجویز می شود معمولاً کورتون دار است . دومین روش درمانی، درمان کنترلی و طولانی مدت است که بدون دارو صورت می گیرد و معمولاً با تغییر روش در سبک زندگی فرد توصیه می شود. در این درمان تغذیه بیمار تغییر کرده و با کاهش مصرف سدیم (نمک) و افزایش مصرف مایعات و افزایش ادرار، به مرور فشار گوش کاهش می یابد. گاهاً در این مرحله پزشک از داروهای ادرار آور استفاده می نماید.

دکتر مجید نصیری | متخصص گوش و حلق و بینی در تهران



:: برچسب‌ها: فشار گوش , درمان , ,
:: بازدید از این مطلب : 56
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 11 فروردين 1401 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 155 صفحه بعد

آرشیو مطالب
خرداد 1403
ارديبهشت 1403
فروردين 1403
آذر 1402
آبان 1402
شهريور 1402
تير 1402
خرداد 1402
اسفند 1401
مرداد 1401
تير 1401
خرداد 1401
ارديبهشت 1401
فروردين 1401
آخرین مطالب
تاثیر روزه در کاهش خطر سرطان - امکان شیمی درمانی در زمان روزه داری
نشانه ثابت سرطان
بیماران مبتلا به سرطان روزه نگیرند
تحقیق جالب MIT درباره اثر روزه داری بر بازسازی سلولی آیا پای راز افزایش طول عمر در میان است؟!
روزه بازدهی درمان سرطان‌ را افزایش می‌دهد
آیا بیماران سرطانی می توانند روزه بگیرند؟
روزه‌داری موجب ازبین‌رفتن سلول‌های معیوب و سرطانی
همه چیز درباره گوش درد، چگونه می توان درمان گوش درد را کرد؟
راهنمای خرید انواع سمعک ، نکات مهم در خرید سمعک
علت گوش درد و درمان آن
پیوند های روزانه
موفقیت , انگیزه و علاقه در کسب درآمد [ 5 ]
حمل خرده بار از چین [ ]
حمل و سفارش از چین به ایران [ ]
فروش جلو پنجره لیفان [ ]
الو قلیون [ ]
پرده اسکرین [ ]

لیست تمام پیوند ها
مطالب پربازدید
پشتیبانی

RSS

Powered By
LoxBlog.Com
متن دلخواه شما
تمام حقوق اين وب سايت و مطالب آن متعلق به آموزش پزشکی ، مسائل دارویی و درمانی مي باشد .
كد نويسي و گرافيك قالب توسط : سایت پول یابی ، مرجع کسب درآمد اینترنتی